Agenda 16 - 22 Juni 2019

Mia Chaplin is a painter who lives and works in Cape Town and the second artist-in-residence at the gallery’s permanent space in Bos en Lommer, where she has been working on her new presentation for the past month.
Working in oil on canvas and paper, her highly expressive works are characterised by their rich impasto surfaces and visible brushstrokes. Chaplin’s most recent works emphasise a muted colour palette of pink fleshy tones and golden highlights, consisting of still lifes, figure studies and landscapes. For ‘Underbelly’ Chaplin created paintings and sculptural objects, in which she explores the crooked, misshapen and imperfect nature of intimate relationships as they manifest in private environments. Chaplin is interested in gendered power structures and how identity is performed through societally-entrenched femininity. The fracturing of these intimate images suggests a feeling of disrepair or destruction. There is an attempt to garner control and autonomy, a holding together of something which keeps falling apart. ‘Underbelly’ is the urge to create a solid feeling, and the need to understand and own agency.

nomansart

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

Vier podia met topartiesten. Muziek, dans en theater uit alle windstreken voor het hele gezin. Lokale klasse in de Houtnacht. Weinig gehoorde muzikale (sub)culturen uit de eigen regio. Zonder hekken en gratis toegankelijk. Voor iedereen, dus ook voor jou. Internationale artiesten, elk met een eigen geluid en een eigen verhaal die soms in eigen land hun muziek niet meer konden maken. Internationale gerechten. Geniet van geuren en smaken uit de hele wereld. Muziek van onder meer: Onipa, dat ‘mens’ betekent in het Akan, de oude taal van de Ashanti uit Ghana. Dit Londense kwartet staat voor verbinding en samenwerking. En het trio met Etenesh Wassié, die begon met zingen in de azmari-café’s van Addis Abeba in de jaren 90 en viel op door haar gedurfde improvisaties van traditionele muziek. In 2007 ontmoette zij de Franse bassist Mathieu Sourisseau, wat het begin inluidde van hun spannende samenwerking. Umoja: In het kader van Zoca Flava op het Houtfestival wordt de avond afgesloten door de deejays van Umoja, twee zonnige heren uit het regenachtige Nederland. De herkomst en de betekenis van de naam geeft al enigszins de richting van de muziek aan. Umoja is immers een Swahili woord en betekent ‘eenheid’. De diepe stem van Etenesh Wassié combineert wonderwel met het inventieve basspel van Mathieu Sourisseau, dat geïnspireerd is op noise, rock en jazz.

houtfestival

'The Dynamics of Dust' is a long-term project by Philippe Dudouit (Switzerland, 1977), based on historical and geopolitical documentation, research and analysis. In this series, the photographer examines the new relationships that the nomadic indigenous inhabitants of the Sahelo-Saharan zone have established with a territory that is currently highly perilous. The project, which began in 2008, shows how a former tourist paradise has become a new theatre where human traffic is interlacing with terrorism, drugs and the weapons industry. At first glance, the rise of Islamic terrorism in this area is to blame, but a closer look reveals a reality that is much more complex. The area now faces a dangerous cocktail of underdevelopment, poverty and state failure. The new, transnational constellation of powers consists of armed islamists, human traffickers, drugs and weapon smugglers, topped off by international interests jockeying to win oil, gold and uranium mining rights. The lack of political vision for the area’s future, in combination with ongoing desertification due to climate change make up for a scenario in which a doomed generation is growing up.

noorderlicht

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Vanaf 12 april houden Museum Hilversum en de Nederlandse fotojournalist Ilvy Njiokiktjien de born frees tegen het licht. Dit is de generatie die rond de afschaffing van de apartheid werd geboren in een nieuw en vrij Zuid-Afrika. Zij worden gezien als de ‘kinderen van Nelson Mandela’. In de multimediale expositie ‘BORN FREE – Mandela´s Generation of Hope’ laat Njiokiktjien zien hoe het 25 jaar na de verkiezing van Mandela gaat met de jongeren van Zuid-Afrika. Een bijzonder actueel thema, want op 8 mei zijn de nieuwe verkiezingen in Zuid-Afrika, bijna 25 jaar nadat Mandela zijn eed aflegde en beëdigd werd als de eerste zwarte president van de Republiek Zuid-Afrika. Hij legde het fundament voor een nieuw democratisch Zuid-Afrika. Njiokiktjien volgt sinds 2011 de born frees die voor het eerst in de geschiedenis van Zuid-Afrika dezelfde kansen krijgen. Njiokiktjien heeft zichzelf als doel gesteld om deze unieke generatie in beeld te brengen. In haar beeldonderzoek besteedt zij aandacht aan de uiteenlopende culturen en religies en aan de verschillen in sociale-, economische- en culturele uitgangspunten; in haar werk laat zij zien dat het leven, de opvattingen, de mogelijkheden en de ambities van de born frees sterk verschillen. Er zijn jongeren die hun eigen loopbaan hebben uitgestippeld en veel bereiken. Zo is er een creatieve klasse van mode-ontwerpers, designers, dansers en theatermakers ontstaan. Deze jongeren hebben aan de ene kant succes maar krijgen aan de andere kant, net als hun ouders, te maken met werkloosheid, armoede en ongelijkheid. Njiokiktjien brengt dit op een eigen, persoonlijke en soms intieme manier in beeld.

museumhilversum

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

Vaudeville, opera en film komen bij elkaar in dit absurdistisch- poëtische ‘ciné-concert’ van William Kentridge en componist Philip Miller, die ook samenwerkten aan The Head & The Load. Paper Music is geboren uit de vijfentwintigjarige samenwerking tussen Kentridge en Miller en verbindt meerdere lijnen uit hun gezamenlijke werk. Verwacht een meeslepende voorstelling die het kolonialisme linkt aan diverse relativiteitstheorieën. Minstens zo indrukwekkend zijn de zangeressen en stemkunstenaars Ann Masina en Joanna Dudley, die klanken van muziekinstrumenten, sirenes en dieren oproepen. Er zijn oude en nieuwe animatiefilms van Kentridge en live muziek van Miller. Elke scène heeft een politieke en historische onderlaag. Een recent hoogtepunt uit Kentridges oeuvre.

hollandfestival

Mia Chaplin is a painter who lives and works in Cape Town and the second artist-in-residence at the gallery’s permanent space in Bos en Lommer, where she has been working on her new presentation for the past month.
Working in oil on canvas and paper, her highly expressive works are characterised by their rich impasto surfaces and visible brushstrokes. Chaplin’s most recent works emphasise a muted colour palette of pink fleshy tones and golden highlights, consisting of still lifes, figure studies and landscapes. For ‘Underbelly’ Chaplin created paintings and sculptural objects, in which she explores the crooked, misshapen and imperfect nature of intimate relationships as they manifest in private environments. Chaplin is interested in gendered power structures and how identity is performed through societally-entrenched femininity. The fracturing of these intimate images suggests a feeling of disrepair or destruction. There is an attempt to garner control and autonomy, a holding together of something which keeps falling apart. ‘Underbelly’ is the urge to create a solid feeling, and the need to understand and own agency.

nomansart

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

'The Dynamics of Dust' is a long-term project by Philippe Dudouit (Switzerland, 1977), based on historical and geopolitical documentation, research and analysis. In this series, the photographer examines the new relationships that the nomadic indigenous inhabitants of the Sahelo-Saharan zone have established with a territory that is currently highly perilous. The project, which began in 2008, shows how a former tourist paradise has become a new theatre where human traffic is interlacing with terrorism, drugs and the weapons industry. At first glance, the rise of Islamic terrorism in this area is to blame, but a closer look reveals a reality that is much more complex. The area now faces a dangerous cocktail of underdevelopment, poverty and state failure. The new, transnational constellation of powers consists of armed islamists, human traffickers, drugs and weapon smugglers, topped off by international interests jockeying to win oil, gold and uranium mining rights. The lack of political vision for the area’s future, in combination with ongoing desertification due to climate change make up for a scenario in which a doomed generation is growing up.

noorderlicht

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

Mia Chaplin is a painter who lives and works in Cape Town and the second artist-in-residence at the gallery’s permanent space in Bos en Lommer, where she has been working on her new presentation for the past month.
Working in oil on canvas and paper, her highly expressive works are characterised by their rich impasto surfaces and visible brushstrokes. Chaplin’s most recent works emphasise a muted colour palette of pink fleshy tones and golden highlights, consisting of still lifes, figure studies and landscapes. For ‘Underbelly’ Chaplin created paintings and sculptural objects, in which she explores the crooked, misshapen and imperfect nature of intimate relationships as they manifest in private environments. Chaplin is interested in gendered power structures and how identity is performed through societally-entrenched femininity. The fracturing of these intimate images suggests a feeling of disrepair or destruction. There is an attempt to garner control and autonomy, a holding together of something which keeps falling apart. ‘Underbelly’ is the urge to create a solid feeling, and the need to understand and own agency.

nomansart

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

'The Dynamics of Dust' is a long-term project by Philippe Dudouit (Switzerland, 1977), based on historical and geopolitical documentation, research and analysis. In this series, the photographer examines the new relationships that the nomadic indigenous inhabitants of the Sahelo-Saharan zone have established with a territory that is currently highly perilous. The project, which began in 2008, shows how a former tourist paradise has become a new theatre where human traffic is interlacing with terrorism, drugs and the weapons industry. At first glance, the rise of Islamic terrorism in this area is to blame, but a closer look reveals a reality that is much more complex. The area now faces a dangerous cocktail of underdevelopment, poverty and state failure. The new, transnational constellation of powers consists of armed islamists, human traffickers, drugs and weapon smugglers, topped off by international interests jockeying to win oil, gold and uranium mining rights. The lack of political vision for the area’s future, in combination with ongoing desertification due to climate change make up for a scenario in which a doomed generation is growing up.

noorderlicht

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

PhD candidate: I (Ilse) de Jager MSc. Promotor: prof.dr. KE (Ken) Giller. Co-promotor: dr.ir. ID (Inge) Brouwer. Organisation: Wageningen University, Plant Production System

wur

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

Mia Chaplin is a painter who lives and works in Cape Town and the second artist-in-residence at the gallery’s permanent space in Bos en Lommer, where she has been working on her new presentation for the past month.
Working in oil on canvas and paper, her highly expressive works are characterised by their rich impasto surfaces and visible brushstrokes. Chaplin’s most recent works emphasise a muted colour palette of pink fleshy tones and golden highlights, consisting of still lifes, figure studies and landscapes. For ‘Underbelly’ Chaplin created paintings and sculptural objects, in which she explores the crooked, misshapen and imperfect nature of intimate relationships as they manifest in private environments. Chaplin is interested in gendered power structures and how identity is performed through societally-entrenched femininity. The fracturing of these intimate images suggests a feeling of disrepair or destruction. There is an attempt to garner control and autonomy, a holding together of something which keeps falling apart. ‘Underbelly’ is the urge to create a solid feeling, and the need to understand and own agency.

nomansart

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

'The Dynamics of Dust' is a long-term project by Philippe Dudouit (Switzerland, 1977), based on historical and geopolitical documentation, research and analysis. In this series, the photographer examines the new relationships that the nomadic indigenous inhabitants of the Sahelo-Saharan zone have established with a territory that is currently highly perilous. The project, which began in 2008, shows how a former tourist paradise has become a new theatre where human traffic is interlacing with terrorism, drugs and the weapons industry. At first glance, the rise of Islamic terrorism in this area is to blame, but a closer look reveals a reality that is much more complex. The area now faces a dangerous cocktail of underdevelopment, poverty and state failure. The new, transnational constellation of powers consists of armed islamists, human traffickers, drugs and weapon smugglers, topped off by international interests jockeying to win oil, gold and uranium mining rights. The lack of political vision for the area’s future, in combination with ongoing desertification due to climate change make up for a scenario in which a doomed generation is growing up.

noorderlicht

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Mw. S.M. Belard promoveert op het proefschrift ‘Tuberculosis in South and Central Africa: Understanding Epidemiology - Improving Diagnosis and Management’.
Promotoren zijn prof. dr. M.P. Grobusch en prof. dr. H.J. Zar. Copromotor is prof. dr. M. van Vugt. 

more info

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

De 9-jarige Jo, die in het Keniaanse dorp Maweni woont, is geobsedeerd door superheldenfilms en zou het liefst zelf een superheld zijn. Omdat ze terminaal ziek is en niet meer lang te leven heeft lijkt deze droom onmogelijk te verwezenlijken. Maar is dat wel zo? Jo oftewel Supa Modo vangt verschillende boeven, verplaatst telepathisch objecten en stopt de tijd. Voorafgaand aan de films vertonen we de korte film Gifts from Babylon (2018, 24’) van Nederlandse regisseur Bas Ackermann. Wat is de menselijke impact van migratie tussen Afrika en Europa? Hier wordt dat bekeken door de lens van een Gambiaanse terugkeermigrant. De film behandelt de psychologische conflicten die ontstaan wanneer Modou, een jonge West-Afrikaan, terugkeert naar zijn thuisland nadat hij illegaal heeft gewoond in wat ooit het paradijs had moeten zijn: Europa. Afrolijk is dé nieuwe uitgaansavond voor de Afrikaanse gemeenschap & Afro-minded community in Nederland. Elke editie staat film, muziek, food & art uit Afrika & de Afro-wereld centraal. Afro staat hier uiteraard voor Afrika, maar ook voor diversity, creativity & community, & dat allemaal urban & funky, & zowel up-beat als laid-back. Welcome to Afro joy, passion and creativity, welcome to Afrolijk!

lantarenvenster

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

Tinariwen komt uit de Sahara tevoorschijn met een magische wervelwind van Malinese blues en rock. Als een sluimerende storm betoverde de band de oren van artiesten als Coldplay, Thom Yorke, Brian Eno en The Rolling Stones. Tinariwen is een groep Toearegmuzikanten (een nomadenvolk uit Afrika). Verdreven uit hun nomadenbestaan zingen ze over politieke bewustwording, onderdrukking en vrijheid. Met traditionele Afrikaanse en elektrische Westerse instrumenten speelt de band hypnotiserende muziek, alsof Keith Richards, Santana en John Lee Hooker samen met leden van Primal Scream en The Grateful Dead in de woestijn zijn gestrand. Het publiek liep dit jaar weg met het zevende album 'Elwan', waarop ook gastbijdrages van onder anderen Mark Lanegan, Matt Sweeney en Kurt Vile te horen zijn.

Paradiso

Mia Chaplin is a painter who lives and works in Cape Town and the second artist-in-residence at the gallery’s permanent space in Bos en Lommer, where she has been working on her new presentation for the past month.
Working in oil on canvas and paper, her highly expressive works are characterised by their rich impasto surfaces and visible brushstrokes. Chaplin’s most recent works emphasise a muted colour palette of pink fleshy tones and golden highlights, consisting of still lifes, figure studies and landscapes. For ‘Underbelly’ Chaplin created paintings and sculptural objects, in which she explores the crooked, misshapen and imperfect nature of intimate relationships as they manifest in private environments. Chaplin is interested in gendered power structures and how identity is performed through societally-entrenched femininity. The fracturing of these intimate images suggests a feeling of disrepair or destruction. There is an attempt to garner control and autonomy, a holding together of something which keeps falling apart. ‘Underbelly’ is the urge to create a solid feeling, and the need to understand and own agency.

nomansart

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

'The Dynamics of Dust' is a long-term project by Philippe Dudouit (Switzerland, 1977), based on historical and geopolitical documentation, research and analysis. In this series, the photographer examines the new relationships that the nomadic indigenous inhabitants of the Sahelo-Saharan zone have established with a territory that is currently highly perilous. The project, which began in 2008, shows how a former tourist paradise has become a new theatre where human traffic is interlacing with terrorism, drugs and the weapons industry. At first glance, the rise of Islamic terrorism in this area is to blame, but a closer look reveals a reality that is much more complex. The area now faces a dangerous cocktail of underdevelopment, poverty and state failure. The new, transnational constellation of powers consists of armed islamists, human traffickers, drugs and weapon smugglers, topped off by international interests jockeying to win oil, gold and uranium mining rights. The lack of political vision for the area’s future, in combination with ongoing desertification due to climate change make up for a scenario in which a doomed generation is growing up.

noorderlicht

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

Promovendus: Arnolda Grietje Vos. Proefschrift: HIV, immune activation and cardiovascular disease in the sub-Saharan African context. Promotor(es): Prof. D.E. Grobbee. Co-promotor(es): Prof. K. Klipstein-Grobusch Prof. R.E. Barth
Wereldwijd zijn 37 miljoen mensen besmet met het HIV virus. Hiervan leeft 70% in sub-Sahara Afrika. Dankzij behandeling met antivirale middelen is HIV veranderd in een chronische ziekte. Uit onderzoek in de Westerse wereld is gebleken dat HIV een verhoogd risico geeft op hart- en vaatziekten (HVZ). In dit proefschrift is onderzocht wat de rol is van chronische inflammatie, uitgelokt door HIV, in het ontstaan van HVZ. Uit twee systematische reviews van de literatuur blijkt dat de mate van schade aan de bloedvaten niet eenduidig gerelateerd is aan een enkele marker van chronische inflammatie. 

more info

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

Mia Chaplin is a painter who lives and works in Cape Town and the second artist-in-residence at the gallery’s permanent space in Bos en Lommer, where she has been working on her new presentation for the past month.
Working in oil on canvas and paper, her highly expressive works are characterised by their rich impasto surfaces and visible brushstrokes. Chaplin’s most recent works emphasise a muted colour palette of pink fleshy tones and golden highlights, consisting of still lifes, figure studies and landscapes. For ‘Underbelly’ Chaplin created paintings and sculptural objects, in which she explores the crooked, misshapen and imperfect nature of intimate relationships as they manifest in private environments. Chaplin is interested in gendered power structures and how identity is performed through societally-entrenched femininity. The fracturing of these intimate images suggests a feeling of disrepair or destruction. There is an attempt to garner control and autonomy, a holding together of something which keeps falling apart. ‘Underbelly’ is the urge to create a solid feeling, and the need to understand and own agency.

nomansart

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

'The Dynamics of Dust' is a long-term project by Philippe Dudouit (Switzerland, 1977), based on historical and geopolitical documentation, research and analysis. In this series, the photographer examines the new relationships that the nomadic indigenous inhabitants of the Sahelo-Saharan zone have established with a territory that is currently highly perilous. The project, which began in 2008, shows how a former tourist paradise has become a new theatre where human traffic is interlacing with terrorism, drugs and the weapons industry. At first glance, the rise of Islamic terrorism in this area is to blame, but a closer look reveals a reality that is much more complex. The area now faces a dangerous cocktail of underdevelopment, poverty and state failure. The new, transnational constellation of powers consists of armed islamists, human traffickers, drugs and weapon smugglers, topped off by international interests jockeying to win oil, gold and uranium mining rights. The lack of political vision for the area’s future, in combination with ongoing desertification due to climate change make up for a scenario in which a doomed generation is growing up.

noorderlicht

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Dhr. F. Kiemde promoveert op het proefschrift ‘Febrile Diseases in Young Children in Burkina Faso: Etiologies and the Value of Rapid Diagnostic Tests in Primary Healthcare Settings’.
Promotoren zijn prof. dr. M. Boele van Hensbroek en prof. dr. H. Tinto. Copromotoren zijn dr. H.D.F.H. Schallig en P.F. Mens.

more info

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

Toloki is een rouwer van beroep in een grote, gewelddadige stad in Zuid-Afrika. Tegen betaling biedt hij troost aan families die het slachtoffer zijn geworden van geweld, rassenhaat en armoede. Toloki – hoofdpersoon in de romans Ways of Dying (1995) en Cion (2007) van auteur Zakes Mda – komt tot leven in de dansvoorstelling Cion; Requiem of Ravel’s Bolero van de internationaal gelauwerde danser-choreograaf Gregory Maqoma. Met Toloki als inspiratie en acht dansers uit zijn Vuyani Dance Theatre, buigt Maqoma zich over de donkere geschiedenis van zijn geboorteland. Als voorstudie voor Cion maakte Maqoma Requiem Request bij William Kentridges The Centre for the Less Good Idea, te zien in theater Frascati. Hierin gebruikte Maqoma de Bolero als  muzikale inspiratie. Concept, choreografie, dans: Gregory Maqoma. Maqoma is als artistiek leider onder meer betrokken bij Moving Into Dance Mophatong, het Dance Umbrella festival en is van 2004 tot 2010 verantwoordelijk voor het Nederlandse Afrovibes festival.

hollandfestival

Mia Chaplin is a painter who lives and works in Cape Town and the second artist-in-residence at the gallery’s permanent space in Bos en Lommer, where she has been working on her new presentation for the past month.
Working in oil on canvas and paper, her highly expressive works are characterised by their rich impasto surfaces and visible brushstrokes. Chaplin’s most recent works emphasise a muted colour palette of pink fleshy tones and golden highlights, consisting of still lifes, figure studies and landscapes. For ‘Underbelly’ Chaplin created paintings and sculptural objects, in which she explores the crooked, misshapen and imperfect nature of intimate relationships as they manifest in private environments. Chaplin is interested in gendered power structures and how identity is performed through societally-entrenched femininity. The fracturing of these intimate images suggests a feeling of disrepair or destruction. There is an attempt to garner control and autonomy, a holding together of something which keeps falling apart. ‘Underbelly’ is the urge to create a solid feeling, and the need to understand and own agency.

nomansart

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

'The Dynamics of Dust' is a long-term project by Philippe Dudouit (Switzerland, 1977), based on historical and geopolitical documentation, research and analysis. In this series, the photographer examines the new relationships that the nomadic indigenous inhabitants of the Sahelo-Saharan zone have established with a territory that is currently highly perilous. The project, which began in 2008, shows how a former tourist paradise has become a new theatre where human traffic is interlacing with terrorism, drugs and the weapons industry. At first glance, the rise of Islamic terrorism in this area is to blame, but a closer look reveals a reality that is much more complex. The area now faces a dangerous cocktail of underdevelopment, poverty and state failure. The new, transnational constellation of powers consists of armed islamists, human traffickers, drugs and weapon smugglers, topped off by international interests jockeying to win oil, gold and uranium mining rights. The lack of political vision for the area’s future, in combination with ongoing desertification due to climate change make up for a scenario in which a doomed generation is growing up.

noorderlicht

Na drie succesvolle edities is de Sites Of Memory boottocht dit jaar gewijd aan het thema Emerging Memory. Welke verhalen uit de geschiedenis leggen wij vast en  vanuit wiens perspectief? Wat willen we liever vergeten? Varend langs diverse locaties in de historische binnenstad brengen muzikanten, beeldend kunstenaars, dansers en spoken word artiesten verborgen verhalen in Amsterdam weer tot leven. Sites of Memory is een samenwerking tussen Amsterdam Roots, Afrovibes, Poetry Circle Nowhere, Black Heritage Tours en wordt mede mogelijk gemaakt door het Amsterdams Fonds voor de Kunst de Universiteit van Amsterdam. Sites of Memory is een project van Jennifer Tosch (oprichter van de Black Heritage Tours Amsterdam) en Katy Streek (theatermaker en programmeur van Afrovibes Festival). Door: Raul Balai, Buhlebezwe Siwani,  Zino Schat, Robert Thomas Villedieu, Mirte Hartland, Sjaan Flikweert en Jörgen Gario.

sitesofmemory amsterdamroots

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Hoe kunnen we de overheersende narratieve structuren van dit informatietijdperk ontregelen? Afropean – een multidisciplinair online magazine over de sociale, culturele en esthetische aspecten van de vermenging van zwarte en Europese cultuur – organiseert samen met Holland Festival een symposium waar verschillende antwoorden op deze vraag ge­ presenteerd worden. Aan bod komen onder andere spiritualisme, graffiti en griot­storytelling. Een dag met uiteenlopende events, zoals paneldiscussies, gesprekken en meer. The Welcome Table is een nooit afgemaakte toneeltekst van de Amerikaanse schrijver James Baldwin, een prominent strijder tegen het racisme in zijn land.

hollandfestival

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

Toloki is een rouwer van beroep in een grote, gewelddadige stad in Zuid-Afrika. Tegen betaling biedt hij troost aan families die het slachtoffer zijn geworden van geweld, rassenhaat en armoede. Toloki – hoofdpersoon in de romans Ways of Dying (1995) en Cion (2007) van auteur Zakes Mda – komt tot leven in de dansvoorstelling Cion; Requiem of Ravel’s Bolero van de internationaal gelauwerde danser-choreograaf Gregory Maqoma. Met Toloki als inspiratie en acht dansers uit zijn Vuyani Dance Theatre, buigt Maqoma zich over de donkere geschiedenis van zijn geboorteland. Als voorstudie voor Cion maakte Maqoma Requiem Request bij William Kentridges The Centre for the Less Good Idea, te zien in theater Frascati. Hierin gebruikte Maqoma de Bolero als  muzikale inspiratie. Concept, choreografie, dans: Gregory Maqoma. Maqoma is als artistiek leider onder meer betrokken bij Moving Into Dance Mophatong, het Dance Umbrella festival en is van 2004 tot 2010 verantwoordelijk voor het Nederlandse Afrovibes festival.

hollandfestival