Agenda 05 - 11 September 2021

Documentaire; de Belgische ex-para Gilbert lijkt gelukkig in Kenia, hij geniet van het weer, de drank en looft de plaatselijke vrouwen. Zijn vriendinnen vinden dat Gilbert een groot hart heeft en hen beter behandelt dan lokale mannen. Toch broeit er iets. Gilbert worstelt met een oorlogstrauma en drinkt veel. Ook vooroordelen en cultuurverschillen staan in de weg.

filmladder

Voor de vertoning op maandag 6 september is regisseur van Afrikaanse bruid Roy Dames vanaf 19.00 te gast voor een Q&A. Dames maakte eerder de cultdocumentaire Foute vrienden en recent 25 jaar Foute vrienden, waarin hij de hoofdpersonen uit zijn docu weer op zoekt. De Q&A wordt geleid door Marloes den Hoed, programmeur specials bij LantarenVenster. De Belgische ex-paracommando Gilbert lijkt gelukkig in Kenia. Hij geniet van het weer, de drank en looft de plaatselijke vrouwen: ‘Once you go black, you always go black,’ is zijn credo. Zijn vriendinnen vinden dat Gilbert een groot hart heeft en hen beter behandelt dan lokale mannen. Toch broeit er iets. Gilbert worstelt met een oorlogstrauma en drinkt veel. Wat zijn zijn echte motieven? En is zijn liefde voor de vrouwen echt? Afrikaanse Bruid is een grimmige blik op cultuurverschillen en vooroordelen. Op tragikomische en pijnlijke komt aan het licht hoe problematisch de relatie tussen Gilbert en de levenslustige Keniaanse vrouwen is.

meer info

An exciting exhibition with the works of 22 artists opened last Saturday at Nuweland Gallery in Oosterzee-Buren, in the north of the Netherlands. Between Strangers is curated by South African artist Morné Visagie. Participating artists are from Namibia, Zimbabwe, Germany, Mexico, South Korea and the US.
“The exhibition includes striking examples of contemporary printmaking, painting, sculpture, photography, ceramics, textile and installaties”, Visagie says.  The exhibition runs until 9 october. For more information check out: nuweland.nl

moreinfo

Met uitgestrekte panorama’s van de Amerikaanse Westkust blies Hans Broek (Veenendaal, 1965) 25 jaar geleden het landschapsschilderij nieuw leven in. Daarvan zijn in de collectie van De Pont diverse voorbeelden te vinden. In de tentoonstelling The Things I Used To Do speelt het landschap opnieuw een belangrijke rol. Maar in plaats van de witgepleisterde stadsvilla’s van Los Angeles zien we nu forten, kerkers, celdeuren en huizen van plantagebezitters langs de kusten aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. Ze figureren als stille getuigen van het Nederlandse slavernijverleden. Broek raakte door dat verleden geïntrigeerd in de tijd dat hij in Amerika woonde en de kloof tussen de witte en de Afro-Amerikaanse bevolking dagelijks ervoer. Hij verdiepte zich in de geschiedenis van de slavernij en reisde naar Ghana, Senegal, Suriname en Curaçao. Als nazaat van een zeventiende-eeuws bestuurslid van de admiraliteit – die nauw met de slavenhandel was verbonden – voelde hij zich persoonlijk betrokken bij een van de pijnlijkste momenten uit de Nederlandse geschiedenis. In deze omvangrijke serie schilderijen grijpt Broek terug naar de meer expressionistische stijl van zijn vroege werk. De verf voelt zwaar en drukkend – zelfs het sprankelende licht ontkomt daar niet aan. Dat gevoel wordt versterkt door teksten met data en plaats delict. Zo confronteren de vaak immense doeken ons met een duister verleden, waarbij ze tegelijkertijd als land- en als geheugenkaarten fungeren. Beluister en bekijk ook de podcast van Richard Kofi, in gesprek met Hans Broek.

museumdepont

Het Stedelijk gaat zijn collectie op een nieuwe, meer thematisch geordende manier laten zien. In drie fases wordt de collectieopstelling geheel vervangen, te beginnen met de meest hedendaagse werken. Op 10 juli trappen we af met de kunst en vormgeving van 1980 tot nu. In Tomorrow is a Different Day zijn werken van internationale kunstenaars en vormgevers te zien die medeverantwoordelijk zijn voor de veranderingen van vandaag en morgen. Ze verzetten zich tegen de status quo en bieden andere perspectieven. Enkele kunstenaars in de nieuwe collectieopstelling waren lange tijd minder zichtbaar in het museum. Voor Tomorrow is a Different Day zochten de conservatoren naar niet getoonde narratieven om naast de bekendere namen te laten zien. Daarnaast kocht het Stedelijk gericht een aantal nieuwe werken aan van onder andere Martine Syms, El Anatsui (Ghana), Marcel Pinas en Anna Tereshkina om de collectie te verdiepen. Aan de hand van verschillende thema’s als protest in de stad, ecologie, digitalisering en migratie worden meerdere geschiedenissen in deze nieuwe collectieopstelling verteld; met werken van vertrouwde en minder bekende namen als Steve McQueen, Rineke Dijkstra, Wolfgang Tillmans, Marlene Dumas (Zuid-Afrika), Sheila Hicks, Simnikiwe Buhlungu (Zuid-Afrika), Harvey Bouterse, Remy Jungerman en Danielle Dean. De presentatie is in tegenstelling tot de laatste opstelling niet chronologisch, maar thematisch geordend en confronteert ons met een veranderende wereld. Ze wil de bezoeker enerzijds verleiden, maar telkens ook aan het denken zetten. Esthetische vraagstellingen bergen vaak evenzogoed ethische vraagstellingen in zich. Zo vestigt Otobong Nkanga (Nigeria) met haar installatie In Pursuit of Bling de aandacht op de uitbuiting van de aarde, en in het bijzonder de manier waarop grondstoffen ergens worden gedolven om elders te worden verhandeld en gebruikt.

stedelijkmuseum

Door de corona hebben jazzmusici lang niet kunnen spelen. Leusden Jazz biedt deze musici een podium. Ook is Leusden Jazz een plek voor de Leusdenaar, jazz-en-muziekliefhebber om elkaar te ontmoeten en van goede muziek te genieten. Leusden Jazz vindt plaats in de Four Seasons waar men met inachtneming van de coronamaatregelen veilig van mooie muziek kan genieten. Er zijn meerdere podia speciaal voor Leusden Jazz ingericht in evenementlocatie de Four Seasons. Op speciaal verzoek van wethouder Eric van Beurden brengt Leusden Jazz een breed muziekprogramma voor iedereen. Zo wordt er op donderdag 2 september een concert voor de vrijwilligers van Dava en het Gastenhuis georganiseerd. De organisatie Buurkracht Landsbeek krijgt die avond een concert aangeboden voor de deur van hun buurthuis. Op vrijdag en zaterdag is vrolijke swingende muziek te horen op de Hamershof, de Biezenkamp en het Maximaplein. Op vrijdag wordt nog een mini concert gegeven bij De Bron en op zaterdag krijgen de ouderen in Welzin verzorgingstehuis Hamersveld nog een concert. Op zondag is het tijd voor de kinderen met KIDS Jazz in de Four Seasons. Met een instrumentenmarkt en een gratis kinderconcert start de zondag waarna de lokale big band Later Als Je Big Band en Lisiduna muziek zullen verzorgen.

leusdenjazz

Documentaire; Darwin voer met zijn schip de Beagle langs de koraalriffen van Madagascar, maar ging niet aan land. Een gemiste kans, want in termen van evolutie is dit misschien wel het vreemdste eiland op aarde. Vanuit de donkere jungle zagen de meest grillige wezens hoe het legendarische schip verdween aan de horizon van de Indische Oceaan.

filmladder

Voorlinden presenteert de eerste solotentoonstelling van kunstenaar Robin Rhode (Zuid-Afrika, 1976) in Nederland. Met dit overzicht viert Voorlinden zijn artistieke reis van 2000 tot nu toe. Of het nu een foto, film, sculptuur of performance is, al zijn werken beginnen met een tekening. Robin gebruikt de muur als zijn canvas, waarop hij met zijn tijdelijke interventies een imaginaire wereld verbeeldt. In aanloop naar de tentoonstelling neemt Robin je in korte video’s mee in zijn studio, vertelt over zijn favoriete werken, zijn inspiratiebronnen en over zijn voorbereidingen voor de tentoonstelling bij Voorlinden.  De muur is een belangrijk motief en podium. Deze vormt voor Robin geen begrenzing, maar een raam naar de verbeelding. Met krijt, houtskool en verf tekent hij op de muur het decor voor zijn performances, die hij vastlegt op foto of film. Robin is een ware illusionist. Hij weet met slechts enkele lijnen een hele wereld tot leven te wekken en prikkelt daarmee ook onze verbeeldingskracht. In de afgelopen twee decennia heeft Robin een veelomvattend oeuvre neergezet met een sterk eigen signatuur. Zijn werk is speels en zit vol met verwijzingen naar de muziek, poëzie, kunst en geschiedenis. Zijn oeuvre wordt gekarakteriseerd door een visuele combinatie van street art, tekeningen, schilderijen, sculpturen, performances, film en fotografie. Zijn favoriete materialen zijn houtskool, krijt en verf en je herkent zijn werk aan de eenvoudige en heldere vormentaal. Door de jaren heen transformeert Robin van eenzame performer naar een regisseur van een gezelschap waarmee hij samen meer ambitieuze producties realiseert. Robins artistieke reis begint in zijn vaderland Zuid-Afrika, om vervolgens met zijn interventies de wereld over te trekken.

museumvoorlinden

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

In the exhibition at the Friends of S.M.A.K in Gent, South African artist Neo Matloga presented a selection of works that haven’t been seen physically in Europe. This presentation marks his first institutional exhibition in Belgium. The show opened May 29^th, for those who will be in the vicinity, the show ends August 29^th. Coordinated by Nadia Bijl. Neo has been selected as one of 30 artists to participate in Watou 2021, a festival coordinated by a trio of curators Benedicte Goesaert, Chantal Pattyn and Peter Verhelst. 'The 40th edition represents movement, harmony, humanity and intensity.' The festival is in Watou, Belgium and is open until September 5^th. Also, thrilled to be showing his large scale intimate collage paintings in my whole body changed into something else, a group exhibition taking place across the Stevenson galleries in Cape Town and Johannesburg, South Africa. The show is curated by Sisipho Ngodwana and Sinazo Chiya. Open from 15^th of July till 3^rd September.

smak watou stevenson

Solotentoonstelling ‘The unexpected universe’ met schilderijen en collages van Sanda Amadou (Benin). De tentoonstelling wordt zaterdag 11 sep. feestelijk afgesloten met een hapje en een drankje tijdens uw bezoek. The unexpected universe is een grotendeels zwart-witte wereld met een zweem van kleur, ergens tussen realiteit en fantasie. Met zijn unieke semi-abstracte beeldtaal, herinterpreteert Amadou het nomadische Fulani universum en brengt dit tot leven. Een droomwereld gevormd door verschillende verstrengelde en soms overlappende elementen (touwen, lianen, knopen, bladeren, cirkels en andere patronen uit de oeroude Fulani tattoes), verhalend over humanisme, weerstand, vasthoudendheid, veerkracht, moed, vrijheid en nog wat andere observaties. Zijn werken lijken te gehoorzamen aan een rigoureuze geometrie en vormen complexe architecturen, die tegelijkertijd speels en verrassend fragiel zijn. Lijnen, cirkels, driehoeken en vierhoeken, semi-wiskundige figuren die nooit perfect zijn, verbinden Fulani-symbolen van het natuurlijke leven met touwen aan de basis. Zijn beelden resulteren in denkbeeldige vormen en groteske figuren die een haveloze kwetsbaarheid laten zien, etherisch en altijd in beweging. Ze laten de toeschouwer een glimp opvangen van een onwerkelijke essentie. Amadou wordt zowel in eigen land als internationaal erkend. Hij heeft door de jaren heen deelgenomen aan vele solo- en collectieve tentoonstellingen, onder meer in Benin Republic, Ghana, Nigeria, Zuid-Afrika, Senegal, Dubai, Duitsland, Nederland en de VS (San Francisco, New York) en was te zien op grote internationale kunsttentoonstellingen en beurzen zoals World Art Dubai en op ARTX Lagos (Nigeria), en is later dit jaar te zien op AKAA Paris.”

meer info

Mantoa, een oude vrouw uit Lesotho, vindt dat haar tijd is gekomen en bereidt zich voor op de dood. Als ze echter te horen krijgt dat er plannen bestaan om haar hele woongebied onder water te zetten voor de aanleg van een stuwmeer, komt ze in verzet – met alle levenskracht die ze nog in zich heeft. In This is Not a Burial, It's a Resurrection vertelt de Lesothaanse regisseur Lemohang Jeremiah Mosese dit verhaal. Hij weet waarover hij spreekt; het dorp en dus ook het huis van zijn grootmoeder staat op het punt van de aardbodem weggevaagd te worden door het water. Lesotho heeft dankzij de bergen water in overvloed, in tegenstelling tot Zuid-Afrika, het land dat Lesotho aan alle kanten omsluit. In het zg. Highlands Water Project is afgesproken dat Lesotho jaarlijks miljoenen kubieke meter water naar Zuid-Afrika transporteert. De infrastructuur die daarvoor nodig is, kanalen, dammen,stuwmeren, enz., heeft een zware tol geëist. Niet alleen is het project funest voor natuur en milieu, ook heeft het vele sociale structuren totaal ontwricht.  Is deze film dan een protest tegen vooruitgang? Mosese: "Persoonlijk ben ik niet voor of tegen vooruitgang. Ik ben meer geïnteresseerd in de psychologische, spirituele en sociale aspecten die ermee samenhangen."  Vanuit een wijder perspectief is het een verhaal over de onverschilligheid van tijd en natuur – de cyclus van oud en nieuw, geboorte en dood gaat altijd door. "Door de ogen van Mantoa zien we dat ons veel duisters te wachten staat, maar uiteindelijk is het een film over de veerkracht van de menselijke geest."

filmladder

Every day various films, talks & events. The filmmakers — Lucrecia Martel (South America), Leopold Emmen (Europe), Lemohang Jeremiah Mosese (Africa), Carlos Reygadas (North America) and Jia Zhang-ke (Asia) — were each invited to make a work for the exhibition that exploits the three-dimensional gallery space rather than the two-dimensional cinema screen. For some of them, it was the first time they had created a cinematographic installation that explores the boundaries of their work and of the art of film in general. To mark the 75th anniversary of the Filmmuseum and the 50th International Film Festival Rotterdam (IFFR), Eye and the IFFR have selected five film directors from five continents as a way of celebrating the unlimited power and diversity of world cinema, which is so vital for the programming. Jia Zhang-ke (Fenyang, China, 1970). Nanouk Leopold & Daan Emmen (both born in Rotterdam in 1968). Lucrecia Martel (born in Salta, Argentina, 1966)/ Carlos Reygadas (born in Mexico City in 1971). Lemohang Jeremiah Mosese (born in Hlotse, Lesotho, in 1980) who rose to prominence as a filmmaker with her debut film The Swamp (2001), and more recently with the hallucinating Zama (2017). Time and space in her work are elastic and infinite, and the sound design often determines the final form of the film. In The Passage, her new installation at Eye, she works with heat images and voices from northern Argentina (qom, quechua, aymara, wichi and guarani), yet another attempt in unmasking the artificiality of race.

moreinfo

Op 5 september 2021 wordt door burgermeester Femke Halsema in Zuidoost een monument onthuld ter nagedachtenis aan Nelson Mandela. Voorafgaand aan de onthulling organiseert New Metropolis Zuidoost  op 30 augustus ‘A Tribute to Nelson Mandela’. Tijdens dit programma, gemodereerd door Jörgen Tjon a Fong, vertellen onder andere Vincent Henar, Noraly Beyer, Kadir van Lohuizen en Ilvy Njiokiktjien over hun bijzondere herinneringen aan de tijd dat Nelson Mandela een onuitwisbare indruk in hun levens achterliet. Daarnaast is er een expositie met foto’s Hans Mooren en Kadir van Lohuizen. Met in dit programma onder anderen: Noraly Beyer (Journalist, Presentator, Tekstschrijver, Voorlezer, Dagvoorzitter (Voormalig nieuwslezer NOS)), Vincent Henar (Oprichter Fra Fra Sound), Kadir van Lohuizen (Photojournalist and filmmaker), Hans Mooren (Fotograaf), Ilvy Njiokiktjien (Fotograaf). Geen beeld maar monument voor Mandela: Nelson Mandela krijgt in Amsterdam geen standbeeld. Daar zijn er al voldoende van, verspreid over de hele wereld. Het wordt dus een gedenkteken voor de Zuid-Afrikaanse leider. “Een eerbetoon aan de nalatenschap van Mandela,” zegt voorzitter Noraly Beyer namens de commissie. Zo gaat het Nelson Mandela-monument in Zuidoost eruitzien. Het monument voor Nelson Mandela in Zuidoost wordt gemaakt door Mohau Modisakeng. De Zuid-Afrikaan won deze week de competitie waarvoor dit voorjaar drie kunstenaars waren uitgenodigd.

meerinfo

Deze zomer vinden drie extra wereldmuziek concerten plaats in Zeist.  Mark My Wor(l)ds is een concert serie rond fluitist en globetrotter Mark Lotz die ook in het Utrechtse Museum Speelklok te zien is. Wereldmuziek met artiesten uit India, Brazilië, Uruguay en Gambia. De concerten vinden open air plaats en zijn gratis toegankelijk. Er zijn stoelen. Neem wat dekens, te eten en te drinken mee en geniet. Met Lilian Vieira, Shashwathi Jagadish, Heiko Dijker, Jalli Lamin Kuyateh (Gambia), Udo Demandt, Stefan Schmid, Sandip Bhattacharya, Daniel de Moraes. 
Zondag 5 September 15 uur, De Vijverhof, Den Dolder • Mark My Wor(l)ds - Africa Calls

meer info

 

Documentaire; de Belgische ex-para Gilbert lijkt gelukkig in Kenia, hij geniet van het weer, de drank en looft de plaatselijke vrouwen. Zijn vriendinnen vinden dat Gilbert een groot hart heeft en hen beter behandelt dan lokale mannen. Toch broeit er iets. Gilbert worstelt met een oorlogstrauma en drinkt veel. Ook vooroordelen en cultuurverschillen staan in de weg.

filmladder

Voor de vertoning op maandag 6 september is regisseur van Afrikaanse bruid Roy Dames vanaf 19.00 te gast voor een Q&A. Dames maakte eerder de cultdocumentaire Foute vrienden en recent 25 jaar Foute vrienden, waarin hij de hoofdpersonen uit zijn docu weer op zoekt. De Q&A wordt geleid door Marloes den Hoed, programmeur specials bij LantarenVenster. De Belgische ex-paracommando Gilbert lijkt gelukkig in Kenia. Hij geniet van het weer, de drank en looft de plaatselijke vrouwen: ‘Once you go black, you always go black,’ is zijn credo. Zijn vriendinnen vinden dat Gilbert een groot hart heeft en hen beter behandelt dan lokale mannen. Toch broeit er iets. Gilbert worstelt met een oorlogstrauma en drinkt veel. Wat zijn zijn echte motieven? En is zijn liefde voor de vrouwen echt? Afrikaanse Bruid is een grimmige blik op cultuurverschillen en vooroordelen. Op tragikomische en pijnlijke komt aan het licht hoe problematisch de relatie tussen Gilbert en de levenslustige Keniaanse vrouwen is.

meer info

An exciting exhibition with the works of 22 artists opened last Saturday at Nuweland Gallery in Oosterzee-Buren, in the north of the Netherlands. Between Strangers is curated by South African artist Morné Visagie. Participating artists are from Namibia, Zimbabwe, Germany, Mexico, South Korea and the US.
“The exhibition includes striking examples of contemporary printmaking, painting, sculpture, photography, ceramics, textile and installaties”, Visagie says.  The exhibition runs until 9 october. For more information check out: nuweland.nl

moreinfo

Met uitgestrekte panorama’s van de Amerikaanse Westkust blies Hans Broek (Veenendaal, 1965) 25 jaar geleden het landschapsschilderij nieuw leven in. Daarvan zijn in de collectie van De Pont diverse voorbeelden te vinden. In de tentoonstelling The Things I Used To Do speelt het landschap opnieuw een belangrijke rol. Maar in plaats van de witgepleisterde stadsvilla’s van Los Angeles zien we nu forten, kerkers, celdeuren en huizen van plantagebezitters langs de kusten aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. Ze figureren als stille getuigen van het Nederlandse slavernijverleden. Broek raakte door dat verleden geïntrigeerd in de tijd dat hij in Amerika woonde en de kloof tussen de witte en de Afro-Amerikaanse bevolking dagelijks ervoer. Hij verdiepte zich in de geschiedenis van de slavernij en reisde naar Ghana, Senegal, Suriname en Curaçao. Als nazaat van een zeventiende-eeuws bestuurslid van de admiraliteit – die nauw met de slavenhandel was verbonden – voelde hij zich persoonlijk betrokken bij een van de pijnlijkste momenten uit de Nederlandse geschiedenis. In deze omvangrijke serie schilderijen grijpt Broek terug naar de meer expressionistische stijl van zijn vroege werk. De verf voelt zwaar en drukkend – zelfs het sprankelende licht ontkomt daar niet aan. Dat gevoel wordt versterkt door teksten met data en plaats delict. Zo confronteren de vaak immense doeken ons met een duister verleden, waarbij ze tegelijkertijd als land- en als geheugenkaarten fungeren. Beluister en bekijk ook de podcast van Richard Kofi, in gesprek met Hans Broek.

museumdepont

Het Stedelijk gaat zijn collectie op een nieuwe, meer thematisch geordende manier laten zien. In drie fases wordt de collectieopstelling geheel vervangen, te beginnen met de meest hedendaagse werken. Op 10 juli trappen we af met de kunst en vormgeving van 1980 tot nu. In Tomorrow is a Different Day zijn werken van internationale kunstenaars en vormgevers te zien die medeverantwoordelijk zijn voor de veranderingen van vandaag en morgen. Ze verzetten zich tegen de status quo en bieden andere perspectieven. Enkele kunstenaars in de nieuwe collectieopstelling waren lange tijd minder zichtbaar in het museum. Voor Tomorrow is a Different Day zochten de conservatoren naar niet getoonde narratieven om naast de bekendere namen te laten zien. Daarnaast kocht het Stedelijk gericht een aantal nieuwe werken aan van onder andere Martine Syms, El Anatsui (Ghana), Marcel Pinas en Anna Tereshkina om de collectie te verdiepen. Aan de hand van verschillende thema’s als protest in de stad, ecologie, digitalisering en migratie worden meerdere geschiedenissen in deze nieuwe collectieopstelling verteld; met werken van vertrouwde en minder bekende namen als Steve McQueen, Rineke Dijkstra, Wolfgang Tillmans, Marlene Dumas (Zuid-Afrika), Sheila Hicks, Simnikiwe Buhlungu (Zuid-Afrika), Harvey Bouterse, Remy Jungerman en Danielle Dean. De presentatie is in tegenstelling tot de laatste opstelling niet chronologisch, maar thematisch geordend en confronteert ons met een veranderende wereld. Ze wil de bezoeker enerzijds verleiden, maar telkens ook aan het denken zetten. Esthetische vraagstellingen bergen vaak evenzogoed ethische vraagstellingen in zich. Zo vestigt Otobong Nkanga (Nigeria) met haar installatie In Pursuit of Bling de aandacht op de uitbuiting van de aarde, en in het bijzonder de manier waarop grondstoffen ergens worden gedolven om elders te worden verhandeld en gebruikt.

stedelijkmuseum

Documentaire; Darwin voer met zijn schip de Beagle langs de koraalriffen van Madagascar, maar ging niet aan land. Een gemiste kans, want in termen van evolutie is dit misschien wel het vreemdste eiland op aarde. Vanuit de donkere jungle zagen de meest grillige wezens hoe het legendarische schip verdween aan de horizon van de Indische Oceaan.

filmladder

Voorlinden presenteert de eerste solotentoonstelling van kunstenaar Robin Rhode (Zuid-Afrika, 1976) in Nederland. Met dit overzicht viert Voorlinden zijn artistieke reis van 2000 tot nu toe. Of het nu een foto, film, sculptuur of performance is, al zijn werken beginnen met een tekening. Robin gebruikt de muur als zijn canvas, waarop hij met zijn tijdelijke interventies een imaginaire wereld verbeeldt. In aanloop naar de tentoonstelling neemt Robin je in korte video’s mee in zijn studio, vertelt over zijn favoriete werken, zijn inspiratiebronnen en over zijn voorbereidingen voor de tentoonstelling bij Voorlinden.  De muur is een belangrijk motief en podium. Deze vormt voor Robin geen begrenzing, maar een raam naar de verbeelding. Met krijt, houtskool en verf tekent hij op de muur het decor voor zijn performances, die hij vastlegt op foto of film. Robin is een ware illusionist. Hij weet met slechts enkele lijnen een hele wereld tot leven te wekken en prikkelt daarmee ook onze verbeeldingskracht. In de afgelopen twee decennia heeft Robin een veelomvattend oeuvre neergezet met een sterk eigen signatuur. Zijn werk is speels en zit vol met verwijzingen naar de muziek, poëzie, kunst en geschiedenis. Zijn oeuvre wordt gekarakteriseerd door een visuele combinatie van street art, tekeningen, schilderijen, sculpturen, performances, film en fotografie. Zijn favoriete materialen zijn houtskool, krijt en verf en je herkent zijn werk aan de eenvoudige en heldere vormentaal. Door de jaren heen transformeert Robin van eenzame performer naar een regisseur van een gezelschap waarmee hij samen meer ambitieuze producties realiseert. Robins artistieke reis begint in zijn vaderland Zuid-Afrika, om vervolgens met zijn interventies de wereld over te trekken.

museumvoorlinden

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

Solotentoonstelling ‘The unexpected universe’ met schilderijen en collages van Sanda Amadou (Benin). De tentoonstelling wordt zaterdag 11 sep. feestelijk afgesloten met een hapje en een drankje tijdens uw bezoek. The unexpected universe is een grotendeels zwart-witte wereld met een zweem van kleur, ergens tussen realiteit en fantasie. Met zijn unieke semi-abstracte beeldtaal, herinterpreteert Amadou het nomadische Fulani universum en brengt dit tot leven. Een droomwereld gevormd door verschillende verstrengelde en soms overlappende elementen (touwen, lianen, knopen, bladeren, cirkels en andere patronen uit de oeroude Fulani tattoes), verhalend over humanisme, weerstand, vasthoudendheid, veerkracht, moed, vrijheid en nog wat andere observaties. Zijn werken lijken te gehoorzamen aan een rigoureuze geometrie en vormen complexe architecturen, die tegelijkertijd speels en verrassend fragiel zijn. Lijnen, cirkels, driehoeken en vierhoeken, semi-wiskundige figuren die nooit perfect zijn, verbinden Fulani-symbolen van het natuurlijke leven met touwen aan de basis. Zijn beelden resulteren in denkbeeldige vormen en groteske figuren die een haveloze kwetsbaarheid laten zien, etherisch en altijd in beweging. Ze laten de toeschouwer een glimp opvangen van een onwerkelijke essentie. Amadou wordt zowel in eigen land als internationaal erkend. Hij heeft door de jaren heen deelgenomen aan vele solo- en collectieve tentoonstellingen, onder meer in Benin Republic, Ghana, Nigeria, Zuid-Afrika, Senegal, Dubai, Duitsland, Nederland en de VS (San Francisco, New York) en was te zien op grote internationale kunsttentoonstellingen en beurzen zoals World Art Dubai en op ARTX Lagos (Nigeria), en is later dit jaar te zien op AKAA Paris.”

meer info

Mantoa, een oude vrouw uit Lesotho, vindt dat haar tijd is gekomen en bereidt zich voor op de dood. Als ze echter te horen krijgt dat er plannen bestaan om haar hele woongebied onder water te zetten voor de aanleg van een stuwmeer, komt ze in verzet – met alle levenskracht die ze nog in zich heeft. In This is Not a Burial, It's a Resurrection vertelt de Lesothaanse regisseur Lemohang Jeremiah Mosese dit verhaal. Hij weet waarover hij spreekt; het dorp en dus ook het huis van zijn grootmoeder staat op het punt van de aardbodem weggevaagd te worden door het water. Lesotho heeft dankzij de bergen water in overvloed, in tegenstelling tot Zuid-Afrika, het land dat Lesotho aan alle kanten omsluit. In het zg. Highlands Water Project is afgesproken dat Lesotho jaarlijks miljoenen kubieke meter water naar Zuid-Afrika transporteert. De infrastructuur die daarvoor nodig is, kanalen, dammen,stuwmeren, enz., heeft een zware tol geëist. Niet alleen is het project funest voor natuur en milieu, ook heeft het vele sociale structuren totaal ontwricht.  Is deze film dan een protest tegen vooruitgang? Mosese: "Persoonlijk ben ik niet voor of tegen vooruitgang. Ik ben meer geïnteresseerd in de psychologische, spirituele en sociale aspecten die ermee samenhangen."  Vanuit een wijder perspectief is het een verhaal over de onverschilligheid van tijd en natuur – de cyclus van oud en nieuw, geboorte en dood gaat altijd door. "Door de ogen van Mantoa zien we dat ons veel duisters te wachten staat, maar uiteindelijk is het een film over de veerkracht van de menselijke geest."

filmladder

Documentaire; de Belgische ex-para Gilbert lijkt gelukkig in Kenia, hij geniet van het weer, de drank en looft de plaatselijke vrouwen. Zijn vriendinnen vinden dat Gilbert een groot hart heeft en hen beter behandelt dan lokale mannen. Toch broeit er iets. Gilbert worstelt met een oorlogstrauma en drinkt veel. Ook vooroordelen en cultuurverschillen staan in de weg.

filmladder

An exciting exhibition with the works of 22 artists opened last Saturday at Nuweland Gallery in Oosterzee-Buren, in the north of the Netherlands. Between Strangers is curated by South African artist Morné Visagie. Participating artists are from Namibia, Zimbabwe, Germany, Mexico, South Korea and the US.
“The exhibition includes striking examples of contemporary printmaking, painting, sculpture, photography, ceramics, textile and installaties”, Visagie says.  The exhibition runs until 9 october. For more information check out: nuweland.nl

moreinfo

Met uitgestrekte panorama’s van de Amerikaanse Westkust blies Hans Broek (Veenendaal, 1965) 25 jaar geleden het landschapsschilderij nieuw leven in. Daarvan zijn in de collectie van De Pont diverse voorbeelden te vinden. In de tentoonstelling The Things I Used To Do speelt het landschap opnieuw een belangrijke rol. Maar in plaats van de witgepleisterde stadsvilla’s van Los Angeles zien we nu forten, kerkers, celdeuren en huizen van plantagebezitters langs de kusten aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. Ze figureren als stille getuigen van het Nederlandse slavernijverleden. Broek raakte door dat verleden geïntrigeerd in de tijd dat hij in Amerika woonde en de kloof tussen de witte en de Afro-Amerikaanse bevolking dagelijks ervoer. Hij verdiepte zich in de geschiedenis van de slavernij en reisde naar Ghana, Senegal, Suriname en Curaçao. Als nazaat van een zeventiende-eeuws bestuurslid van de admiraliteit – die nauw met de slavenhandel was verbonden – voelde hij zich persoonlijk betrokken bij een van de pijnlijkste momenten uit de Nederlandse geschiedenis. In deze omvangrijke serie schilderijen grijpt Broek terug naar de meer expressionistische stijl van zijn vroege werk. De verf voelt zwaar en drukkend – zelfs het sprankelende licht ontkomt daar niet aan. Dat gevoel wordt versterkt door teksten met data en plaats delict. Zo confronteren de vaak immense doeken ons met een duister verleden, waarbij ze tegelijkertijd als land- en als geheugenkaarten fungeren. Beluister en bekijk ook de podcast van Richard Kofi, in gesprek met Hans Broek.

museumdepont

Het Stedelijk gaat zijn collectie op een nieuwe, meer thematisch geordende manier laten zien. In drie fases wordt de collectieopstelling geheel vervangen, te beginnen met de meest hedendaagse werken. Op 10 juli trappen we af met de kunst en vormgeving van 1980 tot nu. In Tomorrow is a Different Day zijn werken van internationale kunstenaars en vormgevers te zien die medeverantwoordelijk zijn voor de veranderingen van vandaag en morgen. Ze verzetten zich tegen de status quo en bieden andere perspectieven. Enkele kunstenaars in de nieuwe collectieopstelling waren lange tijd minder zichtbaar in het museum. Voor Tomorrow is a Different Day zochten de conservatoren naar niet getoonde narratieven om naast de bekendere namen te laten zien. Daarnaast kocht het Stedelijk gericht een aantal nieuwe werken aan van onder andere Martine Syms, El Anatsui (Ghana), Marcel Pinas en Anna Tereshkina om de collectie te verdiepen. Aan de hand van verschillende thema’s als protest in de stad, ecologie, digitalisering en migratie worden meerdere geschiedenissen in deze nieuwe collectieopstelling verteld; met werken van vertrouwde en minder bekende namen als Steve McQueen, Rineke Dijkstra, Wolfgang Tillmans, Marlene Dumas (Zuid-Afrika), Sheila Hicks, Simnikiwe Buhlungu (Zuid-Afrika), Harvey Bouterse, Remy Jungerman en Danielle Dean. De presentatie is in tegenstelling tot de laatste opstelling niet chronologisch, maar thematisch geordend en confronteert ons met een veranderende wereld. Ze wil de bezoeker enerzijds verleiden, maar telkens ook aan het denken zetten. Esthetische vraagstellingen bergen vaak evenzogoed ethische vraagstellingen in zich. Zo vestigt Otobong Nkanga (Nigeria) met haar installatie In Pursuit of Bling de aandacht op de uitbuiting van de aarde, en in het bijzonder de manier waarop grondstoffen ergens worden gedolven om elders te worden verhandeld en gebruikt.

stedelijkmuseum

Documentaire; Darwin voer met zijn schip de Beagle langs de koraalriffen van Madagascar, maar ging niet aan land. Een gemiste kans, want in termen van evolutie is dit misschien wel het vreemdste eiland op aarde. Vanuit de donkere jungle zagen de meest grillige wezens hoe het legendarische schip verdween aan de horizon van de Indische Oceaan.

filmladder

Voorlinden presenteert de eerste solotentoonstelling van kunstenaar Robin Rhode (Zuid-Afrika, 1976) in Nederland. Met dit overzicht viert Voorlinden zijn artistieke reis van 2000 tot nu toe. Of het nu een foto, film, sculptuur of performance is, al zijn werken beginnen met een tekening. Robin gebruikt de muur als zijn canvas, waarop hij met zijn tijdelijke interventies een imaginaire wereld verbeeldt. In aanloop naar de tentoonstelling neemt Robin je in korte video’s mee in zijn studio, vertelt over zijn favoriete werken, zijn inspiratiebronnen en over zijn voorbereidingen voor de tentoonstelling bij Voorlinden.  De muur is een belangrijk motief en podium. Deze vormt voor Robin geen begrenzing, maar een raam naar de verbeelding. Met krijt, houtskool en verf tekent hij op de muur het decor voor zijn performances, die hij vastlegt op foto of film. Robin is een ware illusionist. Hij weet met slechts enkele lijnen een hele wereld tot leven te wekken en prikkelt daarmee ook onze verbeeldingskracht. In de afgelopen twee decennia heeft Robin een veelomvattend oeuvre neergezet met een sterk eigen signatuur. Zijn werk is speels en zit vol met verwijzingen naar de muziek, poëzie, kunst en geschiedenis. Zijn oeuvre wordt gekarakteriseerd door een visuele combinatie van street art, tekeningen, schilderijen, sculpturen, performances, film en fotografie. Zijn favoriete materialen zijn houtskool, krijt en verf en je herkent zijn werk aan de eenvoudige en heldere vormentaal. Door de jaren heen transformeert Robin van eenzame performer naar een regisseur van een gezelschap waarmee hij samen meer ambitieuze producties realiseert. Robins artistieke reis begint in zijn vaderland Zuid-Afrika, om vervolgens met zijn interventies de wereld over te trekken.

museumvoorlinden

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

Solotentoonstelling ‘The unexpected universe’ met schilderijen en collages van Sanda Amadou (Benin). De tentoonstelling wordt zaterdag 11 sep. feestelijk afgesloten met een hapje en een drankje tijdens uw bezoek. The unexpected universe is een grotendeels zwart-witte wereld met een zweem van kleur, ergens tussen realiteit en fantasie. Met zijn unieke semi-abstracte beeldtaal, herinterpreteert Amadou het nomadische Fulani universum en brengt dit tot leven. Een droomwereld gevormd door verschillende verstrengelde en soms overlappende elementen (touwen, lianen, knopen, bladeren, cirkels en andere patronen uit de oeroude Fulani tattoes), verhalend over humanisme, weerstand, vasthoudendheid, veerkracht, moed, vrijheid en nog wat andere observaties. Zijn werken lijken te gehoorzamen aan een rigoureuze geometrie en vormen complexe architecturen, die tegelijkertijd speels en verrassend fragiel zijn. Lijnen, cirkels, driehoeken en vierhoeken, semi-wiskundige figuren die nooit perfect zijn, verbinden Fulani-symbolen van het natuurlijke leven met touwen aan de basis. Zijn beelden resulteren in denkbeeldige vormen en groteske figuren die een haveloze kwetsbaarheid laten zien, etherisch en altijd in beweging. Ze laten de toeschouwer een glimp opvangen van een onwerkelijke essentie. Amadou wordt zowel in eigen land als internationaal erkend. Hij heeft door de jaren heen deelgenomen aan vele solo- en collectieve tentoonstellingen, onder meer in Benin Republic, Ghana, Nigeria, Zuid-Afrika, Senegal, Dubai, Duitsland, Nederland en de VS (San Francisco, New York) en was te zien op grote internationale kunsttentoonstellingen en beurzen zoals World Art Dubai en op ARTX Lagos (Nigeria), en is later dit jaar te zien op AKAA Paris.”

meer info

Mantoa, een oude vrouw uit Lesotho, vindt dat haar tijd is gekomen en bereidt zich voor op de dood. Als ze echter te horen krijgt dat er plannen bestaan om haar hele woongebied onder water te zetten voor de aanleg van een stuwmeer, komt ze in verzet – met alle levenskracht die ze nog in zich heeft. In This is Not a Burial, It's a Resurrection vertelt de Lesothaanse regisseur Lemohang Jeremiah Mosese dit verhaal. Hij weet waarover hij spreekt; het dorp en dus ook het huis van zijn grootmoeder staat op het punt van de aardbodem weggevaagd te worden door het water. Lesotho heeft dankzij de bergen water in overvloed, in tegenstelling tot Zuid-Afrika, het land dat Lesotho aan alle kanten omsluit. In het zg. Highlands Water Project is afgesproken dat Lesotho jaarlijks miljoenen kubieke meter water naar Zuid-Afrika transporteert. De infrastructuur die daarvoor nodig is, kanalen, dammen,stuwmeren, enz., heeft een zware tol geëist. Niet alleen is het project funest voor natuur en milieu, ook heeft het vele sociale structuren totaal ontwricht.  Is deze film dan een protest tegen vooruitgang? Mosese: "Persoonlijk ben ik niet voor of tegen vooruitgang. Ik ben meer geïnteresseerd in de psychologische, spirituele en sociale aspecten die ermee samenhangen."  Vanuit een wijder perspectief is het een verhaal over de onverschilligheid van tijd en natuur – de cyclus van oud en nieuw, geboorte en dood gaat altijd door. "Door de ogen van Mantoa zien we dat ons veel duisters te wachten staat, maar uiteindelijk is het een film over de veerkracht van de menselijke geest."

filmladder

WAARSCHUWING: deze spreker heeft de neiging om tijdens haar speech grappig en bevlogen te zijn, en woorden uit verschillende Afrikaanse talen te gebruiken. Vice-rector van de Universiteit van Kaapstad en hoogleraar in de wiskunde Mamokgethi Phakeng geeft inzicht in: "A disruptive presence: the making of an academic with a social conscience". Je krijgt de kans om van gedachten te wisselen met Prof. Phakeng, na te denken over je eigen verander-potentieel en om je te mengen met andere verstoorders. Tijdens het evenement maken we samen ook kunst onder het genot van een hapje, drankje en muziek. Locatie: MECC-Auditorium

more info

Documentaire; de Belgische ex-para Gilbert lijkt gelukkig in Kenia, hij geniet van het weer, de drank en looft de plaatselijke vrouwen. Zijn vriendinnen vinden dat Gilbert een groot hart heeft en hen beter behandelt dan lokale mannen. Toch broeit er iets. Gilbert worstelt met een oorlogstrauma en drinkt veel. Ook vooroordelen en cultuurverschillen staan in de weg.

filmladder

An exciting exhibition with the works of 22 artists opened last Saturday at Nuweland Gallery in Oosterzee-Buren, in the north of the Netherlands. Between Strangers is curated by South African artist Morné Visagie. Participating artists are from Namibia, Zimbabwe, Germany, Mexico, South Korea and the US.
“The exhibition includes striking examples of contemporary printmaking, painting, sculpture, photography, ceramics, textile and installaties”, Visagie says.  The exhibition runs until 9 october. For more information check out: nuweland.nl

moreinfo

Met uitgestrekte panorama’s van de Amerikaanse Westkust blies Hans Broek (Veenendaal, 1965) 25 jaar geleden het landschapsschilderij nieuw leven in. Daarvan zijn in de collectie van De Pont diverse voorbeelden te vinden. In de tentoonstelling The Things I Used To Do speelt het landschap opnieuw een belangrijke rol. Maar in plaats van de witgepleisterde stadsvilla’s van Los Angeles zien we nu forten, kerkers, celdeuren en huizen van plantagebezitters langs de kusten aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. Ze figureren als stille getuigen van het Nederlandse slavernijverleden. Broek raakte door dat verleden geïntrigeerd in de tijd dat hij in Amerika woonde en de kloof tussen de witte en de Afro-Amerikaanse bevolking dagelijks ervoer. Hij verdiepte zich in de geschiedenis van de slavernij en reisde naar Ghana, Senegal, Suriname en Curaçao. Als nazaat van een zeventiende-eeuws bestuurslid van de admiraliteit – die nauw met de slavenhandel was verbonden – voelde hij zich persoonlijk betrokken bij een van de pijnlijkste momenten uit de Nederlandse geschiedenis. In deze omvangrijke serie schilderijen grijpt Broek terug naar de meer expressionistische stijl van zijn vroege werk. De verf voelt zwaar en drukkend – zelfs het sprankelende licht ontkomt daar niet aan. Dat gevoel wordt versterkt door teksten met data en plaats delict. Zo confronteren de vaak immense doeken ons met een duister verleden, waarbij ze tegelijkertijd als land- en als geheugenkaarten fungeren. Beluister en bekijk ook de podcast van Richard Kofi, in gesprek met Hans Broek.

museumdepont

Het Stedelijk gaat zijn collectie op een nieuwe, meer thematisch geordende manier laten zien. In drie fases wordt de collectieopstelling geheel vervangen, te beginnen met de meest hedendaagse werken. Op 10 juli trappen we af met de kunst en vormgeving van 1980 tot nu. In Tomorrow is a Different Day zijn werken van internationale kunstenaars en vormgevers te zien die medeverantwoordelijk zijn voor de veranderingen van vandaag en morgen. Ze verzetten zich tegen de status quo en bieden andere perspectieven. Enkele kunstenaars in de nieuwe collectieopstelling waren lange tijd minder zichtbaar in het museum. Voor Tomorrow is a Different Day zochten de conservatoren naar niet getoonde narratieven om naast de bekendere namen te laten zien. Daarnaast kocht het Stedelijk gericht een aantal nieuwe werken aan van onder andere Martine Syms, El Anatsui (Ghana), Marcel Pinas en Anna Tereshkina om de collectie te verdiepen. Aan de hand van verschillende thema’s als protest in de stad, ecologie, digitalisering en migratie worden meerdere geschiedenissen in deze nieuwe collectieopstelling verteld; met werken van vertrouwde en minder bekende namen als Steve McQueen, Rineke Dijkstra, Wolfgang Tillmans, Marlene Dumas (Zuid-Afrika), Sheila Hicks, Simnikiwe Buhlungu (Zuid-Afrika), Harvey Bouterse, Remy Jungerman en Danielle Dean. De presentatie is in tegenstelling tot de laatste opstelling niet chronologisch, maar thematisch geordend en confronteert ons met een veranderende wereld. Ze wil de bezoeker enerzijds verleiden, maar telkens ook aan het denken zetten. Esthetische vraagstellingen bergen vaak evenzogoed ethische vraagstellingen in zich. Zo vestigt Otobong Nkanga (Nigeria) met haar installatie In Pursuit of Bling de aandacht op de uitbuiting van de aarde, en in het bijzonder de manier waarop grondstoffen ergens worden gedolven om elders te worden verhandeld en gebruikt.

stedelijkmuseum

Documentaire; Darwin voer met zijn schip de Beagle langs de koraalriffen van Madagascar, maar ging niet aan land. Een gemiste kans, want in termen van evolutie is dit misschien wel het vreemdste eiland op aarde. Vanuit de donkere jungle zagen de meest grillige wezens hoe het legendarische schip verdween aan de horizon van de Indische Oceaan.

filmladder

Voorlinden presenteert de eerste solotentoonstelling van kunstenaar Robin Rhode (Zuid-Afrika, 1976) in Nederland. Met dit overzicht viert Voorlinden zijn artistieke reis van 2000 tot nu toe. Of het nu een foto, film, sculptuur of performance is, al zijn werken beginnen met een tekening. Robin gebruikt de muur als zijn canvas, waarop hij met zijn tijdelijke interventies een imaginaire wereld verbeeldt. In aanloop naar de tentoonstelling neemt Robin je in korte video’s mee in zijn studio, vertelt over zijn favoriete werken, zijn inspiratiebronnen en over zijn voorbereidingen voor de tentoonstelling bij Voorlinden.  De muur is een belangrijk motief en podium. Deze vormt voor Robin geen begrenzing, maar een raam naar de verbeelding. Met krijt, houtskool en verf tekent hij op de muur het decor voor zijn performances, die hij vastlegt op foto of film. Robin is een ware illusionist. Hij weet met slechts enkele lijnen een hele wereld tot leven te wekken en prikkelt daarmee ook onze verbeeldingskracht. In de afgelopen twee decennia heeft Robin een veelomvattend oeuvre neergezet met een sterk eigen signatuur. Zijn werk is speels en zit vol met verwijzingen naar de muziek, poëzie, kunst en geschiedenis. Zijn oeuvre wordt gekarakteriseerd door een visuele combinatie van street art, tekeningen, schilderijen, sculpturen, performances, film en fotografie. Zijn favoriete materialen zijn houtskool, krijt en verf en je herkent zijn werk aan de eenvoudige en heldere vormentaal. Door de jaren heen transformeert Robin van eenzame performer naar een regisseur van een gezelschap waarmee hij samen meer ambitieuze producties realiseert. Robins artistieke reis begint in zijn vaderland Zuid-Afrika, om vervolgens met zijn interventies de wereld over te trekken.

museumvoorlinden

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

Solotentoonstelling ‘The unexpected universe’ met schilderijen en collages van Sanda Amadou (Benin). De tentoonstelling wordt zaterdag 11 sep. feestelijk afgesloten met een hapje en een drankje tijdens uw bezoek. The unexpected universe is een grotendeels zwart-witte wereld met een zweem van kleur, ergens tussen realiteit en fantasie. Met zijn unieke semi-abstracte beeldtaal, herinterpreteert Amadou het nomadische Fulani universum en brengt dit tot leven. Een droomwereld gevormd door verschillende verstrengelde en soms overlappende elementen (touwen, lianen, knopen, bladeren, cirkels en andere patronen uit de oeroude Fulani tattoes), verhalend over humanisme, weerstand, vasthoudendheid, veerkracht, moed, vrijheid en nog wat andere observaties. Zijn werken lijken te gehoorzamen aan een rigoureuze geometrie en vormen complexe architecturen, die tegelijkertijd speels en verrassend fragiel zijn. Lijnen, cirkels, driehoeken en vierhoeken, semi-wiskundige figuren die nooit perfect zijn, verbinden Fulani-symbolen van het natuurlijke leven met touwen aan de basis. Zijn beelden resulteren in denkbeeldige vormen en groteske figuren die een haveloze kwetsbaarheid laten zien, etherisch en altijd in beweging. Ze laten de toeschouwer een glimp opvangen van een onwerkelijke essentie. Amadou wordt zowel in eigen land als internationaal erkend. Hij heeft door de jaren heen deelgenomen aan vele solo- en collectieve tentoonstellingen, onder meer in Benin Republic, Ghana, Nigeria, Zuid-Afrika, Senegal, Dubai, Duitsland, Nederland en de VS (San Francisco, New York) en was te zien op grote internationale kunsttentoonstellingen en beurzen zoals World Art Dubai en op ARTX Lagos (Nigeria), en is later dit jaar te zien op AKAA Paris.”

meer info

Mantoa, een oude vrouw uit Lesotho, vindt dat haar tijd is gekomen en bereidt zich voor op de dood. Als ze echter te horen krijgt dat er plannen bestaan om haar hele woongebied onder water te zetten voor de aanleg van een stuwmeer, komt ze in verzet – met alle levenskracht die ze nog in zich heeft. In This is Not a Burial, It's a Resurrection vertelt de Lesothaanse regisseur Lemohang Jeremiah Mosese dit verhaal. Hij weet waarover hij spreekt; het dorp en dus ook het huis van zijn grootmoeder staat op het punt van de aardbodem weggevaagd te worden door het water. Lesotho heeft dankzij de bergen water in overvloed, in tegenstelling tot Zuid-Afrika, het land dat Lesotho aan alle kanten omsluit. In het zg. Highlands Water Project is afgesproken dat Lesotho jaarlijks miljoenen kubieke meter water naar Zuid-Afrika transporteert. De infrastructuur die daarvoor nodig is, kanalen, dammen,stuwmeren, enz., heeft een zware tol geëist. Niet alleen is het project funest voor natuur en milieu, ook heeft het vele sociale structuren totaal ontwricht.  Is deze film dan een protest tegen vooruitgang? Mosese: "Persoonlijk ben ik niet voor of tegen vooruitgang. Ik ben meer geïnteresseerd in de psychologische, spirituele en sociale aspecten die ermee samenhangen."  Vanuit een wijder perspectief is het een verhaal over de onverschilligheid van tijd en natuur – de cyclus van oud en nieuw, geboorte en dood gaat altijd door. "Door de ogen van Mantoa zien we dat ons veel duisters te wachten staat, maar uiteindelijk is het een film over de veerkracht van de menselijke geest."

filmladder

Documentaire; de Belgische ex-para Gilbert lijkt gelukkig in Kenia, hij geniet van het weer, de drank en looft de plaatselijke vrouwen. Zijn vriendinnen vinden dat Gilbert een groot hart heeft en hen beter behandelt dan lokale mannen. Toch broeit er iets. Gilbert worstelt met een oorlogstrauma en drinkt veel. Ook vooroordelen en cultuurverschillen staan in de weg.

filmladder

An exciting exhibition with the works of 22 artists opened last Saturday at Nuweland Gallery in Oosterzee-Buren, in the north of the Netherlands. Between Strangers is curated by South African artist Morné Visagie. Participating artists are from Namibia, Zimbabwe, Germany, Mexico, South Korea and the US.
“The exhibition includes striking examples of contemporary printmaking, painting, sculpture, photography, ceramics, textile and installaties”, Visagie says.  The exhibition runs until 9 october. For more information check out: nuweland.nl

moreinfo

Met uitgestrekte panorama’s van de Amerikaanse Westkust blies Hans Broek (Veenendaal, 1965) 25 jaar geleden het landschapsschilderij nieuw leven in. Daarvan zijn in de collectie van De Pont diverse voorbeelden te vinden. In de tentoonstelling The Things I Used To Do speelt het landschap opnieuw een belangrijke rol. Maar in plaats van de witgepleisterde stadsvilla’s van Los Angeles zien we nu forten, kerkers, celdeuren en huizen van plantagebezitters langs de kusten aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. Ze figureren als stille getuigen van het Nederlandse slavernijverleden. Broek raakte door dat verleden geïntrigeerd in de tijd dat hij in Amerika woonde en de kloof tussen de witte en de Afro-Amerikaanse bevolking dagelijks ervoer. Hij verdiepte zich in de geschiedenis van de slavernij en reisde naar Ghana, Senegal, Suriname en Curaçao. Als nazaat van een zeventiende-eeuws bestuurslid van de admiraliteit – die nauw met de slavenhandel was verbonden – voelde hij zich persoonlijk betrokken bij een van de pijnlijkste momenten uit de Nederlandse geschiedenis. In deze omvangrijke serie schilderijen grijpt Broek terug naar de meer expressionistische stijl van zijn vroege werk. De verf voelt zwaar en drukkend – zelfs het sprankelende licht ontkomt daar niet aan. Dat gevoel wordt versterkt door teksten met data en plaats delict. Zo confronteren de vaak immense doeken ons met een duister verleden, waarbij ze tegelijkertijd als land- en als geheugenkaarten fungeren. Beluister en bekijk ook de podcast van Richard Kofi, in gesprek met Hans Broek.

museumdepont

Het Stedelijk gaat zijn collectie op een nieuwe, meer thematisch geordende manier laten zien. In drie fases wordt de collectieopstelling geheel vervangen, te beginnen met de meest hedendaagse werken. Op 10 juli trappen we af met de kunst en vormgeving van 1980 tot nu. In Tomorrow is a Different Day zijn werken van internationale kunstenaars en vormgevers te zien die medeverantwoordelijk zijn voor de veranderingen van vandaag en morgen. Ze verzetten zich tegen de status quo en bieden andere perspectieven. Enkele kunstenaars in de nieuwe collectieopstelling waren lange tijd minder zichtbaar in het museum. Voor Tomorrow is a Different Day zochten de conservatoren naar niet getoonde narratieven om naast de bekendere namen te laten zien. Daarnaast kocht het Stedelijk gericht een aantal nieuwe werken aan van onder andere Martine Syms, El Anatsui (Ghana), Marcel Pinas en Anna Tereshkina om de collectie te verdiepen. Aan de hand van verschillende thema’s als protest in de stad, ecologie, digitalisering en migratie worden meerdere geschiedenissen in deze nieuwe collectieopstelling verteld; met werken van vertrouwde en minder bekende namen als Steve McQueen, Rineke Dijkstra, Wolfgang Tillmans, Marlene Dumas (Zuid-Afrika), Sheila Hicks, Simnikiwe Buhlungu (Zuid-Afrika), Harvey Bouterse, Remy Jungerman en Danielle Dean. De presentatie is in tegenstelling tot de laatste opstelling niet chronologisch, maar thematisch geordend en confronteert ons met een veranderende wereld. Ze wil de bezoeker enerzijds verleiden, maar telkens ook aan het denken zetten. Esthetische vraagstellingen bergen vaak evenzogoed ethische vraagstellingen in zich. Zo vestigt Otobong Nkanga (Nigeria) met haar installatie In Pursuit of Bling de aandacht op de uitbuiting van de aarde, en in het bijzonder de manier waarop grondstoffen ergens worden gedolven om elders te worden verhandeld en gebruikt.

stedelijkmuseum

Documentaire; Darwin voer met zijn schip de Beagle langs de koraalriffen van Madagascar, maar ging niet aan land. Een gemiste kans, want in termen van evolutie is dit misschien wel het vreemdste eiland op aarde. Vanuit de donkere jungle zagen de meest grillige wezens hoe het legendarische schip verdween aan de horizon van de Indische Oceaan.

filmladder

Voorlinden presenteert de eerste solotentoonstelling van kunstenaar Robin Rhode (Zuid-Afrika, 1976) in Nederland. Met dit overzicht viert Voorlinden zijn artistieke reis van 2000 tot nu toe. Of het nu een foto, film, sculptuur of performance is, al zijn werken beginnen met een tekening. Robin gebruikt de muur als zijn canvas, waarop hij met zijn tijdelijke interventies een imaginaire wereld verbeeldt. In aanloop naar de tentoonstelling neemt Robin je in korte video’s mee in zijn studio, vertelt over zijn favoriete werken, zijn inspiratiebronnen en over zijn voorbereidingen voor de tentoonstelling bij Voorlinden.  De muur is een belangrijk motief en podium. Deze vormt voor Robin geen begrenzing, maar een raam naar de verbeelding. Met krijt, houtskool en verf tekent hij op de muur het decor voor zijn performances, die hij vastlegt op foto of film. Robin is een ware illusionist. Hij weet met slechts enkele lijnen een hele wereld tot leven te wekken en prikkelt daarmee ook onze verbeeldingskracht. In de afgelopen twee decennia heeft Robin een veelomvattend oeuvre neergezet met een sterk eigen signatuur. Zijn werk is speels en zit vol met verwijzingen naar de muziek, poëzie, kunst en geschiedenis. Zijn oeuvre wordt gekarakteriseerd door een visuele combinatie van street art, tekeningen, schilderijen, sculpturen, performances, film en fotografie. Zijn favoriete materialen zijn houtskool, krijt en verf en je herkent zijn werk aan de eenvoudige en heldere vormentaal. Door de jaren heen transformeert Robin van eenzame performer naar een regisseur van een gezelschap waarmee hij samen meer ambitieuze producties realiseert. Robins artistieke reis begint in zijn vaderland Zuid-Afrika, om vervolgens met zijn interventies de wereld over te trekken.

museumvoorlinden

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

Solotentoonstelling ‘The unexpected universe’ met schilderijen en collages van Sanda Amadou (Benin). De tentoonstelling wordt zaterdag 11 sep. feestelijk afgesloten met een hapje en een drankje tijdens uw bezoek. The unexpected universe is een grotendeels zwart-witte wereld met een zweem van kleur, ergens tussen realiteit en fantasie. Met zijn unieke semi-abstracte beeldtaal, herinterpreteert Amadou het nomadische Fulani universum en brengt dit tot leven. Een droomwereld gevormd door verschillende verstrengelde en soms overlappende elementen (touwen, lianen, knopen, bladeren, cirkels en andere patronen uit de oeroude Fulani tattoes), verhalend over humanisme, weerstand, vasthoudendheid, veerkracht, moed, vrijheid en nog wat andere observaties. Zijn werken lijken te gehoorzamen aan een rigoureuze geometrie en vormen complexe architecturen, die tegelijkertijd speels en verrassend fragiel zijn. Lijnen, cirkels, driehoeken en vierhoeken, semi-wiskundige figuren die nooit perfect zijn, verbinden Fulani-symbolen van het natuurlijke leven met touwen aan de basis. Zijn beelden resulteren in denkbeeldige vormen en groteske figuren die een haveloze kwetsbaarheid laten zien, etherisch en altijd in beweging. Ze laten de toeschouwer een glimp opvangen van een onwerkelijke essentie. Amadou wordt zowel in eigen land als internationaal erkend. Hij heeft door de jaren heen deelgenomen aan vele solo- en collectieve tentoonstellingen, onder meer in Benin Republic, Ghana, Nigeria, Zuid-Afrika, Senegal, Dubai, Duitsland, Nederland en de VS (San Francisco, New York) en was te zien op grote internationale kunsttentoonstellingen en beurzen zoals World Art Dubai en op ARTX Lagos (Nigeria), en is later dit jaar te zien op AKAA Paris.”

meer info

Documentaire; de Belgische ex-para Gilbert lijkt gelukkig in Kenia, hij geniet van het weer, de drank en looft de plaatselijke vrouwen. Zijn vriendinnen vinden dat Gilbert een groot hart heeft en hen beter behandelt dan lokale mannen. Toch broeit er iets. Gilbert worstelt met een oorlogstrauma en drinkt veel. Ook vooroordelen en cultuurverschillen staan in de weg.

filmladder

An exciting exhibition with the works of 22 artists opened last Saturday at Nuweland Gallery in Oosterzee-Buren, in the north of the Netherlands. Between Strangers is curated by South African artist Morné Visagie. Participating artists are from Namibia, Zimbabwe, Germany, Mexico, South Korea and the US.
“The exhibition includes striking examples of contemporary printmaking, painting, sculpture, photography, ceramics, textile and installaties”, Visagie says.  The exhibition runs until 9 october. For more information check out: nuweland.nl

moreinfo

Met uitgestrekte panorama’s van de Amerikaanse Westkust blies Hans Broek (Veenendaal, 1965) 25 jaar geleden het landschapsschilderij nieuw leven in. Daarvan zijn in de collectie van De Pont diverse voorbeelden te vinden. In de tentoonstelling The Things I Used To Do speelt het landschap opnieuw een belangrijke rol. Maar in plaats van de witgepleisterde stadsvilla’s van Los Angeles zien we nu forten, kerkers, celdeuren en huizen van plantagebezitters langs de kusten aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. Ze figureren als stille getuigen van het Nederlandse slavernijverleden. Broek raakte door dat verleden geïntrigeerd in de tijd dat hij in Amerika woonde en de kloof tussen de witte en de Afro-Amerikaanse bevolking dagelijks ervoer. Hij verdiepte zich in de geschiedenis van de slavernij en reisde naar Ghana, Senegal, Suriname en Curaçao. Als nazaat van een zeventiende-eeuws bestuurslid van de admiraliteit – die nauw met de slavenhandel was verbonden – voelde hij zich persoonlijk betrokken bij een van de pijnlijkste momenten uit de Nederlandse geschiedenis. In deze omvangrijke serie schilderijen grijpt Broek terug naar de meer expressionistische stijl van zijn vroege werk. De verf voelt zwaar en drukkend – zelfs het sprankelende licht ontkomt daar niet aan. Dat gevoel wordt versterkt door teksten met data en plaats delict. Zo confronteren de vaak immense doeken ons met een duister verleden, waarbij ze tegelijkertijd als land- en als geheugenkaarten fungeren. Beluister en bekijk ook de podcast van Richard Kofi, in gesprek met Hans Broek.

museumdepont

Het Stedelijk gaat zijn collectie op een nieuwe, meer thematisch geordende manier laten zien. In drie fases wordt de collectieopstelling geheel vervangen, te beginnen met de meest hedendaagse werken. Op 10 juli trappen we af met de kunst en vormgeving van 1980 tot nu. In Tomorrow is a Different Day zijn werken van internationale kunstenaars en vormgevers te zien die medeverantwoordelijk zijn voor de veranderingen van vandaag en morgen. Ze verzetten zich tegen de status quo en bieden andere perspectieven. Enkele kunstenaars in de nieuwe collectieopstelling waren lange tijd minder zichtbaar in het museum. Voor Tomorrow is a Different Day zochten de conservatoren naar niet getoonde narratieven om naast de bekendere namen te laten zien. Daarnaast kocht het Stedelijk gericht een aantal nieuwe werken aan van onder andere Martine Syms, El Anatsui (Ghana), Marcel Pinas en Anna Tereshkina om de collectie te verdiepen. Aan de hand van verschillende thema’s als protest in de stad, ecologie, digitalisering en migratie worden meerdere geschiedenissen in deze nieuwe collectieopstelling verteld; met werken van vertrouwde en minder bekende namen als Steve McQueen, Rineke Dijkstra, Wolfgang Tillmans, Marlene Dumas (Zuid-Afrika), Sheila Hicks, Simnikiwe Buhlungu (Zuid-Afrika), Harvey Bouterse, Remy Jungerman en Danielle Dean. De presentatie is in tegenstelling tot de laatste opstelling niet chronologisch, maar thematisch geordend en confronteert ons met een veranderende wereld. Ze wil de bezoeker enerzijds verleiden, maar telkens ook aan het denken zetten. Esthetische vraagstellingen bergen vaak evenzogoed ethische vraagstellingen in zich. Zo vestigt Otobong Nkanga (Nigeria) met haar installatie In Pursuit of Bling de aandacht op de uitbuiting van de aarde, en in het bijzonder de manier waarop grondstoffen ergens worden gedolven om elders te worden verhandeld en gebruikt.

stedelijkmuseum

Documentaire; Darwin voer met zijn schip de Beagle langs de koraalriffen van Madagascar, maar ging niet aan land. Een gemiste kans, want in termen van evolutie is dit misschien wel het vreemdste eiland op aarde. Vanuit de donkere jungle zagen de meest grillige wezens hoe het legendarische schip verdween aan de horizon van de Indische Oceaan.

filmladder

Voorlinden presenteert de eerste solotentoonstelling van kunstenaar Robin Rhode (Zuid-Afrika, 1976) in Nederland. Met dit overzicht viert Voorlinden zijn artistieke reis van 2000 tot nu toe. Of het nu een foto, film, sculptuur of performance is, al zijn werken beginnen met een tekening. Robin gebruikt de muur als zijn canvas, waarop hij met zijn tijdelijke interventies een imaginaire wereld verbeeldt. In aanloop naar de tentoonstelling neemt Robin je in korte video’s mee in zijn studio, vertelt over zijn favoriete werken, zijn inspiratiebronnen en over zijn voorbereidingen voor de tentoonstelling bij Voorlinden.  De muur is een belangrijk motief en podium. Deze vormt voor Robin geen begrenzing, maar een raam naar de verbeelding. Met krijt, houtskool en verf tekent hij op de muur het decor voor zijn performances, die hij vastlegt op foto of film. Robin is een ware illusionist. Hij weet met slechts enkele lijnen een hele wereld tot leven te wekken en prikkelt daarmee ook onze verbeeldingskracht. In de afgelopen twee decennia heeft Robin een veelomvattend oeuvre neergezet met een sterk eigen signatuur. Zijn werk is speels en zit vol met verwijzingen naar de muziek, poëzie, kunst en geschiedenis. Zijn oeuvre wordt gekarakteriseerd door een visuele combinatie van street art, tekeningen, schilderijen, sculpturen, performances, film en fotografie. Zijn favoriete materialen zijn houtskool, krijt en verf en je herkent zijn werk aan de eenvoudige en heldere vormentaal. Door de jaren heen transformeert Robin van eenzame performer naar een regisseur van een gezelschap waarmee hij samen meer ambitieuze producties realiseert. Robins artistieke reis begint in zijn vaderland Zuid-Afrika, om vervolgens met zijn interventies de wereld over te trekken.

museumvoorlinden

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

Solotentoonstelling ‘The unexpected universe’ met schilderijen en collages van Sanda Amadou (Benin). De tentoonstelling wordt zaterdag 11 sep. feestelijk afgesloten met een hapje en een drankje tijdens uw bezoek. The unexpected universe is een grotendeels zwart-witte wereld met een zweem van kleur, ergens tussen realiteit en fantasie. Met zijn unieke semi-abstracte beeldtaal, herinterpreteert Amadou het nomadische Fulani universum en brengt dit tot leven. Een droomwereld gevormd door verschillende verstrengelde en soms overlappende elementen (touwen, lianen, knopen, bladeren, cirkels en andere patronen uit de oeroude Fulani tattoes), verhalend over humanisme, weerstand, vasthoudendheid, veerkracht, moed, vrijheid en nog wat andere observaties. Zijn werken lijken te gehoorzamen aan een rigoureuze geometrie en vormen complexe architecturen, die tegelijkertijd speels en verrassend fragiel zijn. Lijnen, cirkels, driehoeken en vierhoeken, semi-wiskundige figuren die nooit perfect zijn, verbinden Fulani-symbolen van het natuurlijke leven met touwen aan de basis. Zijn beelden resulteren in denkbeeldige vormen en groteske figuren die een haveloze kwetsbaarheid laten zien, etherisch en altijd in beweging. Ze laten de toeschouwer een glimp opvangen van een onwerkelijke essentie. Amadou wordt zowel in eigen land als internationaal erkend. Hij heeft door de jaren heen deelgenomen aan vele solo- en collectieve tentoonstellingen, onder meer in Benin Republic, Ghana, Nigeria, Zuid-Afrika, Senegal, Dubai, Duitsland, Nederland en de VS (San Francisco, New York) en was te zien op grote internationale kunsttentoonstellingen en beurzen zoals World Art Dubai en op ARTX Lagos (Nigeria), en is later dit jaar te zien op AKAA Paris.”

meer info

Documentaire; de Belgische ex-para Gilbert lijkt gelukkig in Kenia, hij geniet van het weer, de drank en looft de plaatselijke vrouwen. Zijn vriendinnen vinden dat Gilbert een groot hart heeft en hen beter behandelt dan lokale mannen. Toch broeit er iets. Gilbert worstelt met een oorlogstrauma en drinkt veel. Ook vooroordelen en cultuurverschillen staan in de weg.

filmladder

An exciting exhibition with the works of 22 artists opened last Saturday at Nuweland Gallery in Oosterzee-Buren, in the north of the Netherlands. Between Strangers is curated by South African artist Morné Visagie. Participating artists are from Namibia, Zimbabwe, Germany, Mexico, South Korea and the US.
“The exhibition includes striking examples of contemporary printmaking, painting, sculpture, photography, ceramics, textile and installaties”, Visagie says.  The exhibition runs until 9 october. For more information check out: nuweland.nl

moreinfo

Met uitgestrekte panorama’s van de Amerikaanse Westkust blies Hans Broek (Veenendaal, 1965) 25 jaar geleden het landschapsschilderij nieuw leven in. Daarvan zijn in de collectie van De Pont diverse voorbeelden te vinden. In de tentoonstelling The Things I Used To Do speelt het landschap opnieuw een belangrijke rol. Maar in plaats van de witgepleisterde stadsvilla’s van Los Angeles zien we nu forten, kerkers, celdeuren en huizen van plantagebezitters langs de kusten aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. Ze figureren als stille getuigen van het Nederlandse slavernijverleden. Broek raakte door dat verleden geïntrigeerd in de tijd dat hij in Amerika woonde en de kloof tussen de witte en de Afro-Amerikaanse bevolking dagelijks ervoer. Hij verdiepte zich in de geschiedenis van de slavernij en reisde naar Ghana, Senegal, Suriname en Curaçao. Als nazaat van een zeventiende-eeuws bestuurslid van de admiraliteit – die nauw met de slavenhandel was verbonden – voelde hij zich persoonlijk betrokken bij een van de pijnlijkste momenten uit de Nederlandse geschiedenis. In deze omvangrijke serie schilderijen grijpt Broek terug naar de meer expressionistische stijl van zijn vroege werk. De verf voelt zwaar en drukkend – zelfs het sprankelende licht ontkomt daar niet aan. Dat gevoel wordt versterkt door teksten met data en plaats delict. Zo confronteren de vaak immense doeken ons met een duister verleden, waarbij ze tegelijkertijd als land- en als geheugenkaarten fungeren. Beluister en bekijk ook de podcast van Richard Kofi, in gesprek met Hans Broek.

museumdepont

Het Stedelijk gaat zijn collectie op een nieuwe, meer thematisch geordende manier laten zien. In drie fases wordt de collectieopstelling geheel vervangen, te beginnen met de meest hedendaagse werken. Op 10 juli trappen we af met de kunst en vormgeving van 1980 tot nu. In Tomorrow is a Different Day zijn werken van internationale kunstenaars en vormgevers te zien die medeverantwoordelijk zijn voor de veranderingen van vandaag en morgen. Ze verzetten zich tegen de status quo en bieden andere perspectieven. Enkele kunstenaars in de nieuwe collectieopstelling waren lange tijd minder zichtbaar in het museum. Voor Tomorrow is a Different Day zochten de conservatoren naar niet getoonde narratieven om naast de bekendere namen te laten zien. Daarnaast kocht het Stedelijk gericht een aantal nieuwe werken aan van onder andere Martine Syms, El Anatsui (Ghana), Marcel Pinas en Anna Tereshkina om de collectie te verdiepen. Aan de hand van verschillende thema’s als protest in de stad, ecologie, digitalisering en migratie worden meerdere geschiedenissen in deze nieuwe collectieopstelling verteld; met werken van vertrouwde en minder bekende namen als Steve McQueen, Rineke Dijkstra, Wolfgang Tillmans, Marlene Dumas (Zuid-Afrika), Sheila Hicks, Simnikiwe Buhlungu (Zuid-Afrika), Harvey Bouterse, Remy Jungerman en Danielle Dean. De presentatie is in tegenstelling tot de laatste opstelling niet chronologisch, maar thematisch geordend en confronteert ons met een veranderende wereld. Ze wil de bezoeker enerzijds verleiden, maar telkens ook aan het denken zetten. Esthetische vraagstellingen bergen vaak evenzogoed ethische vraagstellingen in zich. Zo vestigt Otobong Nkanga (Nigeria) met haar installatie In Pursuit of Bling de aandacht op de uitbuiting van de aarde, en in het bijzonder de manier waarop grondstoffen ergens worden gedolven om elders te worden verhandeld en gebruikt.

stedelijkmuseum

Documentaire; Darwin voer met zijn schip de Beagle langs de koraalriffen van Madagascar, maar ging niet aan land. Een gemiste kans, want in termen van evolutie is dit misschien wel het vreemdste eiland op aarde. Vanuit de donkere jungle zagen de meest grillige wezens hoe het legendarische schip verdween aan de horizon van de Indische Oceaan.

filmladder

Voorlinden presenteert de eerste solotentoonstelling van kunstenaar Robin Rhode (Zuid-Afrika, 1976) in Nederland. Met dit overzicht viert Voorlinden zijn artistieke reis van 2000 tot nu toe. Of het nu een foto, film, sculptuur of performance is, al zijn werken beginnen met een tekening. Robin gebruikt de muur als zijn canvas, waarop hij met zijn tijdelijke interventies een imaginaire wereld verbeeldt. In aanloop naar de tentoonstelling neemt Robin je in korte video’s mee in zijn studio, vertelt over zijn favoriete werken, zijn inspiratiebronnen en over zijn voorbereidingen voor de tentoonstelling bij Voorlinden.  De muur is een belangrijk motief en podium. Deze vormt voor Robin geen begrenzing, maar een raam naar de verbeelding. Met krijt, houtskool en verf tekent hij op de muur het decor voor zijn performances, die hij vastlegt op foto of film. Robin is een ware illusionist. Hij weet met slechts enkele lijnen een hele wereld tot leven te wekken en prikkelt daarmee ook onze verbeeldingskracht. In de afgelopen twee decennia heeft Robin een veelomvattend oeuvre neergezet met een sterk eigen signatuur. Zijn werk is speels en zit vol met verwijzingen naar de muziek, poëzie, kunst en geschiedenis. Zijn oeuvre wordt gekarakteriseerd door een visuele combinatie van street art, tekeningen, schilderijen, sculpturen, performances, film en fotografie. Zijn favoriete materialen zijn houtskool, krijt en verf en je herkent zijn werk aan de eenvoudige en heldere vormentaal. Door de jaren heen transformeert Robin van eenzame performer naar een regisseur van een gezelschap waarmee hij samen meer ambitieuze producties realiseert. Robins artistieke reis begint in zijn vaderland Zuid-Afrika, om vervolgens met zijn interventies de wereld over te trekken.

museumvoorlinden

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

Solotentoonstelling ‘The unexpected universe’ met schilderijen en collages van Sanda Amadou (Benin). De tentoonstelling wordt zaterdag 11 sep. feestelijk afgesloten met een hapje en een drankje tijdens uw bezoek. The unexpected universe is een grotendeels zwart-witte wereld met een zweem van kleur, ergens tussen realiteit en fantasie. Met zijn unieke semi-abstracte beeldtaal, herinterpreteert Amadou het nomadische Fulani universum en brengt dit tot leven. Een droomwereld gevormd door verschillende verstrengelde en soms overlappende elementen (touwen, lianen, knopen, bladeren, cirkels en andere patronen uit de oeroude Fulani tattoes), verhalend over humanisme, weerstand, vasthoudendheid, veerkracht, moed, vrijheid en nog wat andere observaties. Zijn werken lijken te gehoorzamen aan een rigoureuze geometrie en vormen complexe architecturen, die tegelijkertijd speels en verrassend fragiel zijn. Lijnen, cirkels, driehoeken en vierhoeken, semi-wiskundige figuren die nooit perfect zijn, verbinden Fulani-symbolen van het natuurlijke leven met touwen aan de basis. Zijn beelden resulteren in denkbeeldige vormen en groteske figuren die een haveloze kwetsbaarheid laten zien, etherisch en altijd in beweging. Ze laten de toeschouwer een glimp opvangen van een onwerkelijke essentie. Amadou wordt zowel in eigen land als internationaal erkend. Hij heeft door de jaren heen deelgenomen aan vele solo- en collectieve tentoonstellingen, onder meer in Benin Republic, Ghana, Nigeria, Zuid-Afrika, Senegal, Dubai, Duitsland, Nederland en de VS (San Francisco, New York) en was te zien op grote internationale kunsttentoonstellingen en beurzen zoals World Art Dubai en op ARTX Lagos (Nigeria), en is later dit jaar te zien op AKAA Paris.”

meer info