Maandag 27 Mei 2019

PhD candidate: EN (Esther) Masvaya. Promotor: prof.dr. KE (Ken) Giller. Co-promotor: dr.ir. KKE (Katrien) Descheemaeker & prof. J Nyamangara. Organisation: Wageningen University, Plant Production Systems

wur

How to decolonize a colonial museum? The reopening of the Africamuseum in Tervuren (Brussels) – founded by Leopold II - became the object of fierce debate. Anthropologist Bambi Ceuppens, the commissioner of the Museum’s renovation, was at the center. (Ex-)colonials wanted more respect for Belgium’s colonial heritage, others found the decolonizing half-hearted. Ceuppens will discuss problems and possible solutions. The reopening of the Africamuseum Tervuren (Brussels) last year led to fierce debates. For decades the museum – founded by King Leopold II (1908) and world-famous for its collection of Congolese objects - had become severely contested because of its marked colonial profile. The main issue for the renovation was therefore whether it should be ‘decolonized’ and how this could be realized. Dr. Bambi Ceuppens, senior researcher at the Museum and commissioner for the renovation was at the center of this debate. Criticisms came from all sides, from (ex-) colonials who still cherish Belgium’s colonial heritage, from others who wanted to maintain the museum rather as a memorial to the colonial horrors, and by people who thought the decolonizing did not go far enough. Bambi Ceuppens will discuss the problems and the solutions that were tried out. The discussants will compare with the thorny path of decolonizing in the Netherlands. In samenwerking met Onderzoeksgroep Globalizing Cultures (Anthropology UvA - Decolonial Lecture Series), FMG and Africa Museum Tervuren. Please register

spui25

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

‘Congo, dat bestaat niet. Het is slechts een rivier en het grote bos.’ Tijdens de Koloniale Conferentie van Berlijn (1884-1885) werd het Congobekken door de Europese grootmachten aan de tekentafel toebedeeld aan koning Leopold II van België. Sindsdien heeft  het land vele namen gekend – De Onafhankelijke Congostaat, Belgisch Congo, Zaïre, Congo-Kinshasa, de Democratische Republiek Congo – en minstens zoveel veroveraars, onafhankelijkheidsstrijders, ontdekkingsreizigers en dictators. ‘Congo, dat bestaat niet. Het is slechts een rivier en het grote bos’, laat de Franse schrijver Éric Vuillard een van zijn personages zeggen in zijn documentaireroman Congo. Faustin Linyekula reflecteert op deze bewering in deze ode aan zijn thuisland, waarmee hij zijn levenslange onderzoek naar Congo voortzet. In dans, tekst en geluid geeft hij samen met Pasco Losanganya en Daddy Moanda Kamono zijn land een stem en een gezicht. Faustin Linyekula (1974) is een Congolese danser, choreograaf, theatermaker en storyteller. In zijn voorstellingen verwerkt hij de erfenis van decennia van oorlog, terreur, angst en het ineenstorten van de economie in Afrika. In 2007 ontving Linyekula de Grote Prins Claus Prijs. Uit het juryrapport: ‘Hij weet op innovatieve wijze cultuur te stimuleren in weerwil van instabiliteit en onrust en is toegewijd aan de ontwikkeling van zijn land.’

kvs

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Vanaf 12 april houden Museum Hilversum en de Nederlandse fotojournalist Ilvy Njiokiktjien de born frees tegen het licht. Dit is de generatie die rond de afschaffing van de apartheid werd geboren in een nieuw en vrij Zuid-Afrika. Zij worden gezien als de ‘kinderen van Nelson Mandela’. In de multimediale expositie ‘BORN FREE – Mandela´s Generation of Hope’ laat Njiokiktjien zien hoe het 25 jaar na de verkiezing van Mandela gaat met de jongeren van Zuid-Afrika. Een bijzonder actueel thema, want op 8 mei zijn de nieuwe verkiezingen in Zuid-Afrika, bijna 25 jaar nadat Mandela zijn eed aflegde en beëdigd werd als de eerste zwarte president van de Republiek Zuid-Afrika. Hij legde het fundament voor een nieuw democratisch Zuid-Afrika. Njiokiktjien volgt sinds 2011 de born frees die voor het eerst in de geschiedenis van Zuid-Afrika dezelfde kansen krijgen. Njiokiktjien heeft zichzelf als doel gesteld om deze unieke generatie in beeld te brengen. In haar beeldonderzoek besteedt zij aandacht aan de uiteenlopende culturen en religies en aan de verschillen in sociale-, economische- en culturele uitgangspunten; in haar werk laat zij zien dat het leven, de opvattingen, de mogelijkheden en de ambities van de born frees sterk verschillen. Er zijn jongeren die hun eigen loopbaan hebben uitgestippeld en veel bereiken. Zo is er een creatieve klasse van mode-ontwerpers, designers, dansers en theatermakers ontstaan. Deze jongeren hebben aan de ene kant succes maar krijgen aan de andere kant, net als hun ouders, te maken met werkloosheid, armoede en ongelijkheid. Njiokiktjien brengt dit op een eigen, persoonlijke en soms intieme manier in beeld.

museumhilversum

In countries like Egypt, Ethiopia or Sudan, the Nile is considered of strategic national interest, and therefore highly securitised. Studying or reporting on such a sensitive issue is an art that requires equilibrium, but also creativity and acrobatics. EverydayNile brings together photographers, journalists and researchers from different Nile basin countries to challenge stereotypes like the “blue gold” or the “water war” that distort our understanding of the Nile river. By linking photos, storytelling and scientific research, they wish to foreground alternative narratives that surprise, delight, inform and facilitate transboundary connections. The photo exhibition presents the gaze on the river by Roger Ainis (Egypt), Ahmed Saeed (Sudan) and Michael Tsegaye (Ethiopia). Photographers, journalists, researchers and Nile citizens will share their stories on social media with the hashtag #EverydayNile. Follow @EverydayNile2019 on Instagram and Twitter.

ascl