Maandag 03 Juni 2019

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

Congolees multitalent Djino Alolo Sabin is als danser opgeleid in Studios Kabako en danst inmiddels bij onder anderen de Franse choreograaf Boris Charmatz. In Kisangani maakte hij zijn tweede eigen werk: Piki Piki. Deze politieke solo is ingegeven door twee voorwerpen bij zijn ouderlijk huis: een busje dat niet meer reed en het portret van zijn opa dat heel zijn jeugd prominent in de huiskamer hing. Djino’s opa was een zeer toegewijde aanhanger van de Congolese onafhankelijkheidsleider Patrice Lumumba (1925-1961). Op een dag was hij opeens verdwenen, zeer waarschijnlijk vermoord, net als Lumumba zelf. De priemende ogen van zijn opa op de foto achtervolgden Alolo Sabin jarenlang en droegen hem op om zijn droom na te streven en om te blijven vechten voor een beter leven en een beter land. Piki Piki is die droom.

hollandfestival

Geen wonder dat Irma Pany al op 12-jarige leeftijd haar eerste nummers schreef. Met een vader als gitarist en een moeder die in het koor zong leek Irma’s toekomst als singer-songwriter en componiste een onvermijdelijke roeping. Haar ruwe soulstem zette ze eerst in voor home made video’s die ze op YouTube postte, maar al snel richtte ze samen met Michael Goldman het label My Major Company op waarop ze haar debuutalbum ‘Letter to the Lord’ uitbracht. De muziek van de Kameroense laat dansbare ritmes, folk, r&b en elektronisch samensmelten. Voor haar nieuwe album dat dit jaar zal uitkomen heeft Irma 12 nummers geschreven, en voor al deze 12 nummers een videoclip geregisseerd. Dit visuele album zal ze solo met haar gitaar presenteren.

paradiso

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

Zien we in Nederland op het gebied van activisme, politiek, literatuur, kunst, wetenschap en muziek een zwarte renaissance ontluiken? In deze discussie wordt gekeken naar négritude, een literaire en ideologische beweging die in de jaren dertig van de vorige eeuw werd ontwikkeld door zwarte, Franstalige intellectuelen, schrijvers en politici. Er worden parallellen getrokken naar de huidige politieke en maatschappelijke context en het ontstaan van een nieuwe, zwarte bewustwording in Nederland en elders. Met onder anderen Grâce Ndjako en Antoin Deul, oprichters van Black Renaissance Collectief. Professor Tracy Denean Sharpley-Whiting (Distinguished Professor of African American and Diaspora Studies and French at Vanderbilt University) zal een lezing geven over de speciale rol van de vrouwen in de négritude-beweging. Het programma wordt afgesloten met een panelgesprek tussen de gasten en Joseph Jordan (onafhankelijk onderzoeker postkoloniale studies) en Inez van der Scheer (PhD kandidaat Caribische literatuur). Er is muziek door Rose Sarpong en Zoë Citron.  The Welcome Table is een nooit afgemaakte toneeltekst van de Amerikaanse schrijver James Baldwin, een prominent strijder tegen het racisme in zijn land.

hollandfestival

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Vanaf 12 april houden Museum Hilversum en de Nederlandse fotojournalist Ilvy Njiokiktjien de born frees tegen het licht. Dit is de generatie die rond de afschaffing van de apartheid werd geboren in een nieuw en vrij Zuid-Afrika. Zij worden gezien als de ‘kinderen van Nelson Mandela’. In de multimediale expositie ‘BORN FREE – Mandela´s Generation of Hope’ laat Njiokiktjien zien hoe het 25 jaar na de verkiezing van Mandela gaat met de jongeren van Zuid-Afrika. Een bijzonder actueel thema, want op 8 mei zijn de nieuwe verkiezingen in Zuid-Afrika, bijna 25 jaar nadat Mandela zijn eed aflegde en beëdigd werd als de eerste zwarte president van de Republiek Zuid-Afrika. Hij legde het fundament voor een nieuw democratisch Zuid-Afrika. Njiokiktjien volgt sinds 2011 de born frees die voor het eerst in de geschiedenis van Zuid-Afrika dezelfde kansen krijgen. Njiokiktjien heeft zichzelf als doel gesteld om deze unieke generatie in beeld te brengen. In haar beeldonderzoek besteedt zij aandacht aan de uiteenlopende culturen en religies en aan de verschillen in sociale-, economische- en culturele uitgangspunten; in haar werk laat zij zien dat het leven, de opvattingen, de mogelijkheden en de ambities van de born frees sterk verschillen. Er zijn jongeren die hun eigen loopbaan hebben uitgestippeld en veel bereiken. Zo is er een creatieve klasse van mode-ontwerpers, designers, dansers en theatermakers ontstaan. Deze jongeren hebben aan de ene kant succes maar krijgen aan de andere kant, net als hun ouders, te maken met werkloosheid, armoede en ongelijkheid. Njiokiktjien brengt dit op een eigen, persoonlijke en soms intieme manier in beeld.

museumhilversum

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland