Agenda 15 - 21 Mei 2022

Entoto brengt een hedendaagse interpretatie van Ethiopische funk van de ’60s. Bulderende saxofoons, soulvolle zang en groovende ritmes smelten samen in een energieke performance, terwijl het publiek zich waant op de dansvloer van swingend Addis Ababa!  Vanaf april heeft Entoto Band bijna iedere week een concert! Deze optreden worden sinds kort georganiseerd in samenwerking met Bravissimo Music.  Voorlopige speellijst 2022: 1 april – DUM, Utrecht (try out) / 3 april – De Harmonie, Edam (try out) /10 april – Zaal 100, Amsterdam (try out) /17 april – RS Huis, Amsterdam (try out) / 22 april – De Pletterij, Haarlem / 1 mei – Beauforthuis, Austerlitz / 7 mei – Rietveld Theater, Delft / 15 mei – Jazz & Blues in de Hout, Alkmaar / 21 mei – Go Theater, Leerdam / 12 juni – 1Ander Festival, Schijndel

joeppelt bravissimomusic  speellijst

John Edmonds (1989, US) is the winner of the Foam Paul Huf Award 2021. Part of this prize is the solo exhibition A Sidelong Glance. In his work, Edmonds examines issues of identity and power from an African-American perspective in an apparently simple yet essentially culturally complex way. The African art objects Edmonds uses in the work have many facets. They function as symbols of traditional African cultural heritage or bearers of meanings of diaspora and memory. No matter what their exact reference is, they function as a means to explore subjects such as displacement and expropriation in contemporary society. Not only does Edmonds broaden the tradition of studio portraiture, but he also thoughtfully claims his place in rewriting the past and anchors it in our current world, where authenticity and identity are fluid.

foam

In deze choreografie van Castélie Yalombo lijkt alles op losse schroeven te staan. Yalombo staat alleen op de bühne, maar haar lichaam wordt schijnbaar van buitenaf gedirigeerd. Haar bewegingen zijn ontwricht: met gesloten ogen laat ze haar ledematen bewegen alsof ze haar eigen poppenspeler is. Voor deze krachtige performance vertrekt Yalombo van haar verhouding tot haar meervoudige identiteit: ze werd geboren in België meteen Belgische moeder en een Congolese vader. Verschillende historische referenties doorkruisen haar lichaam, maar telkens vervagen ze, om een singulariteit te claimen die complexer is dan de geijkte kaders. De kleisculpturen die haar omringen verwijzen naar verschillende tinten van de huid, terwijl hun materie een lichaam lijkt te verbeelden dat nog niet zijn definitieve vorm heeft gekregen, nog niet is opgesloten in een unieke identiteit. Op een hypnotiserende manier beweegt Yalombo zich tussen de beelden, om uiteindelijk een clown te worden: de enige figuur die het recht heeft om vrijuit te spreken. Na haar studies aan het ISAC en haar werk als performer voor Louise Vanneste, is Castélie Yalombo met Water, l’atterrée des eaux vives voor het eerst te gast op Kunstenfestivaldesarts. Als rijzende ster en stem binnen de Belgische choreografie, brengt ze een pakkende ode aan de dubbelzinnigheid.

meer-info

Tweeduizend jaar geleden liep dwars door Nederland de Limes, de grens van het Romeinse Rijk. Soldaten uit alle windstreken trokken naar de Rijn om forten en wachttorens op de zuidoever te bouwen en te bemensen, met in hun kielzog gezinnen, handelaren en ambachtslieden. Ze lieten alles wat ze kenden achter, soms uit vrije wil, maar vaak ook gedwongen. Moving Stories verbindt die oude geschiedenis met het heden. Archeologen en hedendaagse kunstenaars gingen op zoek naar de ‘moving stories’ van migratie. Wie liepen ooit in die schoenen, maakten hun kleding vast met versierde spelden, of droegen amuletten om het onheil af te weren? Waar kwamen ze vandaan, welke weg hebben ze afgelegd? In de kleine alledaagse objecten die zijn gevonden in de aarde en de rivieren langs de Limes liggen talloze verhalen besloten die tot nu toe amper zijn belicht. De eigenaren ervan kwamen helemaal niet alleen uit Italië, maar ook uit het huidige Spanje, Oostenrijk, Macedonië, Engeland, en zelfs het Midden-Oosten. Zo ontstond in de Romeinse grensstad Nijmegen een multiculturele samenleving. Ondanks de periode van tweeduizend jaar die deze wereld van de onze scheidt, zijn er meer overeenkomsten dan verschillen in achterliggende redenen waarom mensen van woonplek veranderen. Oorlog, onderdrukking, honger of de diepe wens om een beter leven op te bouwen, zijn ook nu drijfveren om te migreren. Kunstenaars: Tudor Bratu, Ni Haifeng, Nicoline van Harskamp, Patricia Kaersenhout, Kimsooja, Susanne Khalil Yusef, Bouchra Khalili, Narges Mohammadi, Otobong Nkanga (Nigeria), Antonis Pittas, Mayra Sérgio, Mounira Al Solh, Jennifer Tee.

meer-info

In 1994 South Africa held its first inclusive elections. These brought an end to decades of white minority rule. A new constitution gave all South Africans equal rights. As the first black president, Nelson Mandela focused on reconciliation and hope for the future. It would be up to the young generation to make his dream of a rainbow nation come true. During her work in South Africa, photojournalist Ilvy Njiokiktjien became intrigued by these born-frees, born after the end of apartheid. She portrays them in her own, personal and sometimes intimate style. “There is equality on paper now, but many still experience the consequences of apartheid.”
The opening of the exhibition exists of a short documentary based on the photo series, an introduction by Prof. Jan-Bart Gewald and a guided tour by Ilvy. Read more on the Born Free website.

ascleiden

Vanaf 5 februari 2022 presenteert Kunsthal KAdE de tentoonstelling ‘Schurend Paradijs’. Twaalf hedendaagse kunstenaars (waaronder de Zuid-Afrikaanse Simphiwe Ndzube) worden uitgenodigd te reflecteren op het utopische ideaal van een maakbare wereld, binnen een wereld die allesbehalve maakbaar blijkt. In 2022 is het 150 jaar geleden dat Piet Mondriaan in Amersfoort geboren werd. De tentoonstelling ‘Schurend Paradijs‘ start vanuit zijn zoektocht naar een ‘Aards Paradijs’: een modernistische droom van een maakbare wereld op basis van vorm en stijl, waarin de mensen vanuit vrijheid naar het ware, goede en schone streven. In de hedendaagse kunst lijkt het ideaal van een maakbare wereld naar de achtergrond verdwenen. In plaats daarvan is er reflectie op de wereld en maatschappij. Honderd jaar na Mondriaans droom lijkt onze wereld namelijk allesbehalve een paradijs. Klimaatverandering, milieuvervuiling, virussen en onderlinge spanning zijn voelbare dreigingen. In plaats van dat kunstenaars ons een na te streven utopie voorspiegelen, proberen zij juist de huidige staat van zijn te analyseren, en de toeschouwer door middel van een ervaring te wijzen op de realiteit waarin wij leven. Heeft het nog zin te dromen over een ‘Aards Paradijs’? Hoe ziet zo'n paradijs er, met de realiteitszin van vandaag, uit? Voor het eerst wordt ook gebruik gemaakt van een tweede tentoonstellingslocatie: de Elleboogkerk in Amersfoort, op loopafstand van Kunsthal KAdE.

meerinfo

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

Met dit jaar: Angola, Botswana, Egypte, Ethiopie, Kenia, Mali, Marokko, Namibie, Oeganda, Reunion, Rwanda, Soedan, Tsjaad, Tanzania, Zambia en Zuid-Afrika

overzicht

Onze verontschuldigingen, dit bericht is alleen beschikbaar in Engels. Voor het gemak van de kijker, is de inhoud hieronder weergegeven in de alternatieve taal. Je kunt klikken op de link om naar de actieve taal over te schakelen.
On 15 May, Framer Framed will host the launch of International Friendship: The Gifts from Africa, an anthology focused on the documentary-filmmaking practice of CHE Onejoon and the artist’s research into the statues, monuments, and buildings built by North Korea in Africa from the 1970s to the present. During the launch Che will be in conversation with curator and contributor to the book Inga Lāce.

Als één van de laatste grote namen in de postkoloniale Afrikaanse muziek belichaamt Bonga de semba van vandaag. Sinds zijn debuut in 1972 met meesterwerk 'Angola 72' heeft Bonga zich kunnen meten met de grootste stemmen in de wereld muziek. Met al 31 albums onder de riem is Bonga een levende legende noemen een understatement. De artiest uit Angola, geboren in 1942 maakte muziek tegen het Portugese totalitaire regime en vluchtte naar België, Nederland en Frankrijk. Op zijn reizen kwam hij verschillende, gelijkgestemde artiesten tegen waarmee hij muziek maakte. Zelfs na de onafhankelijkheid van Angola bleef hij zingen over de moeilijke koloniale tijden en de worstelingen van het Angolees volk. De Afrikaanse identiteit onderstreept hij steeds door ze in de schijnwerpers te zetten in zijn teksten. Bonga's muziek blijft geliefd en tijdloos door zijn dansbare ritmes, het typische stemgeluid en de begeleiding op de dikanza, een gegroefd stuk bamboe waar op geschraapt wordt met een stok. Zijn laatste album, 'Recados De Fora', dateert van 2016. Hij kijkt hier terug op zijn jeugd, hoe volkeren en continenten verweven zijn door de Atlantische Oceaan en zijn liefde voor 'semba', het symbool voor de nationale Angolische identiteit.

meerinfo

Entoto brengt een hedendaagse interpretatie van Ethiopische funk van de ’60s. Bulderende saxofoons, soulvolle zang en groovende ritmes smelten samen in een energieke performance, terwijl het publiek zich waant op de dansvloer van swingend Addis Ababa!  Vanaf april heeft Entoto Band bijna iedere week een concert! Deze optreden worden sinds kort georganiseerd in samenwerking met Bravissimo Music.  Voorlopige speellijst 2022: 1 april – DUM, Utrecht (try out) / 3 april – De Harmonie, Edam (try out) /10 april – Zaal 100, Amsterdam (try out) /17 april – RS Huis, Amsterdam (try out) / 22 april – De Pletterij, Haarlem / 1 mei – Beauforthuis, Austerlitz / 7 mei – Rietveld Theater, Delft / 15 mei – Jazz & Blues in de Hout, Alkmaar / 21 mei – Go Theater, Leerdam / 12 juni – 1Ander Festival, Schijndel

joeppelt bravissimomusic  speellijst

John Edmonds (1989, US) is the winner of the Foam Paul Huf Award 2021. Part of this prize is the solo exhibition A Sidelong Glance. In his work, Edmonds examines issues of identity and power from an African-American perspective in an apparently simple yet essentially culturally complex way. The African art objects Edmonds uses in the work have many facets. They function as symbols of traditional African cultural heritage or bearers of meanings of diaspora and memory. No matter what their exact reference is, they function as a means to explore subjects such as displacement and expropriation in contemporary society. Not only does Edmonds broaden the tradition of studio portraiture, but he also thoughtfully claims his place in rewriting the past and anchors it in our current world, where authenticity and identity are fluid.

foam

In deze choreografie van Castélie Yalombo lijkt alles op losse schroeven te staan. Yalombo staat alleen op de bühne, maar haar lichaam wordt schijnbaar van buitenaf gedirigeerd. Haar bewegingen zijn ontwricht: met gesloten ogen laat ze haar ledematen bewegen alsof ze haar eigen poppenspeler is. Voor deze krachtige performance vertrekt Yalombo van haar verhouding tot haar meervoudige identiteit: ze werd geboren in België meteen Belgische moeder en een Congolese vader. Verschillende historische referenties doorkruisen haar lichaam, maar telkens vervagen ze, om een singulariteit te claimen die complexer is dan de geijkte kaders. De kleisculpturen die haar omringen verwijzen naar verschillende tinten van de huid, terwijl hun materie een lichaam lijkt te verbeelden dat nog niet zijn definitieve vorm heeft gekregen, nog niet is opgesloten in een unieke identiteit. Op een hypnotiserende manier beweegt Yalombo zich tussen de beelden, om uiteindelijk een clown te worden: de enige figuur die het recht heeft om vrijuit te spreken. Na haar studies aan het ISAC en haar werk als performer voor Louise Vanneste, is Castélie Yalombo met Water, l’atterrée des eaux vives voor het eerst te gast op Kunstenfestivaldesarts. Als rijzende ster en stem binnen de Belgische choreografie, brengt ze een pakkende ode aan de dubbelzinnigheid.

meer-info

Tweeduizend jaar geleden liep dwars door Nederland de Limes, de grens van het Romeinse Rijk. Soldaten uit alle windstreken trokken naar de Rijn om forten en wachttorens op de zuidoever te bouwen en te bemensen, met in hun kielzog gezinnen, handelaren en ambachtslieden. Ze lieten alles wat ze kenden achter, soms uit vrije wil, maar vaak ook gedwongen. Moving Stories verbindt die oude geschiedenis met het heden. Archeologen en hedendaagse kunstenaars gingen op zoek naar de ‘moving stories’ van migratie. Wie liepen ooit in die schoenen, maakten hun kleding vast met versierde spelden, of droegen amuletten om het onheil af te weren? Waar kwamen ze vandaan, welke weg hebben ze afgelegd? In de kleine alledaagse objecten die zijn gevonden in de aarde en de rivieren langs de Limes liggen talloze verhalen besloten die tot nu toe amper zijn belicht. De eigenaren ervan kwamen helemaal niet alleen uit Italië, maar ook uit het huidige Spanje, Oostenrijk, Macedonië, Engeland, en zelfs het Midden-Oosten. Zo ontstond in de Romeinse grensstad Nijmegen een multiculturele samenleving. Ondanks de periode van tweeduizend jaar die deze wereld van de onze scheidt, zijn er meer overeenkomsten dan verschillen in achterliggende redenen waarom mensen van woonplek veranderen. Oorlog, onderdrukking, honger of de diepe wens om een beter leven op te bouwen, zijn ook nu drijfveren om te migreren. Kunstenaars: Tudor Bratu, Ni Haifeng, Nicoline van Harskamp, Patricia Kaersenhout, Kimsooja, Susanne Khalil Yusef, Bouchra Khalili, Narges Mohammadi, Otobong Nkanga (Nigeria), Antonis Pittas, Mayra Sérgio, Mounira Al Solh, Jennifer Tee.

meer-info

In 1994 South Africa held its first inclusive elections. These brought an end to decades of white minority rule. A new constitution gave all South Africans equal rights. As the first black president, Nelson Mandela focused on reconciliation and hope for the future. It would be up to the young generation to make his dream of a rainbow nation come true. During her work in South Africa, photojournalist Ilvy Njiokiktjien became intrigued by these born-frees, born after the end of apartheid. She portrays them in her own, personal and sometimes intimate style. “There is equality on paper now, but many still experience the consequences of apartheid.”
The opening of the exhibition exists of a short documentary based on the photo series, an introduction by Prof. Jan-Bart Gewald and a guided tour by Ilvy. Read more on the Born Free website.

ascleiden

Vanaf 5 februari 2022 presenteert Kunsthal KAdE de tentoonstelling ‘Schurend Paradijs’. Twaalf hedendaagse kunstenaars (waaronder de Zuid-Afrikaanse Simphiwe Ndzube) worden uitgenodigd te reflecteren op het utopische ideaal van een maakbare wereld, binnen een wereld die allesbehalve maakbaar blijkt. In 2022 is het 150 jaar geleden dat Piet Mondriaan in Amersfoort geboren werd. De tentoonstelling ‘Schurend Paradijs‘ start vanuit zijn zoektocht naar een ‘Aards Paradijs’: een modernistische droom van een maakbare wereld op basis van vorm en stijl, waarin de mensen vanuit vrijheid naar het ware, goede en schone streven. In de hedendaagse kunst lijkt het ideaal van een maakbare wereld naar de achtergrond verdwenen. In plaats daarvan is er reflectie op de wereld en maatschappij. Honderd jaar na Mondriaans droom lijkt onze wereld namelijk allesbehalve een paradijs. Klimaatverandering, milieuvervuiling, virussen en onderlinge spanning zijn voelbare dreigingen. In plaats van dat kunstenaars ons een na te streven utopie voorspiegelen, proberen zij juist de huidige staat van zijn te analyseren, en de toeschouwer door middel van een ervaring te wijzen op de realiteit waarin wij leven. Heeft het nog zin te dromen over een ‘Aards Paradijs’? Hoe ziet zo'n paradijs er, met de realiteitszin van vandaag, uit? Voor het eerst wordt ook gebruik gemaakt van een tweede tentoonstellingslocatie: de Elleboogkerk in Amersfoort, op loopafstand van Kunsthal KAdE.

meerinfo

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

Entoto brengt een hedendaagse interpretatie van Ethiopische funk van de ’60s. Bulderende saxofoons, soulvolle zang en groovende ritmes smelten samen in een energieke performance, terwijl het publiek zich waant op de dansvloer van swingend Addis Ababa!  Vanaf april heeft Entoto Band bijna iedere week een concert! Deze optreden worden sinds kort georganiseerd in samenwerking met Bravissimo Music.  Voorlopige speellijst 2022: 1 april – DUM, Utrecht (try out) / 3 april – De Harmonie, Edam (try out) /10 april – Zaal 100, Amsterdam (try out) /17 april – RS Huis, Amsterdam (try out) / 22 april – De Pletterij, Haarlem / 1 mei – Beauforthuis, Austerlitz / 7 mei – Rietveld Theater, Delft / 15 mei – Jazz & Blues in de Hout, Alkmaar / 21 mei – Go Theater, Leerdam / 12 juni – 1Ander Festival, Schijndel

joeppelt bravissimomusic  speellijst

John Edmonds (1989, US) is the winner of the Foam Paul Huf Award 2021. Part of this prize is the solo exhibition A Sidelong Glance. In his work, Edmonds examines issues of identity and power from an African-American perspective in an apparently simple yet essentially culturally complex way. The African art objects Edmonds uses in the work have many facets. They function as symbols of traditional African cultural heritage or bearers of meanings of diaspora and memory. No matter what their exact reference is, they function as a means to explore subjects such as displacement and expropriation in contemporary society. Not only does Edmonds broaden the tradition of studio portraiture, but he also thoughtfully claims his place in rewriting the past and anchors it in our current world, where authenticity and identity are fluid.

foam

In deze choreografie van Castélie Yalombo lijkt alles op losse schroeven te staan. Yalombo staat alleen op de bühne, maar haar lichaam wordt schijnbaar van buitenaf gedirigeerd. Haar bewegingen zijn ontwricht: met gesloten ogen laat ze haar ledematen bewegen alsof ze haar eigen poppenspeler is. Voor deze krachtige performance vertrekt Yalombo van haar verhouding tot haar meervoudige identiteit: ze werd geboren in België meteen Belgische moeder en een Congolese vader. Verschillende historische referenties doorkruisen haar lichaam, maar telkens vervagen ze, om een singulariteit te claimen die complexer is dan de geijkte kaders. De kleisculpturen die haar omringen verwijzen naar verschillende tinten van de huid, terwijl hun materie een lichaam lijkt te verbeelden dat nog niet zijn definitieve vorm heeft gekregen, nog niet is opgesloten in een unieke identiteit. Op een hypnotiserende manier beweegt Yalombo zich tussen de beelden, om uiteindelijk een clown te worden: de enige figuur die het recht heeft om vrijuit te spreken. Na haar studies aan het ISAC en haar werk als performer voor Louise Vanneste, is Castélie Yalombo met Water, l’atterrée des eaux vives voor het eerst te gast op Kunstenfestivaldesarts. Als rijzende ster en stem binnen de Belgische choreografie, brengt ze een pakkende ode aan de dubbelzinnigheid.

meer-info

Tweeduizend jaar geleden liep dwars door Nederland de Limes, de grens van het Romeinse Rijk. Soldaten uit alle windstreken trokken naar de Rijn om forten en wachttorens op de zuidoever te bouwen en te bemensen, met in hun kielzog gezinnen, handelaren en ambachtslieden. Ze lieten alles wat ze kenden achter, soms uit vrije wil, maar vaak ook gedwongen. Moving Stories verbindt die oude geschiedenis met het heden. Archeologen en hedendaagse kunstenaars gingen op zoek naar de ‘moving stories’ van migratie. Wie liepen ooit in die schoenen, maakten hun kleding vast met versierde spelden, of droegen amuletten om het onheil af te weren? Waar kwamen ze vandaan, welke weg hebben ze afgelegd? In de kleine alledaagse objecten die zijn gevonden in de aarde en de rivieren langs de Limes liggen talloze verhalen besloten die tot nu toe amper zijn belicht. De eigenaren ervan kwamen helemaal niet alleen uit Italië, maar ook uit het huidige Spanje, Oostenrijk, Macedonië, Engeland, en zelfs het Midden-Oosten. Zo ontstond in de Romeinse grensstad Nijmegen een multiculturele samenleving. Ondanks de periode van tweeduizend jaar die deze wereld van de onze scheidt, zijn er meer overeenkomsten dan verschillen in achterliggende redenen waarom mensen van woonplek veranderen. Oorlog, onderdrukking, honger of de diepe wens om een beter leven op te bouwen, zijn ook nu drijfveren om te migreren. Kunstenaars: Tudor Bratu, Ni Haifeng, Nicoline van Harskamp, Patricia Kaersenhout, Kimsooja, Susanne Khalil Yusef, Bouchra Khalili, Narges Mohammadi, Otobong Nkanga (Nigeria), Antonis Pittas, Mayra Sérgio, Mounira Al Solh, Jennifer Tee.

meer-info

In 1994 South Africa held its first inclusive elections. These brought an end to decades of white minority rule. A new constitution gave all South Africans equal rights. As the first black president, Nelson Mandela focused on reconciliation and hope for the future. It would be up to the young generation to make his dream of a rainbow nation come true. During her work in South Africa, photojournalist Ilvy Njiokiktjien became intrigued by these born-frees, born after the end of apartheid. She portrays them in her own, personal and sometimes intimate style. “There is equality on paper now, but many still experience the consequences of apartheid.”
The opening of the exhibition exists of a short documentary based on the photo series, an introduction by Prof. Jan-Bart Gewald and a guided tour by Ilvy. Read more on the Born Free website.

ascleiden

Vanaf 5 februari 2022 presenteert Kunsthal KAdE de tentoonstelling ‘Schurend Paradijs’. Twaalf hedendaagse kunstenaars (waaronder de Zuid-Afrikaanse Simphiwe Ndzube) worden uitgenodigd te reflecteren op het utopische ideaal van een maakbare wereld, binnen een wereld die allesbehalve maakbaar blijkt. In 2022 is het 150 jaar geleden dat Piet Mondriaan in Amersfoort geboren werd. De tentoonstelling ‘Schurend Paradijs‘ start vanuit zijn zoektocht naar een ‘Aards Paradijs’: een modernistische droom van een maakbare wereld op basis van vorm en stijl, waarin de mensen vanuit vrijheid naar het ware, goede en schone streven. In de hedendaagse kunst lijkt het ideaal van een maakbare wereld naar de achtergrond verdwenen. In plaats daarvan is er reflectie op de wereld en maatschappij. Honderd jaar na Mondriaans droom lijkt onze wereld namelijk allesbehalve een paradijs. Klimaatverandering, milieuvervuiling, virussen en onderlinge spanning zijn voelbare dreigingen. In plaats van dat kunstenaars ons een na te streven utopie voorspiegelen, proberen zij juist de huidige staat van zijn te analyseren, en de toeschouwer door middel van een ervaring te wijzen op de realiteit waarin wij leven. Heeft het nog zin te dromen over een ‘Aards Paradijs’? Hoe ziet zo'n paradijs er, met de realiteitszin van vandaag, uit? Voor het eerst wordt ook gebruik gemaakt van een tweede tentoonstellingslocatie: de Elleboogkerk in Amersfoort, op loopafstand van Kunsthal KAdE.

meerinfo

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

Neo Matloga (Mamaila, Zuid-Afrika, 1993) maakt met foto’s, verf, inkt en houtskool monochrome ‘collageschilderijen’, waarmee hij een inkijkje geeft in het alledaagse leven in Zuid-Afrika. Vaak zijn het vrolijke taferelen vol liefde en geborgenheid die zich afspelen in een huiselijke omgeving en worden bevolkt door mensen van kleur. Zo creëert hij niet alleen een wereld waarin hij zich thuis voelt, maar ook één die hij mist in de kunst. Voor de tentoonstelling along came your eyes maakte Matloga zeven nieuwe werken, waarin hij zijn figuren mee naar buiten neemt. Ze liggen op het strand, vermaken zich in een zwembad of kaarten in een café. En terwijl de ogen van de figuren zich direct op de bezoeker richten, staan hun hoofden consequent en profil. Zo leidt Matloga de blik van zijn figuren tot ver buiten het doek, maar laat hij hen gelijktijdig een dialoog voeren met de kijker. Met de poëtische titel along came your eyes spreekt de kunstenaar beiden aan. Matloga weet, zonder een eenduidige boodschap en met een sterke nadruk op intermenselijke relaties, diepere maatschappelijke en politieke lagen aan te boren. Enerzijds benadrukt het werk de Black Joy die zelden wordt getoond, anderzijds roepen de vrolijke scènes vragen op over apartheid en racisme. Die dubbelzinnigheid is de kracht van het werk, en maakt het, volgens de jury, levendig en urgent. Gelijktijdig met de tentoonstelling in de Hermitage Amsterdam, toont Matloga zijn werk in de tentoonstelling We just want to be closer in de ABN AMRO Kunstruimte. Deze duotentoonstelling laat werk zien van twee Zuid-Afrikaanse kunstenaars uit verschillende generaties: Singarum J. Moodley (1922-1987) en Neo I. Matloga (1993). De werken tonen een fascinerend gelaagd verhaal over vrijheid en zelfbeschikking tijdens en na de Apartheid. Te bezichtigen van 11 mei t/m 30 september 2022 in het hoofdkantoor van ABN AMRO (Gustav Mahlerlaan 10, Amsterdam).

meer-info

Entoto brengt een hedendaagse interpretatie van Ethiopische funk van de ’60s. Bulderende saxofoons, soulvolle zang en groovende ritmes smelten samen in een energieke performance, terwijl het publiek zich waant op de dansvloer van swingend Addis Ababa!  Vanaf april heeft Entoto Band bijna iedere week een concert! Deze optreden worden sinds kort georganiseerd in samenwerking met Bravissimo Music.  Voorlopige speellijst 2022: 1 april – DUM, Utrecht (try out) / 3 april – De Harmonie, Edam (try out) /10 april – Zaal 100, Amsterdam (try out) /17 april – RS Huis, Amsterdam (try out) / 22 april – De Pletterij, Haarlem / 1 mei – Beauforthuis, Austerlitz / 7 mei – Rietveld Theater, Delft / 15 mei – Jazz & Blues in de Hout, Alkmaar / 21 mei – Go Theater, Leerdam / 12 juni – 1Ander Festival, Schijndel

joeppelt bravissimomusic  speellijst

Op zondag 22 augustus host World Cinema Amsterdam x Africadelic in LantarenVenster een vertoning van de veelgeprezen Nigeriaanse film Eyimofe (This is My Desire, 2020). Dit drama, dat vorig jaar op Berlinale te zien was, portretteert het moderne leven in Lagos, de hoofdstad van Nigeria, door de ogen van twee inwoners die vergaande plannen hebben om de stad en het land te verlaten. Ook hebben we twee voorfilms voor jullie deze dag: de Gambiaanse ultra-short Help! (2020) en Ndanka Ndanka (2020), een nieuwe muziekvideo van het  Gambiaans/Senegalees/Nederlandse collectief Dandana met de Nigeriaanse albino Rastaman Simon Chedoke Uletu in de hoofdrol. De films worden ingeleid door Christopher Tijan Smith, de Gambiaanse acteur en scenarioschrijver van Help! die asiel heeft aangevraagd in Nederland en momenteel in een AZC in Assen verblijft. Eyimofe is de debuutfilm van de Nigeriaanse filmmakers en (tweeling)broers Arie en Chuko Esiri.

filmladder

John Edmonds (1989, US) is the winner of the Foam Paul Huf Award 2021. Part of this prize is the solo exhibition A Sidelong Glance. In his work, Edmonds examines issues of identity and power from an African-American perspective in an apparently simple yet essentially culturally complex way. The African art objects Edmonds uses in the work have many facets. They function as symbols of traditional African cultural heritage or bearers of meanings of diaspora and memory. No matter what their exact reference is, they function as a means to explore subjects such as displacement and expropriation in contemporary society. Not only does Edmonds broaden the tradition of studio portraiture, but he also thoughtfully claims his place in rewriting the past and anchors it in our current world, where authenticity and identity are fluid.

foam

In deze choreografie van Castélie Yalombo lijkt alles op losse schroeven te staan. Yalombo staat alleen op de bühne, maar haar lichaam wordt schijnbaar van buitenaf gedirigeerd. Haar bewegingen zijn ontwricht: met gesloten ogen laat ze haar ledematen bewegen alsof ze haar eigen poppenspeler is. Voor deze krachtige performance vertrekt Yalombo van haar verhouding tot haar meervoudige identiteit: ze werd geboren in België meteen Belgische moeder en een Congolese vader. Verschillende historische referenties doorkruisen haar lichaam, maar telkens vervagen ze, om een singulariteit te claimen die complexer is dan de geijkte kaders. De kleisculpturen die haar omringen verwijzen naar verschillende tinten van de huid, terwijl hun materie een lichaam lijkt te verbeelden dat nog niet zijn definitieve vorm heeft gekregen, nog niet is opgesloten in een unieke identiteit. Op een hypnotiserende manier beweegt Yalombo zich tussen de beelden, om uiteindelijk een clown te worden: de enige figuur die het recht heeft om vrijuit te spreken. Na haar studies aan het ISAC en haar werk als performer voor Louise Vanneste, is Castélie Yalombo met Water, l’atterrée des eaux vives voor het eerst te gast op Kunstenfestivaldesarts. Als rijzende ster en stem binnen de Belgische choreografie, brengt ze een pakkende ode aan de dubbelzinnigheid.

meer-info

Tweeduizend jaar geleden liep dwars door Nederland de Limes, de grens van het Romeinse Rijk. Soldaten uit alle windstreken trokken naar de Rijn om forten en wachttorens op de zuidoever te bouwen en te bemensen, met in hun kielzog gezinnen, handelaren en ambachtslieden. Ze lieten alles wat ze kenden achter, soms uit vrije wil, maar vaak ook gedwongen. Moving Stories verbindt die oude geschiedenis met het heden. Archeologen en hedendaagse kunstenaars gingen op zoek naar de ‘moving stories’ van migratie. Wie liepen ooit in die schoenen, maakten hun kleding vast met versierde spelden, of droegen amuletten om het onheil af te weren? Waar kwamen ze vandaan, welke weg hebben ze afgelegd? In de kleine alledaagse objecten die zijn gevonden in de aarde en de rivieren langs de Limes liggen talloze verhalen besloten die tot nu toe amper zijn belicht. De eigenaren ervan kwamen helemaal niet alleen uit Italië, maar ook uit het huidige Spanje, Oostenrijk, Macedonië, Engeland, en zelfs het Midden-Oosten. Zo ontstond in de Romeinse grensstad Nijmegen een multiculturele samenleving. Ondanks de periode van tweeduizend jaar die deze wereld van de onze scheidt, zijn er meer overeenkomsten dan verschillen in achterliggende redenen waarom mensen van woonplek veranderen. Oorlog, onderdrukking, honger of de diepe wens om een beter leven op te bouwen, zijn ook nu drijfveren om te migreren. Kunstenaars: Tudor Bratu, Ni Haifeng, Nicoline van Harskamp, Patricia Kaersenhout, Kimsooja, Susanne Khalil Yusef, Bouchra Khalili, Narges Mohammadi, Otobong Nkanga (Nigeria), Antonis Pittas, Mayra Sérgio, Mounira Al Solh, Jennifer Tee.

meer-info

In 1994 South Africa held its first inclusive elections. These brought an end to decades of white minority rule. A new constitution gave all South Africans equal rights. As the first black president, Nelson Mandela focused on reconciliation and hope for the future. It would be up to the young generation to make his dream of a rainbow nation come true. During her work in South Africa, photojournalist Ilvy Njiokiktjien became intrigued by these born-frees, born after the end of apartheid. She portrays them in her own, personal and sometimes intimate style. “There is equality on paper now, but many still experience the consequences of apartheid.”
The opening of the exhibition exists of a short documentary based on the photo series, an introduction by Prof. Jan-Bart Gewald and a guided tour by Ilvy. Read more on the Born Free website.

ascleiden

Vanaf 5 februari 2022 presenteert Kunsthal KAdE de tentoonstelling ‘Schurend Paradijs’. Twaalf hedendaagse kunstenaars (waaronder de Zuid-Afrikaanse Simphiwe Ndzube) worden uitgenodigd te reflecteren op het utopische ideaal van een maakbare wereld, binnen een wereld die allesbehalve maakbaar blijkt. In 2022 is het 150 jaar geleden dat Piet Mondriaan in Amersfoort geboren werd. De tentoonstelling ‘Schurend Paradijs‘ start vanuit zijn zoektocht naar een ‘Aards Paradijs’: een modernistische droom van een maakbare wereld op basis van vorm en stijl, waarin de mensen vanuit vrijheid naar het ware, goede en schone streven. In de hedendaagse kunst lijkt het ideaal van een maakbare wereld naar de achtergrond verdwenen. In plaats daarvan is er reflectie op de wereld en maatschappij. Honderd jaar na Mondriaans droom lijkt onze wereld namelijk allesbehalve een paradijs. Klimaatverandering, milieuvervuiling, virussen en onderlinge spanning zijn voelbare dreigingen. In plaats van dat kunstenaars ons een na te streven utopie voorspiegelen, proberen zij juist de huidige staat van zijn te analyseren, en de toeschouwer door middel van een ervaring te wijzen op de realiteit waarin wij leven. Heeft het nog zin te dromen over een ‘Aards Paradijs’? Hoe ziet zo'n paradijs er, met de realiteitszin van vandaag, uit? Voor het eerst wordt ook gebruik gemaakt van een tweede tentoonstellingslocatie: de Elleboogkerk in Amersfoort, op loopafstand van Kunsthal KAdE.

meerinfo

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

Promovendus: A.M. Bouland. Promotor(en): Prof.dr. J.M. Otto; Prof.dr. M.M.A. Kaag & Dr. C.I.M. Jacobs (co-promotor)

meer-info

Neo Matloga (Mamaila, Zuid-Afrika, 1993) maakt met foto’s, verf, inkt en houtskool monochrome ‘collageschilderijen’, waarmee hij een inkijkje geeft in het alledaagse leven in Zuid-Afrika. Vaak zijn het vrolijke taferelen vol liefde en geborgenheid die zich afspelen in een huiselijke omgeving en worden bevolkt door mensen van kleur. Zo creëert hij niet alleen een wereld waarin hij zich thuis voelt, maar ook één die hij mist in de kunst. Voor de tentoonstelling along came your eyes maakte Matloga zeven nieuwe werken, waarin hij zijn figuren mee naar buiten neemt. Ze liggen op het strand, vermaken zich in een zwembad of kaarten in een café. En terwijl de ogen van de figuren zich direct op de bezoeker richten, staan hun hoofden consequent en profil. Zo leidt Matloga de blik van zijn figuren tot ver buiten het doek, maar laat hij hen gelijktijdig een dialoog voeren met de kijker. Met de poëtische titel along came your eyes spreekt de kunstenaar beiden aan. Matloga weet, zonder een eenduidige boodschap en met een sterke nadruk op intermenselijke relaties, diepere maatschappelijke en politieke lagen aan te boren. Enerzijds benadrukt het werk de Black Joy die zelden wordt getoond, anderzijds roepen de vrolijke scènes vragen op over apartheid en racisme. Die dubbelzinnigheid is de kracht van het werk, en maakt het, volgens de jury, levendig en urgent. Gelijktijdig met de tentoonstelling in de Hermitage Amsterdam, toont Matloga zijn werk in de tentoonstelling We just want to be closer in de ABN AMRO Kunstruimte. Deze duotentoonstelling laat werk zien van twee Zuid-Afrikaanse kunstenaars uit verschillende generaties: Singarum J. Moodley (1922-1987) en Neo I. Matloga (1993). De werken tonen een fascinerend gelaagd verhaal over vrijheid en zelfbeschikking tijdens en na de Apartheid. Te bezichtigen van 11 mei t/m 30 september 2022 in het hoofdkantoor van ABN AMRO (Gustav Mahlerlaan 10, Amsterdam).

meer-info

Entoto brengt een hedendaagse interpretatie van Ethiopische funk van de ’60s. Bulderende saxofoons, soulvolle zang en groovende ritmes smelten samen in een energieke performance, terwijl het publiek zich waant op de dansvloer van swingend Addis Ababa!  Vanaf april heeft Entoto Band bijna iedere week een concert! Deze optreden worden sinds kort georganiseerd in samenwerking met Bravissimo Music.  Voorlopige speellijst 2022: 1 april – DUM, Utrecht (try out) / 3 april – De Harmonie, Edam (try out) /10 april – Zaal 100, Amsterdam (try out) /17 april – RS Huis, Amsterdam (try out) / 22 april – De Pletterij, Haarlem / 1 mei – Beauforthuis, Austerlitz / 7 mei – Rietveld Theater, Delft / 15 mei – Jazz & Blues in de Hout, Alkmaar / 21 mei – Go Theater, Leerdam / 12 juni – 1Ander Festival, Schijndel

joeppelt bravissimomusic  speellijst

Op zondag 22 augustus host World Cinema Amsterdam x Africadelic in LantarenVenster een vertoning van de veelgeprezen Nigeriaanse film Eyimofe (This is My Desire, 2020). Dit drama, dat vorig jaar op Berlinale te zien was, portretteert het moderne leven in Lagos, de hoofdstad van Nigeria, door de ogen van twee inwoners die vergaande plannen hebben om de stad en het land te verlaten. Ook hebben we twee voorfilms voor jullie deze dag: de Gambiaanse ultra-short Help! (2020) en Ndanka Ndanka (2020), een nieuwe muziekvideo van het  Gambiaans/Senegalees/Nederlandse collectief Dandana met de Nigeriaanse albino Rastaman Simon Chedoke Uletu in de hoofdrol. De films worden ingeleid door Christopher Tijan Smith, de Gambiaanse acteur en scenarioschrijver van Help! die asiel heeft aangevraagd in Nederland en momenteel in een AZC in Assen verblijft. Eyimofe is de debuutfilm van de Nigeriaanse filmmakers en (tweeling)broers Arie en Chuko Esiri.

filmladder

John Edmonds (1989, US) is the winner of the Foam Paul Huf Award 2021. Part of this prize is the solo exhibition A Sidelong Glance. In his work, Edmonds examines issues of identity and power from an African-American perspective in an apparently simple yet essentially culturally complex way. The African art objects Edmonds uses in the work have many facets. They function as symbols of traditional African cultural heritage or bearers of meanings of diaspora and memory. No matter what their exact reference is, they function as a means to explore subjects such as displacement and expropriation in contemporary society. Not only does Edmonds broaden the tradition of studio portraiture, but he also thoughtfully claims his place in rewriting the past and anchors it in our current world, where authenticity and identity are fluid.

foam

In deze choreografie van Castélie Yalombo lijkt alles op losse schroeven te staan. Yalombo staat alleen op de bühne, maar haar lichaam wordt schijnbaar van buitenaf gedirigeerd. Haar bewegingen zijn ontwricht: met gesloten ogen laat ze haar ledematen bewegen alsof ze haar eigen poppenspeler is. Voor deze krachtige performance vertrekt Yalombo van haar verhouding tot haar meervoudige identiteit: ze werd geboren in België meteen Belgische moeder en een Congolese vader. Verschillende historische referenties doorkruisen haar lichaam, maar telkens vervagen ze, om een singulariteit te claimen die complexer is dan de geijkte kaders. De kleisculpturen die haar omringen verwijzen naar verschillende tinten van de huid, terwijl hun materie een lichaam lijkt te verbeelden dat nog niet zijn definitieve vorm heeft gekregen, nog niet is opgesloten in een unieke identiteit. Op een hypnotiserende manier beweegt Yalombo zich tussen de beelden, om uiteindelijk een clown te worden: de enige figuur die het recht heeft om vrijuit te spreken. Na haar studies aan het ISAC en haar werk als performer voor Louise Vanneste, is Castélie Yalombo met Water, l’atterrée des eaux vives voor het eerst te gast op Kunstenfestivaldesarts. Als rijzende ster en stem binnen de Belgische choreografie, brengt ze een pakkende ode aan de dubbelzinnigheid.

meer-info

Tweeduizend jaar geleden liep dwars door Nederland de Limes, de grens van het Romeinse Rijk. Soldaten uit alle windstreken trokken naar de Rijn om forten en wachttorens op de zuidoever te bouwen en te bemensen, met in hun kielzog gezinnen, handelaren en ambachtslieden. Ze lieten alles wat ze kenden achter, soms uit vrije wil, maar vaak ook gedwongen. Moving Stories verbindt die oude geschiedenis met het heden. Archeologen en hedendaagse kunstenaars gingen op zoek naar de ‘moving stories’ van migratie. Wie liepen ooit in die schoenen, maakten hun kleding vast met versierde spelden, of droegen amuletten om het onheil af te weren? Waar kwamen ze vandaan, welke weg hebben ze afgelegd? In de kleine alledaagse objecten die zijn gevonden in de aarde en de rivieren langs de Limes liggen talloze verhalen besloten die tot nu toe amper zijn belicht. De eigenaren ervan kwamen helemaal niet alleen uit Italië, maar ook uit het huidige Spanje, Oostenrijk, Macedonië, Engeland, en zelfs het Midden-Oosten. Zo ontstond in de Romeinse grensstad Nijmegen een multiculturele samenleving. Ondanks de periode van tweeduizend jaar die deze wereld van de onze scheidt, zijn er meer overeenkomsten dan verschillen in achterliggende redenen waarom mensen van woonplek veranderen. Oorlog, onderdrukking, honger of de diepe wens om een beter leven op te bouwen, zijn ook nu drijfveren om te migreren. Kunstenaars: Tudor Bratu, Ni Haifeng, Nicoline van Harskamp, Patricia Kaersenhout, Kimsooja, Susanne Khalil Yusef, Bouchra Khalili, Narges Mohammadi, Otobong Nkanga (Nigeria), Antonis Pittas, Mayra Sérgio, Mounira Al Solh, Jennifer Tee.

meer-info

In 1994 South Africa held its first inclusive elections. These brought an end to decades of white minority rule. A new constitution gave all South Africans equal rights. As the first black president, Nelson Mandela focused on reconciliation and hope for the future. It would be up to the young generation to make his dream of a rainbow nation come true. During her work in South Africa, photojournalist Ilvy Njiokiktjien became intrigued by these born-frees, born after the end of apartheid. She portrays them in her own, personal and sometimes intimate style. “There is equality on paper now, but many still experience the consequences of apartheid.”
The opening of the exhibition exists of a short documentary based on the photo series, an introduction by Prof. Jan-Bart Gewald and a guided tour by Ilvy. Read more on the Born Free website.

ascleiden

Vanaf 5 februari 2022 presenteert Kunsthal KAdE de tentoonstelling ‘Schurend Paradijs’. Twaalf hedendaagse kunstenaars (waaronder de Zuid-Afrikaanse Simphiwe Ndzube) worden uitgenodigd te reflecteren op het utopische ideaal van een maakbare wereld, binnen een wereld die allesbehalve maakbaar blijkt. In 2022 is het 150 jaar geleden dat Piet Mondriaan in Amersfoort geboren werd. De tentoonstelling ‘Schurend Paradijs‘ start vanuit zijn zoektocht naar een ‘Aards Paradijs’: een modernistische droom van een maakbare wereld op basis van vorm en stijl, waarin de mensen vanuit vrijheid naar het ware, goede en schone streven. In de hedendaagse kunst lijkt het ideaal van een maakbare wereld naar de achtergrond verdwenen. In plaats daarvan is er reflectie op de wereld en maatschappij. Honderd jaar na Mondriaans droom lijkt onze wereld namelijk allesbehalve een paradijs. Klimaatverandering, milieuvervuiling, virussen en onderlinge spanning zijn voelbare dreigingen. In plaats van dat kunstenaars ons een na te streven utopie voorspiegelen, proberen zij juist de huidige staat van zijn te analyseren, en de toeschouwer door middel van een ervaring te wijzen op de realiteit waarin wij leven. Heeft het nog zin te dromen over een ‘Aards Paradijs’? Hoe ziet zo'n paradijs er, met de realiteitszin van vandaag, uit? Voor het eerst wordt ook gebruik gemaakt van een tweede tentoonstellingslocatie: de Elleboogkerk in Amersfoort, op loopafstand van Kunsthal KAdE.

meerinfo

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

Neo Matloga (Mamaila, Zuid-Afrika, 1993) maakt met foto’s, verf, inkt en houtskool monochrome ‘collageschilderijen’, waarmee hij een inkijkje geeft in het alledaagse leven in Zuid-Afrika. Vaak zijn het vrolijke taferelen vol liefde en geborgenheid die zich afspelen in een huiselijke omgeving en worden bevolkt door mensen van kleur. Zo creëert hij niet alleen een wereld waarin hij zich thuis voelt, maar ook één die hij mist in de kunst. Voor de tentoonstelling along came your eyes maakte Matloga zeven nieuwe werken, waarin hij zijn figuren mee naar buiten neemt. Ze liggen op het strand, vermaken zich in een zwembad of kaarten in een café. En terwijl de ogen van de figuren zich direct op de bezoeker richten, staan hun hoofden consequent en profil. Zo leidt Matloga de blik van zijn figuren tot ver buiten het doek, maar laat hij hen gelijktijdig een dialoog voeren met de kijker. Met de poëtische titel along came your eyes spreekt de kunstenaar beiden aan. Matloga weet, zonder een eenduidige boodschap en met een sterke nadruk op intermenselijke relaties, diepere maatschappelijke en politieke lagen aan te boren. Enerzijds benadrukt het werk de Black Joy die zelden wordt getoond, anderzijds roepen de vrolijke scènes vragen op over apartheid en racisme. Die dubbelzinnigheid is de kracht van het werk, en maakt het, volgens de jury, levendig en urgent. Gelijktijdig met de tentoonstelling in de Hermitage Amsterdam, toont Matloga zijn werk in de tentoonstelling We just want to be closer in de ABN AMRO Kunstruimte. Deze duotentoonstelling laat werk zien van twee Zuid-Afrikaanse kunstenaars uit verschillende generaties: Singarum J. Moodley (1922-1987) en Neo I. Matloga (1993). De werken tonen een fascinerend gelaagd verhaal over vrijheid en zelfbeschikking tijdens en na de Apartheid. Te bezichtigen van 11 mei t/m 30 september 2022 in het hoofdkantoor van ABN AMRO (Gustav Mahlerlaan 10, Amsterdam).

meer-info

Entoto brengt een hedendaagse interpretatie van Ethiopische funk van de ’60s. Bulderende saxofoons, soulvolle zang en groovende ritmes smelten samen in een energieke performance, terwijl het publiek zich waant op de dansvloer van swingend Addis Ababa!  Vanaf april heeft Entoto Band bijna iedere week een concert! Deze optreden worden sinds kort georganiseerd in samenwerking met Bravissimo Music.  Voorlopige speellijst 2022: 1 april – DUM, Utrecht (try out) / 3 april – De Harmonie, Edam (try out) /10 april – Zaal 100, Amsterdam (try out) /17 april – RS Huis, Amsterdam (try out) / 22 april – De Pletterij, Haarlem / 1 mei – Beauforthuis, Austerlitz / 7 mei – Rietveld Theater, Delft / 15 mei – Jazz & Blues in de Hout, Alkmaar / 21 mei – Go Theater, Leerdam / 12 juni – 1Ander Festival, Schijndel

joeppelt bravissimomusic  speellijst

Op zondag 22 augustus host World Cinema Amsterdam x Africadelic in LantarenVenster een vertoning van de veelgeprezen Nigeriaanse film Eyimofe (This is My Desire, 2020). Dit drama, dat vorig jaar op Berlinale te zien was, portretteert het moderne leven in Lagos, de hoofdstad van Nigeria, door de ogen van twee inwoners die vergaande plannen hebben om de stad en het land te verlaten. Ook hebben we twee voorfilms voor jullie deze dag: de Gambiaanse ultra-short Help! (2020) en Ndanka Ndanka (2020), een nieuwe muziekvideo van het  Gambiaans/Senegalees/Nederlandse collectief Dandana met de Nigeriaanse albino Rastaman Simon Chedoke Uletu in de hoofdrol. De films worden ingeleid door Christopher Tijan Smith, de Gambiaanse acteur en scenarioschrijver van Help! die asiel heeft aangevraagd in Nederland en momenteel in een AZC in Assen verblijft. Eyimofe is de debuutfilm van de Nigeriaanse filmmakers en (tweeling)broers Arie en Chuko Esiri.

filmladder

John Edmonds (1989, US) is the winner of the Foam Paul Huf Award 2021. Part of this prize is the solo exhibition A Sidelong Glance. In his work, Edmonds examines issues of identity and power from an African-American perspective in an apparently simple yet essentially culturally complex way. The African art objects Edmonds uses in the work have many facets. They function as symbols of traditional African cultural heritage or bearers of meanings of diaspora and memory. No matter what their exact reference is, they function as a means to explore subjects such as displacement and expropriation in contemporary society. Not only does Edmonds broaden the tradition of studio portraiture, but he also thoughtfully claims his place in rewriting the past and anchors it in our current world, where authenticity and identity are fluid.

foam

In deze choreografie van Castélie Yalombo lijkt alles op losse schroeven te staan. Yalombo staat alleen op de bühne, maar haar lichaam wordt schijnbaar van buitenaf gedirigeerd. Haar bewegingen zijn ontwricht: met gesloten ogen laat ze haar ledematen bewegen alsof ze haar eigen poppenspeler is. Voor deze krachtige performance vertrekt Yalombo van haar verhouding tot haar meervoudige identiteit: ze werd geboren in België meteen Belgische moeder en een Congolese vader. Verschillende historische referenties doorkruisen haar lichaam, maar telkens vervagen ze, om een singulariteit te claimen die complexer is dan de geijkte kaders. De kleisculpturen die haar omringen verwijzen naar verschillende tinten van de huid, terwijl hun materie een lichaam lijkt te verbeelden dat nog niet zijn definitieve vorm heeft gekregen, nog niet is opgesloten in een unieke identiteit. Op een hypnotiserende manier beweegt Yalombo zich tussen de beelden, om uiteindelijk een clown te worden: de enige figuur die het recht heeft om vrijuit te spreken. Na haar studies aan het ISAC en haar werk als performer voor Louise Vanneste, is Castélie Yalombo met Water, l’atterrée des eaux vives voor het eerst te gast op Kunstenfestivaldesarts. Als rijzende ster en stem binnen de Belgische choreografie, brengt ze een pakkende ode aan de dubbelzinnigheid.

meer-info

Tweeduizend jaar geleden liep dwars door Nederland de Limes, de grens van het Romeinse Rijk. Soldaten uit alle windstreken trokken naar de Rijn om forten en wachttorens op de zuidoever te bouwen en te bemensen, met in hun kielzog gezinnen, handelaren en ambachtslieden. Ze lieten alles wat ze kenden achter, soms uit vrije wil, maar vaak ook gedwongen. Moving Stories verbindt die oude geschiedenis met het heden. Archeologen en hedendaagse kunstenaars gingen op zoek naar de ‘moving stories’ van migratie. Wie liepen ooit in die schoenen, maakten hun kleding vast met versierde spelden, of droegen amuletten om het onheil af te weren? Waar kwamen ze vandaan, welke weg hebben ze afgelegd? In de kleine alledaagse objecten die zijn gevonden in de aarde en de rivieren langs de Limes liggen talloze verhalen besloten die tot nu toe amper zijn belicht. De eigenaren ervan kwamen helemaal niet alleen uit Italië, maar ook uit het huidige Spanje, Oostenrijk, Macedonië, Engeland, en zelfs het Midden-Oosten. Zo ontstond in de Romeinse grensstad Nijmegen een multiculturele samenleving. Ondanks de periode van tweeduizend jaar die deze wereld van de onze scheidt, zijn er meer overeenkomsten dan verschillen in achterliggende redenen waarom mensen van woonplek veranderen. Oorlog, onderdrukking, honger of de diepe wens om een beter leven op te bouwen, zijn ook nu drijfveren om te migreren. Kunstenaars: Tudor Bratu, Ni Haifeng, Nicoline van Harskamp, Patricia Kaersenhout, Kimsooja, Susanne Khalil Yusef, Bouchra Khalili, Narges Mohammadi, Otobong Nkanga (Nigeria), Antonis Pittas, Mayra Sérgio, Mounira Al Solh, Jennifer Tee.

meer-info

In 1994 South Africa held its first inclusive elections. These brought an end to decades of white minority rule. A new constitution gave all South Africans equal rights. As the first black president, Nelson Mandela focused on reconciliation and hope for the future. It would be up to the young generation to make his dream of a rainbow nation come true. During her work in South Africa, photojournalist Ilvy Njiokiktjien became intrigued by these born-frees, born after the end of apartheid. She portrays them in her own, personal and sometimes intimate style. “There is equality on paper now, but many still experience the consequences of apartheid.”
The opening of the exhibition exists of a short documentary based on the photo series, an introduction by Prof. Jan-Bart Gewald and a guided tour by Ilvy. Read more on the Born Free website.

ascleiden

Vanaf 5 februari 2022 presenteert Kunsthal KAdE de tentoonstelling ‘Schurend Paradijs’. Twaalf hedendaagse kunstenaars (waaronder de Zuid-Afrikaanse Simphiwe Ndzube) worden uitgenodigd te reflecteren op het utopische ideaal van een maakbare wereld, binnen een wereld die allesbehalve maakbaar blijkt. In 2022 is het 150 jaar geleden dat Piet Mondriaan in Amersfoort geboren werd. De tentoonstelling ‘Schurend Paradijs‘ start vanuit zijn zoektocht naar een ‘Aards Paradijs’: een modernistische droom van een maakbare wereld op basis van vorm en stijl, waarin de mensen vanuit vrijheid naar het ware, goede en schone streven. In de hedendaagse kunst lijkt het ideaal van een maakbare wereld naar de achtergrond verdwenen. In plaats daarvan is er reflectie op de wereld en maatschappij. Honderd jaar na Mondriaans droom lijkt onze wereld namelijk allesbehalve een paradijs. Klimaatverandering, milieuvervuiling, virussen en onderlinge spanning zijn voelbare dreigingen. In plaats van dat kunstenaars ons een na te streven utopie voorspiegelen, proberen zij juist de huidige staat van zijn te analyseren, en de toeschouwer door middel van een ervaring te wijzen op de realiteit waarin wij leven. Heeft het nog zin te dromen over een ‘Aards Paradijs’? Hoe ziet zo'n paradijs er, met de realiteitszin van vandaag, uit? Voor het eerst wordt ook gebruik gemaakt van een tweede tentoonstellingslocatie: de Elleboogkerk in Amersfoort, op loopafstand van Kunsthal KAdE.

meerinfo

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

PhD candidate: OM (Ranti) Lawal. Promotor: prof. V (Vincenzo) Fogliano. Co-promotor: dr.ir. AR (Anita) Linnemann. Organisation: Wageningen University, Food Quality and Design

wur

Habib Koité komt 20 mei naar PAARD! De Malinese gitarist Habib Koité is één van de meest populaire en erkende artiesten van Afrika. Hij komt uit een lijn van traditionele Khassonke troubadours die wijsheden overbrengen via hun muziek. Habib groeit op omringt met zeventien broers en zussen, en ontwikkelt zijn eigen unieke speelstijl om zo zijn moeder te kunnen begeleiden. Hij erft zijn passie voor muziek van zijn grootvader die de kamele n’goni, een traditioneel viersnarig instrument, bespeelde dat wordt geassocieerd met de Wassalou regio van Mali. “Niemand heeft me echt geleerd om te zingen of om gitaar te spelen,” legt Wassalou uit. “Ik zag mijn ouders spelen en zo heb ik het overgenomen.”

meer-info

Neo Matloga (Mamaila, Zuid-Afrika, 1993) maakt met foto’s, verf, inkt en houtskool monochrome ‘collageschilderijen’, waarmee hij een inkijkje geeft in het alledaagse leven in Zuid-Afrika. Vaak zijn het vrolijke taferelen vol liefde en geborgenheid die zich afspelen in een huiselijke omgeving en worden bevolkt door mensen van kleur. Zo creëert hij niet alleen een wereld waarin hij zich thuis voelt, maar ook één die hij mist in de kunst. Voor de tentoonstelling along came your eyes maakte Matloga zeven nieuwe werken, waarin hij zijn figuren mee naar buiten neemt. Ze liggen op het strand, vermaken zich in een zwembad of kaarten in een café. En terwijl de ogen van de figuren zich direct op de bezoeker richten, staan hun hoofden consequent en profil. Zo leidt Matloga de blik van zijn figuren tot ver buiten het doek, maar laat hij hen gelijktijdig een dialoog voeren met de kijker. Met de poëtische titel along came your eyes spreekt de kunstenaar beiden aan. Matloga weet, zonder een eenduidige boodschap en met een sterke nadruk op intermenselijke relaties, diepere maatschappelijke en politieke lagen aan te boren. Enerzijds benadrukt het werk de Black Joy die zelden wordt getoond, anderzijds roepen de vrolijke scènes vragen op over apartheid en racisme. Die dubbelzinnigheid is de kracht van het werk, en maakt het, volgens de jury, levendig en urgent. Gelijktijdig met de tentoonstelling in de Hermitage Amsterdam, toont Matloga zijn werk in de tentoonstelling We just want to be closer in de ABN AMRO Kunstruimte. Deze duotentoonstelling laat werk zien van twee Zuid-Afrikaanse kunstenaars uit verschillende generaties: Singarum J. Moodley (1922-1987) en Neo I. Matloga (1993). De werken tonen een fascinerend gelaagd verhaal over vrijheid en zelfbeschikking tijdens en na de Apartheid. Te bezichtigen van 11 mei t/m 30 september 2022 in het hoofdkantoor van ABN AMRO (Gustav Mahlerlaan 10, Amsterdam).

meer-info

Entoto brengt een hedendaagse interpretatie van Ethiopische funk van de ’60s. Bulderende saxofoons, soulvolle zang en groovende ritmes smelten samen in een energieke performance, terwijl het publiek zich waant op de dansvloer van swingend Addis Ababa!  Vanaf april heeft Entoto Band bijna iedere week een concert! Deze optreden worden sinds kort georganiseerd in samenwerking met Bravissimo Music.  Voorlopige speellijst 2022: 1 april – DUM, Utrecht (try out) / 3 april – De Harmonie, Edam (try out) /10 april – Zaal 100, Amsterdam (try out) /17 april – RS Huis, Amsterdam (try out) / 22 april – De Pletterij, Haarlem / 1 mei – Beauforthuis, Austerlitz / 7 mei – Rietveld Theater, Delft / 15 mei – Jazz & Blues in de Hout, Alkmaar / 21 mei – Go Theater, Leerdam / 12 juni – 1Ander Festival, Schijndel

joeppelt bravissimomusic  speellijst

Op zondag 22 augustus host World Cinema Amsterdam x Africadelic in LantarenVenster een vertoning van de veelgeprezen Nigeriaanse film Eyimofe (This is My Desire, 2020). Dit drama, dat vorig jaar op Berlinale te zien was, portretteert het moderne leven in Lagos, de hoofdstad van Nigeria, door de ogen van twee inwoners die vergaande plannen hebben om de stad en het land te verlaten. Ook hebben we twee voorfilms voor jullie deze dag: de Gambiaanse ultra-short Help! (2020) en Ndanka Ndanka (2020), een nieuwe muziekvideo van het  Gambiaans/Senegalees/Nederlandse collectief Dandana met de Nigeriaanse albino Rastaman Simon Chedoke Uletu in de hoofdrol. De films worden ingeleid door Christopher Tijan Smith, de Gambiaanse acteur en scenarioschrijver van Help! die asiel heeft aangevraagd in Nederland en momenteel in een AZC in Assen verblijft. Eyimofe is de debuutfilm van de Nigeriaanse filmmakers en (tweeling)broers Arie en Chuko Esiri.

filmladder

John Edmonds (1989, US) is the winner of the Foam Paul Huf Award 2021. Part of this prize is the solo exhibition A Sidelong Glance. In his work, Edmonds examines issues of identity and power from an African-American perspective in an apparently simple yet essentially culturally complex way. The African art objects Edmonds uses in the work have many facets. They function as symbols of traditional African cultural heritage or bearers of meanings of diaspora and memory. No matter what their exact reference is, they function as a means to explore subjects such as displacement and expropriation in contemporary society. Not only does Edmonds broaden the tradition of studio portraiture, but he also thoughtfully claims his place in rewriting the past and anchors it in our current world, where authenticity and identity are fluid.

foam

Tweeduizend jaar geleden liep dwars door Nederland de Limes, de grens van het Romeinse Rijk. Soldaten uit alle windstreken trokken naar de Rijn om forten en wachttorens op de zuidoever te bouwen en te bemensen, met in hun kielzog gezinnen, handelaren en ambachtslieden. Ze lieten alles wat ze kenden achter, soms uit vrije wil, maar vaak ook gedwongen. Moving Stories verbindt die oude geschiedenis met het heden. Archeologen en hedendaagse kunstenaars gingen op zoek naar de ‘moving stories’ van migratie. Wie liepen ooit in die schoenen, maakten hun kleding vast met versierde spelden, of droegen amuletten om het onheil af te weren? Waar kwamen ze vandaan, welke weg hebben ze afgelegd? In de kleine alledaagse objecten die zijn gevonden in de aarde en de rivieren langs de Limes liggen talloze verhalen besloten die tot nu toe amper zijn belicht. De eigenaren ervan kwamen helemaal niet alleen uit Italië, maar ook uit het huidige Spanje, Oostenrijk, Macedonië, Engeland, en zelfs het Midden-Oosten. Zo ontstond in de Romeinse grensstad Nijmegen een multiculturele samenleving. Ondanks de periode van tweeduizend jaar die deze wereld van de onze scheidt, zijn er meer overeenkomsten dan verschillen in achterliggende redenen waarom mensen van woonplek veranderen. Oorlog, onderdrukking, honger of de diepe wens om een beter leven op te bouwen, zijn ook nu drijfveren om te migreren. Kunstenaars: Tudor Bratu, Ni Haifeng, Nicoline van Harskamp, Patricia Kaersenhout, Kimsooja, Susanne Khalil Yusef, Bouchra Khalili, Narges Mohammadi, Otobong Nkanga (Nigeria), Antonis Pittas, Mayra Sérgio, Mounira Al Solh, Jennifer Tee.

meer-info

In 1994 South Africa held its first inclusive elections. These brought an end to decades of white minority rule. A new constitution gave all South Africans equal rights. As the first black president, Nelson Mandela focused on reconciliation and hope for the future. It would be up to the young generation to make his dream of a rainbow nation come true. During her work in South Africa, photojournalist Ilvy Njiokiktjien became intrigued by these born-frees, born after the end of apartheid. She portrays them in her own, personal and sometimes intimate style. “There is equality on paper now, but many still experience the consequences of apartheid.”
The opening of the exhibition exists of a short documentary based on the photo series, an introduction by Prof. Jan-Bart Gewald and a guided tour by Ilvy. Read more on the Born Free website.

ascleiden

Vanaf 5 februari 2022 presenteert Kunsthal KAdE de tentoonstelling ‘Schurend Paradijs’. Twaalf hedendaagse kunstenaars (waaronder de Zuid-Afrikaanse Simphiwe Ndzube) worden uitgenodigd te reflecteren op het utopische ideaal van een maakbare wereld, binnen een wereld die allesbehalve maakbaar blijkt. In 2022 is het 150 jaar geleden dat Piet Mondriaan in Amersfoort geboren werd. De tentoonstelling ‘Schurend Paradijs‘ start vanuit zijn zoektocht naar een ‘Aards Paradijs’: een modernistische droom van een maakbare wereld op basis van vorm en stijl, waarin de mensen vanuit vrijheid naar het ware, goede en schone streven. In de hedendaagse kunst lijkt het ideaal van een maakbare wereld naar de achtergrond verdwenen. In plaats daarvan is er reflectie op de wereld en maatschappij. Honderd jaar na Mondriaans droom lijkt onze wereld namelijk allesbehalve een paradijs. Klimaatverandering, milieuvervuiling, virussen en onderlinge spanning zijn voelbare dreigingen. In plaats van dat kunstenaars ons een na te streven utopie voorspiegelen, proberen zij juist de huidige staat van zijn te analyseren, en de toeschouwer door middel van een ervaring te wijzen op de realiteit waarin wij leven. Heeft het nog zin te dromen over een ‘Aards Paradijs’? Hoe ziet zo'n paradijs er, met de realiteitszin van vandaag, uit? Voor het eerst wordt ook gebruik gemaakt van een tweede tentoonstellingslocatie: de Elleboogkerk in Amersfoort, op loopafstand van Kunsthal KAdE.

meerinfo

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

The first-ever museum exhibition of the young and exceptionally talented South African photographer Lindokuhle Sobekwa. Different stories intertwine in a moving oeuvre that can be seen as an autobiographical narrative, founded on the search for origins and identity. Sobekwa uses various techniques and media to support his stories, without losing his characteristic visual language. He effortlessly alternates between black and white and colour, digital and analogue, stills and moving images. In Umkhondo. Tracing Memory Lindokuhle Sobekwa (Johannesburg, 1995) combines existing and new work in order to trace the thematic lines that run through his photographs. His family, his ancestors, and the landscape in which they live on are recurring themes in his oeuvre and form part of Sobekwa’s search for explanations for past events. His moving and intimate work directs the gaze towards his immediate surroundings, to his own identity and to the related larger issues at play in South African society.

huismarseille

The South African photographer Sabelo Mlangeni (1980, Driefontein, South Africa), known for his documentary work on generally overlooked groups and cultures, shows a selection of a remarkable archive of wedding photographs for the first time. The exhibition Isivumelwano is an ode to love and community, offering a glimpse into intimate, underexposed South African marriage ceremonies. The weddings and accompanying festivities that Mlangeni has documented as a ‘cameraman’ since 1997, offer an inspiring counterbalance to the stereotypical white wedding. 70 Moving, hand-printed black and white and colour photographs with a poetic, almost mythical quality. For nearly 30 years Sabelo Mlangeni – well known for projects such as Invisible Women, and earlier on show in Huis Marseille in the exhibitions Recent Histories (2019) and Apartheid & After (2014) – has photographed marriages in South Africa, Lesotho, Mozambique and Swaziland. The exhibition Isivumelwano is the first to present a large selection of this extensive photographic archive. The photographer captures a wide variety of rituals, traditions and celebrations in intimate images, magnifying ‘the systems we exist in (and against)’. The exhibition was created in collaboration with blank projects in Cape Town.

huismarseille

In the summer of 2022 four photographers at Huis Marseille will be demonstrating just how hard, and indeed how beautiful, earthly existence can be, the diversity of their photographic documents providing a convincing proof.
Dirk Kome – Vijf lange meden
indokuhle Sobekwa – Umkhondo. Tracing memory
Dana Lixenberg – Polaroid 54/59/79
Sabelo Mlangeni – Isivumelwano

huismarseille

Rina Mushonga & Frans Verburg (ZW/NL). Afro-pop ritmes, synths, poëzie en verslavende, soulvolle vocale harmonieën. De Nederlands-Zimbabwaanse pop innovator Rina Mushonga brengt het allemaal. Haar tweede cd In A Galaxy [PIAS], geschreven en opgenomen in Peckham (Londen), is een oorverblindende reflectie op Mushonga’s genre-doorbrekende muzikale aanpak en haar bruisende eclecticisme dat misschien vooral terug te voeren valt op Rina’s rijke culturele achtergrond en een verleden van rondtrekken. Rina’s recent uitgebrachte singles, ‘To be the Birds’ en ‘Everything = Personal’ borduren elegant voort op haar unieke en fascinerende geluid. Laid-back akoestische optredens ter afsluiting van je festivaldag. Wat is er mooier dan na een intensieve festivaldag te geniet van de stem in de meest pure vorm, onderuitgezakt, drankje in de hand, relaxed… Zangers laten door de instrumentele beperkingen een andere, kwetsbaardere kant van zichzelf zien. Van Turkse klassiekers tot Weimar cabaret, 70’s folk en soulvolle afrobeats. Laat je meevoeren door artiesten die op hun eigen manier de nacht inluiden.

meer-info