Donderdag 28 Oktober 2021

Location to be announced. Do socio-economic cleavages shape electoral dynamics in African countries? Individual-level and party systems research since the 1990s has suggested that the answer is "no." Focusing on a number of countries in East and West Africa, this paper offers a spatial analysis of geographic patterns in constituency-level voting over three decades. It reveals the existence of persistent regional voting blocs that, in their temporal stability and multiethnic character, are not well explained by prevailing theory. The anomalies open the door to a reinterpretation of national electoral structure and dynamics that takes the geographic clustering of the persistent voting blocs as a clue to their etiology.  Prof. Catherine Boone (LSE) proposes an interpretation that follows Lipset & Rokkan's (1967) classic model of territorial oppositions in countries undergoing economic integration and bureaucratic centralisation. Socio-economic cleavages rooted in regional inequalities and sectoral differentiation appear to be more salient in African electoral politics since the 1990s than many scholars have realised. Speaker: Prof. Catherine Boone. Click here to register for this event

ascleiden

De legendes van de Zuid-Afrikaanse jazz beïnvloeden deze pianist, bekend uit Shabaka & The Ancestors. Ndudzo Makhatini groeide op aan de oostkust van Zuid-Afrika. Zijn oma was een genezeres die zang en muziek gebruikte, net als de zulu-krijgers afkomstig uit hetzelfde gebied. De liefde voor piano kreeg hij mee van zijn moeder. In zijn begeesterde spel legt hij de link tussen rituele muziek, gospel en jazz, in de traditie van Zuid-Afrikaanse jazzlegendes als Bheki Mseleku, Moses Molelekwa en Abdullah Ibrahim. Buiten Zuid-Afrika werd Ndudzo Makhathini bekend als pianist in de groep The Ancestors geleid door saxofoonsensatie Shabaka Hutchings uit Londen. Saxofoon en zang zijn prominent aanwezig op zijn eerste album voor het prestigieuze label Blue Note, Modes of Communication: Letters from the Underworlds. Hiervoor bracht Makhathini al acht albums uit onder zijn eigen naam.

bimhuis

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

Voor bezoek aan dit optreden is een coronatoegangsbewijs verplicht. Voorafgaand wordt gevraagd een bewijs van vaccinatie, recent herstel van COVID-19 of een negatieve coronatest te tonen (QR-code), samen met een geldig identiteitsbewijs. Heeft u al kaarten? Dan wordt u daarover door onze kassa geïnformeerd. In een opwelling boekt de overwerkte Astrid een reis naar een Afrikaans land. Terwijl de beach boys zich aan haar opdringen valt haar oog op de veel jongere, trotse visser Kofi. Ze worden verliefd en samen verhuizen ze naar Nederland. Het geluk lijkt hen toe te lachen, ze krijgen een tweeling maar Kofi kan niet goed aarden in zijn nieuwe omgeving. Wanneer Astrid verliefd wordt op een collega, is er geen plek meer voor Kofi in haar leven. Kofi voelt zich machteloos en op een dag haalt hij de kinderen van het schoolplein en vertrekt. Astrid reist met een op sensatie beluste televisieploeg naar zijn geboortedorp. De klopjacht op Kofi begint. ‘Kaap Liefde’ is een voorstelling over liefde, (on)macht en wraak. Geïnspireerd op het tv-programma ‘Ontvoerd’ waarin het verhaal van de ‘dader’ niet in beeld komt. Raymi Sambo en de makers vragen zich af: ‘wat is zijn verhaal? Wat laat de televisie ons wel of niet zien? Wanneer ben je dader en wanneer slachtoffer?’.

raymisambo

De Black Achievement Month wordt jaarlijks in de maand oktober gehouden. Het festival heeft als doel de uitzonderlijke talenten van mensen met Afrikaanse roots in de schijnwerpers te zetten. Dit jaar vindt de Black Achievement Month van 1 oktober t/m 1 november plaats in Almere, Amsterdam, Den Haag, Leiden, Middelburg, Utrecht en Rotterdam. Het thema van dit jaar is ‘Verbonden Generaties’. “Hiermee geven we aan, dat iedere generatie gevormd wordt en voortbouwt op een vorige generatie. We zijn geen losse individuen en leven niet uitsluitend in het hier en nu. We komen van ver en geven het stokje door aan de toekomstige generatie. We staan, als het ware, op elkaars schouders. Het verleden werkt door in het heden en heeft gevolgen voor de toekomst. Dit gegeven, dit besef is essentieel”, aldus John Leerdam, artistiek leider van de Black Achievement Month. De Black Achievement Month richt zich op drie pijlers: Beeldende kunst en theater: tentoonstellingen, voorstellingen, films;  Artiesten: zangers, dansers, musici, acteurs, theatermakers, spoken word artiesten; Maatschappelijk debat en discussie: over actuele en beeldbepalende thema’s, die gevoerd worden met wetenschappers, professionals, ondernemers, sporters, intellectuelen en schrijvers.

meer info    programma

programma 2021

In september en oktober draaien wij in het kader van de Just Peace Month drie films die Den Haag in contact brengen met de thema’s en instellingen die wereldwijd bijdragen aan vrede en gerechtigheid. Vanaf 14 oktober: The Man Who Sold His Skin. De nieuwe film van de Tunesische filmmaker Kaouther Ben Hania (Beauty and The Dogs), die werd genomineerd voor Beste Buitenlandse Film bij de Oscars. De film wordt gedragen door Yahya Mahayni als Sam die zich laat inpalmen door een verraderlijke Monica Bellucci als PA van kunstenaar Godefroi (Koen de Bouw). Sam Ali wordt van zijn grote liefde gescheiden en ontvlucht Syrië. Hij ontmoet de beroemde en provocerende kunstenaar Jeffrey Godefroi, die van ongebruikelijke objecten waardevolle kunst maakt. Hij biedt Sam de mogelijkheid naar Europa te kunnen reizen door zijn rug beschikbaar te stellen. Sam groeit uit tot een levend kunstwerk dat miljoenen waard is op de kunstmarkt. De vrijheid die hij dacht te vinden, blijkt schijn. Kan hij aan zijn eigen lichaam ontsnappen? Mahayni won op het filmfestival van Venetië de award voor Beste Acteur in het Orizzonti programma. De film is los geïnspireerd op een origineel kunstwerk van Wim Delvoye. Ook in o.a. Amsterdam en Rotterdam

filmladder filmhuisdenhaag  rialto  lantarenvenster

Voor een nieuw project reist kunstenaar Michiel Voet naar Algerije om met zijn oude vriend Karim Ramtani terug te blikken op hun gedeelde verleden in Amsterdam. Ramtani verschijnt niet op de afgesproken plek en Voet besluit zijn vriend te gaan zoeken. De Vreemdeling is een reconstructie van deze roadtrip door de Sahara. Een verhaal over de vriendschap tussen een Algerijn en een Nederlander. Maar ook over de koloniale geschiedenis van Europa en de verloren onschuld van het Europees migratiebeleid dat ver weg, in de Sahel, haar grenzen overschrijdt.
De Algerijn Karim Ramtani woonde gedurende 22 jaar illegaal in Amsterdam, waar hij onderdak vond in het atelier van Michiel Voet. Hij inspireerde de kunstenaar Michiel Voet tot het maken van een fototentoonstelling en een theaterproductie bij Orkater onder de titel De Onzichtbare Man. De voorstelling werd door pers en publiek lovend ontvangen en was van 2014 tot 2018 was de voorstelling te zien op festivals en in theaters in binnen- en buitenland. Karim Ramtani keerde drie jaar geleden gedesillusioneerd terug naar Algerije. Het illegale leven in Europa bood hem geen perspectief.

orkater speellijst

Beschadigd en gehard door het leven in een getto van de Nigeriaanse metropool Lagos vertrekt Charity naar Europa om in België illegaal aan de slag te gaan als prostituee. Ze wordt opgezadeld met haar jongere zusje Happy, die ze op haar beurt meedogenloos inwijdt in de prostitutie. Met drie andere illegale vrouwen delen Charity en Happy een kleine flat in een grauwe buitenwijk. Samen doorstaan ze alle ellende, uitbuiting en vernederingen met humor, veerkracht en zang. Als het ze op een dag te veel wordt, komen ze in opstand en zingen hun woede van de daken. De Belgische regisseur Karin Junger baseerde de film op ware feiten, en wilde een realistisch portret maken van Afrikaanse vrouwen die naar Europa komen op zoek naar een beter bestaan, maar uiteindelijk in de prostitutie belanden. Ondanks de zwaarte van het onderwerp, besloot Junger de nadruk leggen op de muzikaliteit en veerkracht van de vrouwen. Dit resulteert in een rauwe, moderne musical die je flink wakker schudt, maar met hoop achterlaat. Regisseur: Karin Junger

filmladder

Het werk van Hadassa Ngamba bestaat uit schilderijen, tekeningen, fotografie, video, installaties en performance. In haar werk verwijst ze naar het onevenwicht in de Congolese samenleving en de schrijnende sociale en milieukwesties in de DRC door het gebruik van materialen die symbool staan voor het strategisch, kapitalistisch bewind over de grondstoffen in haar moederland. In haar sculpturen, installaties en performances probeert ze systemische ongelijkheden aan te vechten door het verwijzen naar elementen uit de (koloniale) geschiedenis, religie, dromen, cartografie en het lichaam. Hadassa Ngamba bouwde een maquette van en voor haar tentoonstelling. Het is een ruimtelijke collage en/of een schaalmodel, een sculptuur en/of een denkruimte. De schilderijen en foto’s worden aangevuld met een geluidswerk (dat ze samen met haar broer, muzikant en geluidskunstenaar ontwikkelt en waar haar stem en het geluid van water samenkomen. De maquette heeft ze in verschillende kleuren geschilderd en omgeven met allerhande materialen, van documenten, leistenen tot en met verfborstels. Centraal in de tentoonstellingsruimte staat La Table Sereine (de serene tafel). “De woorden komen van mijn leraar Frans in het zesde leerjaar. Hij vroeg ons naar metaforen achter de woorden. Bij ‘de serene tafel’ antwoordde ik: een tafel waar filosofen aan zitten die universele antwoorden voor het overleven van de wereld bedenken.”, en Hadassa Ngamba vervolgt: “Natuurlijk was er toen ook de religieuze opvoeding van mijn moeder. Nu denk ik een tafel als ideaal voor mensen, die overal ter wereld kan staan, waar oplossingen voor de humaniteit worden bedacht. Het is een tafel zonder vaste contouren, de vorm wordt niet esthetisch bepaald, maar gemodelleerd volgens een ideaalbeeld om tot reflectie te kunnen komen.”

meerinfo achtergrondinfo

Het zijn de marge van de samenleving en de schaduwkant van de menselijke geest die de wereldberoemde fotograaf en kunstenaar Roger Ballen (Amerikaan, woont en werkt in Johannesburg, Zuid-Afrika) altijd al hebben gefascineerd. Met zijn zwart-wit fotoserie Platteland heeft hij in 1994 internationaal indruk gemaakt. De foto’s toonden de grimmige realiteit van arme witte Zuid-Afrikaners, een groep die ondanks alle privileges gedurende de Apartheid in erbarmelijk omstandigheden leefden. In de loop van zijn carrière start Ballen met het maken van installaties, waarbij hij de macabere realiteit vermengt met decorstukken. Mensen, poppen, ratten en reptielen figureren tegen een achtergrond met tekeningen van primitieve figuren. Met deze uitgesproken ‘Ballenesque stijl’ creëert Ballen zijn eigen universum en is hij uitgegroeid  tot een cultfiguur, juist ook onder de jongere generaties. Dit retrospectief nodigt uit tot dwalen door de psyche van Roger Ballen en doet je afvragen: wat is echt?

meerinfo