Agenda 02 - 08 Juni 2019

Het sensationele Afro-psychedelische collectief BCUC (Bantu Continua Uhuru Consciousness) begon als sociale bijeenkomst in geboortedorp Soweto, Zuid-Afrika. BCUC heeft zich sindsdien ontwikkeld als een alliantie van gitaristen, djembé-spelers, fluitisten en spoken-word-artiesten, allemaal gericht op ‘oplossingsgerichte’ politiek en een vurige hang naar samenwerking. Geleid door de – inderdaad – joviale predikant Jovi is BCUC het bewijs dat activisme en plezier elkaar niet uitsluiten. In hun eigen woorden: “for the people, by the people, and with the people.” Hét feestje van Best Kept Secret?

bestkeptsecret

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Vanaf 12 april houden Museum Hilversum en de Nederlandse fotojournalist Ilvy Njiokiktjien de born frees tegen het licht. Dit is de generatie die rond de afschaffing van de apartheid werd geboren in een nieuw en vrij Zuid-Afrika. Zij worden gezien als de ‘kinderen van Nelson Mandela’. In de multimediale expositie ‘BORN FREE – Mandela´s Generation of Hope’ laat Njiokiktjien zien hoe het 25 jaar na de verkiezing van Mandela gaat met de jongeren van Zuid-Afrika. Een bijzonder actueel thema, want op 8 mei zijn de nieuwe verkiezingen in Zuid-Afrika, bijna 25 jaar nadat Mandela zijn eed aflegde en beëdigd werd als de eerste zwarte president van de Republiek Zuid-Afrika. Hij legde het fundament voor een nieuw democratisch Zuid-Afrika. Njiokiktjien volgt sinds 2011 de born frees die voor het eerst in de geschiedenis van Zuid-Afrika dezelfde kansen krijgen. Njiokiktjien heeft zichzelf als doel gesteld om deze unieke generatie in beeld te brengen. In haar beeldonderzoek besteedt zij aandacht aan de uiteenlopende culturen en religies en aan de verschillen in sociale-, economische- en culturele uitgangspunten; in haar werk laat zij zien dat het leven, de opvattingen, de mogelijkheden en de ambities van de born frees sterk verschillen. Er zijn jongeren die hun eigen loopbaan hebben uitgestippeld en veel bereiken. Zo is er een creatieve klasse van mode-ontwerpers, designers, dansers en theatermakers ontstaan. Deze jongeren hebben aan de ene kant succes maar krijgen aan de andere kant, net als hun ouders, te maken met werkloosheid, armoede en ongelijkheid. Njiokiktjien brengt dit op een eigen, persoonlijke en soms intieme manier in beeld.

museumhilversum

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

William Kentridge en Faustin Linyekula zijn dit jaar associate artists van het Holland Festival. In hun werk speelt het koloniale verleden van hun landen een onmiskenbare rol. Daarnaast werken ze allebei nauw samen met talentvolle kunstenaars uit hun eigen stad: Kentridge in The Centre for the Less Good Idea in Johannesburg, Linyekula in Studios Kabako in Kisangani. Ze gaan in gesprek over hun werk, over kunst maken in Afrika en Europa en over de paradoxen van leven en werken in een postkoloniale samenleving.

hollandfestival

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Vanaf 12 april houden Museum Hilversum en de Nederlandse fotojournalist Ilvy Njiokiktjien de born frees tegen het licht. Dit is de generatie die rond de afschaffing van de apartheid werd geboren in een nieuw en vrij Zuid-Afrika. Zij worden gezien als de ‘kinderen van Nelson Mandela’. In de multimediale expositie ‘BORN FREE – Mandela´s Generation of Hope’ laat Njiokiktjien zien hoe het 25 jaar na de verkiezing van Mandela gaat met de jongeren van Zuid-Afrika. Een bijzonder actueel thema, want op 8 mei zijn de nieuwe verkiezingen in Zuid-Afrika, bijna 25 jaar nadat Mandela zijn eed aflegde en beëdigd werd als de eerste zwarte president van de Republiek Zuid-Afrika. Hij legde het fundament voor een nieuw democratisch Zuid-Afrika. Njiokiktjien volgt sinds 2011 de born frees die voor het eerst in de geschiedenis van Zuid-Afrika dezelfde kansen krijgen. Njiokiktjien heeft zichzelf als doel gesteld om deze unieke generatie in beeld te brengen. In haar beeldonderzoek besteedt zij aandacht aan de uiteenlopende culturen en religies en aan de verschillen in sociale-, economische- en culturele uitgangspunten; in haar werk laat zij zien dat het leven, de opvattingen, de mogelijkheden en de ambities van de born frees sterk verschillen. Er zijn jongeren die hun eigen loopbaan hebben uitgestippeld en veel bereiken. Zo is er een creatieve klasse van mode-ontwerpers, designers, dansers en theatermakers ontstaan. Deze jongeren hebben aan de ene kant succes maar krijgen aan de andere kant, net als hun ouders, te maken met werkloosheid, armoede en ongelijkheid. Njiokiktjien brengt dit op een eigen, persoonlijke en soms intieme manier in beeld.

museumhilversum

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

Congolees multitalent Djino Alolo Sabin is als danser opgeleid in Studios Kabako en danst inmiddels bij onder anderen de Franse choreograaf Boris Charmatz. In Kisangani maakte hij zijn tweede eigen werk: Piki Piki. Deze politieke solo is ingegeven door twee voorwerpen bij zijn ouderlijk huis: een busje dat niet meer reed en het portret van zijn opa dat heel zijn jeugd prominent in de huiskamer hing. Djino’s opa was een zeer toegewijde aanhanger van de Congolese onafhankelijkheidsleider Patrice Lumumba (1925-1961). Op een dag was hij opeens verdwenen, zeer waarschijnlijk vermoord, net als Lumumba zelf. De priemende ogen van zijn opa op de foto achtervolgden Alolo Sabin jarenlang en droegen hem op om zijn droom na te streven en om te blijven vechten voor een beter leven en een beter land. Piki Piki is die droom.

hollandfestival

Geen wonder dat Irma Pany al op 12-jarige leeftijd haar eerste nummers schreef. Met een vader als gitarist en een moeder die in het koor zong leek Irma’s toekomst als singer-songwriter en componiste een onvermijdelijke roeping. Haar ruwe soulstem zette ze eerst in voor home made video’s die ze op YouTube postte, maar al snel richtte ze samen met Michael Goldman het label My Major Company op waarop ze haar debuutalbum ‘Letter to the Lord’ uitbracht. De muziek van de Kameroense laat dansbare ritmes, folk, r&b en elektronisch samensmelten. Voor haar nieuwe album dat dit jaar zal uitkomen heeft Irma 12 nummers geschreven, en voor al deze 12 nummers een videoclip geregisseerd. Dit visuele album zal ze solo met haar gitaar presenteren.

paradiso

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

Zien we in Nederland op het gebied van activisme, politiek, literatuur, kunst, wetenschap en muziek een zwarte renaissance ontluiken? In deze discussie wordt gekeken naar négritude, een literaire en ideologische beweging die in de jaren dertig van de vorige eeuw werd ontwikkeld door zwarte, Franstalige intellectuelen, schrijvers en politici. Er worden parallellen getrokken naar de huidige politieke en maatschappelijke context en het ontstaan van een nieuwe, zwarte bewustwording in Nederland en elders. Met onder anderen Grâce Ndjako en Antoin Deul, oprichters van Black Renaissance Collectief. Professor Tracy Denean Sharpley-Whiting (Distinguished Professor of African American and Diaspora Studies and French at Vanderbilt University) zal een lezing geven over de speciale rol van de vrouwen in de négritude-beweging. Het programma wordt afgesloten met een panelgesprek tussen de gasten en Joseph Jordan (onafhankelijk onderzoeker postkoloniale studies) en Inez van der Scheer (PhD kandidaat Caribische literatuur). Er is muziek door Rose Sarpong en Zoë Citron.  The Welcome Table is een nooit afgemaakte toneeltekst van de Amerikaanse schrijver James Baldwin, een prominent strijder tegen het racisme in zijn land.

hollandfestival

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Vanaf 12 april houden Museum Hilversum en de Nederlandse fotojournalist Ilvy Njiokiktjien de born frees tegen het licht. Dit is de generatie die rond de afschaffing van de apartheid werd geboren in een nieuw en vrij Zuid-Afrika. Zij worden gezien als de ‘kinderen van Nelson Mandela’. In de multimediale expositie ‘BORN FREE – Mandela´s Generation of Hope’ laat Njiokiktjien zien hoe het 25 jaar na de verkiezing van Mandela gaat met de jongeren van Zuid-Afrika. Een bijzonder actueel thema, want op 8 mei zijn de nieuwe verkiezingen in Zuid-Afrika, bijna 25 jaar nadat Mandela zijn eed aflegde en beëdigd werd als de eerste zwarte president van de Republiek Zuid-Afrika. Hij legde het fundament voor een nieuw democratisch Zuid-Afrika. Njiokiktjien volgt sinds 2011 de born frees die voor het eerst in de geschiedenis van Zuid-Afrika dezelfde kansen krijgen. Njiokiktjien heeft zichzelf als doel gesteld om deze unieke generatie in beeld te brengen. In haar beeldonderzoek besteedt zij aandacht aan de uiteenlopende culturen en religies en aan de verschillen in sociale-, economische- en culturele uitgangspunten; in haar werk laat zij zien dat het leven, de opvattingen, de mogelijkheden en de ambities van de born frees sterk verschillen. Er zijn jongeren die hun eigen loopbaan hebben uitgestippeld en veel bereiken. Zo is er een creatieve klasse van mode-ontwerpers, designers, dansers en theatermakers ontstaan. Deze jongeren hebben aan de ene kant succes maar krijgen aan de andere kant, net als hun ouders, te maken met werkloosheid, armoede en ongelijkheid. Njiokiktjien brengt dit op een eigen, persoonlijke en soms intieme manier in beeld.

museumhilversum

Promovendus: de heer MSc. S.B. Teshome. Promotor(es): prof. dr. P.R.J. Hoebink

radbouduniversiteit

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

Promovendus: Andreas Joswig. Promotor: Prof.dr. M.P.G.M. Mous. Majang is a Nilo-Saharan language of the Surmic subfamily spoken in Southwest Ethiopia. This language provides an interesting subject for phonological, morphosyntactic and pragmatic studies, particularly from a typological perspective. Majang is a tonal language with two tones and two different sources of non-automatic downstep; the tones distinguish meaning both in the lexicon and in the grammar. As would be expected from an Eastern-Sudanic language, Majang features an intricate number-marking system, where numerous inflectional strategies are chosen for the different nouns of the lexicon. This number marking interacts with the case marking of Majang, which is one of the few African languages with clearly manifested ergative-absolutive structures, balanced by an alternative system with nominative-absolutive markings; the deciding factor between the two systems is deeply grounded in the pragmatic context of the predications. The topicality of constituents not only influences the case-marking strategies, but has further manifestations in a topicality-based sentence-final marker and in a syntactic distinction mostly known from Bantu languages, the conjoint-disjoint distinction.

leidenuniv

Congolees multitalent Djino Alolo Sabin is als danser opgeleid in Studios Kabako en danst inmiddels bij onder anderen de Franse choreograaf Boris Charmatz. In Kisangani maakte hij zijn tweede eigen werk: Piki Piki. Deze politieke solo is ingegeven door twee voorwerpen bij zijn ouderlijk huis: een busje dat niet meer reed en het portret van zijn opa dat heel zijn jeugd prominent in de huiskamer hing. Djino’s opa was een zeer toegewijde aanhanger van de Congolese onafhankelijkheidsleider Patrice Lumumba (1925-1961). Op een dag was hij opeens verdwenen, zeer waarschijnlijk vermoord, net als Lumumba zelf. De priemende ogen van zijn opa op de foto achtervolgden Alolo Sabin jarenlang en droegen hem op om zijn droom na te streven en om te blijven vechten voor een beter leven en een beter land. Piki Piki is die droom.

hollandfestival

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

Elegant, visueel, krachtig – Sur les traces de Dinozord (‘In de voetsporen van Dinozord’) is een hoogtepunt in het oeuvre van Linyekula. In deze politieke herinnering maakt de Congolese choreograaf en storyteller een reis door het verleden – van dichter en jeugdvriend Richard Kabako, die ver van huis door onbekenden begraven is, van schrijver en rebel Antoine Vumilia Muhindo, zijn jarenlange opsluiting, wachtend op een doodstraf die nooit uitgevoerd werd, en van hiphopdanser Dinozord. De reis gaat langs verloren dromen en herinneringen aan oude vrienden in Kisangani, de stad waar Linyekula opgroeide, en toont hoe de geschiedenis individuele levens tekende. Waar is de hoop gebleven op een florerende toekomst voor het door oorlog en geweld geteisterde Congo? Dit is een poging om een nieuw verhaal van hun leven te creëren, op een soundscore van constant typmachinegetik, Jimi Hendrix’ gitaarriffs en het Requiem van Mozart.

hollandfestival

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Vanaf 12 april houden Museum Hilversum en de Nederlandse fotojournalist Ilvy Njiokiktjien de born frees tegen het licht. Dit is de generatie die rond de afschaffing van de apartheid werd geboren in een nieuw en vrij Zuid-Afrika. Zij worden gezien als de ‘kinderen van Nelson Mandela’. In de multimediale expositie ‘BORN FREE – Mandela´s Generation of Hope’ laat Njiokiktjien zien hoe het 25 jaar na de verkiezing van Mandela gaat met de jongeren van Zuid-Afrika. Een bijzonder actueel thema, want op 8 mei zijn de nieuwe verkiezingen in Zuid-Afrika, bijna 25 jaar nadat Mandela zijn eed aflegde en beëdigd werd als de eerste zwarte president van de Republiek Zuid-Afrika. Hij legde het fundament voor een nieuw democratisch Zuid-Afrika. Njiokiktjien volgt sinds 2011 de born frees die voor het eerst in de geschiedenis van Zuid-Afrika dezelfde kansen krijgen. Njiokiktjien heeft zichzelf als doel gesteld om deze unieke generatie in beeld te brengen. In haar beeldonderzoek besteedt zij aandacht aan de uiteenlopende culturen en religies en aan de verschillen in sociale-, economische- en culturele uitgangspunten; in haar werk laat zij zien dat het leven, de opvattingen, de mogelijkheden en de ambities van de born frees sterk verschillen. Er zijn jongeren die hun eigen loopbaan hebben uitgestippeld en veel bereiken. Zo is er een creatieve klasse van mode-ontwerpers, designers, dansers en theatermakers ontstaan. Deze jongeren hebben aan de ene kant succes maar krijgen aan de andere kant, net als hun ouders, te maken met werkloosheid, armoede en ongelijkheid. Njiokiktjien brengt dit op een eigen, persoonlijke en soms intieme manier in beeld.

museumhilversum

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

Welke gevolgen heeft klimaatverandering op het ons voedselsysteem? En staan politieke belangen een betere wereld in de weg? Tijdens deze derde editie van Cinemangé gaan we dit weer bekijken, bespreken en proeven! In de documentaire 'Thank You For The Rain' zien we het dagelijks leven van de Keniaanse boer Kisilu dat hij heeft vastgelegd met de camera die hij kreeg van de Noorse filmmaker Julia Dahr. Het resultaat is een opmerkelijke documentaire over de schokkende gevolgen van klimaatverandering voor de kleine Afrikaanse boeren en over Kisilu's gevecht voor een betere wereld. Voor de film is er een exclusieve tasting en na de film is er een talk en mogelijkheid tot stellen van vragen.

melkweg

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

Elegant, visueel, krachtig – Sur les traces de Dinozord (‘In de voetsporen van Dinozord’) is een hoogtepunt in het oeuvre van Linyekula. In deze politieke herinnering maakt de Congolese choreograaf en storyteller een reis door het verleden – van dichter en jeugdvriend Richard Kabako, die ver van huis door onbekenden begraven is, van schrijver en rebel Antoine Vumilia Muhindo, zijn jarenlange opsluiting, wachtend op een doodstraf die nooit uitgevoerd werd, en van hiphopdanser Dinozord. De reis gaat langs verloren dromen en herinneringen aan oude vrienden in Kisangani, de stad waar Linyekula opgroeide, en toont hoe de geschiedenis individuele levens tekende. Waar is de hoop gebleven op een florerende toekomst voor het door oorlog en geweld geteisterde Congo? Dit is een poging om een nieuw verhaal van hun leven te creëren, op een soundscore van constant typmachinegetik, Jimi Hendrix’ gitaarriffs en het Requiem van Mozart.

hollandfestival

This legendary band was formed in the late 1960's by guitarist Mamady "Djelike" Kouyate and singer Emile Soumah. They made some of the most beloved music of their generation. Now based in New York, Mamady Kouyate has decided to revive The Ambassadors. Every Wednesday night. Mamady Kouyate will be absent for another two weeks. In his stead, his bandmates are showcasing some of their own projects.10:00pm  

barbes mandingoambassadorsatmyspace

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Vanaf 12 april houden Museum Hilversum en de Nederlandse fotojournalist Ilvy Njiokiktjien de born frees tegen het licht. Dit is de generatie die rond de afschaffing van de apartheid werd geboren in een nieuw en vrij Zuid-Afrika. Zij worden gezien als de ‘kinderen van Nelson Mandela’. In de multimediale expositie ‘BORN FREE – Mandela´s Generation of Hope’ laat Njiokiktjien zien hoe het 25 jaar na de verkiezing van Mandela gaat met de jongeren van Zuid-Afrika. Een bijzonder actueel thema, want op 8 mei zijn de nieuwe verkiezingen in Zuid-Afrika, bijna 25 jaar nadat Mandela zijn eed aflegde en beëdigd werd als de eerste zwarte president van de Republiek Zuid-Afrika. Hij legde het fundament voor een nieuw democratisch Zuid-Afrika. Njiokiktjien volgt sinds 2011 de born frees die voor het eerst in de geschiedenis van Zuid-Afrika dezelfde kansen krijgen. Njiokiktjien heeft zichzelf als doel gesteld om deze unieke generatie in beeld te brengen. In haar beeldonderzoek besteedt zij aandacht aan de uiteenlopende culturen en religies en aan de verschillen in sociale-, economische- en culturele uitgangspunten; in haar werk laat zij zien dat het leven, de opvattingen, de mogelijkheden en de ambities van de born frees sterk verschillen. Er zijn jongeren die hun eigen loopbaan hebben uitgestippeld en veel bereiken. Zo is er een creatieve klasse van mode-ontwerpers, designers, dansers en theatermakers ontstaan. Deze jongeren hebben aan de ene kant succes maar krijgen aan de andere kant, net als hun ouders, te maken met werkloosheid, armoede en ongelijkheid. Njiokiktjien brengt dit op een eigen, persoonlijke en soms intieme manier in beeld.

museumhilversum

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

Als er een muzikant is die het predicaat veelzijdig verdient, is het Ahmed Gallab wel. De multi-instrumentalist werd geboren in Londen, groeide op in Soedan, ging wonen in New York en reisde als bandlid van onder andere Caribou en Yeasayer de hele wereld over. Sinds een jaar of tien doet hij dat ook met zijn eigen afrofunkband Sinkane, zowel in geografisch als in muzikaal opzicht. Afro-rock, electronica, krautrock, funk en zo’n beetje alles daartussenin vormen een hypnotiserend en dansbaar geheel. Op donderdag 6 juni keert hij met zijn band en een nieuw album terug naar Amsterdam voor een optreden in Bitterzoet.

meerinfo

Werk uit The Centre for the Less Good Idea: William Kentridge, João Renato Orecchia Zúñiga, Gregory Maqoma, Nhlanhla Mahlangu. Bij wijze van inleiding staat Kentridge zelf op het podium met zijn lecture-performance Defence of the Less Good Idea, een ode aan het durven afwijken van een eerste idee en het omarmen van het moment. Deze lezing wordt gevolgd door Blind Mass Orchestra. Aangevuld met Zuid-Afrikaanse en Nederlandse musici spelen zij een compositie van João Renato Orecchia Zúñiga. Deze bestaat uit vrij te interpreteren instructies voor zowel spelers als publiek. Tot slot is Requiem Request te zien van Gregory Maqoma en Nhlanhla Mahlangu. Hierin brengen ze het Zuid-Afrikaanse isicathamiya-koor Phuphuma Love Minus samen met dansers Thulani Chauke en Xolisile Bongwana, voor een performance gebaseerd op de Bolero van Ravel.

hollandfestival

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

Aan losse auto-onderdelen heeft de Zuid-Afrikaanse kunstenaar Gerhard Marx delen van klassieke snaarinstrumenten gemonteerd. Met zijn raadselachtige installatie Vehicle gaat Marx op zoek naar de muziek in levenloze objecten. Hoe klinkt een autoportier als het bespeeld wordt met een strijkstok? Tijdens een aantal gratis te bezoeken performances in de installatie, improviseren twee musici met de verschillende onorthodoxe instrumenten, waaronder ook knipperlichten, ruitenwissers en koplampen. Tegelijk klinkt een tekst van schrijver Toast Coetzer over een autorit van Kaapstad naar Johannesburg. Performance - concept, regie: Gerhard Marx / uitvoering: Shane Cooper, Diamanda La Berge Dramm. Installatie - creatie: Gerhard Marx / uitvoering: Shane Cooper, Kyle Shepherd. GRATIS ENTREE

hollandfestival

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Vanaf 12 april houden Museum Hilversum en de Nederlandse fotojournalist Ilvy Njiokiktjien de born frees tegen het licht. Dit is de generatie die rond de afschaffing van de apartheid werd geboren in een nieuw en vrij Zuid-Afrika. Zij worden gezien als de ‘kinderen van Nelson Mandela’. In de multimediale expositie ‘BORN FREE – Mandela´s Generation of Hope’ laat Njiokiktjien zien hoe het 25 jaar na de verkiezing van Mandela gaat met de jongeren van Zuid-Afrika. Een bijzonder actueel thema, want op 8 mei zijn de nieuwe verkiezingen in Zuid-Afrika, bijna 25 jaar nadat Mandela zijn eed aflegde en beëdigd werd als de eerste zwarte president van de Republiek Zuid-Afrika. Hij legde het fundament voor een nieuw democratisch Zuid-Afrika. Njiokiktjien volgt sinds 2011 de born frees die voor het eerst in de geschiedenis van Zuid-Afrika dezelfde kansen krijgen. Njiokiktjien heeft zichzelf als doel gesteld om deze unieke generatie in beeld te brengen. In haar beeldonderzoek besteedt zij aandacht aan de uiteenlopende culturen en religies en aan de verschillen in sociale-, economische- en culturele uitgangspunten; in haar werk laat zij zien dat het leven, de opvattingen, de mogelijkheden en de ambities van de born frees sterk verschillen. Er zijn jongeren die hun eigen loopbaan hebben uitgestippeld en veel bereiken. Zo is er een creatieve klasse van mode-ontwerpers, designers, dansers en theatermakers ontstaan. Deze jongeren hebben aan de ene kant succes maar krijgen aan de andere kant, net als hun ouders, te maken met werkloosheid, armoede en ongelijkheid. Njiokiktjien brengt dit op een eigen, persoonlijke en soms intieme manier in beeld.

museumhilversum

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

Mia Chaplin is a painter who lives and works in Cape Town and the second artist-in-residence at the gallery’s permanent space in Bos en Lommer, where she has been working on her new presentation for the past month.
Working in oil on canvas and paper, her highly expressive works are characterised by their rich impasto surfaces and visible brushstrokes. Chaplin’s most recent works emphasise a muted colour palette of pink fleshy tones and golden highlights, consisting of still lifes, figure studies and landscapes. For ‘Underbelly’ Chaplin created paintings and sculptural objects, in which she explores the crooked, misshapen and imperfect nature of intimate relationships as they manifest in private environments. Chaplin is interested in gendered power structures and how identity is performed through societally-entrenched femininity. The fracturing of these intimate images suggests a feeling of disrepair or destruction. There is an attempt to garner control and autonomy, a holding together of something which keeps falling apart. ‘Underbelly’ is the urge to create a solid feeling, and the need to understand and own agency.

nomansart

Werk uit The Centre for the Less Good Idea: William Kentridge, João Renato Orecchia Zúñiga, Gregory Maqoma, Nhlanhla Mahlangu. Bij wijze van inleiding staat Kentridge zelf op het podium met zijn lecture-performance Defence of the Less Good Idea, een ode aan het durven afwijken van een eerste idee en het omarmen van het moment. Deze lezing wordt gevolgd door Blind Mass Orchestra. Aangevuld met Zuid-Afrikaanse en Nederlandse musici spelen zij een compositie van João Renato Orecchia Zúñiga. Deze bestaat uit vrij te interpreteren instructies voor zowel spelers als publiek. Tot slot is Requiem Request te zien van Gregory Maqoma en Nhlanhla Mahlangu. Hierin brengen ze het Zuid-Afrikaanse isicathamiya-koor Phuphuma Love Minus samen met dansers Thulani Chauke en Xolisile Bongwana, voor een performance gebaseerd op de Bolero van Ravel.

hollandfestival

Met Orlando Julius & The Heliocentrics en verder o.a. British Murder Boys, DJ Bone Marcos Valle, Abstract Division, Voiron, Rik Payne & Bert Bert, Blawan Ben UFO, Wally Badarou, Gerd Janson, Sadar Bahar, The Mauskovic Dance band, Carista, De Sluwe Vos, Shifted, Alienata, Bruxas, Anthea & Oshana, Volcov & Patick Gibin Job Sifre, Arp Frique & Family, Jasmín, Kid Machine, en vele andere groepen

driftfestival

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

Aan losse auto-onderdelen heeft de Zuid-Afrikaanse kunstenaar Gerhard Marx delen van klassieke snaarinstrumenten gemonteerd. Met zijn raadselachtige installatie Vehicle gaat Marx op zoek naar de muziek in levenloze objecten. Hoe klinkt een autoportier als het bespeeld wordt met een strijkstok? Tijdens een aantal gratis te bezoeken performances in de installatie, improviseren twee musici met de verschillende onorthodoxe instrumenten, waaronder ook knipperlichten, ruitenwissers en koplampen. Tegelijk klinkt een tekst van schrijver Toast Coetzer over een autorit van Kaapstad naar Johannesburg. Performance - concept, regie: Gerhard Marx / uitvoering: Shane Cooper, Diamanda La Berge Dramm. Installatie - creatie: Gerhard Marx / uitvoering: Shane Cooper, Kyle Shepherd. GRATIS ENTREE

hollandfestival

Music Meeting introduceert hoogwaardige muziek uit alle windstreken die zelden of niet live te horen is in Nederland en Europa. Hierin initieert en ondersteunt het festival grensverleggende projecten van nieuw en onontdekt of onderbelicht talent. Dit doet Music Meeting met een driedaags internationaal muziekfestival dat jaarlijks plaatsvindt tijdens Pinksteren in het feeërieke Park Brakkenstein te Nijmegen, een uniek landschapspark met de status van rijksmonument. Met optredens  van o.a. van Bassekou Kouyaté (Mali), die festivals over de hele wereld op zijn kop zet met de ngoni, Blick Bassy (Kameroen) en Mokoomba uit Zimbabwe..

musicmeeting

'The Dynamics of Dust' is a long-term project by Philippe Dudouit (Switzerland, 1977), based on historical and geopolitical documentation, research and analysis. In this series, the photographer examines the new relationships that the nomadic indigenous inhabitants of the Sahelo-Saharan zone have established with a territory that is currently highly perilous. The project, which began in 2008, shows how a former tourist paradise has become a new theatre where human traffic is interlacing with terrorism, drugs and the weapons industry. At first glance, the rise of Islamic terrorism in this area is to blame, but a closer look reveals a reality that is much more complex. The area now faces a dangerous cocktail of underdevelopment, poverty and state failure. The new, transnational constellation of powers consists of armed islamists, human traffickers, drugs and weapon smugglers, topped off by international interests jockeying to win oil, gold and uranium mining rights. The lack of political vision for the area’s future, in combination with ongoing desertification due to climate change make up for a scenario in which a doomed generation is growing up.

noorderlicht

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Vanaf 12 april houden Museum Hilversum en de Nederlandse fotojournalist Ilvy Njiokiktjien de born frees tegen het licht. Dit is de generatie die rond de afschaffing van de apartheid werd geboren in een nieuw en vrij Zuid-Afrika. Zij worden gezien als de ‘kinderen van Nelson Mandela’. In de multimediale expositie ‘BORN FREE – Mandela´s Generation of Hope’ laat Njiokiktjien zien hoe het 25 jaar na de verkiezing van Mandela gaat met de jongeren van Zuid-Afrika. Een bijzonder actueel thema, want op 8 mei zijn de nieuwe verkiezingen in Zuid-Afrika, bijna 25 jaar nadat Mandela zijn eed aflegde en beëdigd werd als de eerste zwarte president van de Republiek Zuid-Afrika. Hij legde het fundament voor een nieuw democratisch Zuid-Afrika. Njiokiktjien volgt sinds 2011 de born frees die voor het eerst in de geschiedenis van Zuid-Afrika dezelfde kansen krijgen. Njiokiktjien heeft zichzelf als doel gesteld om deze unieke generatie in beeld te brengen. In haar beeldonderzoek besteedt zij aandacht aan de uiteenlopende culturen en religies en aan de verschillen in sociale-, economische- en culturele uitgangspunten; in haar werk laat zij zien dat het leven, de opvattingen, de mogelijkheden en de ambities van de born frees sterk verschillen. Er zijn jongeren die hun eigen loopbaan hebben uitgestippeld en veel bereiken. Zo is er een creatieve klasse van mode-ontwerpers, designers, dansers en theatermakers ontstaan. Deze jongeren hebben aan de ene kant succes maar krijgen aan de andere kant, net als hun ouders, te maken met werkloosheid, armoede en ongelijkheid. Njiokiktjien brengt dit op een eigen, persoonlijke en soms intieme manier in beeld.

museumhilversum

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder