Woensdag 27 Oktober 2021

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

Het werk van Hadassa Ngamba bestaat uit schilderijen, tekeningen, fotografie, video, installaties en performance. In haar werk verwijst ze naar het onevenwicht in de Congolese samenleving en de schrijnende sociale en milieukwesties in de DRC door het gebruik van materialen die symbool staan voor het strategisch, kapitalistisch bewind over de grondstoffen in haar moederland. In haar sculpturen, installaties en performances probeert ze systemische ongelijkheden aan te vechten door het verwijzen naar elementen uit de (koloniale) geschiedenis, religie, dromen, cartografie en het lichaam. Hadassa Ngamba bouwde een maquette van en voor haar tentoonstelling. Het is een ruimtelijke collage en/of een schaalmodel, een sculptuur en/of een denkruimte. De schilderijen en foto’s worden aangevuld met een geluidswerk (dat ze samen met haar broer, muzikant en geluidskunstenaar ontwikkelt en waar haar stem en het geluid van water samenkomen. De maquette heeft ze in verschillende kleuren geschilderd en omgeven met allerhande materialen, van documenten, leistenen tot en met verfborstels. Centraal in de tentoonstellingsruimte staat La Table Sereine (de serene tafel). “De woorden komen van mijn leraar Frans in het zesde leerjaar. Hij vroeg ons naar metaforen achter de woorden. Bij ‘de serene tafel’ antwoordde ik: een tafel waar filosofen aan zitten die universele antwoorden voor het overleven van de wereld bedenken.”, en Hadassa Ngamba vervolgt: “Natuurlijk was er toen ook de religieuze opvoeding van mijn moeder. Nu denk ik een tafel als ideaal voor mensen, die overal ter wereld kan staan, waar oplossingen voor de humaniteit worden bedacht. Het is een tafel zonder vaste contouren, de vorm wordt niet esthetisch bepaald, maar gemodelleerd volgens een ideaalbeeld om tot reflectie te kunnen komen.”

meerinfo achtergrondinfo

Het zijn de marge van de samenleving en de schaduwkant van de menselijke geest die de wereldberoemde fotograaf en kunstenaar Roger Ballen (Amerikaan, woont en werkt in Johannesburg, Zuid-Afrika) altijd al hebben gefascineerd. Met zijn zwart-wit fotoserie Platteland heeft hij in 1994 internationaal indruk gemaakt. De foto’s toonden de grimmige realiteit van arme witte Zuid-Afrikaners, een groep die ondanks alle privileges gedurende de Apartheid in erbarmelijk omstandigheden leefden. In de loop van zijn carrière start Ballen met het maken van installaties, waarbij hij de macabere realiteit vermengt met decorstukken. Mensen, poppen, ratten en reptielen figureren tegen een achtergrond met tekeningen van primitieve figuren. Met deze uitgesproken ‘Ballenesque stijl’ creëert Ballen zijn eigen universum en is hij uitgegroeid  tot een cultfiguur, juist ook onder de jongere generaties. Dit retrospectief nodigt uit tot dwalen door de psyche van Roger Ballen en doet je afvragen: wat is echt?

meerinfo