Zaterdag 10 Oktober 2020

Door de COVID-19 pandemie is het Afrovibes-team terug gegaan naar de tekentafel en een volledig nieuw programma gemaakt, met live voorstellingen in de theaters en met inspirerende presentaties, talks, voorstellingen en performances digitaal. Alles natuurlijk corona-proof. Dit jaar  met voorstellingen van actuele en eigenzinnige makers en kunstenaars uit Zuid-Afrika, Nigeria, Oeganda, Tunesië, Senegal en natuurlijk uit Nederland.

afrovibes    facebook

Regisseur: Burhan Qurbani. Vluchteling Francis maakt de gevaarlijke oversteek van Afrika naar Europa. Als hij uiteindelijk in Berlijn aankomt en aan een nieuw leven begint, zweert hij om dat als een goed mens te doen. Door zijn status als illegale vluchteling blijkt dat echter praktisch onmogelijk. Francis valt in handen van drugsdealer Reinhold. Onder invloed van hem verandert Francis in Franz, een genadeloze crimineel. Het eerlijke leven wat hij probeerde te leiden, is opeens verder weg dan ooit.

filmladder

Melkweg Expo presenteert Farren van Wyk en haar project Die lewe is nie reg vir my nie op Photoville in New York City. Farren van Wyk (1993) werd geboren in Salsoneville, Port Elizabeth, een paar kilometer van Schauderville, maar woont sinds haar zesde in Nederland. Ze bestudeert de bendecultuur van Schauderville sinds 2016 van binnenuit. Ze ontmoette mannen die hun identiteit vormden terwijl ze deel uitmaakten van een bende en die soms ook vreedzaam uit de groep stapten. Van Wyk ging meermaals terug naar Schauderville om te kijken hoe hun leven zich ontwikkelde terwijl het aantal bende gerelateerde misdaden steeds toenam. Ze toont de positieve en meer humane kant van een gemeenschap die steeds als agressief en gevaarlijk gestereotypeerd wordt en waar bendeoorlogen deel uitmaken van het dagelijks leven.

melkweg

Tijdens het iAfrica Film Festival van 9 t/m 11 oktober kun je genieten van een boordevol filmprogramma met filmtalent van het Afrikaanse continent. Met muziek, nagesprekken en veel meer!  Den Haag heeft een prachtig filmfestival in haar midden, het iAfrica Film Festival (iAFF). Een specifiek festival dat een platform creëert voor Afrikaanse filmmakers. Het publiek werpt een blik door de lens van de filmmakers op diverse Afrikaanse landen, Afrikaanse maatschappijen en Afrikaanse culturen. Is dit filmfestival een nieuw geluid uit de Afrikaanse filmwereld?  Het programma met korte films, animatie, documentaire en diverse speelfilms biedt je een verscheidenheid aan filmtalent van het Afrikaanse continent. Hiernaast kun je ook genieten van live muziek!

iafricafilmfestival filmhuisdenhaag

In Afropean writer and photographer journalist Johny Pitts (Sheffield, UK) examines the life of black communities, travelling across Europe. In search of the "Afropean" identity he went across the continent travelling from London to Paris, via Brussels, Amsterdam, Berlin, Stockholm, Moscow, Rome, Marseille, Madrid and Lisbon sketching an underexposed story about the continent in words and images. He travelled to Amsterdam to hear from The Black Archives about Hermina and Otto Huiswoud, fighters against colonialism and for black communism. He documented Cova Da Moura, the Cape Verdean Favela on the outskirts of Lisbon with its own underground economy and visited the Clichy Sous Bois district in Paris, where uprisings erupted in 2005 following the deaths of Bouna and Zyed, two boys who died after a chase hidden from the police.
To ensure a smooth visit, an online ticket reservation is preferred. Click here to reserve your ticket or here to read more information.

foam

ROCKS is een film van regisseur Sarah Gavron (SUFFRAGETTE): een levendig en hoopvol portret van een groep tienermeiden over vriendschap en opgroeien in wereldstad Londen. “In de geest van Ken Loach’s KES of Céline Sciamma’s GIRLHOOD”, aldus The Guardian (★★★★★).
De Brits-Nigeriaanse Shola – ook wel ‘Rocks’ genoemd – is vijftien jaar. Volgens de docenten op school moet ze gaan nadenken over haar toekomst, maar ze is vooral bezig met wat zich in haar thuissituatie afspeelt. Haar vader is overleden en nadat haar moeder plotseling vertrekt, neemt Rocks de zorg van haar jongere broertje Emmanuel op zich. Gelukkig staat ze er niet helemaal alleen voor en wordt ze omringd door haar vriendinnen. Regisseur Sarah Gavron werkte voor ROCKS met veel getalenteerde vrouwelijke crewleden, onder wie Hélène Louvart, de cameravrouw achter Alice Rohrwacher’s LAZZARO FELICE. Na de wereldpremière in Toronto reisde Sarah Gavron met ROCKS naar het IFFR, waar de film werd omarmd door pers en publiek.

cineart filmladder

Voor deze editie van Galerie Mercatorplein werkte Foam samen met de Nieuw Amsterdam Academie. De Nieuw Amsterdam Academie wil jongeren uit Nieuw-West bewuster maken van hun persoonlijke ontwikkeling, hun omgeving en de actieve rol die ze hierin kunnen spelen. In samenwerking met curator Kim Koppers en fotograaf Angela Tellier maakten Pien, Soumaya, Rieke, Jochem en Kristen een selectie uit het werk van Johny Pitts. Via de QR codes op de foto’s kun je luisteren naar de verhalen van de jongeren bij de beelden.
De term ‘Afropean’ is in de jaren negentig bedacht door Marie Daulne, een Belgisch-Congolese muzikant die optreedt als Zap Mama en door de Schotse muzikant David Byrne. Zij zagen in Europa een nieuw continent ontstaan waarop zwarte gemeenschappen een sterke invloed hebben. Voor Pitts suggereerde de term ‘Afropean’ dat hij zowel een enkele bi-culturele identiteit kon hebben als dat hij zich kon identificeren met één van de losse delen van die identiteit. “Ik kon alle verschillende elementen opnemen in mijn identiteit en ze van mijzelf maken. De uiteengevallen fragmenten van mijn Afropean-ervaring vormden een mozaïek in mijn hoofd (...) de Afropean realiteit was een ‘bricolage of blackness’ en ik had een Afrika ervaren dat zowel in, als van Europa was.” Pitts legt zijn reis vast met zijn camera en in zijn boek Afropean. Notes from Black Europe. Zijn impressies van de steden – graffiti, sneeuw, figuren, metrostations – vangt hij in verstilde, atmosferische foto’s in tinten zwart en wit. De mensen in de verschillende stadslandschappen van Europa lijken verzonken in hun eigen gedachten en reflecteren gevoelens van introspectie en eenzaamheid die Pitts misschien ook zelf kent.

mercatorplein