Zondag 17 April 2022
Special exhibition: Through the lens of - Photographers from the African Photojournalism Database
Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).
Schurend Paradijs - VERLENGD
Vanaf 5 februari 2022 presenteert Kunsthal KAdE de tentoonstelling ‘Schurend Paradijs’. Twaalf hedendaagse kunstenaars (waaronder de Zuid-Afrikaanse Simphiwe Ndzube) worden uitgenodigd te reflecteren op het utopische ideaal van een maakbare wereld, binnen een wereld die allesbehalve maakbaar blijkt. In 2022 is het 150 jaar geleden dat Piet Mondriaan in Amersfoort geboren werd. De tentoonstelling ‘Schurend Paradijs‘ start vanuit zijn zoektocht naar een ‘Aards Paradijs’: een modernistische droom van een maakbare wereld op basis van vorm en stijl, waarin de mensen vanuit vrijheid naar het ware, goede en schone streven. In de hedendaagse kunst lijkt het ideaal van een maakbare wereld naar de achtergrond verdwenen. In plaats daarvan is er reflectie op de wereld en maatschappij. Honderd jaar na Mondriaans droom lijkt onze wereld namelijk allesbehalve een paradijs. Klimaatverandering, milieuvervuiling, virussen en onderlinge spanning zijn voelbare dreigingen. In plaats van dat kunstenaars ons een na te streven utopie voorspiegelen, proberen zij juist de huidige staat van zijn te analyseren, en de toeschouwer door middel van een ervaring te wijzen op de realiteit waarin wij leven. Heeft het nog zin te dromen over een ‘Aards Paradijs’? Hoe ziet zo'n paradijs er, met de realiteitszin van vandaag, uit? Voor het eerst wordt ook gebruik gemaakt van een tweede tentoonstellingslocatie: de Elleboogkerk in Amersfoort, op loopafstand van Kunsthal KAdE.
John Edmonds - A Sidelong Glance
John Edmonds (1989, US) is the winner of the Foam Paul Huf Award 2021. Part of this prize is the solo exhibition A Sidelong Glance. In his work, Edmonds examines issues of identity and power from an African-American perspective in an apparently simple yet essentially culturally complex way. The African art objects Edmonds uses in the work have many facets. They function as symbols of traditional African cultural heritage or bearers of meanings of diaspora and memory. No matter what their exact reference is, they function as a means to explore subjects such as displacement and expropriation in contemporary society. Not only does Edmonds broaden the tradition of studio portraiture, but he also thoughtfully claims his place in rewriting the past and anchors it in our current world, where authenticity and identity are fluid.
Voëlvry by Kendell Geers
The exhibition Voëlvry takes its name from the Afrikaans Anti-Apartheid music movement that Kendell Geers was part of in the late 1980’s. Geers played keyboards and tape loops for the underground band KOOS that was featured on the original Voëlvry album that launched a movement that Max du Preez described as a significant movement in every social, political, cultural and musical sense of the word (Vrye Weekblad). Voëlvry translates to ‘Vogelvrij’ in Dutch or ‘Outlaw’ in English. The exhibition invites us to meditate on the question, what does freedom mean in 2021?
Kendell Geers is one of the most renowned artists in Africa. His work has been shown in numerous solo and group exhibitions, including Haus der Kunst Munich, Centre Pompidou, Paris; Goodman Gallery, Cape Town and Kunsthalle Stockholm. His works are included in private and institutional collections worldwide, including Centre Pompidou, Paris; SMAK, Ghent, Chicago Art Institute; Museum of Contemporary Art, Antwerp; National Museum of Contemporary Art, Athens; and South African National Gallery.
Moving Stories - De rijkdom van de Limes
Tweeduizend jaar geleden liep dwars door Nederland de Limes, de grens van het Romeinse Rijk. Soldaten uit alle windstreken trokken naar de Rijn om forten en wachttorens op de zuidoever te bouwen en te bemensen, met in hun kielzog gezinnen, handelaren en ambachtslieden. Ze lieten alles wat ze kenden achter, soms uit vrije wil, maar vaak ook gedwongen. Moving Stories verbindt die oude geschiedenis met het heden. Archeologen en hedendaagse kunstenaars gingen op zoek naar de ‘moving stories’ van migratie. Wie liepen ooit in die schoenen, maakten hun kleding vast met versierde spelden, of droegen amuletten om het onheil af te weren? Waar kwamen ze vandaan, welke weg hebben ze afgelegd? In de kleine alledaagse objecten die zijn gevonden in de aarde en de rivieren langs de Limes liggen talloze verhalen besloten die tot nu toe amper zijn belicht. De eigenaren ervan kwamen helemaal niet alleen uit Italië, maar ook uit het huidige Spanje, Oostenrijk, Macedonië, Engeland, en zelfs het Midden-Oosten. Zo ontstond in de Romeinse grensstad Nijmegen een multiculturele samenleving. Ondanks de periode van tweeduizend jaar die deze wereld van de onze scheidt, zijn er meer overeenkomsten dan verschillen in achterliggende redenen waarom mensen van woonplek veranderen. Oorlog, onderdrukking, honger of de diepe wens om een beter leven op te bouwen, zijn ook nu drijfveren om te migreren. Kunstenaars: Tudor Bratu, Ni Haifeng, Nicoline van Harskamp, Patricia Kaersenhout, Kimsooja, Susanne Khalil Yusef, Bouchra Khalili, Narges Mohammadi, Otobong Nkanga (Nigeria), Antonis Pittas, Mayra Sérgio, Mounira Al Solh, Jennifer Tee.
Serge Alain Nitegeka
STEVENSON is pleased to present a selection of new paintings by Serge Alain Nitegeka – his first solo exhibition in the Netherlands. Combining geometric and fluid forms, Nitegeka continues his exploration of place, material possession and the tensions between free and restricted movement. He writes: Refugees and asylum seekers occupy shifting spaces. They change spaces and in turn spaces change them. This exchange occurs in fluid movements; bodies and objects dance in space, their movements akin to a primal and involuntary choreography. A staged mess that is being in this world. In his new works on wood, Nitegeka focuses on the idiosyncrasies of space. His figures, seen grappling with obstacles and loads, are depicted in segmented enclaves to better examine the relationship between the place of departure and the site of arrival. He continues: I speak about not just the movement of people, but also the space itself, how it has been shifted and arranged. The objects themselves are being moved around. You’re not sure where up or down is. Everything is disorienting. These paintings create that kind of space –thought-out, but not quite thought-out. Some of the curves are quarter-curves – like the articulated doors on house plans that shape movement from one space to another. In a way, like with those doorways, we’re talking about bridges connecting separate spaces, or linking spaces within spaces. We can talk about different things: we can talk about ideologies; we can talk about how two different ideas co-exist, and when they do it’s because something links them. For me, it’s the metaphor of the door. The idea of the door opening, the curvature, the arcs – that kind of repetition, close-open-close-open – these are some of the possibilities behind these paintings.
