Woensdag 02 April 2014

Dit jaar is het 20 jaar na de genocide in Rwanda, waarbij ongeveer 800.000 mensen omkwamen. Hoe bouwt dit land aan haar toekomst? Welke mechanismen gebruikt het om af te rekenen met zijn verleden? De geschiedenis heeft internationale tribunalen, waarheids- omgangs- en verzoeningscommissies voortgebracht. In deze bijeenkomst: lancering van de 1e aflevering van Love Radio, een transmediaal project gebaseerd op een populaire Rwandese radio-soap. Scott Straus (specialist Rwandese genocide en schrijver) geeft aansluitend een lezing onder de titel ’20 jaar na de genocide in Rwanda, waar staan we?’ De Rwandese universitair docent Felix Ndahinda (Universiteit Tilburg) reageert inhoudelijk op de lezing.

oneworldagenda

De prachtige documentairereeks 'Africa' neemt je mee naar vijf uiteenlopende regio’s van Afrika en leert je haar landschappen en inwoners kennen. Vanuit de spanning tussen de wildernis en haar bewoners ontvouwt zich de dramatische schoonheid en kracht van dit majestueuze continent: prehistorisch ogende schoenbekooievaars strijden om de macht, dartele hagedissen verschalken letterlijk over de rug van leeuwen een maaltje en giraffen ontpoppen zich als meedogenloze vechters. Iedere aflevering belooft intieme oog-in-oog ontmoetingen met bijzondere dieren, betreedt nog onontdekte gebieden en toont nooit eerder gezien gedrag, zelfs van dieren die ons het meest bekend zijn. Vijf afleveringen, elke maandagavond één.

hollanddoc

This legendary band was formed in the late 1960's by guitarist Mamady "Djelike" Kouyate and singer Emile Soumah. They made some of the most beloved music of their generation. Now based in New York, Mamady Kouyate has decided to revive The Ambassadors. Every Wednesday night.

barbes mandingo ambassadors at my space

Abafazi, een groep sterke Zuid-Afrikaanse vrouwen die over hun leven vertellen middels de kracht van muziek. De Afrikaanse drum en melodieuze marimaba worden traditioneel alleen door mannen bespeeld, maar de vrouwen van Abafazi zetten de nu de boel op zijn kop. Ze brengen een energieke, dynamische voorstelling met bekende Afrikaanse hits, eigen composities, een dynamische choreografie en schitterende kleurrijke kostuums. Opzwepende drums, de melodische marimba, prachtige stemmen en een verscheidenheid aan dansstijlen zoals Pantsula, Township Dance en een mix van contemporaine Afrikaanse stijlen. Natuurlijk wordt er ook acapella gezongen, en weten de ‘abafazi’, wat letterlijk vrouwen betekend, hun publiek daarmee in het hart te raken.

speellijst

Vier van de beste films van IDFA 2013 in één programma. In A Letter to Nelson Mandela, een persoonlijke reis aan de hand van een fictieve brief aan Mandela, spreekt de Zuid-Afrikaanse filmmaker Khalo Matabane met denkers, schrijvers, staatslieden en kunstenaars. Hij onderzoekt de betekenis van vrijheid, hereniging en vergeving in een wereld vol conflict en ongelijkheid, waarbij de stemmen van erudiete academici even zwaar wegen als die van Apartheid-overlevers als Charity Kondile, die stelt: "Ik ben gewoon maar een moeder, ik zit niet in de regering, ik ben gewoon vlees."

idfa

Duo exhibition. Frouwkje Smit has been collecting images and text about the African continent from the media since 2008. Smit finds that the way the continent is portrayed is subject to many biased ideas and clichés, and her expanding archive reflects this. In Lagos (Nigeria), photographer Karine Versluis met a number of young women who had come from eastern Nigeria to Lagos to start a new life for themselves. Some of them dreamed of going further, to Europe, because they had heard great stories about it. Versluis photographed the posters that hung above their beds, with images of a perfect and romantic Western world.

ascleiden

Ana Ana – Arabisch voor Ik ben mezelf – is een poëtische documentaire van Corinne Egeraat en Petr Lom. In de nasleep van de Arabische lente geven vier jonge, creatieve Egyptische vrouwen moedig uiting aan hun innerlijke wereld. Sarah Ibrahim, Nadine Salib, Wafaa Samir en Sondos Shabayek filmen voor een belangrijk deel zelf. Ze vertellen over zichzelf en spelen met persoonlijke metaforen. Op een intieme manier zien we wat hun verlangens zijn en hoe ze op talloze obstakels botsen. Ana Ana is een ode aan zelfontplooiing en creatieve vrijheid van expressie in een tijd waarin het optimisme van de revolutie steeds meer verloren gaat. Openingsfilm Arab Women's Film Festival.

filmladder anaana

Wafaa Samir is a fine art photographer based in Cairo. She’s a graduate from the faculty of fine arts. She didn't study photography but with the help of internet and books she taught herself everything. She now works as a freelance photographer and a photo retoucher. She dedicates her spare time to create personal art projects. Wafaa is also a filmmaker (for the first time in Ana Ana) and a very personal artist. Photography is the way Wafaa has chosen to express herself. As she says in Ana Ana: she likes being behind her camera, where she can see everyone, but no one sees her. She says her camera is like her best friend.

abc behance-wafaasamir

Laten zien hoezeer het recente verleden de waarneming van nu kleurt. Dat lijkt de rode draad te zijn die het werk van de dertien deelnemende fotografen na 1990 verbindt. Hoe spectaculair de verschillende selecties ook zijn, het is fotografie met een dubbele agenda - maar dan wel een in de positieve zin van het woord. Hier wordt vanuit de kennis van toen nauwkeurig scherp gesteld op het heden - en andersom. Paul Alberts, Hugh Exton, David Goldblatt, Pieter Hugo, Santu Mofokeng, Sabelo Mlangeni, Zanele Muholi, Daniel Naudé, Jo Ractliffe, Mikhael Subotzky, Guy Tillim, Paul Weinberg, Graeme Williams en de Market Photo Workshop in Johannesburg.

huismarseille

De indrukwekkende levensreis van Nelson Madiba Mandela, een unieke visie op de ontstaansgeschiedenis van een modern icoon - vanaf zijn jeugd in een klein plattelandsdorp tot en met zijn presidentschap van Zuid-Afrika in de jaren 90. De film schetst een eerlijk portret van Mandela als jonge man met een voorkeur voor boksen, snelle auto's en mooie vrouwen, maar ook als een getalenteerd advocaat en vrijheidsstrijder die wapengeweld niet uit de weg ging om zijn politieke boodschap over te brengen. Regie Justin Chadwick (The Other Boleyn Girl), hoofdrollen Idris Elba (The Wire, Prometheus) en Naomie Harris (Skyfall).

paradisofilms cinema movienewz filmladder

Foam presents The Enclave by Richard Mosse, a major multi-media installation which represented Ireland at the 55th International Art Exhibition - La Biennale di Venezia. The installation, consisting of six large screens, represents the conflict situation in Congo and was shot with infrared film that was designed for camouflage detection resulting in vibrant, psychedelic magenta coloured sites of the jungle war zone. Besides the film installation, related photo works are shown.

foam

Osaretin Ighile’s (Nigeria 1965) work is informed by a sophisticated discourse on traditional philosophical concepts, a deep understanding of the aesthetic and cultural character of the African continent as well as an invigorating inclination and facility with various materials and methods. By inventively handling his material within a formalist sculptural framework combined with a highly developed experimental approach to making art, he creates work that is unorthodox, persistently innovative and encourages us to probe into common elements of the human experience.

skoto

Final presentations of works by Ghanaian and UK artists, Bernard Akoi-Jackson, Adwoa Amoah, Ato Annan, Yaganoma Baatuolkuu, Serge Clottey, Kelvin Haizel, Kwesi Ohene-Ayeh , Mawuli Toffah, and Mary Evans. Mullti-media and site specific works will be presented in the Du Bois Museum and Mausoleum after several months of reflecting on the legacy of civil rights leader and Pan-Africanist, W.E.B. Du Bois, in our present era. Opening events will include a discussion, talk with artists and scholars, poetry and workshops over the 2 days. The entire programme of ‘Du Bois in our time’ Accra was sponsored by the Art Mentor Foundation Lucerne.

nubuke

Solo exhibition by visual activist and photographer Zanele Muholi. South Africa distinguishes itself with a Constitution that recognises same-sex marriages; yet the black LGBTI (lesbian, gay, bisexual, transgender and intersex) community is plagued by hate crimes. In 2013 Muholi has been documenting weddings and funerals in the black LGBTI community in South Africa, joyful and painful events that often seem to go hand in hand. The show features photographs, video works and an installation highlighting how manifestations of sorrow and celebration bear similarities and are occasions to underline the need for a safe space to express individual identities.

stevenson

Three installations, each occupying an entire room. The show is characterised by the complex interplay of traditional materials, such as marble, bronze, wood and oil paint, and ephemeral materials such as cardboard and polystyrene which allow Botha to continue a recent turn in his work towards spontaneity, improvisation and coincidence. The three galleries are linked by a single black wooden line suggesting the outline of walls and doors and conveying the construct of space. Epic in scale and composition, Botha's environments owe their powerful presence to a tension between the lightness of his sculptural forms and the weight of art history.

stevenson

A provocative, multilayered photographic retrospective. This profoundly personal and political exploration of complex notions of desire, diaspora, and spirituality, imaginatively interprets the boundaries between spiritual and erotic fantasy, cultural and sexual difference. A seminal figure in 1980s black British and African contemporary art, Fani-Kayode’s timeless photographic tableaux make the black male body the focal point of enquiry.  Ancestral rituals and a provocative, multi-layered symbolism fuse with archetypal motifs from European and African cultures and subcultures - inspired by what Yoruba priests call ‘the technique of ecstasy’.

iziko

Aspects of a career spanning more than half a century. The works on show are from the collection of George Hallett and augmented by a comprehensive display of biographical information, as well as, book and record covers designed by Hallett. Included on this exhibition, amongst others, are recognisable images of Hout Bay, District Six, the Bo-Kaap, as well as immigrants and gypsies in London. His series of portraits of exiled South African writers, artists and musicians in London and France are of special interest.

iziko

Taking a thematic cue from materiality, PAPERWORK brings together more than 50 works by South African artists utilising paper in different ways across a range of various disciplines and techniques, from literal works such as drawing, printmaking and painting to collage, weaving, folding and digitization. The exhibition includes historical works from the mid-1970’s up until newly produced works from 2014, showing the diverse range of possibilities and influences of paper on art-making and how artists have found unique approaches to engaging with the material.

smacgallery

Guido Kleene, Eva van Manen en Hans Man in’t Veld maken met ‘Zomertijd’ een nieuwe voorstelling, gebaseerd op de roman Zomertijd/Summertime van J.M. Coetzee. In ‘Zomertijd’ wordt via een aantal fictieve ontmoetingen met minaressen, dansleraressen, een oude vader en kleinburgerlijke familieleden het beeld geschetst van de (fictieve) dode schrijver JM Coetzee, van voordat hij bekend werd. Het is een ontluisterend en uiterst komisch portret van een twijfelend schrijver tegen zijn wil in bij zijn oude vader woont. Een zoekende die zich niet welkom voelt in zijn land, in een familie die hem als een vreemde beschouwt – tussen twee culturen waarin hij niet thuis is en met een halsstarrige bevlogenheid over Afrika die niet van deze eeuw is. Tegen de achtergrond van een (Zuid) Afrika waarin ieder zijn geloofwaardigheid verliest, wordt een mens geschetst die ontheemd is in zijn eigen lichaam.

guidokleene

Een muzikale documentaire over de emancipatie van Nigeriaanse vrouwen die in Europa zijn uitgebuit en vernederd als prostituee en nu, terug in Nigeria, vol levenslust, aan een nieuw leven beginnen. In de film vertellen zes vrouwen ontluisterende verhalen over hun leven in Europa en worden twee vrouwen gevolgd die na terugkomst in Nigeria een nieuw leven proberen op te bouwen: Janet en Laura. Karin Junger: “Wat er ook gebeurt, deze vrouwen blijven lachen. Een harde, stralende lach die aangeeft: ‘ik ben niet kapot te krijgen’. Nneka componeerde en zong speciaal voor Sexy Money vijf nummers.

deproductie filmladder

Broer en zus Sofiane en Selma Ouissi zijn opgeleid aan de dansacademie in Tunis. Hun producties enten ze op het dagelijks leven en daarmee groeiden ze uit tot twee belangrijke choreografen in de hedendaagse Arabische dansscene. Voor Laaroussa (bruid) verbleven zij lange tijd in het Tunesische dorp Sejnane om de bewoners te ontmoeten en hun kunstnijverheid te leren kennen. De vrouwen van het dorp zijn creatieve pottenbaksters, een vaardigheid die moeders op dochters overdragen. Hun handen hakken stenen, mengen kleurpigmenten en kneden klei tot schalen en sculpturen. Om de voorstelling optimaal te kunnen ervaren is het aangeraden om deze inleiding bij te wonen.

rotterdamseschouwburg

On three floors, one each devoted to heaven, hell and purgatory, works of over 50 artists from all over Africa in a variety of media are presented: paintings, photographs, sculptures, videos, installations and performances. Against the background of the many Africa-related exhibitions of the past years, the MMK perceives the need to investigate the significance of African art not only in the post-colonial context but also with regard to aesthetics. The exhibition concept transports the universal issues of the Divine Comedy, an incunable of European literature, into the present and places them in a transnational contemporary context.

mmk-frankfurt