Agenda 18 - 24 Oktober 2020

Voor deze editie van Galerie Mercatorplein werkte Foam samen met de Nieuw Amsterdam Academie. De Nieuw Amsterdam Academie wil jongeren uit Nieuw-West bewuster maken van hun persoonlijke ontwikkeling, hun omgeving en de actieve rol die ze hierin kunnen spelen. In samenwerking met curator Kim Koppers en fotograaf Angela Tellier maakten Pien, Soumaya, Rieke, Jochem en Kristen een selectie uit het werk van Johny Pitts. Via de QR codes op de foto’s kun je luisteren naar de verhalen van de jongeren bij de beelden.
De term ‘Afropean’ is in de jaren negentig bedacht door Marie Daulne, een Belgisch-Congolese muzikant die optreedt als Zap Mama en door de Schotse muzikant David Byrne. Zij zagen in Europa een nieuw continent ontstaan waarop zwarte gemeenschappen een sterke invloed hebben. Voor Pitts suggereerde de term ‘Afropean’ dat hij zowel een enkele bi-culturele identiteit kon hebben als dat hij zich kon identificeren met één van de losse delen van die identiteit. “Ik kon alle verschillende elementen opnemen in mijn identiteit en ze van mijzelf maken. De uiteengevallen fragmenten van mijn Afropean-ervaring vormden een mozaïek in mijn hoofd (...) de Afropean realiteit was een ‘bricolage of blackness’ en ik had een Afrika ervaren dat zowel in, als van Europa was.” Pitts legt zijn reis vast met zijn camera en in zijn boek Afropean. Notes from Black Europe. Zijn impressies van de steden – graffiti, sneeuw, figuren, metrostations – vangt hij in verstilde, atmosferische foto’s in tinten zwart en wit. De mensen in de verschillende stadslandschappen van Europa lijken verzonken in hun eigen gedachten en reflecteren gevoelens van introspectie en eenzaamheid die Pitts misschien ook zelf kent.

mercatorplein

In Afropean writer and photographer journalist Johny Pitts (Sheffield, UK) examines the life of black communities, travelling across Europe. In search of the "Afropean" identity he went across the continent travelling from London to Paris, via Brussels, Amsterdam, Berlin, Stockholm, Moscow, Rome, Marseille, Madrid and Lisbon sketching an underexposed story about the continent in words and images. He travelled to Amsterdam to hear from The Black Archives about Hermina and Otto Huiswoud, fighters against colonialism and for black communism. He documented Cova Da Moura, the Cape Verdean Favela on the outskirts of Lisbon with its own underground economy and visited the Clichy Sous Bois district in Paris, where uprisings erupted in 2005 following the deaths of Bouna and Zyed, two boys who died after a chase hidden from the police.
To ensure a smooth visit, an online ticket reservation is preferred. Click here to reserve your ticket or here to read more information.

foam

Melkweg Expo presenteert Farren van Wyk en haar project Die lewe is nie reg vir my nie op Photoville in New York City. Farren van Wyk (1993) werd geboren in Salsoneville, Port Elizabeth, een paar kilometer van Schauderville, maar woont sinds haar zesde in Nederland. Ze bestudeert de bendecultuur van Schauderville sinds 2016 van binnenuit. Ze ontmoette mannen die hun identiteit vormden terwijl ze deel uitmaakten van een bende en die soms ook vreedzaam uit de groep stapten. Van Wyk ging meermaals terug naar Schauderville om te kijken hoe hun leven zich ontwikkelde terwijl het aantal bende gerelateerde misdaden steeds toenam. Ze toont de positieve en meer humane kant van een gemeenschap die steeds als agressief en gevaarlijk gestereotypeerd wordt en waar bendeoorlogen deel uitmaken van het dagelijks leven.

melkweg

ROCKS is een film van regisseur Sarah Gavron (SUFFRAGETTE): een levendig en hoopvol portret van een groep tienermeiden over vriendschap en opgroeien in wereldstad Londen. “In de geest van Ken Loach’s KES of Céline Sciamma’s GIRLHOOD”, aldus The Guardian (★★★★★).
De Brits-Nigeriaanse Shola – ook wel ‘Rocks’ genoemd – is vijftien jaar. Volgens de docenten op school moet ze gaan nadenken over haar toekomst, maar ze is vooral bezig met wat zich in haar thuissituatie afspeelt. Haar vader is overleden en nadat haar moeder plotseling vertrekt, neemt Rocks de zorg van haar jongere broertje Emmanuel op zich. Gelukkig staat ze er niet helemaal alleen voor en wordt ze omringd door haar vriendinnen. Regisseur Sarah Gavron werkte voor ROCKS met veel getalenteerde vrouwelijke crewleden, onder wie Hélène Louvart, de cameravrouw achter Alice Rohrwacher’s LAZZARO FELICE. Na de wereldpremière in Toronto reisde Sarah Gavron met ROCKS naar het IFFR, waar de film werd omarmd door pers en publiek.

cineart filmladder

Voor deze editie van Galerie Mercatorplein werkte Foam samen met de Nieuw Amsterdam Academie. De Nieuw Amsterdam Academie wil jongeren uit Nieuw-West bewuster maken van hun persoonlijke ontwikkeling, hun omgeving en de actieve rol die ze hierin kunnen spelen. In samenwerking met curator Kim Koppers en fotograaf Angela Tellier maakten Pien, Soumaya, Rieke, Jochem en Kristen een selectie uit het werk van Johny Pitts. Via de QR codes op de foto’s kun je luisteren naar de verhalen van de jongeren bij de beelden.
De term ‘Afropean’ is in de jaren negentig bedacht door Marie Daulne, een Belgisch-Congolese muzikant die optreedt als Zap Mama en door de Schotse muzikant David Byrne. Zij zagen in Europa een nieuw continent ontstaan waarop zwarte gemeenschappen een sterke invloed hebben. Voor Pitts suggereerde de term ‘Afropean’ dat hij zowel een enkele bi-culturele identiteit kon hebben als dat hij zich kon identificeren met één van de losse delen van die identiteit. “Ik kon alle verschillende elementen opnemen in mijn identiteit en ze van mijzelf maken. De uiteengevallen fragmenten van mijn Afropean-ervaring vormden een mozaïek in mijn hoofd (...) de Afropean realiteit was een ‘bricolage of blackness’ en ik had een Afrika ervaren dat zowel in, als van Europa was.” Pitts legt zijn reis vast met zijn camera en in zijn boek Afropean. Notes from Black Europe. Zijn impressies van de steden – graffiti, sneeuw, figuren, metrostations – vangt hij in verstilde, atmosferische foto’s in tinten zwart en wit. De mensen in de verschillende stadslandschappen van Europa lijken verzonken in hun eigen gedachten en reflecteren gevoelens van introspectie en eenzaamheid die Pitts misschien ook zelf kent.

mercatorplein

In Afropean writer and photographer journalist Johny Pitts (Sheffield, UK) examines the life of black communities, travelling across Europe. In search of the "Afropean" identity he went across the continent travelling from London to Paris, via Brussels, Amsterdam, Berlin, Stockholm, Moscow, Rome, Marseille, Madrid and Lisbon sketching an underexposed story about the continent in words and images. He travelled to Amsterdam to hear from The Black Archives about Hermina and Otto Huiswoud, fighters against colonialism and for black communism. He documented Cova Da Moura, the Cape Verdean Favela on the outskirts of Lisbon with its own underground economy and visited the Clichy Sous Bois district in Paris, where uprisings erupted in 2005 following the deaths of Bouna and Zyed, two boys who died after a chase hidden from the police.
To ensure a smooth visit, an online ticket reservation is preferred. Click here to reserve your ticket or here to read more information.

foam

Melkweg Expo presenteert Farren van Wyk en haar project Die lewe is nie reg vir my nie op Photoville in New York City. Farren van Wyk (1993) werd geboren in Salsoneville, Port Elizabeth, een paar kilometer van Schauderville, maar woont sinds haar zesde in Nederland. Ze bestudeert de bendecultuur van Schauderville sinds 2016 van binnenuit. Ze ontmoette mannen die hun identiteit vormden terwijl ze deel uitmaakten van een bende en die soms ook vreedzaam uit de groep stapten. Van Wyk ging meermaals terug naar Schauderville om te kijken hoe hun leven zich ontwikkelde terwijl het aantal bende gerelateerde misdaden steeds toenam. Ze toont de positieve en meer humane kant van een gemeenschap die steeds als agressief en gevaarlijk gestereotypeerd wordt en waar bendeoorlogen deel uitmaken van het dagelijks leven.

melkweg

ROCKS is een film van regisseur Sarah Gavron (SUFFRAGETTE): een levendig en hoopvol portret van een groep tienermeiden over vriendschap en opgroeien in wereldstad Londen. “In de geest van Ken Loach’s KES of Céline Sciamma’s GIRLHOOD”, aldus The Guardian (★★★★★).
De Brits-Nigeriaanse Shola – ook wel ‘Rocks’ genoemd – is vijftien jaar. Volgens de docenten op school moet ze gaan nadenken over haar toekomst, maar ze is vooral bezig met wat zich in haar thuissituatie afspeelt. Haar vader is overleden en nadat haar moeder plotseling vertrekt, neemt Rocks de zorg van haar jongere broertje Emmanuel op zich. Gelukkig staat ze er niet helemaal alleen voor en wordt ze omringd door haar vriendinnen. Regisseur Sarah Gavron werkte voor ROCKS met veel getalenteerde vrouwelijke crewleden, onder wie Hélène Louvart, de cameravrouw achter Alice Rohrwacher’s LAZZARO FELICE. Na de wereldpremière in Toronto reisde Sarah Gavron met ROCKS naar het IFFR, waar de film werd omarmd door pers en publiek.

cineart filmladder

PhD candidate: P (Paul) Hofman MSc. Promotor: prof.dr.ir. EH (Erwin) Bulte. Co-promotor: dr.ir. MJ (Maarten) Voors. Organisation: Wageningen University, Development Economics

wur

Voor deze editie van Galerie Mercatorplein werkte Foam samen met de Nieuw Amsterdam Academie. De Nieuw Amsterdam Academie wil jongeren uit Nieuw-West bewuster maken van hun persoonlijke ontwikkeling, hun omgeving en de actieve rol die ze hierin kunnen spelen. In samenwerking met curator Kim Koppers en fotograaf Angela Tellier maakten Pien, Soumaya, Rieke, Jochem en Kristen een selectie uit het werk van Johny Pitts. Via de QR codes op de foto’s kun je luisteren naar de verhalen van de jongeren bij de beelden.
De term ‘Afropean’ is in de jaren negentig bedacht door Marie Daulne, een Belgisch-Congolese muzikant die optreedt als Zap Mama en door de Schotse muzikant David Byrne. Zij zagen in Europa een nieuw continent ontstaan waarop zwarte gemeenschappen een sterke invloed hebben. Voor Pitts suggereerde de term ‘Afropean’ dat hij zowel een enkele bi-culturele identiteit kon hebben als dat hij zich kon identificeren met één van de losse delen van die identiteit. “Ik kon alle verschillende elementen opnemen in mijn identiteit en ze van mijzelf maken. De uiteengevallen fragmenten van mijn Afropean-ervaring vormden een mozaïek in mijn hoofd (...) de Afropean realiteit was een ‘bricolage of blackness’ en ik had een Afrika ervaren dat zowel in, als van Europa was.” Pitts legt zijn reis vast met zijn camera en in zijn boek Afropean. Notes from Black Europe. Zijn impressies van de steden – graffiti, sneeuw, figuren, metrostations – vangt hij in verstilde, atmosferische foto’s in tinten zwart en wit. De mensen in de verschillende stadslandschappen van Europa lijken verzonken in hun eigen gedachten en reflecteren gevoelens van introspectie en eenzaamheid die Pitts misschien ook zelf kent.

mercatorplein

In Afropean writer and photographer journalist Johny Pitts (Sheffield, UK) examines the life of black communities, travelling across Europe. In search of the "Afropean" identity he went across the continent travelling from London to Paris, via Brussels, Amsterdam, Berlin, Stockholm, Moscow, Rome, Marseille, Madrid and Lisbon sketching an underexposed story about the continent in words and images. He travelled to Amsterdam to hear from The Black Archives about Hermina and Otto Huiswoud, fighters against colonialism and for black communism. He documented Cova Da Moura, the Cape Verdean Favela on the outskirts of Lisbon with its own underground economy and visited the Clichy Sous Bois district in Paris, where uprisings erupted in 2005 following the deaths of Bouna and Zyed, two boys who died after a chase hidden from the police.
To ensure a smooth visit, an online ticket reservation is preferred. Click here to reserve your ticket or here to read more information.

foam

Melkweg Expo presenteert Farren van Wyk en haar project Die lewe is nie reg vir my nie op Photoville in New York City. Farren van Wyk (1993) werd geboren in Salsoneville, Port Elizabeth, een paar kilometer van Schauderville, maar woont sinds haar zesde in Nederland. Ze bestudeert de bendecultuur van Schauderville sinds 2016 van binnenuit. Ze ontmoette mannen die hun identiteit vormden terwijl ze deel uitmaakten van een bende en die soms ook vreedzaam uit de groep stapten. Van Wyk ging meermaals terug naar Schauderville om te kijken hoe hun leven zich ontwikkelde terwijl het aantal bende gerelateerde misdaden steeds toenam. Ze toont de positieve en meer humane kant van een gemeenschap die steeds als agressief en gevaarlijk gestereotypeerd wordt en waar bendeoorlogen deel uitmaken van het dagelijks leven.

melkweg

ROCKS is een film van regisseur Sarah Gavron (SUFFRAGETTE): een levendig en hoopvol portret van een groep tienermeiden over vriendschap en opgroeien in wereldstad Londen. “In de geest van Ken Loach’s KES of Céline Sciamma’s GIRLHOOD”, aldus The Guardian (★★★★★).
De Brits-Nigeriaanse Shola – ook wel ‘Rocks’ genoemd – is vijftien jaar. Volgens de docenten op school moet ze gaan nadenken over haar toekomst, maar ze is vooral bezig met wat zich in haar thuissituatie afspeelt. Haar vader is overleden en nadat haar moeder plotseling vertrekt, neemt Rocks de zorg van haar jongere broertje Emmanuel op zich. Gelukkig staat ze er niet helemaal alleen voor en wordt ze omringd door haar vriendinnen. Regisseur Sarah Gavron werkte voor ROCKS met veel getalenteerde vrouwelijke crewleden, onder wie Hélène Louvart, de cameravrouw achter Alice Rohrwacher’s LAZZARO FELICE. Na de wereldpremière in Toronto reisde Sarah Gavron met ROCKS naar het IFFR, waar de film werd omarmd door pers en publiek.

cineart filmladder

Voor deze editie van Galerie Mercatorplein werkte Foam samen met de Nieuw Amsterdam Academie. De Nieuw Amsterdam Academie wil jongeren uit Nieuw-West bewuster maken van hun persoonlijke ontwikkeling, hun omgeving en de actieve rol die ze hierin kunnen spelen. In samenwerking met curator Kim Koppers en fotograaf Angela Tellier maakten Pien, Soumaya, Rieke, Jochem en Kristen een selectie uit het werk van Johny Pitts. Via de QR codes op de foto’s kun je luisteren naar de verhalen van de jongeren bij de beelden.
De term ‘Afropean’ is in de jaren negentig bedacht door Marie Daulne, een Belgisch-Congolese muzikant die optreedt als Zap Mama en door de Schotse muzikant David Byrne. Zij zagen in Europa een nieuw continent ontstaan waarop zwarte gemeenschappen een sterke invloed hebben. Voor Pitts suggereerde de term ‘Afropean’ dat hij zowel een enkele bi-culturele identiteit kon hebben als dat hij zich kon identificeren met één van de losse delen van die identiteit. “Ik kon alle verschillende elementen opnemen in mijn identiteit en ze van mijzelf maken. De uiteengevallen fragmenten van mijn Afropean-ervaring vormden een mozaïek in mijn hoofd (...) de Afropean realiteit was een ‘bricolage of blackness’ en ik had een Afrika ervaren dat zowel in, als van Europa was.” Pitts legt zijn reis vast met zijn camera en in zijn boek Afropean. Notes from Black Europe. Zijn impressies van de steden – graffiti, sneeuw, figuren, metrostations – vangt hij in verstilde, atmosferische foto’s in tinten zwart en wit. De mensen in de verschillende stadslandschappen van Europa lijken verzonken in hun eigen gedachten en reflecteren gevoelens van introspectie en eenzaamheid die Pitts misschien ook zelf kent.

mercatorplein

In Afropean writer and photographer journalist Johny Pitts (Sheffield, UK) examines the life of black communities, travelling across Europe. In search of the "Afropean" identity he went across the continent travelling from London to Paris, via Brussels, Amsterdam, Berlin, Stockholm, Moscow, Rome, Marseille, Madrid and Lisbon sketching an underexposed story about the continent in words and images. He travelled to Amsterdam to hear from The Black Archives about Hermina and Otto Huiswoud, fighters against colonialism and for black communism. He documented Cova Da Moura, the Cape Verdean Favela on the outskirts of Lisbon with its own underground economy and visited the Clichy Sous Bois district in Paris, where uprisings erupted in 2005 following the deaths of Bouna and Zyed, two boys who died after a chase hidden from the police.
To ensure a smooth visit, an online ticket reservation is preferred. Click here to reserve your ticket or here to read more information.

foam

Melkweg Expo presenteert Farren van Wyk en haar project Die lewe is nie reg vir my nie op Photoville in New York City. Farren van Wyk (1993) werd geboren in Salsoneville, Port Elizabeth, een paar kilometer van Schauderville, maar woont sinds haar zesde in Nederland. Ze bestudeert de bendecultuur van Schauderville sinds 2016 van binnenuit. Ze ontmoette mannen die hun identiteit vormden terwijl ze deel uitmaakten van een bende en die soms ook vreedzaam uit de groep stapten. Van Wyk ging meermaals terug naar Schauderville om te kijken hoe hun leven zich ontwikkelde terwijl het aantal bende gerelateerde misdaden steeds toenam. Ze toont de positieve en meer humane kant van een gemeenschap die steeds als agressief en gevaarlijk gestereotypeerd wordt en waar bendeoorlogen deel uitmaken van het dagelijks leven.

melkweg

ROCKS is een film van regisseur Sarah Gavron (SUFFRAGETTE): een levendig en hoopvol portret van een groep tienermeiden over vriendschap en opgroeien in wereldstad Londen. “In de geest van Ken Loach’s KES of Céline Sciamma’s GIRLHOOD”, aldus The Guardian (★★★★★).
De Brits-Nigeriaanse Shola – ook wel ‘Rocks’ genoemd – is vijftien jaar. Volgens de docenten op school moet ze gaan nadenken over haar toekomst, maar ze is vooral bezig met wat zich in haar thuissituatie afspeelt. Haar vader is overleden en nadat haar moeder plotseling vertrekt, neemt Rocks de zorg van haar jongere broertje Emmanuel op zich. Gelukkig staat ze er niet helemaal alleen voor en wordt ze omringd door haar vriendinnen. Regisseur Sarah Gavron werkte voor ROCKS met veel getalenteerde vrouwelijke crewleden, onder wie Hélène Louvart, de cameravrouw achter Alice Rohrwacher’s LAZZARO FELICE. Na de wereldpremière in Toronto reisde Sarah Gavron met ROCKS naar het IFFR, waar de film werd omarmd door pers en publiek.

cineart filmladder

Voor deze editie van Galerie Mercatorplein werkte Foam samen met de Nieuw Amsterdam Academie. De Nieuw Amsterdam Academie wil jongeren uit Nieuw-West bewuster maken van hun persoonlijke ontwikkeling, hun omgeving en de actieve rol die ze hierin kunnen spelen. In samenwerking met curator Kim Koppers en fotograaf Angela Tellier maakten Pien, Soumaya, Rieke, Jochem en Kristen een selectie uit het werk van Johny Pitts. Via de QR codes op de foto’s kun je luisteren naar de verhalen van de jongeren bij de beelden.
De term ‘Afropean’ is in de jaren negentig bedacht door Marie Daulne, een Belgisch-Congolese muzikant die optreedt als Zap Mama en door de Schotse muzikant David Byrne. Zij zagen in Europa een nieuw continent ontstaan waarop zwarte gemeenschappen een sterke invloed hebben. Voor Pitts suggereerde de term ‘Afropean’ dat hij zowel een enkele bi-culturele identiteit kon hebben als dat hij zich kon identificeren met één van de losse delen van die identiteit. “Ik kon alle verschillende elementen opnemen in mijn identiteit en ze van mijzelf maken. De uiteengevallen fragmenten van mijn Afropean-ervaring vormden een mozaïek in mijn hoofd (...) de Afropean realiteit was een ‘bricolage of blackness’ en ik had een Afrika ervaren dat zowel in, als van Europa was.” Pitts legt zijn reis vast met zijn camera en in zijn boek Afropean. Notes from Black Europe. Zijn impressies van de steden – graffiti, sneeuw, figuren, metrostations – vangt hij in verstilde, atmosferische foto’s in tinten zwart en wit. De mensen in de verschillende stadslandschappen van Europa lijken verzonken in hun eigen gedachten en reflecteren gevoelens van introspectie en eenzaamheid die Pitts misschien ook zelf kent.

mercatorplein

In Afropean writer and photographer journalist Johny Pitts (Sheffield, UK) examines the life of black communities, travelling across Europe. In search of the "Afropean" identity he went across the continent travelling from London to Paris, via Brussels, Amsterdam, Berlin, Stockholm, Moscow, Rome, Marseille, Madrid and Lisbon sketching an underexposed story about the continent in words and images. He travelled to Amsterdam to hear from The Black Archives about Hermina and Otto Huiswoud, fighters against colonialism and for black communism. He documented Cova Da Moura, the Cape Verdean Favela on the outskirts of Lisbon with its own underground economy and visited the Clichy Sous Bois district in Paris, where uprisings erupted in 2005 following the deaths of Bouna and Zyed, two boys who died after a chase hidden from the police.
To ensure a smooth visit, an online ticket reservation is preferred. Click here to reserve your ticket or here to read more information.

foam

Melkweg Expo presenteert Farren van Wyk en haar project Die lewe is nie reg vir my nie op Photoville in New York City. Farren van Wyk (1993) werd geboren in Salsoneville, Port Elizabeth, een paar kilometer van Schauderville, maar woont sinds haar zesde in Nederland. Ze bestudeert de bendecultuur van Schauderville sinds 2016 van binnenuit. Ze ontmoette mannen die hun identiteit vormden terwijl ze deel uitmaakten van een bende en die soms ook vreedzaam uit de groep stapten. Van Wyk ging meermaals terug naar Schauderville om te kijken hoe hun leven zich ontwikkelde terwijl het aantal bende gerelateerde misdaden steeds toenam. Ze toont de positieve en meer humane kant van een gemeenschap die steeds als agressief en gevaarlijk gestereotypeerd wordt en waar bendeoorlogen deel uitmaken van het dagelijks leven.

melkweg

ROCKS is een film van regisseur Sarah Gavron (SUFFRAGETTE): een levendig en hoopvol portret van een groep tienermeiden over vriendschap en opgroeien in wereldstad Londen. “In de geest van Ken Loach’s KES of Céline Sciamma’s GIRLHOOD”, aldus The Guardian (★★★★★).
De Brits-Nigeriaanse Shola – ook wel ‘Rocks’ genoemd – is vijftien jaar. Volgens de docenten op school moet ze gaan nadenken over haar toekomst, maar ze is vooral bezig met wat zich in haar thuissituatie afspeelt. Haar vader is overleden en nadat haar moeder plotseling vertrekt, neemt Rocks de zorg van haar jongere broertje Emmanuel op zich. Gelukkig staat ze er niet helemaal alleen voor en wordt ze omringd door haar vriendinnen. Regisseur Sarah Gavron werkte voor ROCKS met veel getalenteerde vrouwelijke crewleden, onder wie Hélène Louvart, de cameravrouw achter Alice Rohrwacher’s LAZZARO FELICE. Na de wereldpremière in Toronto reisde Sarah Gavron met ROCKS naar het IFFR, waar de film werd omarmd door pers en publiek.

cineart filmladder

Cinema Delicatessen brengt Prison for Profit, een film van Femke en Ilse van Velzen uit in de bioscopen. Klokkenluiders, ex-gedetineerden en een onderzoeksjournalist tekenen een schokkend beeld van de eerste geprivatiseerde gevangenis in Zuid-Afrika. Dit is wat er gebeurt wanneer ingewikkelde overheidstaken als detentie en reclassering aan marktwerking worden overgelaten, en zonder toezicht worden uitgevoerd door grote internationale corporaties. Een fenomeen dat ontstond door bezuinigingen. In Prison for Profit – een film van de tweelingzussen Femke en Ilse van Velzen (Weapon of War) – volgen we onderzoeksjournalist Ruth Hopkins en de levens van ex-gedetineerden en gevangenbewaarders van de Zuid-Afrikaanse Manguang gevangenis, die privaat gerund wordt door de controversiële Britse multinational G4S.

filmladder prisonforprofit

Titel The challenge of equitable quality mental, neurological, substance-use care and couverage at local health system level in eastern Uganda. PhD candidate: N.D.P. Sarkar. Promotor: prof.dr. B. Criel, prof.dr. J.G.F. Bunders-Aelen, prof.dr.dr. A. Bardaji Alonso, prof.dr. K. Peeters Grietens.
Onderdeel Faculteit der Bètawetenschappen, Categorie Aard- en levenswetenschappen

vu

Voor deze editie van Galerie Mercatorplein werkte Foam samen met de Nieuw Amsterdam Academie. De Nieuw Amsterdam Academie wil jongeren uit Nieuw-West bewuster maken van hun persoonlijke ontwikkeling, hun omgeving en de actieve rol die ze hierin kunnen spelen. In samenwerking met curator Kim Koppers en fotograaf Angela Tellier maakten Pien, Soumaya, Rieke, Jochem en Kristen een selectie uit het werk van Johny Pitts. Via de QR codes op de foto’s kun je luisteren naar de verhalen van de jongeren bij de beelden.
De term ‘Afropean’ is in de jaren negentig bedacht door Marie Daulne, een Belgisch-Congolese muzikant die optreedt als Zap Mama en door de Schotse muzikant David Byrne. Zij zagen in Europa een nieuw continent ontstaan waarop zwarte gemeenschappen een sterke invloed hebben. Voor Pitts suggereerde de term ‘Afropean’ dat hij zowel een enkele bi-culturele identiteit kon hebben als dat hij zich kon identificeren met één van de losse delen van die identiteit. “Ik kon alle verschillende elementen opnemen in mijn identiteit en ze van mijzelf maken. De uiteengevallen fragmenten van mijn Afropean-ervaring vormden een mozaïek in mijn hoofd (...) de Afropean realiteit was een ‘bricolage of blackness’ en ik had een Afrika ervaren dat zowel in, als van Europa was.” Pitts legt zijn reis vast met zijn camera en in zijn boek Afropean. Notes from Black Europe. Zijn impressies van de steden – graffiti, sneeuw, figuren, metrostations – vangt hij in verstilde, atmosferische foto’s in tinten zwart en wit. De mensen in de verschillende stadslandschappen van Europa lijken verzonken in hun eigen gedachten en reflecteren gevoelens van introspectie en eenzaamheid die Pitts misschien ook zelf kent.

mercatorplein

In Afropean writer and photographer journalist Johny Pitts (Sheffield, UK) examines the life of black communities, travelling across Europe. In search of the "Afropean" identity he went across the continent travelling from London to Paris, via Brussels, Amsterdam, Berlin, Stockholm, Moscow, Rome, Marseille, Madrid and Lisbon sketching an underexposed story about the continent in words and images. He travelled to Amsterdam to hear from The Black Archives about Hermina and Otto Huiswoud, fighters against colonialism and for black communism. He documented Cova Da Moura, the Cape Verdean Favela on the outskirts of Lisbon with its own underground economy and visited the Clichy Sous Bois district in Paris, where uprisings erupted in 2005 following the deaths of Bouna and Zyed, two boys who died after a chase hidden from the police.
To ensure a smooth visit, an online ticket reservation is preferred. Click here to reserve your ticket or here to read more information.

foam

Melkweg Expo presenteert Farren van Wyk en haar project Die lewe is nie reg vir my nie op Photoville in New York City. Farren van Wyk (1993) werd geboren in Salsoneville, Port Elizabeth, een paar kilometer van Schauderville, maar woont sinds haar zesde in Nederland. Ze bestudeert de bendecultuur van Schauderville sinds 2016 van binnenuit. Ze ontmoette mannen die hun identiteit vormden terwijl ze deel uitmaakten van een bende en die soms ook vreedzaam uit de groep stapten. Van Wyk ging meermaals terug naar Schauderville om te kijken hoe hun leven zich ontwikkelde terwijl het aantal bende gerelateerde misdaden steeds toenam. Ze toont de positieve en meer humane kant van een gemeenschap die steeds als agressief en gevaarlijk gestereotypeerd wordt en waar bendeoorlogen deel uitmaken van het dagelijks leven.

melkweg

ROCKS is een film van regisseur Sarah Gavron (SUFFRAGETTE): een levendig en hoopvol portret van een groep tienermeiden over vriendschap en opgroeien in wereldstad Londen. “In de geest van Ken Loach’s KES of Céline Sciamma’s GIRLHOOD”, aldus The Guardian (★★★★★).
De Brits-Nigeriaanse Shola – ook wel ‘Rocks’ genoemd – is vijftien jaar. Volgens de docenten op school moet ze gaan nadenken over haar toekomst, maar ze is vooral bezig met wat zich in haar thuissituatie afspeelt. Haar vader is overleden en nadat haar moeder plotseling vertrekt, neemt Rocks de zorg van haar jongere broertje Emmanuel op zich. Gelukkig staat ze er niet helemaal alleen voor en wordt ze omringd door haar vriendinnen. Regisseur Sarah Gavron werkte voor ROCKS met veel getalenteerde vrouwelijke crewleden, onder wie Hélène Louvart, de cameravrouw achter Alice Rohrwacher’s LAZZARO FELICE. Na de wereldpremière in Toronto reisde Sarah Gavron met ROCKS naar het IFFR, waar de film werd omarmd door pers en publiek.

cineart filmladder

Cinema Delicatessen brengt Prison for Profit, een film van Femke en Ilse van Velzen uit in de bioscopen. Klokkenluiders, ex-gedetineerden en een onderzoeksjournalist tekenen een schokkend beeld van de eerste geprivatiseerde gevangenis in Zuid-Afrika. Dit is wat er gebeurt wanneer ingewikkelde overheidstaken als detentie en reclassering aan marktwerking worden overgelaten, en zonder toezicht worden uitgevoerd door grote internationale corporaties. Een fenomeen dat ontstond door bezuinigingen. In Prison for Profit – een film van de tweelingzussen Femke en Ilse van Velzen (Weapon of War) – volgen we onderzoeksjournalist Ruth Hopkins en de levens van ex-gedetineerden en gevangenbewaarders van de Zuid-Afrikaanse Manguang gevangenis, die privaat gerund wordt door de controversiële Britse multinational G4S.

filmladder prisonforprofit

PhD candidate: N (Nina) de Roo MSc. Promotor: prof.dr.ir. C (Cees) Leeuwis. Co-promotor: dr.ir. CJM (Conny) Almekinders & dr T Amede. Organisation: Wageningen University, Knowledge Technology and Innovation

wur

Tijdens deze editie van ADE organiseren we samen met Africadelic een uniek programma van muziekdocumentaires die de invloed van zwarte cultuur op elektronische muziek belichten, met deze avond  drie shorts. In de internationale premiere van Kings of Afro House (2019, 60') zien we de manier van leven en de passie voor muziek van enkele vooraanstaande DJ's en producers in de afrohouse, het subgenre van house dat is ontstaan in Afrika en snel verspreid is over de wereld. Global Dancefloor (2018, 10') is een serie van Mixmag over opkomende muziekscenes over de hele wereld, met deze avond de afleveringen Nigeria, Zuid-Afrika, Angola en Kenia. Woza Taxi: Gqom Secret Stash Out Of The Locations (2016, ’24) gaat over de upcoming Gqom-scene in Durban in Zuid-Afrika.

Melkweg

Glodi Lugungu (1992) is op jonge leeftijd gevlucht uit Congo en opgegroeid in Dommelen, dichtbij Eindhoven, in een gezin met 9 kinderen. Hij werd opgevoed als voetballer, maar zijn vrienden zagen in hem een jongen die meer thuishoort op een podium, dan op het voetbalveld. “Glodi maakte zijn verhalen vaak mooier dan ze waren. Of hij verzon dingen. Kwam hij thuis van voetbal, zei hij dat hij drie keer had gescoord. Belden zijn ouders de trainer, had hij niet eens gespeeld.” Hij waagde de sprong bij comedyclub Toomler in Amsterdam. Met succes. In 2017 deed hij auditie bij Comedytrain en er volgde een aspirant-lidmaatschap bij het collectief. In 2018 won Glodi zowel de jury- als de publieksprijs van het Amsterdams Kleinkunst Festival.  2020 wordt hét jaar voor Glodi Lugungu. Hij heeft er zin in. Eindelijk mag hij doen waar hij daarvoor alleen van droomde: zijn eerste avondvullende theatershow maken. Glodi neemt ons met zijn onverwachte opvattingen en hilarische verhalen mee naar de andere kant van het verhaal. De Volkskrant riep Glodi uit tot hét comedytalent van 2020. Daar zou je klamme handen van kunnen krijgen. Maar ach.

demeervaart

Als je familie wortels in Afrika heeft, ben jij dan ook Afrikaans? En kan je daar dan trots op zijn? En waarom eigenlijk? Waarom zou je trots zijn op iets waar je geen invloed op hebt gehad? Waar ben je precies zo trots op? En zijn wij even trots op onze Nederlandse wortels? Sheralynn Adriaansz voert ons op een zeer persoonlijke reis mee naar wat zij denkt dat haar culturele identiteit is. Een reis vol desillusies, vergissingen, schaamte en ongemak. ‘BEIGE’ is een voorstelling over wortels en nageslacht. Een ontroerend eerlijke en komische voorstelling vol onwetendheid, confrontaties, rituelen en ongemak.

bellevue

Voor deze editie van Galerie Mercatorplein werkte Foam samen met de Nieuw Amsterdam Academie. De Nieuw Amsterdam Academie wil jongeren uit Nieuw-West bewuster maken van hun persoonlijke ontwikkeling, hun omgeving en de actieve rol die ze hierin kunnen spelen. In samenwerking met curator Kim Koppers en fotograaf Angela Tellier maakten Pien, Soumaya, Rieke, Jochem en Kristen een selectie uit het werk van Johny Pitts. Via de QR codes op de foto’s kun je luisteren naar de verhalen van de jongeren bij de beelden.
De term ‘Afropean’ is in de jaren negentig bedacht door Marie Daulne, een Belgisch-Congolese muzikant die optreedt als Zap Mama en door de Schotse muzikant David Byrne. Zij zagen in Europa een nieuw continent ontstaan waarop zwarte gemeenschappen een sterke invloed hebben. Voor Pitts suggereerde de term ‘Afropean’ dat hij zowel een enkele bi-culturele identiteit kon hebben als dat hij zich kon identificeren met één van de losse delen van die identiteit. “Ik kon alle verschillende elementen opnemen in mijn identiteit en ze van mijzelf maken. De uiteengevallen fragmenten van mijn Afropean-ervaring vormden een mozaïek in mijn hoofd (...) de Afropean realiteit was een ‘bricolage of blackness’ en ik had een Afrika ervaren dat zowel in, als van Europa was.” Pitts legt zijn reis vast met zijn camera en in zijn boek Afropean. Notes from Black Europe. Zijn impressies van de steden – graffiti, sneeuw, figuren, metrostations – vangt hij in verstilde, atmosferische foto’s in tinten zwart en wit. De mensen in de verschillende stadslandschappen van Europa lijken verzonken in hun eigen gedachten en reflecteren gevoelens van introspectie en eenzaamheid die Pitts misschien ook zelf kent.

mercatorplein

In Afropean writer and photographer journalist Johny Pitts (Sheffield, UK) examines the life of black communities, travelling across Europe. In search of the "Afropean" identity he went across the continent travelling from London to Paris, via Brussels, Amsterdam, Berlin, Stockholm, Moscow, Rome, Marseille, Madrid and Lisbon sketching an underexposed story about the continent in words and images. He travelled to Amsterdam to hear from The Black Archives about Hermina and Otto Huiswoud, fighters against colonialism and for black communism. He documented Cova Da Moura, the Cape Verdean Favela on the outskirts of Lisbon with its own underground economy and visited the Clichy Sous Bois district in Paris, where uprisings erupted in 2005 following the deaths of Bouna and Zyed, two boys who died after a chase hidden from the police.
To ensure a smooth visit, an online ticket reservation is preferred. Click here to reserve your ticket or here to read more information.

foam

Melkweg Expo presenteert Farren van Wyk en haar project Die lewe is nie reg vir my nie op Photoville in New York City. Farren van Wyk (1993) werd geboren in Salsoneville, Port Elizabeth, een paar kilometer van Schauderville, maar woont sinds haar zesde in Nederland. Ze bestudeert de bendecultuur van Schauderville sinds 2016 van binnenuit. Ze ontmoette mannen die hun identiteit vormden terwijl ze deel uitmaakten van een bende en die soms ook vreedzaam uit de groep stapten. Van Wyk ging meermaals terug naar Schauderville om te kijken hoe hun leven zich ontwikkelde terwijl het aantal bende gerelateerde misdaden steeds toenam. Ze toont de positieve en meer humane kant van een gemeenschap die steeds als agressief en gevaarlijk gestereotypeerd wordt en waar bendeoorlogen deel uitmaken van het dagelijks leven.

melkweg

ROCKS is een film van regisseur Sarah Gavron (SUFFRAGETTE): een levendig en hoopvol portret van een groep tienermeiden over vriendschap en opgroeien in wereldstad Londen. “In de geest van Ken Loach’s KES of Céline Sciamma’s GIRLHOOD”, aldus The Guardian (★★★★★).
De Brits-Nigeriaanse Shola – ook wel ‘Rocks’ genoemd – is vijftien jaar. Volgens de docenten op school moet ze gaan nadenken over haar toekomst, maar ze is vooral bezig met wat zich in haar thuissituatie afspeelt. Haar vader is overleden en nadat haar moeder plotseling vertrekt, neemt Rocks de zorg van haar jongere broertje Emmanuel op zich. Gelukkig staat ze er niet helemaal alleen voor en wordt ze omringd door haar vriendinnen. Regisseur Sarah Gavron werkte voor ROCKS met veel getalenteerde vrouwelijke crewleden, onder wie Hélène Louvart, de cameravrouw achter Alice Rohrwacher’s LAZZARO FELICE. Na de wereldpremière in Toronto reisde Sarah Gavron met ROCKS naar het IFFR, waar de film werd omarmd door pers en publiek.

cineart filmladder

Cinema Delicatessen brengt Prison for Profit, een film van Femke en Ilse van Velzen uit in de bioscopen. Klokkenluiders, ex-gedetineerden en een onderzoeksjournalist tekenen een schokkend beeld van de eerste geprivatiseerde gevangenis in Zuid-Afrika. Dit is wat er gebeurt wanneer ingewikkelde overheidstaken als detentie en reclassering aan marktwerking worden overgelaten, en zonder toezicht worden uitgevoerd door grote internationale corporaties. Een fenomeen dat ontstond door bezuinigingen. In Prison for Profit – een film van de tweelingzussen Femke en Ilse van Velzen (Weapon of War) – volgen we onderzoeksjournalist Ruth Hopkins en de levens van ex-gedetineerden en gevangenbewaarders van de Zuid-Afrikaanse Manguang gevangenis, die privaat gerund wordt door de controversiële Britse multinational G4S.

filmladder prisonforprofit

Als je familie wortels in Afrika heeft, ben jij dan ook Afrikaans? En kan je daar dan trots op zijn? En waarom eigenlijk? Waarom zou je trots zijn op iets waar je geen invloed op hebt gehad? Waar ben je precies zo trots op? En zijn wij even trots op onze Nederlandse wortels? Sheralynn Adriaansz voert ons op een zeer persoonlijke reis mee naar wat zij denkt dat haar culturele identiteit is. Een reis vol desillusies, vergissingen, schaamte en ongemak. ‘BEIGE’ is een voorstelling over wortels en nageslacht. Een ontroerend eerlijke en komische voorstelling vol onwetendheid, confrontaties, rituelen en ongemak.

bellevue