Agenda 06 - 12 Augustus 2023

The Edinburgh Festival Fringe is the largest arts festival in the world and takes place every August for over three weeks in Scotland’s capital city. The festival caters for everyone and includes theatre, comedy, dance, physical theatre, musicals, operas, music, exhibitions and events. In 2023 there are several productions from Africa at the festival

edfringe

Ze werd “de diva op blote voeten” genoemd, maar wereldster Cesária Évora (1941-2011) was wars van divagedrag. Uit dit liefdevolle portret doemt een beeld op van een zangeres die, onder andere door blootsvoets op te treden, nooit haar arme afkomst vergat. Een zangeres met een diep-melancholieke stem, “die komt uit haar binnenste, haar leven en haar land”, zoals iemand in de film zegt. Dat land is het gortdroge Kaapverdië, waar Évora als tienjarig kind in een weeshuis belandde, omdat haar moeder na de dood van haar man geen zes kinderen kon (op)voeden. Ze liep er na een paar jaar weg en werd cafézangeres. Dat rauwe leven veranderde toen zij op haar vijftigste een wereldster werd. Bijzonder is dat de roem haar niet veranderde. Cesária Évora schetst met archiefbeelden, concertopnamen, interviews en beelden van Kaapverdië een beeld van een vrouw die altijd zichzelf bleef en nooit haar onafhankelijkheid opgaf. Maar ook een vrouw die door haar loodzware jeugd getekend was. “Ik geloof niet in dromen”, zegt ze als een interviewer haar vraagt naar haar grootste droom: “Vraag me iets anders!”

filmladder

Entoto Band brengt een hedendaagse interpretatie van Ethiopische funk van de ’60s. Bulderende saxofoons, soulvolle zang en groovende ritmes smelten samen in een energieke performance, terwijl  het publiek zich waant op de dansvloer van swingend Addis Ababa! Entoto is: Helen Mengestu – vocals; Million Tewelde – saxophone / aerophone / vocals; Joep Pelt – guitar; Elvis Sergo – Hammond organ / synthesizers; DJ de Koning – percussion; Randell Sambo – drums

entotoband speellijst

Lebohang Kganye verkent de persoonlijke en gezamenlijke 'microgeschiedenissen' van haar familie. Ze onderzoekt dit in de context van de bredere traumatische geschiedenis van Zuid-Afrika van voor, tijdens en in de nasleep van apartheid en kolonialisme. De tentoonstelling benadrukt haar complexe visuele vocabulaire en de diversiteit van media zoals fotografische montages, ruimtelijke installaties/decorontwerp, filmanimaties en patchwork. Kganye beweegt zich moeiteloos binnen de mogelijkheden om het medium fotografie en het Zuid-Afrikaanse culturele erfgoed te dekoloniseren. Lebohang Kganye (1990, Johannesburg, ZA) maakte in 2009 kennis met fotografie tijdens de Market Photo Workshop in Johannesburg en voltooide het Advanced Photography Program in 2011. Ze behaalde een diploma in Schone Kunsten aan de Universiteit van Johannesburg in 2014 en doet momenteel haar Master in Fine Arts aan de Witwatersrand University. Naast de Foam Paul Huf Award 2022 ontving ze recent andere prestigieuze prijzen zoals de Grand Prix Images Vevey 2021/22, Paulo Cunha e Silva Art Prize 2020 en de Camera Austria Award van 2019.

foam

Tot in de jaren ’70 wilden veel fotografen niets van kleurenfotografie weten. Zwartwit was de norm. Zestig jaar later is dit beeld totaal anders. De tentoonstelling New Horizons brengt een cruciale omslag in de geschiedenis van de fotografie in beeld. Kleur is op alle terreinen van de fotografie doorgedrongen, en niet meer weg te denken. Het Rijksmuseum belicht deze zomer met de tentoonstelling hoogtepunten uit de moderne kleurenfotografie. Met onder andere werk van Viviane Sassen, Michael Wolf, Pieter Hugo (Zuid-Afrika) en Ruud van Empel. Met de opkomst van kleurenfotografie zijn ook grenzen tussen genres vervaagd. Kunstzinnige- en documentairefotografie groeien naar elkaar toe. Fotografie is nog altijd een belangrijk medium om te laten zien hoe mensen leven. Soms gebeurt dat op subtiele en indirecte wijze. Zo documenteert Henk Wildschut de vluchtelingen bij Calais zonder henzelf in beeld te brengen, alleen de tenten en andere bouwsels waarin ze leven. Michael Wolf verbeeldde de woonomstandigheden in Hong Kong, niet door de interieurs zelf te fotograferen maar de onmenselijke grootte en anonimiteit van de buitenkanten van wolkenkrabbers. Daarmee zetten zij de zichtbare wereld naar hun hand. Dat doen ook Jacquie Maria Wessels met stillevens in autogarages, Anne Geene met de natuur en Ruud van Empel schept uit het niets een compleet nieuwe wereld.

rijksmuseum

The Edinburgh Festival Fringe is the largest arts festival in the world and takes place every August for over three weeks in Scotland’s capital city. The festival caters for everyone and includes theatre, comedy, dance, physical theatre, musicals, operas, music, exhibitions and events. In 2023 there are several productions from Africa at the festival

edfringe

Ze werd “de diva op blote voeten” genoemd, maar wereldster Cesária Évora (1941-2011) was wars van divagedrag. Uit dit liefdevolle portret doemt een beeld op van een zangeres die, onder andere door blootsvoets op te treden, nooit haar arme afkomst vergat. Een zangeres met een diep-melancholieke stem, “die komt uit haar binnenste, haar leven en haar land”, zoals iemand in de film zegt. Dat land is het gortdroge Kaapverdië, waar Évora als tienjarig kind in een weeshuis belandde, omdat haar moeder na de dood van haar man geen zes kinderen kon (op)voeden. Ze liep er na een paar jaar weg en werd cafézangeres. Dat rauwe leven veranderde toen zij op haar vijftigste een wereldster werd. Bijzonder is dat de roem haar niet veranderde. Cesária Évora schetst met archiefbeelden, concertopnamen, interviews en beelden van Kaapverdië een beeld van een vrouw die altijd zichzelf bleef en nooit haar onafhankelijkheid opgaf. Maar ook een vrouw die door haar loodzware jeugd getekend was. “Ik geloof niet in dromen”, zegt ze als een interviewer haar vraagt naar haar grootste droom: “Vraag me iets anders!”

filmladder

Entoto Band brengt een hedendaagse interpretatie van Ethiopische funk van de ’60s. Bulderende saxofoons, soulvolle zang en groovende ritmes smelten samen in een energieke performance, terwijl  het publiek zich waant op de dansvloer van swingend Addis Ababa! Entoto is: Helen Mengestu – vocals; Million Tewelde – saxophone / aerophone / vocals; Joep Pelt – guitar; Elvis Sergo – Hammond organ / synthesizers; DJ de Koning – percussion; Randell Sambo – drums

entotoband speellijst

Lebohang Kganye verkent de persoonlijke en gezamenlijke 'microgeschiedenissen' van haar familie. Ze onderzoekt dit in de context van de bredere traumatische geschiedenis van Zuid-Afrika van voor, tijdens en in de nasleep van apartheid en kolonialisme. De tentoonstelling benadrukt haar complexe visuele vocabulaire en de diversiteit van media zoals fotografische montages, ruimtelijke installaties/decorontwerp, filmanimaties en patchwork. Kganye beweegt zich moeiteloos binnen de mogelijkheden om het medium fotografie en het Zuid-Afrikaanse culturele erfgoed te dekoloniseren. Lebohang Kganye (1990, Johannesburg, ZA) maakte in 2009 kennis met fotografie tijdens de Market Photo Workshop in Johannesburg en voltooide het Advanced Photography Program in 2011. Ze behaalde een diploma in Schone Kunsten aan de Universiteit van Johannesburg in 2014 en doet momenteel haar Master in Fine Arts aan de Witwatersrand University. Naast de Foam Paul Huf Award 2022 ontving ze recent andere prestigieuze prijzen zoals de Grand Prix Images Vevey 2021/22, Paulo Cunha e Silva Art Prize 2020 en de Camera Austria Award van 2019.

foam

Tot in de jaren ’70 wilden veel fotografen niets van kleurenfotografie weten. Zwartwit was de norm. Zestig jaar later is dit beeld totaal anders. De tentoonstelling New Horizons brengt een cruciale omslag in de geschiedenis van de fotografie in beeld. Kleur is op alle terreinen van de fotografie doorgedrongen, en niet meer weg te denken. Het Rijksmuseum belicht deze zomer met de tentoonstelling hoogtepunten uit de moderne kleurenfotografie. Met onder andere werk van Viviane Sassen, Michael Wolf, Pieter Hugo (Zuid-Afrika) en Ruud van Empel. Met de opkomst van kleurenfotografie zijn ook grenzen tussen genres vervaagd. Kunstzinnige- en documentairefotografie groeien naar elkaar toe. Fotografie is nog altijd een belangrijk medium om te laten zien hoe mensen leven. Soms gebeurt dat op subtiele en indirecte wijze. Zo documenteert Henk Wildschut de vluchtelingen bij Calais zonder henzelf in beeld te brengen, alleen de tenten en andere bouwsels waarin ze leven. Michael Wolf verbeeldde de woonomstandigheden in Hong Kong, niet door de interieurs zelf te fotograferen maar de onmenselijke grootte en anonimiteit van de buitenkanten van wolkenkrabbers. Daarmee zetten zij de zichtbare wereld naar hun hand. Dat doen ook Jacquie Maria Wessels met stillevens in autogarages, Anne Geene met de natuur en Ruud van Empel schept uit het niets een compleet nieuwe wereld.

rijksmuseum

The Edinburgh Festival Fringe is the largest arts festival in the world and takes place every August for over three weeks in Scotland’s capital city. The festival caters for everyone and includes theatre, comedy, dance, physical theatre, musicals, operas, music, exhibitions and events. In 2023 there are several productions from Africa at the festival

edfringe

Ze werd “de diva op blote voeten” genoemd, maar wereldster Cesária Évora (1941-2011) was wars van divagedrag. Uit dit liefdevolle portret doemt een beeld op van een zangeres die, onder andere door blootsvoets op te treden, nooit haar arme afkomst vergat. Een zangeres met een diep-melancholieke stem, “die komt uit haar binnenste, haar leven en haar land”, zoals iemand in de film zegt. Dat land is het gortdroge Kaapverdië, waar Évora als tienjarig kind in een weeshuis belandde, omdat haar moeder na de dood van haar man geen zes kinderen kon (op)voeden. Ze liep er na een paar jaar weg en werd cafézangeres. Dat rauwe leven veranderde toen zij op haar vijftigste een wereldster werd. Bijzonder is dat de roem haar niet veranderde. Cesária Évora schetst met archiefbeelden, concertopnamen, interviews en beelden van Kaapverdië een beeld van een vrouw die altijd zichzelf bleef en nooit haar onafhankelijkheid opgaf. Maar ook een vrouw die door haar loodzware jeugd getekend was. “Ik geloof niet in dromen”, zegt ze als een interviewer haar vraagt naar haar grootste droom: “Vraag me iets anders!”

filmladder

Entoto Band brengt een hedendaagse interpretatie van Ethiopische funk van de ’60s. Bulderende saxofoons, soulvolle zang en groovende ritmes smelten samen in een energieke performance, terwijl  het publiek zich waant op de dansvloer van swingend Addis Ababa! Entoto is: Helen Mengestu – vocals; Million Tewelde – saxophone / aerophone / vocals; Joep Pelt – guitar; Elvis Sergo – Hammond organ / synthesizers; DJ de Koning – percussion; Randell Sambo – drums

entotoband speellijst

Lebohang Kganye verkent de persoonlijke en gezamenlijke 'microgeschiedenissen' van haar familie. Ze onderzoekt dit in de context van de bredere traumatische geschiedenis van Zuid-Afrika van voor, tijdens en in de nasleep van apartheid en kolonialisme. De tentoonstelling benadrukt haar complexe visuele vocabulaire en de diversiteit van media zoals fotografische montages, ruimtelijke installaties/decorontwerp, filmanimaties en patchwork. Kganye beweegt zich moeiteloos binnen de mogelijkheden om het medium fotografie en het Zuid-Afrikaanse culturele erfgoed te dekoloniseren. Lebohang Kganye (1990, Johannesburg, ZA) maakte in 2009 kennis met fotografie tijdens de Market Photo Workshop in Johannesburg en voltooide het Advanced Photography Program in 2011. Ze behaalde een diploma in Schone Kunsten aan de Universiteit van Johannesburg in 2014 en doet momenteel haar Master in Fine Arts aan de Witwatersrand University. Naast de Foam Paul Huf Award 2022 ontving ze recent andere prestigieuze prijzen zoals de Grand Prix Images Vevey 2021/22, Paulo Cunha e Silva Art Prize 2020 en de Camera Austria Award van 2019.

foam

Tot in de jaren ’70 wilden veel fotografen niets van kleurenfotografie weten. Zwartwit was de norm. Zestig jaar later is dit beeld totaal anders. De tentoonstelling New Horizons brengt een cruciale omslag in de geschiedenis van de fotografie in beeld. Kleur is op alle terreinen van de fotografie doorgedrongen, en niet meer weg te denken. Het Rijksmuseum belicht deze zomer met de tentoonstelling hoogtepunten uit de moderne kleurenfotografie. Met onder andere werk van Viviane Sassen, Michael Wolf, Pieter Hugo (Zuid-Afrika) en Ruud van Empel. Met de opkomst van kleurenfotografie zijn ook grenzen tussen genres vervaagd. Kunstzinnige- en documentairefotografie groeien naar elkaar toe. Fotografie is nog altijd een belangrijk medium om te laten zien hoe mensen leven. Soms gebeurt dat op subtiele en indirecte wijze. Zo documenteert Henk Wildschut de vluchtelingen bij Calais zonder henzelf in beeld te brengen, alleen de tenten en andere bouwsels waarin ze leven. Michael Wolf verbeeldde de woonomstandigheden in Hong Kong, niet door de interieurs zelf te fotograferen maar de onmenselijke grootte en anonimiteit van de buitenkanten van wolkenkrabbers. Daarmee zetten zij de zichtbare wereld naar hun hand. Dat doen ook Jacquie Maria Wessels met stillevens in autogarages, Anne Geene met de natuur en Ruud van Empel schept uit het niets een compleet nieuwe wereld.

rijksmuseum

The Edinburgh Festival Fringe is the largest arts festival in the world and takes place every August for over three weeks in Scotland’s capital city. The festival caters for everyone and includes theatre, comedy, dance, physical theatre, musicals, operas, music, exhibitions and events. In 2023 there are several productions from Africa at the festival

edfringe

Ze werd “de diva op blote voeten” genoemd, maar wereldster Cesária Évora (1941-2011) was wars van divagedrag. Uit dit liefdevolle portret doemt een beeld op van een zangeres die, onder andere door blootsvoets op te treden, nooit haar arme afkomst vergat. Een zangeres met een diep-melancholieke stem, “die komt uit haar binnenste, haar leven en haar land”, zoals iemand in de film zegt. Dat land is het gortdroge Kaapverdië, waar Évora als tienjarig kind in een weeshuis belandde, omdat haar moeder na de dood van haar man geen zes kinderen kon (op)voeden. Ze liep er na een paar jaar weg en werd cafézangeres. Dat rauwe leven veranderde toen zij op haar vijftigste een wereldster werd. Bijzonder is dat de roem haar niet veranderde. Cesária Évora schetst met archiefbeelden, concertopnamen, interviews en beelden van Kaapverdië een beeld van een vrouw die altijd zichzelf bleef en nooit haar onafhankelijkheid opgaf. Maar ook een vrouw die door haar loodzware jeugd getekend was. “Ik geloof niet in dromen”, zegt ze als een interviewer haar vraagt naar haar grootste droom: “Vraag me iets anders!”

filmladder

Entoto Band brengt een hedendaagse interpretatie van Ethiopische funk van de ’60s. Bulderende saxofoons, soulvolle zang en groovende ritmes smelten samen in een energieke performance, terwijl  het publiek zich waant op de dansvloer van swingend Addis Ababa! Entoto is: Helen Mengestu – vocals; Million Tewelde – saxophone / aerophone / vocals; Joep Pelt – guitar; Elvis Sergo – Hammond organ / synthesizers; DJ de Koning – percussion; Randell Sambo – drums

entotoband speellijst

Tot in de jaren ’70 wilden veel fotografen niets van kleurenfotografie weten. Zwartwit was de norm. Zestig jaar later is dit beeld totaal anders. De tentoonstelling New Horizons brengt een cruciale omslag in de geschiedenis van de fotografie in beeld. Kleur is op alle terreinen van de fotografie doorgedrongen, en niet meer weg te denken. Het Rijksmuseum belicht deze zomer met de tentoonstelling hoogtepunten uit de moderne kleurenfotografie. Met onder andere werk van Viviane Sassen, Michael Wolf, Pieter Hugo (Zuid-Afrika) en Ruud van Empel. Met de opkomst van kleurenfotografie zijn ook grenzen tussen genres vervaagd. Kunstzinnige- en documentairefotografie groeien naar elkaar toe. Fotografie is nog altijd een belangrijk medium om te laten zien hoe mensen leven. Soms gebeurt dat op subtiele en indirecte wijze. Zo documenteert Henk Wildschut de vluchtelingen bij Calais zonder henzelf in beeld te brengen, alleen de tenten en andere bouwsels waarin ze leven. Michael Wolf verbeeldde de woonomstandigheden in Hong Kong, niet door de interieurs zelf te fotograferen maar de onmenselijke grootte en anonimiteit van de buitenkanten van wolkenkrabbers. Daarmee zetten zij de zichtbare wereld naar hun hand. Dat doen ook Jacquie Maria Wessels met stillevens in autogarages, Anne Geene met de natuur en Ruud van Empel schept uit het niets een compleet nieuwe wereld.

rijksmuseum

The Edinburgh Festival Fringe is the largest arts festival in the world and takes place every August for over three weeks in Scotland’s capital city. The festival caters for everyone and includes theatre, comedy, dance, physical theatre, musicals, operas, music, exhibitions and events. In 2023 there are several productions from Africa at the festival

edfringe

Ze werd “de diva op blote voeten” genoemd, maar wereldster Cesária Évora (1941-2011) was wars van divagedrag. Uit dit liefdevolle portret doemt een beeld op van een zangeres die, onder andere door blootsvoets op te treden, nooit haar arme afkomst vergat. Een zangeres met een diep-melancholieke stem, “die komt uit haar binnenste, haar leven en haar land”, zoals iemand in de film zegt. Dat land is het gortdroge Kaapverdië, waar Évora als tienjarig kind in een weeshuis belandde, omdat haar moeder na de dood van haar man geen zes kinderen kon (op)voeden. Ze liep er na een paar jaar weg en werd cafézangeres. Dat rauwe leven veranderde toen zij op haar vijftigste een wereldster werd. Bijzonder is dat de roem haar niet veranderde. Cesária Évora schetst met archiefbeelden, concertopnamen, interviews en beelden van Kaapverdië een beeld van een vrouw die altijd zichzelf bleef en nooit haar onafhankelijkheid opgaf. Maar ook een vrouw die door haar loodzware jeugd getekend was. “Ik geloof niet in dromen”, zegt ze als een interviewer haar vraagt naar haar grootste droom: “Vraag me iets anders!”

filmladder

Entoto Band brengt een hedendaagse interpretatie van Ethiopische funk van de ’60s. Bulderende saxofoons, soulvolle zang en groovende ritmes smelten samen in een energieke performance, terwijl  het publiek zich waant op de dansvloer van swingend Addis Ababa! Entoto is: Helen Mengestu – vocals; Million Tewelde – saxophone / aerophone / vocals; Joep Pelt – guitar; Elvis Sergo – Hammond organ / synthesizers; DJ de Koning – percussion; Randell Sambo – drums

entotoband speellijst

Tot in de jaren ’70 wilden veel fotografen niets van kleurenfotografie weten. Zwartwit was de norm. Zestig jaar later is dit beeld totaal anders. De tentoonstelling New Horizons brengt een cruciale omslag in de geschiedenis van de fotografie in beeld. Kleur is op alle terreinen van de fotografie doorgedrongen, en niet meer weg te denken. Het Rijksmuseum belicht deze zomer met de tentoonstelling hoogtepunten uit de moderne kleurenfotografie. Met onder andere werk van Viviane Sassen, Michael Wolf, Pieter Hugo (Zuid-Afrika) en Ruud van Empel. Met de opkomst van kleurenfotografie zijn ook grenzen tussen genres vervaagd. Kunstzinnige- en documentairefotografie groeien naar elkaar toe. Fotografie is nog altijd een belangrijk medium om te laten zien hoe mensen leven. Soms gebeurt dat op subtiele en indirecte wijze. Zo documenteert Henk Wildschut de vluchtelingen bij Calais zonder henzelf in beeld te brengen, alleen de tenten en andere bouwsels waarin ze leven. Michael Wolf verbeeldde de woonomstandigheden in Hong Kong, niet door de interieurs zelf te fotograferen maar de onmenselijke grootte en anonimiteit van de buitenkanten van wolkenkrabbers. Daarmee zetten zij de zichtbare wereld naar hun hand. Dat doen ook Jacquie Maria Wessels met stillevens in autogarages, Anne Geene met de natuur en Ruud van Empel schept uit het niets een compleet nieuwe wereld.

rijksmuseum

The Edinburgh Festival Fringe is the largest arts festival in the world and takes place every August for over three weeks in Scotland’s capital city. The festival caters for everyone and includes theatre, comedy, dance, physical theatre, musicals, operas, music, exhibitions and events. In 2023 there are several productions from Africa at the festival

edfringe

Ze werd “de diva op blote voeten” genoemd, maar wereldster Cesária Évora (1941-2011) was wars van divagedrag. Uit dit liefdevolle portret doemt een beeld op van een zangeres die, onder andere door blootsvoets op te treden, nooit haar arme afkomst vergat. Een zangeres met een diep-melancholieke stem, “die komt uit haar binnenste, haar leven en haar land”, zoals iemand in de film zegt. Dat land is het gortdroge Kaapverdië, waar Évora als tienjarig kind in een weeshuis belandde, omdat haar moeder na de dood van haar man geen zes kinderen kon (op)voeden. Ze liep er na een paar jaar weg en werd cafézangeres. Dat rauwe leven veranderde toen zij op haar vijftigste een wereldster werd. Bijzonder is dat de roem haar niet veranderde. Cesária Évora schetst met archiefbeelden, concertopnamen, interviews en beelden van Kaapverdië een beeld van een vrouw die altijd zichzelf bleef en nooit haar onafhankelijkheid opgaf. Maar ook een vrouw die door haar loodzware jeugd getekend was. “Ik geloof niet in dromen”, zegt ze als een interviewer haar vraagt naar haar grootste droom: “Vraag me iets anders!”

filmladder

Entoto Band brengt een hedendaagse interpretatie van Ethiopische funk van de ’60s. Bulderende saxofoons, soulvolle zang en groovende ritmes smelten samen in een energieke performance, terwijl  het publiek zich waant op de dansvloer van swingend Addis Ababa! Entoto is: Helen Mengestu – vocals; Million Tewelde – saxophone / aerophone / vocals; Joep Pelt – guitar; Elvis Sergo – Hammond organ / synthesizers; DJ de Koning – percussion; Randell Sambo – drums

entotoband speellijst

Tot in de jaren ’70 wilden veel fotografen niets van kleurenfotografie weten. Zwartwit was de norm. Zestig jaar later is dit beeld totaal anders. De tentoonstelling New Horizons brengt een cruciale omslag in de geschiedenis van de fotografie in beeld. Kleur is op alle terreinen van de fotografie doorgedrongen, en niet meer weg te denken. Het Rijksmuseum belicht deze zomer met de tentoonstelling hoogtepunten uit de moderne kleurenfotografie. Met onder andere werk van Viviane Sassen, Michael Wolf, Pieter Hugo (Zuid-Afrika) en Ruud van Empel. Met de opkomst van kleurenfotografie zijn ook grenzen tussen genres vervaagd. Kunstzinnige- en documentairefotografie groeien naar elkaar toe. Fotografie is nog altijd een belangrijk medium om te laten zien hoe mensen leven. Soms gebeurt dat op subtiele en indirecte wijze. Zo documenteert Henk Wildschut de vluchtelingen bij Calais zonder henzelf in beeld te brengen, alleen de tenten en andere bouwsels waarin ze leven. Michael Wolf verbeeldde de woonomstandigheden in Hong Kong, niet door de interieurs zelf te fotograferen maar de onmenselijke grootte en anonimiteit van de buitenkanten van wolkenkrabbers. Daarmee zetten zij de zichtbare wereld naar hun hand. Dat doen ook Jacquie Maria Wessels met stillevens in autogarages, Anne Geene met de natuur en Ruud van Empel schept uit het niets een compleet nieuwe wereld.

rijksmuseum

In SPAfrica bundelen theatermaker en kunstenaar Julian Hetzel en de Zuid-Afrikaanse performer Ntando Cele hun krachten om de grenzen van empathie te verkennen – het vermogen om je in te leven in wat een ander voelt en ervaart. Wat als empathie de bestaande machtsstructuren niet opheft of verandert, maar bestaande privileges juist versterkt? SPAfrica legt de problematische werking en het verborgen racisme van empathie bloot. Een voorstelling om nog lang over na te praten. SPAfrica is een fles gebotteld water uit de Sub Sahara. ’s Werelds ‘eerste empathiedrank’ zet een vergrootglas op de relatie tussen de uitwisseling van hulpbronnen tussen Europa en Afrika.  Deze ‘vloeibare empathie’ is te koop in ruil voor Europese tranen, die de makers in Zuid-Afrika als regen laten neervallen. Absurd? Denk eens aan het vermarkten van natuurlijke bronnen door bedrijven als Nestlé, Coca-Cola, Unilever. En hoe zit het eigenlijk in onze kunstwereld? Is daar niet hetzelfde mechanisme van kracht? Is het trauma van performers het nieuwe goud? Is het ensceneren van de niet-westerse identiteit en culturele achtergrond van makers, niet een waardevol item geworden dat vermarkt wordt. Ten bate van wie eigenlijk? Met SPAfrica tonen Hetzel en Cele hoe identiteit en culturele achtergrond een rol spelen binnen onze winst-gedreven maatschappij.  

meer-info

The Edinburgh Festival Fringe is the largest arts festival in the world and takes place every August for over three weeks in Scotland’s capital city. The festival caters for everyone and includes theatre, comedy, dance, physical theatre, musicals, operas, music, exhibitions and events. In 2023 there are several productions from Africa at the festival

edfringe

Ze werd “de diva op blote voeten” genoemd, maar wereldster Cesária Évora (1941-2011) was wars van divagedrag. Uit dit liefdevolle portret doemt een beeld op van een zangeres die, onder andere door blootsvoets op te treden, nooit haar arme afkomst vergat. Een zangeres met een diep-melancholieke stem, “die komt uit haar binnenste, haar leven en haar land”, zoals iemand in de film zegt. Dat land is het gortdroge Kaapverdië, waar Évora als tienjarig kind in een weeshuis belandde, omdat haar moeder na de dood van haar man geen zes kinderen kon (op)voeden. Ze liep er na een paar jaar weg en werd cafézangeres. Dat rauwe leven veranderde toen zij op haar vijftigste een wereldster werd. Bijzonder is dat de roem haar niet veranderde. Cesária Évora schetst met archiefbeelden, concertopnamen, interviews en beelden van Kaapverdië een beeld van een vrouw die altijd zichzelf bleef en nooit haar onafhankelijkheid opgaf. Maar ook een vrouw die door haar loodzware jeugd getekend was. “Ik geloof niet in dromen”, zegt ze als een interviewer haar vraagt naar haar grootste droom: “Vraag me iets anders!”

filmladder

Entoto Band brengt een hedendaagse interpretatie van Ethiopische funk van de ’60s. Bulderende saxofoons, soulvolle zang en groovende ritmes smelten samen in een energieke performance, terwijl  het publiek zich waant op de dansvloer van swingend Addis Ababa! Entoto is: Helen Mengestu – vocals; Million Tewelde – saxophone / aerophone / vocals; Joep Pelt – guitar; Elvis Sergo – Hammond organ / synthesizers; DJ de Koning – percussion; Randell Sambo – drums

entotoband speellijst

Tot in de jaren ’70 wilden veel fotografen niets van kleurenfotografie weten. Zwartwit was de norm. Zestig jaar later is dit beeld totaal anders. De tentoonstelling New Horizons brengt een cruciale omslag in de geschiedenis van de fotografie in beeld. Kleur is op alle terreinen van de fotografie doorgedrongen, en niet meer weg te denken. Het Rijksmuseum belicht deze zomer met de tentoonstelling hoogtepunten uit de moderne kleurenfotografie. Met onder andere werk van Viviane Sassen, Michael Wolf, Pieter Hugo (Zuid-Afrika) en Ruud van Empel. Met de opkomst van kleurenfotografie zijn ook grenzen tussen genres vervaagd. Kunstzinnige- en documentairefotografie groeien naar elkaar toe. Fotografie is nog altijd een belangrijk medium om te laten zien hoe mensen leven. Soms gebeurt dat op subtiele en indirecte wijze. Zo documenteert Henk Wildschut de vluchtelingen bij Calais zonder henzelf in beeld te brengen, alleen de tenten en andere bouwsels waarin ze leven. Michael Wolf verbeeldde de woonomstandigheden in Hong Kong, niet door de interieurs zelf te fotograferen maar de onmenselijke grootte en anonimiteit van de buitenkanten van wolkenkrabbers. Daarmee zetten zij de zichtbare wereld naar hun hand. Dat doen ook Jacquie Maria Wessels met stillevens in autogarages, Anne Geene met de natuur en Ruud van Empel schept uit het niets een compleet nieuwe wereld.

rijksmuseum

Ntjam Rosie had haar grote doorbraak in 2010 met het album Elle. Sindsdien geldt ze als een van de meest aansprekende Nederlandse zangeressen op het snijvlak van neo-soul, pop en jazz. Voor haar nieuwe plaat sloeg ze de handen ineen met SMANDEM., de jonge groep die recent doorbrak met een onweerstaanbare mix van jazz, hiphop, funk en rock. Samen hebben ze de nummers op Ntjam Rosies klassieker van een heel nieuwe muzikale dimensie voorzien op Elle-reworked. De in Kameroen geboren Ntjam Rosie werkte met de meest uiteenlopende muzikanten samen; van Martin Fondse, Eric Vloeimans en Reinier Baas tot Artvark Saxophone Quartet en het Metropole Orkest. Met haar soulvolle stem en heerlijke timing slaat ze met groot gemak bruggen tussen uiteenlopende muziekstijlen. Dat ze voor haar nieuwe album SMANDEM. benaderde, lijkt dan ook een logische keuze. De groep combineert jazz met funk, fusion en hiphop en doet dat volgend een eigen filosofie. SMANDEM. De bandnaam is afgeleid uit het Engelse ‘Man Dem’, een straattaaluitdrukking wat losjes vertaald staat voor ‘een groep vrienden’.

meer-info

In SPAfrica bundelen theatermaker en kunstenaar Julian Hetzel en de Zuid-Afrikaanse performer Ntando Cele hun krachten om de grenzen van empathie te verkennen – het vermogen om je in te leven in wat een ander voelt en ervaart. Wat als empathie de bestaande machtsstructuren niet opheft of verandert, maar bestaande privileges juist versterkt? SPAfrica legt de problematische werking en het verborgen racisme van empathie bloot. Een voorstelling om nog lang over na te praten. SPAfrica is een fles gebotteld water uit de Sub Sahara. ’s Werelds ‘eerste empathiedrank’ zet een vergrootglas op de relatie tussen de uitwisseling van hulpbronnen tussen Europa en Afrika.  Deze ‘vloeibare empathie’ is te koop in ruil voor Europese tranen, die de makers in Zuid-Afrika als regen laten neervallen. Absurd? Denk eens aan het vermarkten van natuurlijke bronnen door bedrijven als Nestlé, Coca-Cola, Unilever. En hoe zit het eigenlijk in onze kunstwereld? Is daar niet hetzelfde mechanisme van kracht? Is het trauma van performers het nieuwe goud? Is het ensceneren van de niet-westerse identiteit en culturele achtergrond van makers, niet een waardevol item geworden dat vermarkt wordt. Ten bate van wie eigenlijk? Met SPAfrica tonen Hetzel en Cele hoe identiteit en culturele achtergrond een rol spelen binnen onze winst-gedreven maatschappij.  

meer-info