Agenda 22 - 28 Augustus 2021

An exciting exhibition with the works of 22 artists opened last Saturday at Nuweland Gallery in Oosterzee-Buren, in the north of the Netherlands. Between Strangers is curated by South African artist Morné Visagie. Participating artists are from Namibia, Zimbabwe, Germany, Mexico, South Korea and the US.
“The exhibition includes striking examples of contemporary printmaking, painting, sculpture, photography, ceramics, textile and installaties”, Visagie says.  The exhibition runs until 9 october. For more information check out: nuweland.nl

moreinfo

Moya is an acrobatic art film, rooted in South African culture and seen through the eyes of our youth. Through the use of traditional circus disciplines, as well as indigenous dance, certain scenes subtly address social injustices, others revisit the history of cultural art forms and explore themes such as brotherhood and fraternity despite race. Moya is a strong representation of what Zip Zap Circus ultimately stands for. It is a reflection of the past, present and future of this multicultural cast and nation, which is celebrated through the beauty of art and movement to bring people together. Watch onDemand (available from 6 August)

moreinfo

Met uitgestrekte panorama’s van de Amerikaanse Westkust blies Hans Broek (Veenendaal, 1965) 25 jaar geleden het landschapsschilderij nieuw leven in. Daarvan zijn in de collectie van De Pont diverse voorbeelden te vinden. In de tentoonstelling The Things I Used To Do speelt het landschap opnieuw een belangrijke rol. Maar in plaats van de witgepleisterde stadsvilla’s van Los Angeles zien we nu forten, kerkers, celdeuren en huizen van plantagebezitters langs de kusten aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. Ze figureren als stille getuigen van het Nederlandse slavernijverleden. Broek raakte door dat verleden geïntrigeerd in de tijd dat hij in Amerika woonde en de kloof tussen de witte en de Afro-Amerikaanse bevolking dagelijks ervoer. Hij verdiepte zich in de geschiedenis van de slavernij en reisde naar Ghana, Senegal, Suriname en Curaçao. Als nazaat van een zeventiende-eeuws bestuurslid van de admiraliteit – die nauw met de slavenhandel was verbonden – voelde hij zich persoonlijk betrokken bij een van de pijnlijkste momenten uit de Nederlandse geschiedenis. In deze omvangrijke serie schilderijen grijpt Broek terug naar de meer expressionistische stijl van zijn vroege werk. De verf voelt zwaar en drukkend – zelfs het sprankelende licht ontkomt daar niet aan. Dat gevoel wordt versterkt door teksten met data en plaats delict. Zo confronteren de vaak immense doeken ons met een duister verleden, waarbij ze tegelijkertijd als land- en als geheugenkaarten fungeren. Beluister en bekijk ook de podcast van Richard Kofi, in gesprek met Hans Broek.

museumdepont

Het Stedelijk gaat zijn collectie op een nieuwe, meer thematisch geordende manier laten zien. In drie fases wordt de collectieopstelling geheel vervangen, te beginnen met de meest hedendaagse werken. Op 10 juli trappen we af met de kunst en vormgeving van 1980 tot nu. In Tomorrow is a Different Day zijn werken van internationale kunstenaars en vormgevers te zien die medeverantwoordelijk zijn voor de veranderingen van vandaag en morgen. Ze verzetten zich tegen de status quo en bieden andere perspectieven. Enkele kunstenaars in de nieuwe collectieopstelling waren lange tijd minder zichtbaar in het museum. Voor Tomorrow is a Different Day zochten de conservatoren naar niet getoonde narratieven om naast de bekendere namen te laten zien. Daarnaast kocht het Stedelijk gericht een aantal nieuwe werken aan van onder andere Martine Syms, El Anatsui (Ghana), Marcel Pinas en Anna Tereshkina om de collectie te verdiepen. Aan de hand van verschillende thema’s als protest in de stad, ecologie, digitalisering en migratie worden meerdere geschiedenissen in deze nieuwe collectieopstelling verteld; met werken van vertrouwde en minder bekende namen als Steve McQueen, Rineke Dijkstra, Wolfgang Tillmans, Marlene Dumas (Zuid-Afrika), Sheila Hicks, Simnikiwe Buhlungu (Zuid-Afrika), Harvey Bouterse, Remy Jungerman en Danielle Dean. De presentatie is in tegenstelling tot de laatste opstelling niet chronologisch, maar thematisch geordend en confronteert ons met een veranderende wereld. Ze wil de bezoeker enerzijds verleiden, maar telkens ook aan het denken zetten. Esthetische vraagstellingen bergen vaak evenzogoed ethische vraagstellingen in zich. Zo vestigt Otobong Nkanga (Nigeria) met haar installatie In Pursuit of Bling de aandacht op de uitbuiting van de aarde, en in het bijzonder de manier waarop grondstoffen ergens worden gedolven om elders te worden verhandeld en gebruikt.

stedelijkmuseum

Stevenson Gallery Amsterdam is pleased to present 021 - 2021, a happy summer painting show with no concept beyond ‘paintings made in Cape Town in 2021’. Exhibiting artists: Zander Blom, Jared Ginsburg, Georgina Gratrix, Ian Grose, Mawande Ka Zenzile, Dada Khanyisa, Kaylin Moonsamy, Richard Mudariki, Simphiwe Ndzube, Asemahle Ntlonti, Deborah Poynton, Cinga Samson and Penny Siopis. The Amsterdam gallery is open, appointments not required except for the opening day, 8 July - click here to schedule a visit. Please email ams@stevenson.info with any inquiries.

moreinfo

 

Voorlinden presenteert de eerste solotentoonstelling van kunstenaar Robin Rhode (Zuid-Afrika, 1976) in Nederland. Met dit overzicht viert Voorlinden zijn artistieke reis van 2000 tot nu toe. Of het nu een foto, film, sculptuur of performance is, al zijn werken beginnen met een tekening. Robin gebruikt de muur als zijn canvas, waarop hij met zijn tijdelijke interventies een imaginaire wereld verbeeldt. In aanloop naar de tentoonstelling neemt Robin je in korte video’s mee in zijn studio, vertelt over zijn favoriete werken, zijn inspiratiebronnen en over zijn voorbereidingen voor de tentoonstelling bij Voorlinden.  De muur is een belangrijk motief en podium. Deze vormt voor Robin geen begrenzing, maar een raam naar de verbeelding. Met krijt, houtskool en verf tekent hij op de muur het decor voor zijn performances, die hij vastlegt op foto of film. Robin is een ware illusionist. Hij weet met slechts enkele lijnen een hele wereld tot leven te wekken en prikkelt daarmee ook onze verbeeldingskracht. In de afgelopen twee decennia heeft Robin een veelomvattend oeuvre neergezet met een sterk eigen signatuur. Zijn werk is speels en zit vol met verwijzingen naar de muziek, poëzie, kunst en geschiedenis. Zijn oeuvre wordt gekarakteriseerd door een visuele combinatie van street art, tekeningen, schilderijen, sculpturen, performances, film en fotografie. Zijn favoriete materialen zijn houtskool, krijt en verf en je herkent zijn werk aan de eenvoudige en heldere vormentaal. Door de jaren heen transformeert Robin van eenzame performer naar een regisseur van een gezelschap waarmee hij samen meer ambitieuze producties realiseert. Robins artistieke reis begint in zijn vaderland Zuid-Afrika, om vervolgens met zijn interventies de wereld over te trekken.

museumvoorlinden

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

In the exhibition at the Friends of S.M.A.K in Gent, South African artist Neo Matloga presented a selection of works that haven’t been seen physically in Europe. This presentation marks his first institutional exhibition in Belgium. The show opened May 29^th, for those who will be in the vicinity, the show ends August 29^th. Coordinated by Nadia Bijl. Neo has been selected as one of 30 artists to participate in Watou 2021, a festival coordinated by a trio of curators Benedicte Goesaert, Chantal Pattyn and Peter Verhelst. 'The 40th edition represents movement, harmony, humanity and intensity.' The festival is in Watou, Belgium and is open until September 5^th. Also, thrilled to be showing his large scale intimate collage paintings in my whole body changed into something else, a group exhibition taking place across the Stevenson galleries in Cape Town and Johannesburg, South Africa. The show is curated by Sisipho Ngodwana and Sinazo Chiya. Open from 15^th of July till 3^rd September.

smak watou stevenson

Solotentoonstelling ‘The unexpected universe’ met schilderijen en collages van Sanda Amadou (Benin). De tentoonstelling wordt zaterdag 11 sep. feestelijk afgesloten met een hapje en een drankje tijdens uw bezoek. The unexpected universe is een grotendeels zwart-witte wereld met een zweem van kleur, ergens tussen realiteit en fantasie. Met zijn unieke semi-abstracte beeldtaal, herinterpreteert Amadou het nomadische Fulani universum en brengt dit tot leven. Een droomwereld gevormd door verschillende verstrengelde en soms overlappende elementen (touwen, lianen, knopen, bladeren, cirkels en andere patronen uit de oeroude Fulani tattoes), verhalend over humanisme, weerstand, vasthoudendheid, veerkracht, moed, vrijheid en nog wat andere observaties. Zijn werken lijken te gehoorzamen aan een rigoureuze geometrie en vormen complexe architecturen, die tegelijkertijd speels en verrassend fragiel zijn. Lijnen, cirkels, driehoeken en vierhoeken, semi-wiskundige figuren die nooit perfect zijn, verbinden Fulani-symbolen van het natuurlijke leven met touwen aan de basis. Zijn beelden resulteren in denkbeeldige vormen en groteske figuren die een haveloze kwetsbaarheid laten zien, etherisch en altijd in beweging. Ze laten de toeschouwer een glimp opvangen van een onwerkelijke essentie. Amadou wordt zowel in eigen land als internationaal erkend. Hij heeft door de jaren heen deelgenomen aan vele solo- en collectieve tentoonstellingen, onder meer in Benin Republic, Ghana, Nigeria, Zuid-Afrika, Senegal, Dubai, Duitsland, Nederland en de VS (San Francisco, New York) en was te zien op grote internationale kunsttentoonstellingen en beurzen zoals World Art Dubai en op ARTX Lagos (Nigeria), en is later dit jaar te zien op AKAA Paris.”

meer info

Mantoa, een oude vrouw uit Lesotho, vindt dat haar tijd is gekomen en bereidt zich voor op de dood. Als ze echter te horen krijgt dat er plannen bestaan om haar hele woongebied onder water te zetten voor de aanleg van een stuwmeer, komt ze in verzet – met alle levenskracht die ze nog in zich heeft. In This is Not a Burial, It's a Resurrection vertelt de Lesothaanse regisseur Lemohang Jeremiah Mosese dit verhaal. Hij weet waarover hij spreekt; het dorp en dus ook het huis van zijn grootmoeder staat op het punt van de aardbodem weggevaagd te worden door het water. Lesotho heeft dankzij de bergen water in overvloed, in tegenstelling tot Zuid-Afrika, het land dat Lesotho aan alle kanten omsluit. In het zg. Highlands Water Project is afgesproken dat Lesotho jaarlijks miljoenen kubieke meter water naar Zuid-Afrika transporteert. De infrastructuur die daarvoor nodig is, kanalen, dammen,stuwmeren, enz., heeft een zware tol geëist. Niet alleen is het project funest voor natuur en milieu, ook heeft het vele sociale structuren totaal ontwricht.  Is deze film dan een protest tegen vooruitgang? Mosese: "Persoonlijk ben ik niet voor of tegen vooruitgang. Ik ben meer geïnteresseerd in de psychologische, spirituele en sociale aspecten die ermee samenhangen."  Vanuit een wijder perspectief is het een verhaal over de onverschilligheid van tijd en natuur – de cyclus van oud en nieuw, geboorte en dood gaat altijd door. "Door de ogen van Mantoa zien we dat ons veel duisters te wachten staat, maar uiteindelijk is het een film over de veerkracht van de menselijke geest."

filmladder

Every day various films, talks & events. The filmmakers — Lucrecia Martel (South America), Leopold Emmen (Europe), Lemohang Jeremiah Mosese (Africa), Carlos Reygadas (North America) and Jia Zhang-ke (Asia) — were each invited to make a work for the exhibition that exploits the three-dimensional gallery space rather than the two-dimensional cinema screen. For some of them, it was the first time they had created a cinematographic installation that explores the boundaries of their work and of the art of film in general. To mark the 75th anniversary of the Filmmuseum and the 50th International Film Festival Rotterdam (IFFR), Eye and the IFFR have selected five film directors from five continents as a way of celebrating the unlimited power and diversity of world cinema, which is so vital for the programming. Jia Zhang-ke (Fenyang, China, 1970). Nanouk Leopold & Daan Emmen (both born in Rotterdam in 1968). Lucrecia Martel (born in Salta, Argentina, 1966)/ Carlos Reygadas (born in Mexico City in 1971). Lemohang Jeremiah Mosese (born in Hlotse, Lesotho, in 1980) who rose to prominence as a filmmaker with her debut film The Swamp (2001), and more recently with the hallucinating Zama (2017). Time and space in her work are elastic and infinite, and the sound design often determines the final form of the film. In The Passage, her new installation at Eye, she works with heat images and voices from northern Argentina (qom, quechua, aymara, wichi and guarani), yet another attempt in unmasking the artificiality of race.

moreinfo

De komende zomer - van 19 t/m 28 augustus - staat de 11e editie van WCA op het programma.  In Rialto, De Balie én Rialto VU, met de beste films uit Afrika, Azië, Latijns-Amerika en het Caribisch gebied. Met Africadelic Première: Eyimofe (This is My Desire). De debuutfilm van de Nigeriaanse filmmakers en (tweeling)broers Arie en Chuko Esiri. De Afrikaanse cinema heeft een verrassend grote diversiteit aan thema’s. Dit laten wij zien tijdens het focusprogramma Actual Africa. Hoe verschillend alle films uit het festival ook zijn, een aantal thema's keert opvallend vaak terug, zoals de zoektocht naar een beter bestaan elders. Tijdens het festival zijn meerdere makers te gast voor live Q&A’s, waaronder de Belgisch-Congolese artiest en filmmaker Baloji.

WorldCinema  ActualAfrica

Op zondag 22 augustus host World Cinema Amsterdam x Africadelic in LantarenVenster een vertoning van de veelgeprezen Nigeriaanse film Eyimofe (This is My Desire, 2020). Dit drama, dat vorig jaar op Berlinale te zien was, portretteert het moderne leven in Lagos, de hoofdstad van Nigeria, door de ogen van twee inwoners die vergaande plannen hebben om de stad en het land te verlaten. Ook hebben we twee voorfilms voor jullie deze dag: de Gambiaanse ultra-short Help! (2020) en Ndanka Ndanka (2020), een nieuwe muziekvideo van het  Gambiaans/Senegalees/Nederlandse collectief Dandana met de Nigeriaanse albino Rastaman Simon Chedoke Uletu in de hoofdrol. De films worden ingeleid door Christopher Tijan Smith, de Gambiaanse acteur en scenarioschrijver van Help! die asiel heeft aangevraagd in Nederland en momenteel in een AZC in Assen verblijft. Eyimofe is de debuutfilm van de Nigeriaanse filmmakers en (tweeling)broers Arie en Chuko Esiri.

lantarenvenster

Op zondag 22 augustus host World Cinema Amsterdam x Africadelic in LantarenVenster een vertoning van Aloe Vera (2020), de nieuwe, veelgeprezen film van de Ghanese regisseur Peter Sedufia (Keteke). Ook is er een voorfilm, de Ghanese komedie The Fisherman (2018). De films wordt ingeleid door Ama van Dantzig, bestuurslid bij Africadelic en medeoprichter van Dr. Monk, een sociale onderneming met vestigingen in zowel Amsterdam als Accra. Wat was er eerder: de kip of het ei? In een ooit vredig dorp in Ghana is de discussie zo uit de hand gelopen, dat de dorpelingen besloten een permanente grens in het dorp aan te brengen; zij die tot het ‘kip-kamp’ behoren, wonen in het blauwe deel, de ‘ei-aanhangers’ in het gele en die grens mag nooit meer gepasseerd worden. Te midden van al deze perikelen worden de jonge Aloewin en Veralin verliefd op elkaar. Er is echter een groot probleem: hij woont in het blauwe deel, zij in het gele. Het verlangen samen te zijn is echter zo groot dat ze besluiten elkaar in het geheim buiten de grenzen van het dorp te ontmoeten. Als hun ouders, ook nog eens de leiders van beide kampen, dat ontdekken, zijn de rapen gaar. Ze moeten een manier vinden om de twee gemeenschappen bij elkaar te brengen. Kunnen de vijandige groepen één worden door de liefde tussen de twee? De Ghanese regisseur Peter Sedufia geeft in deze door hemzelf geschreven romantische film een originele wending aan het aloude verhaal van Romeo en Julia, met daarin een kritiek op het tribalisme in zijn land. Aloe Vera werd in 2019 opgenomen in Dabala, in de Voltaregio in Ghana, en ging in 2020 in première in Accra.

lantarenvenster

An exciting exhibition with the works of 22 artists opened last Saturday at Nuweland Gallery in Oosterzee-Buren, in the north of the Netherlands. Between Strangers is curated by South African artist Morné Visagie. Participating artists are from Namibia, Zimbabwe, Germany, Mexico, South Korea and the US.
“The exhibition includes striking examples of contemporary printmaking, painting, sculpture, photography, ceramics, textile and installaties”, Visagie says.  The exhibition runs until 9 october. For more information check out: nuweland.nl

moreinfo

Moya is an acrobatic art film, rooted in South African culture and seen through the eyes of our youth. Through the use of traditional circus disciplines, as well as indigenous dance, certain scenes subtly address social injustices, others revisit the history of cultural art forms and explore themes such as brotherhood and fraternity despite race. Moya is a strong representation of what Zip Zap Circus ultimately stands for. It is a reflection of the past, present and future of this multicultural cast and nation, which is celebrated through the beauty of art and movement to bring people together. Watch onDemand (available from 6 August)

moreinfo

Met uitgestrekte panorama’s van de Amerikaanse Westkust blies Hans Broek (Veenendaal, 1965) 25 jaar geleden het landschapsschilderij nieuw leven in. Daarvan zijn in de collectie van De Pont diverse voorbeelden te vinden. In de tentoonstelling The Things I Used To Do speelt het landschap opnieuw een belangrijke rol. Maar in plaats van de witgepleisterde stadsvilla’s van Los Angeles zien we nu forten, kerkers, celdeuren en huizen van plantagebezitters langs de kusten aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. Ze figureren als stille getuigen van het Nederlandse slavernijverleden. Broek raakte door dat verleden geïntrigeerd in de tijd dat hij in Amerika woonde en de kloof tussen de witte en de Afro-Amerikaanse bevolking dagelijks ervoer. Hij verdiepte zich in de geschiedenis van de slavernij en reisde naar Ghana, Senegal, Suriname en Curaçao. Als nazaat van een zeventiende-eeuws bestuurslid van de admiraliteit – die nauw met de slavenhandel was verbonden – voelde hij zich persoonlijk betrokken bij een van de pijnlijkste momenten uit de Nederlandse geschiedenis. In deze omvangrijke serie schilderijen grijpt Broek terug naar de meer expressionistische stijl van zijn vroege werk. De verf voelt zwaar en drukkend – zelfs het sprankelende licht ontkomt daar niet aan. Dat gevoel wordt versterkt door teksten met data en plaats delict. Zo confronteren de vaak immense doeken ons met een duister verleden, waarbij ze tegelijkertijd als land- en als geheugenkaarten fungeren. Beluister en bekijk ook de podcast van Richard Kofi, in gesprek met Hans Broek.

museumdepont

Het Stedelijk gaat zijn collectie op een nieuwe, meer thematisch geordende manier laten zien. In drie fases wordt de collectieopstelling geheel vervangen, te beginnen met de meest hedendaagse werken. Op 10 juli trappen we af met de kunst en vormgeving van 1980 tot nu. In Tomorrow is a Different Day zijn werken van internationale kunstenaars en vormgevers te zien die medeverantwoordelijk zijn voor de veranderingen van vandaag en morgen. Ze verzetten zich tegen de status quo en bieden andere perspectieven. Enkele kunstenaars in de nieuwe collectieopstelling waren lange tijd minder zichtbaar in het museum. Voor Tomorrow is a Different Day zochten de conservatoren naar niet getoonde narratieven om naast de bekendere namen te laten zien. Daarnaast kocht het Stedelijk gericht een aantal nieuwe werken aan van onder andere Martine Syms, El Anatsui (Ghana), Marcel Pinas en Anna Tereshkina om de collectie te verdiepen. Aan de hand van verschillende thema’s als protest in de stad, ecologie, digitalisering en migratie worden meerdere geschiedenissen in deze nieuwe collectieopstelling verteld; met werken van vertrouwde en minder bekende namen als Steve McQueen, Rineke Dijkstra, Wolfgang Tillmans, Marlene Dumas (Zuid-Afrika), Sheila Hicks, Simnikiwe Buhlungu (Zuid-Afrika), Harvey Bouterse, Remy Jungerman en Danielle Dean. De presentatie is in tegenstelling tot de laatste opstelling niet chronologisch, maar thematisch geordend en confronteert ons met een veranderende wereld. Ze wil de bezoeker enerzijds verleiden, maar telkens ook aan het denken zetten. Esthetische vraagstellingen bergen vaak evenzogoed ethische vraagstellingen in zich. Zo vestigt Otobong Nkanga (Nigeria) met haar installatie In Pursuit of Bling de aandacht op de uitbuiting van de aarde, en in het bijzonder de manier waarop grondstoffen ergens worden gedolven om elders te worden verhandeld en gebruikt.

stedelijkmuseum

Stevenson Gallery Amsterdam is pleased to present 021 - 2021, a happy summer painting show with no concept beyond ‘paintings made in Cape Town in 2021’. Exhibiting artists: Zander Blom, Jared Ginsburg, Georgina Gratrix, Ian Grose, Mawande Ka Zenzile, Dada Khanyisa, Kaylin Moonsamy, Richard Mudariki, Simphiwe Ndzube, Asemahle Ntlonti, Deborah Poynton, Cinga Samson and Penny Siopis. The Amsterdam gallery is open, appointments not required except for the opening day, 8 July - click here to schedule a visit. Please email ams@stevenson.info with any inquiries.

moreinfo

 

Voorlinden presenteert de eerste solotentoonstelling van kunstenaar Robin Rhode (Zuid-Afrika, 1976) in Nederland. Met dit overzicht viert Voorlinden zijn artistieke reis van 2000 tot nu toe. Of het nu een foto, film, sculptuur of performance is, al zijn werken beginnen met een tekening. Robin gebruikt de muur als zijn canvas, waarop hij met zijn tijdelijke interventies een imaginaire wereld verbeeldt. In aanloop naar de tentoonstelling neemt Robin je in korte video’s mee in zijn studio, vertelt over zijn favoriete werken, zijn inspiratiebronnen en over zijn voorbereidingen voor de tentoonstelling bij Voorlinden.  De muur is een belangrijk motief en podium. Deze vormt voor Robin geen begrenzing, maar een raam naar de verbeelding. Met krijt, houtskool en verf tekent hij op de muur het decor voor zijn performances, die hij vastlegt op foto of film. Robin is een ware illusionist. Hij weet met slechts enkele lijnen een hele wereld tot leven te wekken en prikkelt daarmee ook onze verbeeldingskracht. In de afgelopen twee decennia heeft Robin een veelomvattend oeuvre neergezet met een sterk eigen signatuur. Zijn werk is speels en zit vol met verwijzingen naar de muziek, poëzie, kunst en geschiedenis. Zijn oeuvre wordt gekarakteriseerd door een visuele combinatie van street art, tekeningen, schilderijen, sculpturen, performances, film en fotografie. Zijn favoriete materialen zijn houtskool, krijt en verf en je herkent zijn werk aan de eenvoudige en heldere vormentaal. Door de jaren heen transformeert Robin van eenzame performer naar een regisseur van een gezelschap waarmee hij samen meer ambitieuze producties realiseert. Robins artistieke reis begint in zijn vaderland Zuid-Afrika, om vervolgens met zijn interventies de wereld over te trekken.

museumvoorlinden

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

In the exhibition at the Friends of S.M.A.K in Gent, South African artist Neo Matloga presented a selection of works that haven’t been seen physically in Europe. This presentation marks his first institutional exhibition in Belgium. The show opened May 29^th, for those who will be in the vicinity, the show ends August 29^th. Coordinated by Nadia Bijl. Neo has been selected as one of 30 artists to participate in Watou 2021, a festival coordinated by a trio of curators Benedicte Goesaert, Chantal Pattyn and Peter Verhelst. 'The 40th edition represents movement, harmony, humanity and intensity.' The festival is in Watou, Belgium and is open until September 5^th. Also, thrilled to be showing his large scale intimate collage paintings in my whole body changed into something else, a group exhibition taking place across the Stevenson galleries in Cape Town and Johannesburg, South Africa. The show is curated by Sisipho Ngodwana and Sinazo Chiya. Open from 15^th of July till 3^rd September.

smak watou stevenson

Solotentoonstelling ‘The unexpected universe’ met schilderijen en collages van Sanda Amadou (Benin). De tentoonstelling wordt zaterdag 11 sep. feestelijk afgesloten met een hapje en een drankje tijdens uw bezoek. The unexpected universe is een grotendeels zwart-witte wereld met een zweem van kleur, ergens tussen realiteit en fantasie. Met zijn unieke semi-abstracte beeldtaal, herinterpreteert Amadou het nomadische Fulani universum en brengt dit tot leven. Een droomwereld gevormd door verschillende verstrengelde en soms overlappende elementen (touwen, lianen, knopen, bladeren, cirkels en andere patronen uit de oeroude Fulani tattoes), verhalend over humanisme, weerstand, vasthoudendheid, veerkracht, moed, vrijheid en nog wat andere observaties. Zijn werken lijken te gehoorzamen aan een rigoureuze geometrie en vormen complexe architecturen, die tegelijkertijd speels en verrassend fragiel zijn. Lijnen, cirkels, driehoeken en vierhoeken, semi-wiskundige figuren die nooit perfect zijn, verbinden Fulani-symbolen van het natuurlijke leven met touwen aan de basis. Zijn beelden resulteren in denkbeeldige vormen en groteske figuren die een haveloze kwetsbaarheid laten zien, etherisch en altijd in beweging. Ze laten de toeschouwer een glimp opvangen van een onwerkelijke essentie. Amadou wordt zowel in eigen land als internationaal erkend. Hij heeft door de jaren heen deelgenomen aan vele solo- en collectieve tentoonstellingen, onder meer in Benin Republic, Ghana, Nigeria, Zuid-Afrika, Senegal, Dubai, Duitsland, Nederland en de VS (San Francisco, New York) en was te zien op grote internationale kunsttentoonstellingen en beurzen zoals World Art Dubai en op ARTX Lagos (Nigeria), en is later dit jaar te zien op AKAA Paris.”

meer info

Mantoa, een oude vrouw uit Lesotho, vindt dat haar tijd is gekomen en bereidt zich voor op de dood. Als ze echter te horen krijgt dat er plannen bestaan om haar hele woongebied onder water te zetten voor de aanleg van een stuwmeer, komt ze in verzet – met alle levenskracht die ze nog in zich heeft. In This is Not a Burial, It's a Resurrection vertelt de Lesothaanse regisseur Lemohang Jeremiah Mosese dit verhaal. Hij weet waarover hij spreekt; het dorp en dus ook het huis van zijn grootmoeder staat op het punt van de aardbodem weggevaagd te worden door het water. Lesotho heeft dankzij de bergen water in overvloed, in tegenstelling tot Zuid-Afrika, het land dat Lesotho aan alle kanten omsluit. In het zg. Highlands Water Project is afgesproken dat Lesotho jaarlijks miljoenen kubieke meter water naar Zuid-Afrika transporteert. De infrastructuur die daarvoor nodig is, kanalen, dammen,stuwmeren, enz., heeft een zware tol geëist. Niet alleen is het project funest voor natuur en milieu, ook heeft het vele sociale structuren totaal ontwricht.  Is deze film dan een protest tegen vooruitgang? Mosese: "Persoonlijk ben ik niet voor of tegen vooruitgang. Ik ben meer geïnteresseerd in de psychologische, spirituele en sociale aspecten die ermee samenhangen."  Vanuit een wijder perspectief is het een verhaal over de onverschilligheid van tijd en natuur – de cyclus van oud en nieuw, geboorte en dood gaat altijd door. "Door de ogen van Mantoa zien we dat ons veel duisters te wachten staat, maar uiteindelijk is het een film over de veerkracht van de menselijke geest."

filmladder

Every day various films, talks & events. The filmmakers — Lucrecia Martel (South America), Leopold Emmen (Europe), Lemohang Jeremiah Mosese (Africa), Carlos Reygadas (North America) and Jia Zhang-ke (Asia) — were each invited to make a work for the exhibition that exploits the three-dimensional gallery space rather than the two-dimensional cinema screen. For some of them, it was the first time they had created a cinematographic installation that explores the boundaries of their work and of the art of film in general. To mark the 75th anniversary of the Filmmuseum and the 50th International Film Festival Rotterdam (IFFR), Eye and the IFFR have selected five film directors from five continents as a way of celebrating the unlimited power and diversity of world cinema, which is so vital for the programming. Jia Zhang-ke (Fenyang, China, 1970). Nanouk Leopold & Daan Emmen (both born in Rotterdam in 1968). Lucrecia Martel (born in Salta, Argentina, 1966)/ Carlos Reygadas (born in Mexico City in 1971). Lemohang Jeremiah Mosese (born in Hlotse, Lesotho, in 1980) who rose to prominence as a filmmaker with her debut film The Swamp (2001), and more recently with the hallucinating Zama (2017). Time and space in her work are elastic and infinite, and the sound design often determines the final form of the film. In The Passage, her new installation at Eye, she works with heat images and voices from northern Argentina (qom, quechua, aymara, wichi and guarani), yet another attempt in unmasking the artificiality of race.

moreinfo

De komende zomer - van 19 t/m 28 augustus - staat de 11e editie van WCA op het programma.  In Rialto, De Balie én Rialto VU, met de beste films uit Afrika, Azië, Latijns-Amerika en het Caribisch gebied. Met Africadelic Première: Eyimofe (This is My Desire). De debuutfilm van de Nigeriaanse filmmakers en (tweeling)broers Arie en Chuko Esiri. De Afrikaanse cinema heeft een verrassend grote diversiteit aan thema’s. Dit laten wij zien tijdens het focusprogramma Actual Africa. Hoe verschillend alle films uit het festival ook zijn, een aantal thema's keert opvallend vaak terug, zoals de zoektocht naar een beter bestaan elders. Tijdens het festival zijn meerdere makers te gast voor live Q&A’s, waaronder de Belgisch-Congolese artiest en filmmaker Baloji.

WorldCinema  ActualAfrica

An exciting exhibition with the works of 22 artists opened last Saturday at Nuweland Gallery in Oosterzee-Buren, in the north of the Netherlands. Between Strangers is curated by South African artist Morné Visagie. Participating artists are from Namibia, Zimbabwe, Germany, Mexico, South Korea and the US.
“The exhibition includes striking examples of contemporary printmaking, painting, sculpture, photography, ceramics, textile and installaties”, Visagie says.  The exhibition runs until 9 october. For more information check out: nuweland.nl

moreinfo

Moya is an acrobatic art film, rooted in South African culture and seen through the eyes of our youth. Through the use of traditional circus disciplines, as well as indigenous dance, certain scenes subtly address social injustices, others revisit the history of cultural art forms and explore themes such as brotherhood and fraternity despite race. Moya is a strong representation of what Zip Zap Circus ultimately stands for. It is a reflection of the past, present and future of this multicultural cast and nation, which is celebrated through the beauty of art and movement to bring people together. Watch onDemand (available from 6 August)

moreinfo

Met uitgestrekte panorama’s van de Amerikaanse Westkust blies Hans Broek (Veenendaal, 1965) 25 jaar geleden het landschapsschilderij nieuw leven in. Daarvan zijn in de collectie van De Pont diverse voorbeelden te vinden. In de tentoonstelling The Things I Used To Do speelt het landschap opnieuw een belangrijke rol. Maar in plaats van de witgepleisterde stadsvilla’s van Los Angeles zien we nu forten, kerkers, celdeuren en huizen van plantagebezitters langs de kusten aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. Ze figureren als stille getuigen van het Nederlandse slavernijverleden. Broek raakte door dat verleden geïntrigeerd in de tijd dat hij in Amerika woonde en de kloof tussen de witte en de Afro-Amerikaanse bevolking dagelijks ervoer. Hij verdiepte zich in de geschiedenis van de slavernij en reisde naar Ghana, Senegal, Suriname en Curaçao. Als nazaat van een zeventiende-eeuws bestuurslid van de admiraliteit – die nauw met de slavenhandel was verbonden – voelde hij zich persoonlijk betrokken bij een van de pijnlijkste momenten uit de Nederlandse geschiedenis. In deze omvangrijke serie schilderijen grijpt Broek terug naar de meer expressionistische stijl van zijn vroege werk. De verf voelt zwaar en drukkend – zelfs het sprankelende licht ontkomt daar niet aan. Dat gevoel wordt versterkt door teksten met data en plaats delict. Zo confronteren de vaak immense doeken ons met een duister verleden, waarbij ze tegelijkertijd als land- en als geheugenkaarten fungeren. Beluister en bekijk ook de podcast van Richard Kofi, in gesprek met Hans Broek.

museumdepont

Het Stedelijk gaat zijn collectie op een nieuwe, meer thematisch geordende manier laten zien. In drie fases wordt de collectieopstelling geheel vervangen, te beginnen met de meest hedendaagse werken. Op 10 juli trappen we af met de kunst en vormgeving van 1980 tot nu. In Tomorrow is a Different Day zijn werken van internationale kunstenaars en vormgevers te zien die medeverantwoordelijk zijn voor de veranderingen van vandaag en morgen. Ze verzetten zich tegen de status quo en bieden andere perspectieven. Enkele kunstenaars in de nieuwe collectieopstelling waren lange tijd minder zichtbaar in het museum. Voor Tomorrow is a Different Day zochten de conservatoren naar niet getoonde narratieven om naast de bekendere namen te laten zien. Daarnaast kocht het Stedelijk gericht een aantal nieuwe werken aan van onder andere Martine Syms, El Anatsui (Ghana), Marcel Pinas en Anna Tereshkina om de collectie te verdiepen. Aan de hand van verschillende thema’s als protest in de stad, ecologie, digitalisering en migratie worden meerdere geschiedenissen in deze nieuwe collectieopstelling verteld; met werken van vertrouwde en minder bekende namen als Steve McQueen, Rineke Dijkstra, Wolfgang Tillmans, Marlene Dumas (Zuid-Afrika), Sheila Hicks, Simnikiwe Buhlungu (Zuid-Afrika), Harvey Bouterse, Remy Jungerman en Danielle Dean. De presentatie is in tegenstelling tot de laatste opstelling niet chronologisch, maar thematisch geordend en confronteert ons met een veranderende wereld. Ze wil de bezoeker enerzijds verleiden, maar telkens ook aan het denken zetten. Esthetische vraagstellingen bergen vaak evenzogoed ethische vraagstellingen in zich. Zo vestigt Otobong Nkanga (Nigeria) met haar installatie In Pursuit of Bling de aandacht op de uitbuiting van de aarde, en in het bijzonder de manier waarop grondstoffen ergens worden gedolven om elders te worden verhandeld en gebruikt.

stedelijkmuseum

Stevenson Gallery Amsterdam is pleased to present 021 - 2021, a happy summer painting show with no concept beyond ‘paintings made in Cape Town in 2021’. Exhibiting artists: Zander Blom, Jared Ginsburg, Georgina Gratrix, Ian Grose, Mawande Ka Zenzile, Dada Khanyisa, Kaylin Moonsamy, Richard Mudariki, Simphiwe Ndzube, Asemahle Ntlonti, Deborah Poynton, Cinga Samson and Penny Siopis. The Amsterdam gallery is open, appointments not required except for the opening day, 8 July - click here to schedule a visit. Please email ams@stevenson.info with any inquiries.

moreinfo

 

Voorlinden presenteert de eerste solotentoonstelling van kunstenaar Robin Rhode (Zuid-Afrika, 1976) in Nederland. Met dit overzicht viert Voorlinden zijn artistieke reis van 2000 tot nu toe. Of het nu een foto, film, sculptuur of performance is, al zijn werken beginnen met een tekening. Robin gebruikt de muur als zijn canvas, waarop hij met zijn tijdelijke interventies een imaginaire wereld verbeeldt. In aanloop naar de tentoonstelling neemt Robin je in korte video’s mee in zijn studio, vertelt over zijn favoriete werken, zijn inspiratiebronnen en over zijn voorbereidingen voor de tentoonstelling bij Voorlinden.  De muur is een belangrijk motief en podium. Deze vormt voor Robin geen begrenzing, maar een raam naar de verbeelding. Met krijt, houtskool en verf tekent hij op de muur het decor voor zijn performances, die hij vastlegt op foto of film. Robin is een ware illusionist. Hij weet met slechts enkele lijnen een hele wereld tot leven te wekken en prikkelt daarmee ook onze verbeeldingskracht. In de afgelopen twee decennia heeft Robin een veelomvattend oeuvre neergezet met een sterk eigen signatuur. Zijn werk is speels en zit vol met verwijzingen naar de muziek, poëzie, kunst en geschiedenis. Zijn oeuvre wordt gekarakteriseerd door een visuele combinatie van street art, tekeningen, schilderijen, sculpturen, performances, film en fotografie. Zijn favoriete materialen zijn houtskool, krijt en verf en je herkent zijn werk aan de eenvoudige en heldere vormentaal. Door de jaren heen transformeert Robin van eenzame performer naar een regisseur van een gezelschap waarmee hij samen meer ambitieuze producties realiseert. Robins artistieke reis begint in zijn vaderland Zuid-Afrika, om vervolgens met zijn interventies de wereld over te trekken.

museumvoorlinden

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

In the exhibition at the Friends of S.M.A.K in Gent, South African artist Neo Matloga presented a selection of works that haven’t been seen physically in Europe. This presentation marks his first institutional exhibition in Belgium. The show opened May 29^th, for those who will be in the vicinity, the show ends August 29^th. Coordinated by Nadia Bijl. Neo has been selected as one of 30 artists to participate in Watou 2021, a festival coordinated by a trio of curators Benedicte Goesaert, Chantal Pattyn and Peter Verhelst. 'The 40th edition represents movement, harmony, humanity and intensity.' The festival is in Watou, Belgium and is open until September 5^th. Also, thrilled to be showing his large scale intimate collage paintings in my whole body changed into something else, a group exhibition taking place across the Stevenson galleries in Cape Town and Johannesburg, South Africa. The show is curated by Sisipho Ngodwana and Sinazo Chiya. Open from 15^th of July till 3^rd September.

smak watou stevenson

Solotentoonstelling ‘The unexpected universe’ met schilderijen en collages van Sanda Amadou (Benin). De tentoonstelling wordt zaterdag 11 sep. feestelijk afgesloten met een hapje en een drankje tijdens uw bezoek. The unexpected universe is een grotendeels zwart-witte wereld met een zweem van kleur, ergens tussen realiteit en fantasie. Met zijn unieke semi-abstracte beeldtaal, herinterpreteert Amadou het nomadische Fulani universum en brengt dit tot leven. Een droomwereld gevormd door verschillende verstrengelde en soms overlappende elementen (touwen, lianen, knopen, bladeren, cirkels en andere patronen uit de oeroude Fulani tattoes), verhalend over humanisme, weerstand, vasthoudendheid, veerkracht, moed, vrijheid en nog wat andere observaties. Zijn werken lijken te gehoorzamen aan een rigoureuze geometrie en vormen complexe architecturen, die tegelijkertijd speels en verrassend fragiel zijn. Lijnen, cirkels, driehoeken en vierhoeken, semi-wiskundige figuren die nooit perfect zijn, verbinden Fulani-symbolen van het natuurlijke leven met touwen aan de basis. Zijn beelden resulteren in denkbeeldige vormen en groteske figuren die een haveloze kwetsbaarheid laten zien, etherisch en altijd in beweging. Ze laten de toeschouwer een glimp opvangen van een onwerkelijke essentie. Amadou wordt zowel in eigen land als internationaal erkend. Hij heeft door de jaren heen deelgenomen aan vele solo- en collectieve tentoonstellingen, onder meer in Benin Republic, Ghana, Nigeria, Zuid-Afrika, Senegal, Dubai, Duitsland, Nederland en de VS (San Francisco, New York) en was te zien op grote internationale kunsttentoonstellingen en beurzen zoals World Art Dubai en op ARTX Lagos (Nigeria), en is later dit jaar te zien op AKAA Paris.”

meer info

Mantoa, een oude vrouw uit Lesotho, vindt dat haar tijd is gekomen en bereidt zich voor op de dood. Als ze echter te horen krijgt dat er plannen bestaan om haar hele woongebied onder water te zetten voor de aanleg van een stuwmeer, komt ze in verzet – met alle levenskracht die ze nog in zich heeft. In This is Not a Burial, It's a Resurrection vertelt de Lesothaanse regisseur Lemohang Jeremiah Mosese dit verhaal. Hij weet waarover hij spreekt; het dorp en dus ook het huis van zijn grootmoeder staat op het punt van de aardbodem weggevaagd te worden door het water. Lesotho heeft dankzij de bergen water in overvloed, in tegenstelling tot Zuid-Afrika, het land dat Lesotho aan alle kanten omsluit. In het zg. Highlands Water Project is afgesproken dat Lesotho jaarlijks miljoenen kubieke meter water naar Zuid-Afrika transporteert. De infrastructuur die daarvoor nodig is, kanalen, dammen,stuwmeren, enz., heeft een zware tol geëist. Niet alleen is het project funest voor natuur en milieu, ook heeft het vele sociale structuren totaal ontwricht.  Is deze film dan een protest tegen vooruitgang? Mosese: "Persoonlijk ben ik niet voor of tegen vooruitgang. Ik ben meer geïnteresseerd in de psychologische, spirituele en sociale aspecten die ermee samenhangen."  Vanuit een wijder perspectief is het een verhaal over de onverschilligheid van tijd en natuur – de cyclus van oud en nieuw, geboorte en dood gaat altijd door. "Door de ogen van Mantoa zien we dat ons veel duisters te wachten staat, maar uiteindelijk is het een film over de veerkracht van de menselijke geest."

filmladder

Every day various films, talks & events. The filmmakers — Lucrecia Martel (South America), Leopold Emmen (Europe), Lemohang Jeremiah Mosese (Africa), Carlos Reygadas (North America) and Jia Zhang-ke (Asia) — were each invited to make a work for the exhibition that exploits the three-dimensional gallery space rather than the two-dimensional cinema screen. For some of them, it was the first time they had created a cinematographic installation that explores the boundaries of their work and of the art of film in general. To mark the 75th anniversary of the Filmmuseum and the 50th International Film Festival Rotterdam (IFFR), Eye and the IFFR have selected five film directors from five continents as a way of celebrating the unlimited power and diversity of world cinema, which is so vital for the programming. Jia Zhang-ke (Fenyang, China, 1970). Nanouk Leopold & Daan Emmen (both born in Rotterdam in 1968). Lucrecia Martel (born in Salta, Argentina, 1966)/ Carlos Reygadas (born in Mexico City in 1971). Lemohang Jeremiah Mosese (born in Hlotse, Lesotho, in 1980) who rose to prominence as a filmmaker with her debut film The Swamp (2001), and more recently with the hallucinating Zama (2017). Time and space in her work are elastic and infinite, and the sound design often determines the final form of the film. In The Passage, her new installation at Eye, she works with heat images and voices from northern Argentina (qom, quechua, aymara, wichi and guarani), yet another attempt in unmasking the artificiality of race.

moreinfo

De komende zomer - van 19 t/m 28 augustus - staat de 11e editie van WCA op het programma.  In Rialto, De Balie én Rialto VU, met de beste films uit Afrika, Azië, Latijns-Amerika en het Caribisch gebied. Met Africadelic Première: Eyimofe (This is My Desire). De debuutfilm van de Nigeriaanse filmmakers en (tweeling)broers Arie en Chuko Esiri. De Afrikaanse cinema heeft een verrassend grote diversiteit aan thema’s. Dit laten wij zien tijdens het focusprogramma Actual Africa. Hoe verschillend alle films uit het festival ook zijn, een aantal thema's keert opvallend vaak terug, zoals de zoektocht naar een beter bestaan elders. Tijdens het festival zijn meerdere makers te gast voor live Q&A’s, waaronder de Belgisch-Congolese artiest en filmmaker Baloji.

WorldCinema  ActualAfrica

An exciting exhibition with the works of 22 artists opened last Saturday at Nuweland Gallery in Oosterzee-Buren, in the north of the Netherlands. Between Strangers is curated by South African artist Morné Visagie. Participating artists are from Namibia, Zimbabwe, Germany, Mexico, South Korea and the US.
“The exhibition includes striking examples of contemporary printmaking, painting, sculpture, photography, ceramics, textile and installaties”, Visagie says.  The exhibition runs until 9 october. For more information check out: nuweland.nl

moreinfo

Moya is an acrobatic art film, rooted in South African culture and seen through the eyes of our youth. Through the use of traditional circus disciplines, as well as indigenous dance, certain scenes subtly address social injustices, others revisit the history of cultural art forms and explore themes such as brotherhood and fraternity despite race. Moya is a strong representation of what Zip Zap Circus ultimately stands for. It is a reflection of the past, present and future of this multicultural cast and nation, which is celebrated through the beauty of art and movement to bring people together. Watch onDemand (available from 6 August)

moreinfo

Met uitgestrekte panorama’s van de Amerikaanse Westkust blies Hans Broek (Veenendaal, 1965) 25 jaar geleden het landschapsschilderij nieuw leven in. Daarvan zijn in de collectie van De Pont diverse voorbeelden te vinden. In de tentoonstelling The Things I Used To Do speelt het landschap opnieuw een belangrijke rol. Maar in plaats van de witgepleisterde stadsvilla’s van Los Angeles zien we nu forten, kerkers, celdeuren en huizen van plantagebezitters langs de kusten aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. Ze figureren als stille getuigen van het Nederlandse slavernijverleden. Broek raakte door dat verleden geïntrigeerd in de tijd dat hij in Amerika woonde en de kloof tussen de witte en de Afro-Amerikaanse bevolking dagelijks ervoer. Hij verdiepte zich in de geschiedenis van de slavernij en reisde naar Ghana, Senegal, Suriname en Curaçao. Als nazaat van een zeventiende-eeuws bestuurslid van de admiraliteit – die nauw met de slavenhandel was verbonden – voelde hij zich persoonlijk betrokken bij een van de pijnlijkste momenten uit de Nederlandse geschiedenis. In deze omvangrijke serie schilderijen grijpt Broek terug naar de meer expressionistische stijl van zijn vroege werk. De verf voelt zwaar en drukkend – zelfs het sprankelende licht ontkomt daar niet aan. Dat gevoel wordt versterkt door teksten met data en plaats delict. Zo confronteren de vaak immense doeken ons met een duister verleden, waarbij ze tegelijkertijd als land- en als geheugenkaarten fungeren. Beluister en bekijk ook de podcast van Richard Kofi, in gesprek met Hans Broek.

museumdepont

Het Stedelijk gaat zijn collectie op een nieuwe, meer thematisch geordende manier laten zien. In drie fases wordt de collectieopstelling geheel vervangen, te beginnen met de meest hedendaagse werken. Op 10 juli trappen we af met de kunst en vormgeving van 1980 tot nu. In Tomorrow is a Different Day zijn werken van internationale kunstenaars en vormgevers te zien die medeverantwoordelijk zijn voor de veranderingen van vandaag en morgen. Ze verzetten zich tegen de status quo en bieden andere perspectieven. Enkele kunstenaars in de nieuwe collectieopstelling waren lange tijd minder zichtbaar in het museum. Voor Tomorrow is a Different Day zochten de conservatoren naar niet getoonde narratieven om naast de bekendere namen te laten zien. Daarnaast kocht het Stedelijk gericht een aantal nieuwe werken aan van onder andere Martine Syms, El Anatsui (Ghana), Marcel Pinas en Anna Tereshkina om de collectie te verdiepen. Aan de hand van verschillende thema’s als protest in de stad, ecologie, digitalisering en migratie worden meerdere geschiedenissen in deze nieuwe collectieopstelling verteld; met werken van vertrouwde en minder bekende namen als Steve McQueen, Rineke Dijkstra, Wolfgang Tillmans, Marlene Dumas (Zuid-Afrika), Sheila Hicks, Simnikiwe Buhlungu (Zuid-Afrika), Harvey Bouterse, Remy Jungerman en Danielle Dean. De presentatie is in tegenstelling tot de laatste opstelling niet chronologisch, maar thematisch geordend en confronteert ons met een veranderende wereld. Ze wil de bezoeker enerzijds verleiden, maar telkens ook aan het denken zetten. Esthetische vraagstellingen bergen vaak evenzogoed ethische vraagstellingen in zich. Zo vestigt Otobong Nkanga (Nigeria) met haar installatie In Pursuit of Bling de aandacht op de uitbuiting van de aarde, en in het bijzonder de manier waarop grondstoffen ergens worden gedolven om elders te worden verhandeld en gebruikt.

stedelijkmuseum

Stevenson Gallery Amsterdam is pleased to present 021 - 2021, a happy summer painting show with no concept beyond ‘paintings made in Cape Town in 2021’. Exhibiting artists: Zander Blom, Jared Ginsburg, Georgina Gratrix, Ian Grose, Mawande Ka Zenzile, Dada Khanyisa, Kaylin Moonsamy, Richard Mudariki, Simphiwe Ndzube, Asemahle Ntlonti, Deborah Poynton, Cinga Samson and Penny Siopis. The Amsterdam gallery is open, appointments not required except for the opening day, 8 July - click here to schedule a visit. Please email ams@stevenson.info with any inquiries.

moreinfo

 

Voorlinden presenteert de eerste solotentoonstelling van kunstenaar Robin Rhode (Zuid-Afrika, 1976) in Nederland. Met dit overzicht viert Voorlinden zijn artistieke reis van 2000 tot nu toe. Of het nu een foto, film, sculptuur of performance is, al zijn werken beginnen met een tekening. Robin gebruikt de muur als zijn canvas, waarop hij met zijn tijdelijke interventies een imaginaire wereld verbeeldt. In aanloop naar de tentoonstelling neemt Robin je in korte video’s mee in zijn studio, vertelt over zijn favoriete werken, zijn inspiratiebronnen en over zijn voorbereidingen voor de tentoonstelling bij Voorlinden.  De muur is een belangrijk motief en podium. Deze vormt voor Robin geen begrenzing, maar een raam naar de verbeelding. Met krijt, houtskool en verf tekent hij op de muur het decor voor zijn performances, die hij vastlegt op foto of film. Robin is een ware illusionist. Hij weet met slechts enkele lijnen een hele wereld tot leven te wekken en prikkelt daarmee ook onze verbeeldingskracht. In de afgelopen twee decennia heeft Robin een veelomvattend oeuvre neergezet met een sterk eigen signatuur. Zijn werk is speels en zit vol met verwijzingen naar de muziek, poëzie, kunst en geschiedenis. Zijn oeuvre wordt gekarakteriseerd door een visuele combinatie van street art, tekeningen, schilderijen, sculpturen, performances, film en fotografie. Zijn favoriete materialen zijn houtskool, krijt en verf en je herkent zijn werk aan de eenvoudige en heldere vormentaal. Door de jaren heen transformeert Robin van eenzame performer naar een regisseur van een gezelschap waarmee hij samen meer ambitieuze producties realiseert. Robins artistieke reis begint in zijn vaderland Zuid-Afrika, om vervolgens met zijn interventies de wereld over te trekken.

museumvoorlinden

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

In the exhibition at the Friends of S.M.A.K in Gent, South African artist Neo Matloga presented a selection of works that haven’t been seen physically in Europe. This presentation marks his first institutional exhibition in Belgium. The show opened May 29^th, for those who will be in the vicinity, the show ends August 29^th. Coordinated by Nadia Bijl. Neo has been selected as one of 30 artists to participate in Watou 2021, a festival coordinated by a trio of curators Benedicte Goesaert, Chantal Pattyn and Peter Verhelst. 'The 40th edition represents movement, harmony, humanity and intensity.' The festival is in Watou, Belgium and is open until September 5^th. Also, thrilled to be showing his large scale intimate collage paintings in my whole body changed into something else, a group exhibition taking place across the Stevenson galleries in Cape Town and Johannesburg, South Africa. The show is curated by Sisipho Ngodwana and Sinazo Chiya. Open from 15^th of July till 3^rd September.

smak watou stevenson

Solotentoonstelling ‘The unexpected universe’ met schilderijen en collages van Sanda Amadou (Benin). De tentoonstelling wordt zaterdag 11 sep. feestelijk afgesloten met een hapje en een drankje tijdens uw bezoek. The unexpected universe is een grotendeels zwart-witte wereld met een zweem van kleur, ergens tussen realiteit en fantasie. Met zijn unieke semi-abstracte beeldtaal, herinterpreteert Amadou het nomadische Fulani universum en brengt dit tot leven. Een droomwereld gevormd door verschillende verstrengelde en soms overlappende elementen (touwen, lianen, knopen, bladeren, cirkels en andere patronen uit de oeroude Fulani tattoes), verhalend over humanisme, weerstand, vasthoudendheid, veerkracht, moed, vrijheid en nog wat andere observaties. Zijn werken lijken te gehoorzamen aan een rigoureuze geometrie en vormen complexe architecturen, die tegelijkertijd speels en verrassend fragiel zijn. Lijnen, cirkels, driehoeken en vierhoeken, semi-wiskundige figuren die nooit perfect zijn, verbinden Fulani-symbolen van het natuurlijke leven met touwen aan de basis. Zijn beelden resulteren in denkbeeldige vormen en groteske figuren die een haveloze kwetsbaarheid laten zien, etherisch en altijd in beweging. Ze laten de toeschouwer een glimp opvangen van een onwerkelijke essentie. Amadou wordt zowel in eigen land als internationaal erkend. Hij heeft door de jaren heen deelgenomen aan vele solo- en collectieve tentoonstellingen, onder meer in Benin Republic, Ghana, Nigeria, Zuid-Afrika, Senegal, Dubai, Duitsland, Nederland en de VS (San Francisco, New York) en was te zien op grote internationale kunsttentoonstellingen en beurzen zoals World Art Dubai en op ARTX Lagos (Nigeria), en is later dit jaar te zien op AKAA Paris.”

meer info

Mantoa, een oude vrouw uit Lesotho, vindt dat haar tijd is gekomen en bereidt zich voor op de dood. Als ze echter te horen krijgt dat er plannen bestaan om haar hele woongebied onder water te zetten voor de aanleg van een stuwmeer, komt ze in verzet – met alle levenskracht die ze nog in zich heeft. In This is Not a Burial, It's a Resurrection vertelt de Lesothaanse regisseur Lemohang Jeremiah Mosese dit verhaal. Hij weet waarover hij spreekt; het dorp en dus ook het huis van zijn grootmoeder staat op het punt van de aardbodem weggevaagd te worden door het water. Lesotho heeft dankzij de bergen water in overvloed, in tegenstelling tot Zuid-Afrika, het land dat Lesotho aan alle kanten omsluit. In het zg. Highlands Water Project is afgesproken dat Lesotho jaarlijks miljoenen kubieke meter water naar Zuid-Afrika transporteert. De infrastructuur die daarvoor nodig is, kanalen, dammen,stuwmeren, enz., heeft een zware tol geëist. Niet alleen is het project funest voor natuur en milieu, ook heeft het vele sociale structuren totaal ontwricht.  Is deze film dan een protest tegen vooruitgang? Mosese: "Persoonlijk ben ik niet voor of tegen vooruitgang. Ik ben meer geïnteresseerd in de psychologische, spirituele en sociale aspecten die ermee samenhangen."  Vanuit een wijder perspectief is het een verhaal over de onverschilligheid van tijd en natuur – de cyclus van oud en nieuw, geboorte en dood gaat altijd door. "Door de ogen van Mantoa zien we dat ons veel duisters te wachten staat, maar uiteindelijk is het een film over de veerkracht van de menselijke geest."

filmladder

Every day various films, talks & events. The filmmakers — Lucrecia Martel (South America), Leopold Emmen (Europe), Lemohang Jeremiah Mosese (Africa), Carlos Reygadas (North America) and Jia Zhang-ke (Asia) — were each invited to make a work for the exhibition that exploits the three-dimensional gallery space rather than the two-dimensional cinema screen. For some of them, it was the first time they had created a cinematographic installation that explores the boundaries of their work and of the art of film in general. To mark the 75th anniversary of the Filmmuseum and the 50th International Film Festival Rotterdam (IFFR), Eye and the IFFR have selected five film directors from five continents as a way of celebrating the unlimited power and diversity of world cinema, which is so vital for the programming. Jia Zhang-ke (Fenyang, China, 1970). Nanouk Leopold & Daan Emmen (both born in Rotterdam in 1968). Lucrecia Martel (born in Salta, Argentina, 1966)/ Carlos Reygadas (born in Mexico City in 1971). Lemohang Jeremiah Mosese (born in Hlotse, Lesotho, in 1980) who rose to prominence as a filmmaker with her debut film The Swamp (2001), and more recently with the hallucinating Zama (2017). Time and space in her work are elastic and infinite, and the sound design often determines the final form of the film. In The Passage, her new installation at Eye, she works with heat images and voices from northern Argentina (qom, quechua, aymara, wichi and guarani), yet another attempt in unmasking the artificiality of race.

moreinfo

De komende zomer - van 19 t/m 28 augustus - staat de 11e editie van WCA op het programma.  In Rialto, De Balie én Rialto VU, met de beste films uit Afrika, Azië, Latijns-Amerika en het Caribisch gebied. Met Africadelic Première: Eyimofe (This is My Desire). De debuutfilm van de Nigeriaanse filmmakers en (tweeling)broers Arie en Chuko Esiri. De Afrikaanse cinema heeft een verrassend grote diversiteit aan thema’s. Dit laten wij zien tijdens het focusprogramma Actual Africa. Hoe verschillend alle films uit het festival ook zijn, een aantal thema's keert opvallend vaak terug, zoals de zoektocht naar een beter bestaan elders. Tijdens het festival zijn meerdere makers te gast voor live Q&A’s, waaronder de Belgisch-Congolese artiest en filmmaker Baloji.

WorldCinema  ActualAfrica

An online exhibition celebrating a new generation of image-makers shaping the future of photography. Following the award-winning first edition of 2020, Foam presents a brand new online exhibition: Foam Talent 2021 | Digital. This multi-media platform showcases the work of 20 artists that were selected through the annual Foam Talent Call. Their projects are translated into the digital realm, supported by audio, video and interactive elements. Liberating the photographs from their frames and taking them beyond the museum walls, the exhibition pushes the boundaries of the medium and explores the outlines of its future form. It connects facets of the extensive Foam Talent programme, offering podcasts, Zoom talks, limited Editions and more. The visitor is invited to explore and immerse themselves in the endless possibilities and perspectives that contemporary photography has to offer. The fifteenth edition of Foam Talent presents a selection of 20 outstanding artists, each in their own way feeling the pulse of our times. In spite of the many challenges humankind was confronted with in 2020, Among the selected photographers for Foam Talent 2021 are: Kwabena Sekyi Appiah-nti (BE/GH), Delali Ayivi (TG/DE), Plantation (NG), Silvia Rosi (IT/TG)

Foam

An exciting exhibition with the works of 22 artists opened last Saturday at Nuweland Gallery in Oosterzee-Buren, in the north of the Netherlands. Between Strangers is curated by South African artist Morné Visagie. Participating artists are from Namibia, Zimbabwe, Germany, Mexico, South Korea and the US.
“The exhibition includes striking examples of contemporary printmaking, painting, sculpture, photography, ceramics, textile and installaties”, Visagie says.  The exhibition runs until 9 october. For more information check out: nuweland.nl

moreinfo

Moya is an acrobatic art film, rooted in South African culture and seen through the eyes of our youth. Through the use of traditional circus disciplines, as well as indigenous dance, certain scenes subtly address social injustices, others revisit the history of cultural art forms and explore themes such as brotherhood and fraternity despite race. Moya is a strong representation of what Zip Zap Circus ultimately stands for. It is a reflection of the past, present and future of this multicultural cast and nation, which is celebrated through the beauty of art and movement to bring people together. Watch onDemand (available from 6 August)

moreinfo

Met uitgestrekte panorama’s van de Amerikaanse Westkust blies Hans Broek (Veenendaal, 1965) 25 jaar geleden het landschapsschilderij nieuw leven in. Daarvan zijn in de collectie van De Pont diverse voorbeelden te vinden. In de tentoonstelling The Things I Used To Do speelt het landschap opnieuw een belangrijke rol. Maar in plaats van de witgepleisterde stadsvilla’s van Los Angeles zien we nu forten, kerkers, celdeuren en huizen van plantagebezitters langs de kusten aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. Ze figureren als stille getuigen van het Nederlandse slavernijverleden. Broek raakte door dat verleden geïntrigeerd in de tijd dat hij in Amerika woonde en de kloof tussen de witte en de Afro-Amerikaanse bevolking dagelijks ervoer. Hij verdiepte zich in de geschiedenis van de slavernij en reisde naar Ghana, Senegal, Suriname en Curaçao. Als nazaat van een zeventiende-eeuws bestuurslid van de admiraliteit – die nauw met de slavenhandel was verbonden – voelde hij zich persoonlijk betrokken bij een van de pijnlijkste momenten uit de Nederlandse geschiedenis. In deze omvangrijke serie schilderijen grijpt Broek terug naar de meer expressionistische stijl van zijn vroege werk. De verf voelt zwaar en drukkend – zelfs het sprankelende licht ontkomt daar niet aan. Dat gevoel wordt versterkt door teksten met data en plaats delict. Zo confronteren de vaak immense doeken ons met een duister verleden, waarbij ze tegelijkertijd als land- en als geheugenkaarten fungeren. Beluister en bekijk ook de podcast van Richard Kofi, in gesprek met Hans Broek.

museumdepont

Het Stedelijk gaat zijn collectie op een nieuwe, meer thematisch geordende manier laten zien. In drie fases wordt de collectieopstelling geheel vervangen, te beginnen met de meest hedendaagse werken. Op 10 juli trappen we af met de kunst en vormgeving van 1980 tot nu. In Tomorrow is a Different Day zijn werken van internationale kunstenaars en vormgevers te zien die medeverantwoordelijk zijn voor de veranderingen van vandaag en morgen. Ze verzetten zich tegen de status quo en bieden andere perspectieven. Enkele kunstenaars in de nieuwe collectieopstelling waren lange tijd minder zichtbaar in het museum. Voor Tomorrow is a Different Day zochten de conservatoren naar niet getoonde narratieven om naast de bekendere namen te laten zien. Daarnaast kocht het Stedelijk gericht een aantal nieuwe werken aan van onder andere Martine Syms, El Anatsui (Ghana), Marcel Pinas en Anna Tereshkina om de collectie te verdiepen. Aan de hand van verschillende thema’s als protest in de stad, ecologie, digitalisering en migratie worden meerdere geschiedenissen in deze nieuwe collectieopstelling verteld; met werken van vertrouwde en minder bekende namen als Steve McQueen, Rineke Dijkstra, Wolfgang Tillmans, Marlene Dumas (Zuid-Afrika), Sheila Hicks, Simnikiwe Buhlungu (Zuid-Afrika), Harvey Bouterse, Remy Jungerman en Danielle Dean. De presentatie is in tegenstelling tot de laatste opstelling niet chronologisch, maar thematisch geordend en confronteert ons met een veranderende wereld. Ze wil de bezoeker enerzijds verleiden, maar telkens ook aan het denken zetten. Esthetische vraagstellingen bergen vaak evenzogoed ethische vraagstellingen in zich. Zo vestigt Otobong Nkanga (Nigeria) met haar installatie In Pursuit of Bling de aandacht op de uitbuiting van de aarde, en in het bijzonder de manier waarop grondstoffen ergens worden gedolven om elders te worden verhandeld en gebruikt.

stedelijkmuseum

Stevenson Gallery Amsterdam is pleased to present 021 - 2021, a happy summer painting show with no concept beyond ‘paintings made in Cape Town in 2021’. Exhibiting artists: Zander Blom, Jared Ginsburg, Georgina Gratrix, Ian Grose, Mawande Ka Zenzile, Dada Khanyisa, Kaylin Moonsamy, Richard Mudariki, Simphiwe Ndzube, Asemahle Ntlonti, Deborah Poynton, Cinga Samson and Penny Siopis. The Amsterdam gallery is open, appointments not required except for the opening day, 8 July - click here to schedule a visit. Please email ams@stevenson.info with any inquiries.

moreinfo

 

Voorlinden presenteert de eerste solotentoonstelling van kunstenaar Robin Rhode (Zuid-Afrika, 1976) in Nederland. Met dit overzicht viert Voorlinden zijn artistieke reis van 2000 tot nu toe. Of het nu een foto, film, sculptuur of performance is, al zijn werken beginnen met een tekening. Robin gebruikt de muur als zijn canvas, waarop hij met zijn tijdelijke interventies een imaginaire wereld verbeeldt. In aanloop naar de tentoonstelling neemt Robin je in korte video’s mee in zijn studio, vertelt over zijn favoriete werken, zijn inspiratiebronnen en over zijn voorbereidingen voor de tentoonstelling bij Voorlinden.  De muur is een belangrijk motief en podium. Deze vormt voor Robin geen begrenzing, maar een raam naar de verbeelding. Met krijt, houtskool en verf tekent hij op de muur het decor voor zijn performances, die hij vastlegt op foto of film. Robin is een ware illusionist. Hij weet met slechts enkele lijnen een hele wereld tot leven te wekken en prikkelt daarmee ook onze verbeeldingskracht. In de afgelopen twee decennia heeft Robin een veelomvattend oeuvre neergezet met een sterk eigen signatuur. Zijn werk is speels en zit vol met verwijzingen naar de muziek, poëzie, kunst en geschiedenis. Zijn oeuvre wordt gekarakteriseerd door een visuele combinatie van street art, tekeningen, schilderijen, sculpturen, performances, film en fotografie. Zijn favoriete materialen zijn houtskool, krijt en verf en je herkent zijn werk aan de eenvoudige en heldere vormentaal. Door de jaren heen transformeert Robin van eenzame performer naar een regisseur van een gezelschap waarmee hij samen meer ambitieuze producties realiseert. Robins artistieke reis begint in zijn vaderland Zuid-Afrika, om vervolgens met zijn interventies de wereld over te trekken.

museumvoorlinden

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

In the exhibition at the Friends of S.M.A.K in Gent, South African artist Neo Matloga presented a selection of works that haven’t been seen physically in Europe. This presentation marks his first institutional exhibition in Belgium. The show opened May 29^th, for those who will be in the vicinity, the show ends August 29^th. Coordinated by Nadia Bijl. Neo has been selected as one of 30 artists to participate in Watou 2021, a festival coordinated by a trio of curators Benedicte Goesaert, Chantal Pattyn and Peter Verhelst. 'The 40th edition represents movement, harmony, humanity and intensity.' The festival is in Watou, Belgium and is open until September 5^th. Also, thrilled to be showing his large scale intimate collage paintings in my whole body changed into something else, a group exhibition taking place across the Stevenson galleries in Cape Town and Johannesburg, South Africa. The show is curated by Sisipho Ngodwana and Sinazo Chiya. Open from 15^th of July till 3^rd September.

smak watou stevenson

Solotentoonstelling ‘The unexpected universe’ met schilderijen en collages van Sanda Amadou (Benin). De tentoonstelling wordt zaterdag 11 sep. feestelijk afgesloten met een hapje en een drankje tijdens uw bezoek. The unexpected universe is een grotendeels zwart-witte wereld met een zweem van kleur, ergens tussen realiteit en fantasie. Met zijn unieke semi-abstracte beeldtaal, herinterpreteert Amadou het nomadische Fulani universum en brengt dit tot leven. Een droomwereld gevormd door verschillende verstrengelde en soms overlappende elementen (touwen, lianen, knopen, bladeren, cirkels en andere patronen uit de oeroude Fulani tattoes), verhalend over humanisme, weerstand, vasthoudendheid, veerkracht, moed, vrijheid en nog wat andere observaties. Zijn werken lijken te gehoorzamen aan een rigoureuze geometrie en vormen complexe architecturen, die tegelijkertijd speels en verrassend fragiel zijn. Lijnen, cirkels, driehoeken en vierhoeken, semi-wiskundige figuren die nooit perfect zijn, verbinden Fulani-symbolen van het natuurlijke leven met touwen aan de basis. Zijn beelden resulteren in denkbeeldige vormen en groteske figuren die een haveloze kwetsbaarheid laten zien, etherisch en altijd in beweging. Ze laten de toeschouwer een glimp opvangen van een onwerkelijke essentie. Amadou wordt zowel in eigen land als internationaal erkend. Hij heeft door de jaren heen deelgenomen aan vele solo- en collectieve tentoonstellingen, onder meer in Benin Republic, Ghana, Nigeria, Zuid-Afrika, Senegal, Dubai, Duitsland, Nederland en de VS (San Francisco, New York) en was te zien op grote internationale kunsttentoonstellingen en beurzen zoals World Art Dubai en op ARTX Lagos (Nigeria), en is later dit jaar te zien op AKAA Paris.”

meer info

Mantoa, een oude vrouw uit Lesotho, vindt dat haar tijd is gekomen en bereidt zich voor op de dood. Als ze echter te horen krijgt dat er plannen bestaan om haar hele woongebied onder water te zetten voor de aanleg van een stuwmeer, komt ze in verzet – met alle levenskracht die ze nog in zich heeft. In This is Not a Burial, It's a Resurrection vertelt de Lesothaanse regisseur Lemohang Jeremiah Mosese dit verhaal. Hij weet waarover hij spreekt; het dorp en dus ook het huis van zijn grootmoeder staat op het punt van de aardbodem weggevaagd te worden door het water. Lesotho heeft dankzij de bergen water in overvloed, in tegenstelling tot Zuid-Afrika, het land dat Lesotho aan alle kanten omsluit. In het zg. Highlands Water Project is afgesproken dat Lesotho jaarlijks miljoenen kubieke meter water naar Zuid-Afrika transporteert. De infrastructuur die daarvoor nodig is, kanalen, dammen,stuwmeren, enz., heeft een zware tol geëist. Niet alleen is het project funest voor natuur en milieu, ook heeft het vele sociale structuren totaal ontwricht.  Is deze film dan een protest tegen vooruitgang? Mosese: "Persoonlijk ben ik niet voor of tegen vooruitgang. Ik ben meer geïnteresseerd in de psychologische, spirituele en sociale aspecten die ermee samenhangen."  Vanuit een wijder perspectief is het een verhaal over de onverschilligheid van tijd en natuur – de cyclus van oud en nieuw, geboorte en dood gaat altijd door. "Door de ogen van Mantoa zien we dat ons veel duisters te wachten staat, maar uiteindelijk is het een film over de veerkracht van de menselijke geest."

filmladder

Every day various films, talks & events. The filmmakers — Lucrecia Martel (South America), Leopold Emmen (Europe), Lemohang Jeremiah Mosese (Africa), Carlos Reygadas (North America) and Jia Zhang-ke (Asia) — were each invited to make a work for the exhibition that exploits the three-dimensional gallery space rather than the two-dimensional cinema screen. For some of them, it was the first time they had created a cinematographic installation that explores the boundaries of their work and of the art of film in general. To mark the 75th anniversary of the Filmmuseum and the 50th International Film Festival Rotterdam (IFFR), Eye and the IFFR have selected five film directors from five continents as a way of celebrating the unlimited power and diversity of world cinema, which is so vital for the programming. Jia Zhang-ke (Fenyang, China, 1970). Nanouk Leopold & Daan Emmen (both born in Rotterdam in 1968). Lucrecia Martel (born in Salta, Argentina, 1966)/ Carlos Reygadas (born in Mexico City in 1971). Lemohang Jeremiah Mosese (born in Hlotse, Lesotho, in 1980) who rose to prominence as a filmmaker with her debut film The Swamp (2001), and more recently with the hallucinating Zama (2017). Time and space in her work are elastic and infinite, and the sound design often determines the final form of the film. In The Passage, her new installation at Eye, she works with heat images and voices from northern Argentina (qom, quechua, aymara, wichi and guarani), yet another attempt in unmasking the artificiality of race.

moreinfo

De komende zomer - van 19 t/m 28 augustus - staat de 11e editie van WCA op het programma.  In Rialto, De Balie én Rialto VU, met de beste films uit Afrika, Azië, Latijns-Amerika en het Caribisch gebied. Met Africadelic Première: Eyimofe (This is My Desire). De debuutfilm van de Nigeriaanse filmmakers en (tweeling)broers Arie en Chuko Esiri. De Afrikaanse cinema heeft een verrassend grote diversiteit aan thema’s. Dit laten wij zien tijdens het focusprogramma Actual Africa. Hoe verschillend alle films uit het festival ook zijn, een aantal thema's keert opvallend vaak terug, zoals de zoektocht naar een beter bestaan elders. Tijdens het festival zijn meerdere makers te gast voor live Q&A’s, waaronder de Belgisch-Congolese artiest en filmmaker Baloji.

WorldCinema  ActualAfrica

During this informal meeting, organised by ZAM in collaboration with CBK Zuidoost, the artist will talk about his design, his motives and the position of the artist in South-Africa. Also screening of some epsiodes from the ZAM video series #ImagineMandela. What is Your Ideal?, spoken word performance and a public debate on how Nelson Mandela's ideas can be applied to the 21st century.

meerinfo

Short: No Archive Can Restore You / Intro: Coco Olakunle. Na de uitverkochte première in juli, bieden we samen met Africadelic nog een keer de kans om de historische muziekdocumentaire Elder's Corner op groot scherm te zien, een film over het leven en werk van pionerende muzikanten in Nigeria. Wanneer Siji Awoyinka, een jonge Brits-Nigeriaanse muziekfan, de schokkende ontdekking doet dat veel Nigeriaanse muziekiconen geen kopieën van hun eigen opnames bezitten, keert hij terug naar Lagos om ze opnieuw op te nemen. Deze film beschrijft de muziek - van juju tot Afrobeat en alles daartussenin - en de parallellen met de sociaal-politieke evolutie van Nigeria vanaf de koloniale jaren vijftig tot de nationalistische beweging en onafhankelijkheid in de jaren zestig. Zeldzaam archiefmateriaal kleurt deze tour vol optredens door de geschiedenis van de nationale muziek van Nigeria.

melkweg Elder'sCorner

An exciting exhibition with the works of 22 artists opened last Saturday at Nuweland Gallery in Oosterzee-Buren, in the north of the Netherlands. Between Strangers is curated by South African artist Morné Visagie. Participating artists are from Namibia, Zimbabwe, Germany, Mexico, South Korea and the US.
“The exhibition includes striking examples of contemporary printmaking, painting, sculpture, photography, ceramics, textile and installaties”, Visagie says.  The exhibition runs until 9 october. For more information check out: nuweland.nl

moreinfo

Moya is an acrobatic art film, rooted in South African culture and seen through the eyes of our youth. Through the use of traditional circus disciplines, as well as indigenous dance, certain scenes subtly address social injustices, others revisit the history of cultural art forms and explore themes such as brotherhood and fraternity despite race. Moya is a strong representation of what Zip Zap Circus ultimately stands for. It is a reflection of the past, present and future of this multicultural cast and nation, which is celebrated through the beauty of art and movement to bring people together. Watch onDemand (available from 6 August)

moreinfo

Met uitgestrekte panorama’s van de Amerikaanse Westkust blies Hans Broek (Veenendaal, 1965) 25 jaar geleden het landschapsschilderij nieuw leven in. Daarvan zijn in de collectie van De Pont diverse voorbeelden te vinden. In de tentoonstelling The Things I Used To Do speelt het landschap opnieuw een belangrijke rol. Maar in plaats van de witgepleisterde stadsvilla’s van Los Angeles zien we nu forten, kerkers, celdeuren en huizen van plantagebezitters langs de kusten aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. Ze figureren als stille getuigen van het Nederlandse slavernijverleden. Broek raakte door dat verleden geïntrigeerd in de tijd dat hij in Amerika woonde en de kloof tussen de witte en de Afro-Amerikaanse bevolking dagelijks ervoer. Hij verdiepte zich in de geschiedenis van de slavernij en reisde naar Ghana, Senegal, Suriname en Curaçao. Als nazaat van een zeventiende-eeuws bestuurslid van de admiraliteit – die nauw met de slavenhandel was verbonden – voelde hij zich persoonlijk betrokken bij een van de pijnlijkste momenten uit de Nederlandse geschiedenis. In deze omvangrijke serie schilderijen grijpt Broek terug naar de meer expressionistische stijl van zijn vroege werk. De verf voelt zwaar en drukkend – zelfs het sprankelende licht ontkomt daar niet aan. Dat gevoel wordt versterkt door teksten met data en plaats delict. Zo confronteren de vaak immense doeken ons met een duister verleden, waarbij ze tegelijkertijd als land- en als geheugenkaarten fungeren. Beluister en bekijk ook de podcast van Richard Kofi, in gesprek met Hans Broek.

museumdepont

Het Stedelijk gaat zijn collectie op een nieuwe, meer thematisch geordende manier laten zien. In drie fases wordt de collectieopstelling geheel vervangen, te beginnen met de meest hedendaagse werken. Op 10 juli trappen we af met de kunst en vormgeving van 1980 tot nu. In Tomorrow is a Different Day zijn werken van internationale kunstenaars en vormgevers te zien die medeverantwoordelijk zijn voor de veranderingen van vandaag en morgen. Ze verzetten zich tegen de status quo en bieden andere perspectieven. Enkele kunstenaars in de nieuwe collectieopstelling waren lange tijd minder zichtbaar in het museum. Voor Tomorrow is a Different Day zochten de conservatoren naar niet getoonde narratieven om naast de bekendere namen te laten zien. Daarnaast kocht het Stedelijk gericht een aantal nieuwe werken aan van onder andere Martine Syms, El Anatsui (Ghana), Marcel Pinas en Anna Tereshkina om de collectie te verdiepen. Aan de hand van verschillende thema’s als protest in de stad, ecologie, digitalisering en migratie worden meerdere geschiedenissen in deze nieuwe collectieopstelling verteld; met werken van vertrouwde en minder bekende namen als Steve McQueen, Rineke Dijkstra, Wolfgang Tillmans, Marlene Dumas (Zuid-Afrika), Sheila Hicks, Simnikiwe Buhlungu (Zuid-Afrika), Harvey Bouterse, Remy Jungerman en Danielle Dean. De presentatie is in tegenstelling tot de laatste opstelling niet chronologisch, maar thematisch geordend en confronteert ons met een veranderende wereld. Ze wil de bezoeker enerzijds verleiden, maar telkens ook aan het denken zetten. Esthetische vraagstellingen bergen vaak evenzogoed ethische vraagstellingen in zich. Zo vestigt Otobong Nkanga (Nigeria) met haar installatie In Pursuit of Bling de aandacht op de uitbuiting van de aarde, en in het bijzonder de manier waarop grondstoffen ergens worden gedolven om elders te worden verhandeld en gebruikt.

stedelijkmuseum

Stevenson Gallery Amsterdam is pleased to present 021 - 2021, a happy summer painting show with no concept beyond ‘paintings made in Cape Town in 2021’. Exhibiting artists: Zander Blom, Jared Ginsburg, Georgina Gratrix, Ian Grose, Mawande Ka Zenzile, Dada Khanyisa, Kaylin Moonsamy, Richard Mudariki, Simphiwe Ndzube, Asemahle Ntlonti, Deborah Poynton, Cinga Samson and Penny Siopis. The Amsterdam gallery is open, appointments not required except for the opening day, 8 July - click here to schedule a visit. Please email ams@stevenson.info with any inquiries.

moreinfo

 

Voorlinden presenteert de eerste solotentoonstelling van kunstenaar Robin Rhode (Zuid-Afrika, 1976) in Nederland. Met dit overzicht viert Voorlinden zijn artistieke reis van 2000 tot nu toe. Of het nu een foto, film, sculptuur of performance is, al zijn werken beginnen met een tekening. Robin gebruikt de muur als zijn canvas, waarop hij met zijn tijdelijke interventies een imaginaire wereld verbeeldt. In aanloop naar de tentoonstelling neemt Robin je in korte video’s mee in zijn studio, vertelt over zijn favoriete werken, zijn inspiratiebronnen en over zijn voorbereidingen voor de tentoonstelling bij Voorlinden.  De muur is een belangrijk motief en podium. Deze vormt voor Robin geen begrenzing, maar een raam naar de verbeelding. Met krijt, houtskool en verf tekent hij op de muur het decor voor zijn performances, die hij vastlegt op foto of film. Robin is een ware illusionist. Hij weet met slechts enkele lijnen een hele wereld tot leven te wekken en prikkelt daarmee ook onze verbeeldingskracht. In de afgelopen twee decennia heeft Robin een veelomvattend oeuvre neergezet met een sterk eigen signatuur. Zijn werk is speels en zit vol met verwijzingen naar de muziek, poëzie, kunst en geschiedenis. Zijn oeuvre wordt gekarakteriseerd door een visuele combinatie van street art, tekeningen, schilderijen, sculpturen, performances, film en fotografie. Zijn favoriete materialen zijn houtskool, krijt en verf en je herkent zijn werk aan de eenvoudige en heldere vormentaal. Door de jaren heen transformeert Robin van eenzame performer naar een regisseur van een gezelschap waarmee hij samen meer ambitieuze producties realiseert. Robins artistieke reis begint in zijn vaderland Zuid-Afrika, om vervolgens met zijn interventies de wereld over te trekken.

museumvoorlinden

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

In the exhibition at the Friends of S.M.A.K in Gent, South African artist Neo Matloga presented a selection of works that haven’t been seen physically in Europe. This presentation marks his first institutional exhibition in Belgium. The show opened May 29^th, for those who will be in the vicinity, the show ends August 29^th. Coordinated by Nadia Bijl. Neo has been selected as one of 30 artists to participate in Watou 2021, a festival coordinated by a trio of curators Benedicte Goesaert, Chantal Pattyn and Peter Verhelst. 'The 40th edition represents movement, harmony, humanity and intensity.' The festival is in Watou, Belgium and is open until September 5^th. Also, thrilled to be showing his large scale intimate collage paintings in my whole body changed into something else, a group exhibition taking place across the Stevenson galleries in Cape Town and Johannesburg, South Africa. The show is curated by Sisipho Ngodwana and Sinazo Chiya. Open from 15^th of July till 3^rd September.

smak watou stevenson

Solotentoonstelling ‘The unexpected universe’ met schilderijen en collages van Sanda Amadou (Benin). De tentoonstelling wordt zaterdag 11 sep. feestelijk afgesloten met een hapje en een drankje tijdens uw bezoek. The unexpected universe is een grotendeels zwart-witte wereld met een zweem van kleur, ergens tussen realiteit en fantasie. Met zijn unieke semi-abstracte beeldtaal, herinterpreteert Amadou het nomadische Fulani universum en brengt dit tot leven. Een droomwereld gevormd door verschillende verstrengelde en soms overlappende elementen (touwen, lianen, knopen, bladeren, cirkels en andere patronen uit de oeroude Fulani tattoes), verhalend over humanisme, weerstand, vasthoudendheid, veerkracht, moed, vrijheid en nog wat andere observaties. Zijn werken lijken te gehoorzamen aan een rigoureuze geometrie en vormen complexe architecturen, die tegelijkertijd speels en verrassend fragiel zijn. Lijnen, cirkels, driehoeken en vierhoeken, semi-wiskundige figuren die nooit perfect zijn, verbinden Fulani-symbolen van het natuurlijke leven met touwen aan de basis. Zijn beelden resulteren in denkbeeldige vormen en groteske figuren die een haveloze kwetsbaarheid laten zien, etherisch en altijd in beweging. Ze laten de toeschouwer een glimp opvangen van een onwerkelijke essentie. Amadou wordt zowel in eigen land als internationaal erkend. Hij heeft door de jaren heen deelgenomen aan vele solo- en collectieve tentoonstellingen, onder meer in Benin Republic, Ghana, Nigeria, Zuid-Afrika, Senegal, Dubai, Duitsland, Nederland en de VS (San Francisco, New York) en was te zien op grote internationale kunsttentoonstellingen en beurzen zoals World Art Dubai en op ARTX Lagos (Nigeria), en is later dit jaar te zien op AKAA Paris.”

meer info

Mantoa, een oude vrouw uit Lesotho, vindt dat haar tijd is gekomen en bereidt zich voor op de dood. Als ze echter te horen krijgt dat er plannen bestaan om haar hele woongebied onder water te zetten voor de aanleg van een stuwmeer, komt ze in verzet – met alle levenskracht die ze nog in zich heeft. In This is Not a Burial, It's a Resurrection vertelt de Lesothaanse regisseur Lemohang Jeremiah Mosese dit verhaal. Hij weet waarover hij spreekt; het dorp en dus ook het huis van zijn grootmoeder staat op het punt van de aardbodem weggevaagd te worden door het water. Lesotho heeft dankzij de bergen water in overvloed, in tegenstelling tot Zuid-Afrika, het land dat Lesotho aan alle kanten omsluit. In het zg. Highlands Water Project is afgesproken dat Lesotho jaarlijks miljoenen kubieke meter water naar Zuid-Afrika transporteert. De infrastructuur die daarvoor nodig is, kanalen, dammen,stuwmeren, enz., heeft een zware tol geëist. Niet alleen is het project funest voor natuur en milieu, ook heeft het vele sociale structuren totaal ontwricht.  Is deze film dan een protest tegen vooruitgang? Mosese: "Persoonlijk ben ik niet voor of tegen vooruitgang. Ik ben meer geïnteresseerd in de psychologische, spirituele en sociale aspecten die ermee samenhangen."  Vanuit een wijder perspectief is het een verhaal over de onverschilligheid van tijd en natuur – de cyclus van oud en nieuw, geboorte en dood gaat altijd door. "Door de ogen van Mantoa zien we dat ons veel duisters te wachten staat, maar uiteindelijk is het een film over de veerkracht van de menselijke geest."

filmladder

Every day various films, talks & events. The filmmakers — Lucrecia Martel (South America), Leopold Emmen (Europe), Lemohang Jeremiah Mosese (Africa), Carlos Reygadas (North America) and Jia Zhang-ke (Asia) — were each invited to make a work for the exhibition that exploits the three-dimensional gallery space rather than the two-dimensional cinema screen. For some of them, it was the first time they had created a cinematographic installation that explores the boundaries of their work and of the art of film in general. To mark the 75th anniversary of the Filmmuseum and the 50th International Film Festival Rotterdam (IFFR), Eye and the IFFR have selected five film directors from five continents as a way of celebrating the unlimited power and diversity of world cinema, which is so vital for the programming. Jia Zhang-ke (Fenyang, China, 1970). Nanouk Leopold & Daan Emmen (both born in Rotterdam in 1968). Lucrecia Martel (born in Salta, Argentina, 1966)/ Carlos Reygadas (born in Mexico City in 1971). Lemohang Jeremiah Mosese (born in Hlotse, Lesotho, in 1980) who rose to prominence as a filmmaker with her debut film The Swamp (2001), and more recently with the hallucinating Zama (2017). Time and space in her work are elastic and infinite, and the sound design often determines the final form of the film. In The Passage, her new installation at Eye, she works with heat images and voices from northern Argentina (qom, quechua, aymara, wichi and guarani), yet another attempt in unmasking the artificiality of race.

moreinfo

De komende zomer - van 19 t/m 28 augustus - staat de 11e editie van WCA op het programma.  In Rialto, De Balie én Rialto VU, met de beste films uit Afrika, Azië, Latijns-Amerika en het Caribisch gebied. Met Africadelic Première: Eyimofe (This is My Desire). De debuutfilm van de Nigeriaanse filmmakers en (tweeling)broers Arie en Chuko Esiri. De Afrikaanse cinema heeft een verrassend grote diversiteit aan thema’s. Dit laten wij zien tijdens het focusprogramma Actual Africa. Hoe verschillend alle films uit het festival ook zijn, een aantal thema's keert opvallend vaak terug, zoals de zoektocht naar een beter bestaan elders. Tijdens het festival zijn meerdere makers te gast voor live Q&A’s, waaronder de Belgisch-Congolese artiest en filmmaker Baloji.

WorldCinema  ActualAfrica

An exciting exhibition with the works of 22 artists opened last Saturday at Nuweland Gallery in Oosterzee-Buren, in the north of the Netherlands. Between Strangers is curated by South African artist Morné Visagie. Participating artists are from Namibia, Zimbabwe, Germany, Mexico, South Korea and the US.
“The exhibition includes striking examples of contemporary printmaking, painting, sculpture, photography, ceramics, textile and installaties”, Visagie says.  The exhibition runs until 9 october. For more information check out: nuweland.nl

moreinfo

Moya is an acrobatic art film, rooted in South African culture and seen through the eyes of our youth. Through the use of traditional circus disciplines, as well as indigenous dance, certain scenes subtly address social injustices, others revisit the history of cultural art forms and explore themes such as brotherhood and fraternity despite race. Moya is a strong representation of what Zip Zap Circus ultimately stands for. It is a reflection of the past, present and future of this multicultural cast and nation, which is celebrated through the beauty of art and movement to bring people together. Watch onDemand (available from 6 August)

moreinfo

Met uitgestrekte panorama’s van de Amerikaanse Westkust blies Hans Broek (Veenendaal, 1965) 25 jaar geleden het landschapsschilderij nieuw leven in. Daarvan zijn in de collectie van De Pont diverse voorbeelden te vinden. In de tentoonstelling The Things I Used To Do speelt het landschap opnieuw een belangrijke rol. Maar in plaats van de witgepleisterde stadsvilla’s van Los Angeles zien we nu forten, kerkers, celdeuren en huizen van plantagebezitters langs de kusten aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. Ze figureren als stille getuigen van het Nederlandse slavernijverleden. Broek raakte door dat verleden geïntrigeerd in de tijd dat hij in Amerika woonde en de kloof tussen de witte en de Afro-Amerikaanse bevolking dagelijks ervoer. Hij verdiepte zich in de geschiedenis van de slavernij en reisde naar Ghana, Senegal, Suriname en Curaçao. Als nazaat van een zeventiende-eeuws bestuurslid van de admiraliteit – die nauw met de slavenhandel was verbonden – voelde hij zich persoonlijk betrokken bij een van de pijnlijkste momenten uit de Nederlandse geschiedenis. In deze omvangrijke serie schilderijen grijpt Broek terug naar de meer expressionistische stijl van zijn vroege werk. De verf voelt zwaar en drukkend – zelfs het sprankelende licht ontkomt daar niet aan. Dat gevoel wordt versterkt door teksten met data en plaats delict. Zo confronteren de vaak immense doeken ons met een duister verleden, waarbij ze tegelijkertijd als land- en als geheugenkaarten fungeren. Beluister en bekijk ook de podcast van Richard Kofi, in gesprek met Hans Broek.

museumdepont

Het Stedelijk gaat zijn collectie op een nieuwe, meer thematisch geordende manier laten zien. In drie fases wordt de collectieopstelling geheel vervangen, te beginnen met de meest hedendaagse werken. Op 10 juli trappen we af met de kunst en vormgeving van 1980 tot nu. In Tomorrow is a Different Day zijn werken van internationale kunstenaars en vormgevers te zien die medeverantwoordelijk zijn voor de veranderingen van vandaag en morgen. Ze verzetten zich tegen de status quo en bieden andere perspectieven. Enkele kunstenaars in de nieuwe collectieopstelling waren lange tijd minder zichtbaar in het museum. Voor Tomorrow is a Different Day zochten de conservatoren naar niet getoonde narratieven om naast de bekendere namen te laten zien. Daarnaast kocht het Stedelijk gericht een aantal nieuwe werken aan van onder andere Martine Syms, El Anatsui (Ghana), Marcel Pinas en Anna Tereshkina om de collectie te verdiepen. Aan de hand van verschillende thema’s als protest in de stad, ecologie, digitalisering en migratie worden meerdere geschiedenissen in deze nieuwe collectieopstelling verteld; met werken van vertrouwde en minder bekende namen als Steve McQueen, Rineke Dijkstra, Wolfgang Tillmans, Marlene Dumas (Zuid-Afrika), Sheila Hicks, Simnikiwe Buhlungu (Zuid-Afrika), Harvey Bouterse, Remy Jungerman en Danielle Dean. De presentatie is in tegenstelling tot de laatste opstelling niet chronologisch, maar thematisch geordend en confronteert ons met een veranderende wereld. Ze wil de bezoeker enerzijds verleiden, maar telkens ook aan het denken zetten. Esthetische vraagstellingen bergen vaak evenzogoed ethische vraagstellingen in zich. Zo vestigt Otobong Nkanga (Nigeria) met haar installatie In Pursuit of Bling de aandacht op de uitbuiting van de aarde, en in het bijzonder de manier waarop grondstoffen ergens worden gedolven om elders te worden verhandeld en gebruikt.

stedelijkmuseum

Stevenson Gallery Amsterdam is pleased to present 021 - 2021, a happy summer painting show with no concept beyond ‘paintings made in Cape Town in 2021’. Exhibiting artists: Zander Blom, Jared Ginsburg, Georgina Gratrix, Ian Grose, Mawande Ka Zenzile, Dada Khanyisa, Kaylin Moonsamy, Richard Mudariki, Simphiwe Ndzube, Asemahle Ntlonti, Deborah Poynton, Cinga Samson and Penny Siopis. The Amsterdam gallery is open, appointments not required except for the opening day, 8 July - click here to schedule a visit. Please email ams@stevenson.info with any inquiries.

moreinfo

 

Voorlinden presenteert de eerste solotentoonstelling van kunstenaar Robin Rhode (Zuid-Afrika, 1976) in Nederland. Met dit overzicht viert Voorlinden zijn artistieke reis van 2000 tot nu toe. Of het nu een foto, film, sculptuur of performance is, al zijn werken beginnen met een tekening. Robin gebruikt de muur als zijn canvas, waarop hij met zijn tijdelijke interventies een imaginaire wereld verbeeldt. In aanloop naar de tentoonstelling neemt Robin je in korte video’s mee in zijn studio, vertelt over zijn favoriete werken, zijn inspiratiebronnen en over zijn voorbereidingen voor de tentoonstelling bij Voorlinden.  De muur is een belangrijk motief en podium. Deze vormt voor Robin geen begrenzing, maar een raam naar de verbeelding. Met krijt, houtskool en verf tekent hij op de muur het decor voor zijn performances, die hij vastlegt op foto of film. Robin is een ware illusionist. Hij weet met slechts enkele lijnen een hele wereld tot leven te wekken en prikkelt daarmee ook onze verbeeldingskracht. In de afgelopen twee decennia heeft Robin een veelomvattend oeuvre neergezet met een sterk eigen signatuur. Zijn werk is speels en zit vol met verwijzingen naar de muziek, poëzie, kunst en geschiedenis. Zijn oeuvre wordt gekarakteriseerd door een visuele combinatie van street art, tekeningen, schilderijen, sculpturen, performances, film en fotografie. Zijn favoriete materialen zijn houtskool, krijt en verf en je herkent zijn werk aan de eenvoudige en heldere vormentaal. Door de jaren heen transformeert Robin van eenzame performer naar een regisseur van een gezelschap waarmee hij samen meer ambitieuze producties realiseert. Robins artistieke reis begint in zijn vaderland Zuid-Afrika, om vervolgens met zijn interventies de wereld over te trekken.

museumvoorlinden

Offering reimagined visual narratives from across the African continent, this exhibition showcases the work of visual storytellers selected from the African Photojournalism Database (APJD). At the core of the APJD is the mission to share refreshing and diverse stories told by photographers often overlooked by the global media industry—stories that are not widely seen in the current media landscape. Through the lenses of 16 photographers from 11 countries, nine men and seven women, this collection connects a range of views on identity, daily life, traditions and change. The APJD members share their reflections on identity, from explorations of gender in Maputo, Mozambique to reviving Amazigh heritage in rural Libya. Moments of everyday life are highlighted to provide more nuanced views and confront stereotypes, from contrasts in Casablanca, Morocco to youth and social landscapes in Algiers, Algeria. The visible impact of climate change in Madagascar and Zanzibar is underlined, and we’re also given insight into political and social change, including the 2019 protests in Khartoum, Sudan and the coping mechanisms of those who have survived terrorism in Nigeria. Stories of love and families feature strongly, from couples in Cape Town, South Africa, to the value of community in Gondar, Ethiopia. This exhibition was created in partnership with the National Museum of World Cultures to celebrate a new generation of photographers who are redefining what should be seen, through the stories that matter to them. Featuring work by Mohamed Altoum (Sudan), Salih Basheer (Sudan), Kwasi Darko (Ghana), Noncedo Gxekwa (South Africa), Nada Harib (Libya), Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas (Morocco), Amina Kadous (Egypt), Tracy Keza (Rwanda), Mahmoud M Khattab (Egypt), Jacques Nkinzingabo (Rwanda), Ayobami Ogungbe (Nigeria), Rijasolo (Madagascar), Fethi Sahraoui (Algeria), Sydelle Willow Smith (South Africa), Martha Tadesse (Ethiopia), and Etinosa Yvonne (Nigeria).

worldpressphoto tropenmuseum

In the exhibition at the Friends of S.M.A.K in Gent, South African artist Neo Matloga presented a selection of works that haven’t been seen physically in Europe. This presentation marks his first institutional exhibition in Belgium. The show opened May 29^th, for those who will be in the vicinity, the show ends August 29^th. Coordinated by Nadia Bijl. Neo has been selected as one of 30 artists to participate in Watou 2021, a festival coordinated by a trio of curators Benedicte Goesaert, Chantal Pattyn and Peter Verhelst. 'The 40th edition represents movement, harmony, humanity and intensity.' The festival is in Watou, Belgium and is open until September 5^th. Also, thrilled to be showing his large scale intimate collage paintings in my whole body changed into something else, a group exhibition taking place across the Stevenson galleries in Cape Town and Johannesburg, South Africa. The show is curated by Sisipho Ngodwana and Sinazo Chiya. Open from 15^th of July till 3^rd September.

smak watou stevenson

Solotentoonstelling ‘The unexpected universe’ met schilderijen en collages van Sanda Amadou (Benin). De tentoonstelling wordt zaterdag 11 sep. feestelijk afgesloten met een hapje en een drankje tijdens uw bezoek. The unexpected universe is een grotendeels zwart-witte wereld met een zweem van kleur, ergens tussen realiteit en fantasie. Met zijn unieke semi-abstracte beeldtaal, herinterpreteert Amadou het nomadische Fulani universum en brengt dit tot leven. Een droomwereld gevormd door verschillende verstrengelde en soms overlappende elementen (touwen, lianen, knopen, bladeren, cirkels en andere patronen uit de oeroude Fulani tattoes), verhalend over humanisme, weerstand, vasthoudendheid, veerkracht, moed, vrijheid en nog wat andere observaties. Zijn werken lijken te gehoorzamen aan een rigoureuze geometrie en vormen complexe architecturen, die tegelijkertijd speels en verrassend fragiel zijn. Lijnen, cirkels, driehoeken en vierhoeken, semi-wiskundige figuren die nooit perfect zijn, verbinden Fulani-symbolen van het natuurlijke leven met touwen aan de basis. Zijn beelden resulteren in denkbeeldige vormen en groteske figuren die een haveloze kwetsbaarheid laten zien, etherisch en altijd in beweging. Ze laten de toeschouwer een glimp opvangen van een onwerkelijke essentie. Amadou wordt zowel in eigen land als internationaal erkend. Hij heeft door de jaren heen deelgenomen aan vele solo- en collectieve tentoonstellingen, onder meer in Benin Republic, Ghana, Nigeria, Zuid-Afrika, Senegal, Dubai, Duitsland, Nederland en de VS (San Francisco, New York) en was te zien op grote internationale kunsttentoonstellingen en beurzen zoals World Art Dubai en op ARTX Lagos (Nigeria), en is later dit jaar te zien op AKAA Paris.”

meer info

Mantoa, een oude vrouw uit Lesotho, vindt dat haar tijd is gekomen en bereidt zich voor op de dood. Als ze echter te horen krijgt dat er plannen bestaan om haar hele woongebied onder water te zetten voor de aanleg van een stuwmeer, komt ze in verzet – met alle levenskracht die ze nog in zich heeft. In This is Not a Burial, It's a Resurrection vertelt de Lesothaanse regisseur Lemohang Jeremiah Mosese dit verhaal. Hij weet waarover hij spreekt; het dorp en dus ook het huis van zijn grootmoeder staat op het punt van de aardbodem weggevaagd te worden door het water. Lesotho heeft dankzij de bergen water in overvloed, in tegenstelling tot Zuid-Afrika, het land dat Lesotho aan alle kanten omsluit. In het zg. Highlands Water Project is afgesproken dat Lesotho jaarlijks miljoenen kubieke meter water naar Zuid-Afrika transporteert. De infrastructuur die daarvoor nodig is, kanalen, dammen,stuwmeren, enz., heeft een zware tol geëist. Niet alleen is het project funest voor natuur en milieu, ook heeft het vele sociale structuren totaal ontwricht.  Is deze film dan een protest tegen vooruitgang? Mosese: "Persoonlijk ben ik niet voor of tegen vooruitgang. Ik ben meer geïnteresseerd in de psychologische, spirituele en sociale aspecten die ermee samenhangen."  Vanuit een wijder perspectief is het een verhaal over de onverschilligheid van tijd en natuur – de cyclus van oud en nieuw, geboorte en dood gaat altijd door. "Door de ogen van Mantoa zien we dat ons veel duisters te wachten staat, maar uiteindelijk is het een film over de veerkracht van de menselijke geest."

filmladder

Every day various films, talks & events. The filmmakers — Lucrecia Martel (South America), Leopold Emmen (Europe), Lemohang Jeremiah Mosese (Africa), Carlos Reygadas (North America) and Jia Zhang-ke (Asia) — were each invited to make a work for the exhibition that exploits the three-dimensional gallery space rather than the two-dimensional cinema screen. For some of them, it was the first time they had created a cinematographic installation that explores the boundaries of their work and of the art of film in general. To mark the 75th anniversary of the Filmmuseum and the 50th International Film Festival Rotterdam (IFFR), Eye and the IFFR have selected five film directors from five continents as a way of celebrating the unlimited power and diversity of world cinema, which is so vital for the programming. Jia Zhang-ke (Fenyang, China, 1970). Nanouk Leopold & Daan Emmen (both born in Rotterdam in 1968). Lucrecia Martel (born in Salta, Argentina, 1966)/ Carlos Reygadas (born in Mexico City in 1971). Lemohang Jeremiah Mosese (born in Hlotse, Lesotho, in 1980) who rose to prominence as a filmmaker with her debut film The Swamp (2001), and more recently with the hallucinating Zama (2017). Time and space in her work are elastic and infinite, and the sound design often determines the final form of the film. In The Passage, her new installation at Eye, she works with heat images and voices from northern Argentina (qom, quechua, aymara, wichi and guarani), yet another attempt in unmasking the artificiality of race.

moreinfo

De komende zomer - van 19 t/m 28 augustus - staat de 11e editie van WCA op het programma.  In Rialto, De Balie én Rialto VU, met de beste films uit Afrika, Azië, Latijns-Amerika en het Caribisch gebied. Met Africadelic Première: Eyimofe (This is My Desire). De debuutfilm van de Nigeriaanse filmmakers en (tweeling)broers Arie en Chuko Esiri. De Afrikaanse cinema heeft een verrassend grote diversiteit aan thema’s. Dit laten wij zien tijdens het focusprogramma Actual Africa. Hoe verschillend alle films uit het festival ook zijn, een aantal thema's keert opvallend vaak terug, zoals de zoektocht naar een beter bestaan elders. Tijdens het festival zijn meerdere makers te gast voor live Q&A’s, waaronder de Belgisch-Congolese artiest en filmmaker Baloji.

WorldCinema  ActualAfrica