Agenda 09 - 15 Juni 2019

Mia Chaplin is a painter who lives and works in Cape Town and the second artist-in-residence at the gallery’s permanent space in Bos en Lommer, where she has been working on her new presentation for the past month.
Working in oil on canvas and paper, her highly expressive works are characterised by their rich impasto surfaces and visible brushstrokes. Chaplin’s most recent works emphasise a muted colour palette of pink fleshy tones and golden highlights, consisting of still lifes, figure studies and landscapes. For ‘Underbelly’ Chaplin created paintings and sculptural objects, in which she explores the crooked, misshapen and imperfect nature of intimate relationships as they manifest in private environments. Chaplin is interested in gendered power structures and how identity is performed through societally-entrenched femininity. The fracturing of these intimate images suggests a feeling of disrepair or destruction. There is an attempt to garner control and autonomy, a holding together of something which keeps falling apart. ‘Underbelly’ is the urge to create a solid feeling, and the need to understand and own agency.

nomansart

Werk uit The Centre for the Less Good Idea: William Kentridge, João Renato Orecchia Zúñiga, Gregory Maqoma, Nhlanhla Mahlangu. Bij wijze van inleiding staat Kentridge zelf op het podium met zijn lecture-performance Defence of the Less Good Idea, een ode aan het durven afwijken van een eerste idee en het omarmen van het moment. Deze lezing wordt gevolgd door Blind Mass Orchestra. Aangevuld met Zuid-Afrikaanse en Nederlandse musici spelen zij een compositie van João Renato Orecchia Zúñiga. Deze bestaat uit vrij te interpreteren instructies voor zowel spelers als publiek. Tot slot is Requiem Request te zien van Gregory Maqoma en Nhlanhla Mahlangu. Hierin brengen ze het Zuid-Afrikaanse isicathamiya-koor Phuphuma Love Minus samen met dansers Thulani Chauke en Xolisile Bongwana, voor een performance gebaseerd op de Bolero van Ravel.

hollandfestival

Met Orlando Julius & The Heliocentrics en verder o.a. British Murder Boys, DJ Bone Marcos Valle, Abstract Division, Voiron, Rik Payne & Bert Bert, Blawan Ben UFO, Wally Badarou, Gerd Janson, Sadar Bahar, The Mauskovic Dance band, Carista, De Sluwe Vos, Shifted, Alienata, Bruxas, Anthea & Oshana, Volcov & Patick Gibin Job Sifre, Arp Frique & Family, Jasmín, Kid Machine, en vele andere groepen

driftfestival

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

Aan losse auto-onderdelen heeft de Zuid-Afrikaanse kunstenaar Gerhard Marx delen van klassieke snaarinstrumenten gemonteerd. Met zijn raadselachtige installatie Vehicle gaat Marx op zoek naar de muziek in levenloze objecten. Hoe klinkt een autoportier als het bespeeld wordt met een strijkstok? Tijdens een aantal gratis te bezoeken performances in de installatie, improviseren twee musici met de verschillende onorthodoxe instrumenten, waaronder ook knipperlichten, ruitenwissers en koplampen. Tegelijk klinkt een tekst van schrijver Toast Coetzer over een autorit van Kaapstad naar Johannesburg. Performance - concept, regie: Gerhard Marx / uitvoering: Shane Cooper, Diamanda La Berge Dramm. Installatie - creatie: Gerhard Marx / uitvoering: Shane Cooper, Kyle Shepherd. GRATIS ENTREE

hollandfestival

Music Meeting introduceert hoogwaardige muziek uit alle windstreken die zelden of niet live te horen is in Nederland en Europa. Hierin initieert en ondersteunt het festival grensverleggende projecten van nieuw en onontdekt of onderbelicht talent. Dit doet Music Meeting met een driedaags internationaal muziekfestival dat jaarlijks plaatsvindt tijdens Pinksteren in het feeërieke Park Brakkenstein te Nijmegen, een uniek landschapspark met de status van rijksmonument. Met optredens  van o.a. van Bassekou Kouyaté (Mali), die festivals over de hele wereld op zijn kop zet met de ngoni, Blick Bassy (Kameroen) en Mokoomba uit Zimbabwe..

musicmeeting

'The Dynamics of Dust' is a long-term project by Philippe Dudouit (Switzerland, 1977), based on historical and geopolitical documentation, research and analysis. In this series, the photographer examines the new relationships that the nomadic indigenous inhabitants of the Sahelo-Saharan zone have established with a territory that is currently highly perilous. The project, which began in 2008, shows how a former tourist paradise has become a new theatre where human traffic is interlacing with terrorism, drugs and the weapons industry. At first glance, the rise of Islamic terrorism in this area is to blame, but a closer look reveals a reality that is much more complex. The area now faces a dangerous cocktail of underdevelopment, poverty and state failure. The new, transnational constellation of powers consists of armed islamists, human traffickers, drugs and weapon smugglers, topped off by international interests jockeying to win oil, gold and uranium mining rights. The lack of political vision for the area’s future, in combination with ongoing desertification due to climate change make up for a scenario in which a doomed generation is growing up.

noorderlicht

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Vanaf 12 april houden Museum Hilversum en de Nederlandse fotojournalist Ilvy Njiokiktjien de born frees tegen het licht. Dit is de generatie die rond de afschaffing van de apartheid werd geboren in een nieuw en vrij Zuid-Afrika. Zij worden gezien als de ‘kinderen van Nelson Mandela’. In de multimediale expositie ‘BORN FREE – Mandela´s Generation of Hope’ laat Njiokiktjien zien hoe het 25 jaar na de verkiezing van Mandela gaat met de jongeren van Zuid-Afrika. Een bijzonder actueel thema, want op 8 mei zijn de nieuwe verkiezingen in Zuid-Afrika, bijna 25 jaar nadat Mandela zijn eed aflegde en beëdigd werd als de eerste zwarte president van de Republiek Zuid-Afrika. Hij legde het fundament voor een nieuw democratisch Zuid-Afrika. Njiokiktjien volgt sinds 2011 de born frees die voor het eerst in de geschiedenis van Zuid-Afrika dezelfde kansen krijgen. Njiokiktjien heeft zichzelf als doel gesteld om deze unieke generatie in beeld te brengen. In haar beeldonderzoek besteedt zij aandacht aan de uiteenlopende culturen en religies en aan de verschillen in sociale-, economische- en culturele uitgangspunten; in haar werk laat zij zien dat het leven, de opvattingen, de mogelijkheden en de ambities van de born frees sterk verschillen. Er zijn jongeren die hun eigen loopbaan hebben uitgestippeld en veel bereiken. Zo is er een creatieve klasse van mode-ontwerpers, designers, dansers en theatermakers ontstaan. Deze jongeren hebben aan de ene kant succes maar krijgen aan de andere kant, net als hun ouders, te maken met werkloosheid, armoede en ongelijkheid. Njiokiktjien brengt dit op een eigen, persoonlijke en soms intieme manier in beeld.

museumhilversum

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

Bestaat er ook een ander soort diva, een die de glitter en de glamour ontstegen is? Regisseur Faustin Linyekula en de Zuid-Afrikaanse zangeres en actrice Hlengiwe Lushaba willen zo’n soort diva laten zien, een die ver verwijderd is van de stereotypen – een diva die in achtertuinen optreedt, tussen de mensen staat en het contact met de dagelijkse realiteit nooit heeft verloren. Het idee ontstond toen Lushaba haar muziek kwam opnemen in Linyekula’s Studios Kabako in Kisangani. De samenwerking mondde uit in deze voorstelling, waarin ook de Congolese percussioniste Huguette Tolinga en danseres Johanna Tshabalala te zien zijn. Not Another Diva ... is een meeslepend theaterconcert en een ode aan de kracht van de vrouw.  De basis van de voorstelling vormt een cyclus van liederen, geschreven door Hlengiwe Lushaba. Het zijn verhalen over een eeuwenoude lijn van vrouwelijke kracht – wijsheid die van generatie

hollandfestival

Mia Chaplin is a painter who lives and works in Cape Town and the second artist-in-residence at the gallery’s permanent space in Bos en Lommer, where she has been working on her new presentation for the past month.
Working in oil on canvas and paper, her highly expressive works are characterised by their rich impasto surfaces and visible brushstrokes. Chaplin’s most recent works emphasise a muted colour palette of pink fleshy tones and golden highlights, consisting of still lifes, figure studies and landscapes. For ‘Underbelly’ Chaplin created paintings and sculptural objects, in which she explores the crooked, misshapen and imperfect nature of intimate relationships as they manifest in private environments. Chaplin is interested in gendered power structures and how identity is performed through societally-entrenched femininity. The fracturing of these intimate images suggests a feeling of disrepair or destruction. There is an attempt to garner control and autonomy, a holding together of something which keeps falling apart. ‘Underbelly’ is the urge to create a solid feeling, and the need to understand and own agency.

nomansart

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

Music Meeting introduceert hoogwaardige muziek uit alle windstreken die zelden of niet live te horen is in Nederland en Europa. Hierin initieert en ondersteunt het festival grensverleggende projecten van nieuw en onontdekt of onderbelicht talent. Dit doet Music Meeting met een driedaags internationaal muziekfestival dat jaarlijks plaatsvindt tijdens Pinksteren in het feeërieke Park Brakkenstein te Nijmegen, een uniek landschapspark met de status van rijksmonument. Met optredens  van o.a. van Bassekou Kouyaté (Mali), die festivals over de hele wereld op zijn kop zet met de ngoni, Blick Bassy (Kameroen) en Mokoomba uit Zimbabwe..

musicmeeting

'The Dynamics of Dust' is a long-term project by Philippe Dudouit (Switzerland, 1977), based on historical and geopolitical documentation, research and analysis. In this series, the photographer examines the new relationships that the nomadic indigenous inhabitants of the Sahelo-Saharan zone have established with a territory that is currently highly perilous. The project, which began in 2008, shows how a former tourist paradise has become a new theatre where human traffic is interlacing with terrorism, drugs and the weapons industry. At first glance, the rise of Islamic terrorism in this area is to blame, but a closer look reveals a reality that is much more complex. The area now faces a dangerous cocktail of underdevelopment, poverty and state failure. The new, transnational constellation of powers consists of armed islamists, human traffickers, drugs and weapon smugglers, topped off by international interests jockeying to win oil, gold and uranium mining rights. The lack of political vision for the area’s future, in combination with ongoing desertification due to climate change make up for a scenario in which a doomed generation is growing up.

noorderlicht

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Vanaf 12 april houden Museum Hilversum en de Nederlandse fotojournalist Ilvy Njiokiktjien de born frees tegen het licht. Dit is de generatie die rond de afschaffing van de apartheid werd geboren in een nieuw en vrij Zuid-Afrika. Zij worden gezien als de ‘kinderen van Nelson Mandela’. In de multimediale expositie ‘BORN FREE – Mandela´s Generation of Hope’ laat Njiokiktjien zien hoe het 25 jaar na de verkiezing van Mandela gaat met de jongeren van Zuid-Afrika. Een bijzonder actueel thema, want op 8 mei zijn de nieuwe verkiezingen in Zuid-Afrika, bijna 25 jaar nadat Mandela zijn eed aflegde en beëdigd werd als de eerste zwarte president van de Republiek Zuid-Afrika. Hij legde het fundament voor een nieuw democratisch Zuid-Afrika. Njiokiktjien volgt sinds 2011 de born frees die voor het eerst in de geschiedenis van Zuid-Afrika dezelfde kansen krijgen. Njiokiktjien heeft zichzelf als doel gesteld om deze unieke generatie in beeld te brengen. In haar beeldonderzoek besteedt zij aandacht aan de uiteenlopende culturen en religies en aan de verschillen in sociale-, economische- en culturele uitgangspunten; in haar werk laat zij zien dat het leven, de opvattingen, de mogelijkheden en de ambities van de born frees sterk verschillen. Er zijn jongeren die hun eigen loopbaan hebben uitgestippeld en veel bereiken. Zo is er een creatieve klasse van mode-ontwerpers, designers, dansers en theatermakers ontstaan. Deze jongeren hebben aan de ene kant succes maar krijgen aan de andere kant, net als hun ouders, te maken met werkloosheid, armoede en ongelijkheid. Njiokiktjien brengt dit op een eigen, persoonlijke en soms intieme manier in beeld.

museumhilversum

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

Mia Chaplin is a painter who lives and works in Cape Town and the second artist-in-residence at the gallery’s permanent space in Bos en Lommer, where she has been working on her new presentation for the past month.
Working in oil on canvas and paper, her highly expressive works are characterised by their rich impasto surfaces and visible brushstrokes. Chaplin’s most recent works emphasise a muted colour palette of pink fleshy tones and golden highlights, consisting of still lifes, figure studies and landscapes. For ‘Underbelly’ Chaplin created paintings and sculptural objects, in which she explores the crooked, misshapen and imperfect nature of intimate relationships as they manifest in private environments. Chaplin is interested in gendered power structures and how identity is performed through societally-entrenched femininity. The fracturing of these intimate images suggests a feeling of disrepair or destruction. There is an attempt to garner control and autonomy, a holding together of something which keeps falling apart. ‘Underbelly’ is the urge to create a solid feeling, and the need to understand and own agency.

nomansart

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

'The Dynamics of Dust' is a long-term project by Philippe Dudouit (Switzerland, 1977), based on historical and geopolitical documentation, research and analysis. In this series, the photographer examines the new relationships that the nomadic indigenous inhabitants of the Sahelo-Saharan zone have established with a territory that is currently highly perilous. The project, which began in 2008, shows how a former tourist paradise has become a new theatre where human traffic is interlacing with terrorism, drugs and the weapons industry. At first glance, the rise of Islamic terrorism in this area is to blame, but a closer look reveals a reality that is much more complex. The area now faces a dangerous cocktail of underdevelopment, poverty and state failure. The new, transnational constellation of powers consists of armed islamists, human traffickers, drugs and weapon smugglers, topped off by international interests jockeying to win oil, gold and uranium mining rights. The lack of political vision for the area’s future, in combination with ongoing desertification due to climate change make up for a scenario in which a doomed generation is growing up.

noorderlicht

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Vanaf 12 april houden Museum Hilversum en de Nederlandse fotojournalist Ilvy Njiokiktjien de born frees tegen het licht. Dit is de generatie die rond de afschaffing van de apartheid werd geboren in een nieuw en vrij Zuid-Afrika. Zij worden gezien als de ‘kinderen van Nelson Mandela’. In de multimediale expositie ‘BORN FREE – Mandela´s Generation of Hope’ laat Njiokiktjien zien hoe het 25 jaar na de verkiezing van Mandela gaat met de jongeren van Zuid-Afrika. Een bijzonder actueel thema, want op 8 mei zijn de nieuwe verkiezingen in Zuid-Afrika, bijna 25 jaar nadat Mandela zijn eed aflegde en beëdigd werd als de eerste zwarte president van de Republiek Zuid-Afrika. Hij legde het fundament voor een nieuw democratisch Zuid-Afrika. Njiokiktjien volgt sinds 2011 de born frees die voor het eerst in de geschiedenis van Zuid-Afrika dezelfde kansen krijgen. Njiokiktjien heeft zichzelf als doel gesteld om deze unieke generatie in beeld te brengen. In haar beeldonderzoek besteedt zij aandacht aan de uiteenlopende culturen en religies en aan de verschillen in sociale-, economische- en culturele uitgangspunten; in haar werk laat zij zien dat het leven, de opvattingen, de mogelijkheden en de ambities van de born frees sterk verschillen. Er zijn jongeren die hun eigen loopbaan hebben uitgestippeld en veel bereiken. Zo is er een creatieve klasse van mode-ontwerpers, designers, dansers en theatermakers ontstaan. Deze jongeren hebben aan de ene kant succes maar krijgen aan de andere kant, net als hun ouders, te maken met werkloosheid, armoede en ongelijkheid. Njiokiktjien brengt dit op een eigen, persoonlijke en soms intieme manier in beeld.

museumhilversum

PhD candidate: J (Justine) Ngoma. Title: Climate-change effects on the Zambezi teak forests' productivity in Zambia. Promotor: prof.dr. HBJ (Rik) Leemans. Co-promotor: dr. B (Bart) Kruijt, prof.dr. J Speer & dr. B Kruijt. Organisation: Wageningen University, Environmental Systems Analysis

wur

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

Festivalkunstenaars Faustin Linyekula en Gregory Maqoma gebruiken het medium dans om complexe onderwerpen te onderzoeken, zoals geweld, kolonialisme en onrechtvaardigheid. Hoe drukken deze onderwerpen een stempel op onze samenleving? Deze vraag is het beginpunt voor een publiek gesprek onder leiding van Sruti Bala (Associate Professor, Theater en performance) en studenten van de Universiteit van Amsterdam. Samen met het publiek onderzoeken ze de rol die kunst heeft in de transformatie van onze kijk op kolonialisme. The Welcome Table is een nooit afgemaakte toneeltekst van de Amerikaanse schrijver James Baldwin, een prominent strijder tegen het racisme in zijn land.

hollandfestival

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

In de solo Beautiful Me deelt choreograaf en danser Gregory Maqoma zijn bezorgdheid over de Zuid-Afrikaanse maatschappij en de politieke macht zoals die nu heerst in de hele wereld. Maqoma – dit festival ook te zien in The Head & The Load en met de choreografieën Requiem Request en Cion – studeerde dans bij onder meer Anne Teresa De Keersmaeker en is inmiddels wereldwijd een veelgevraagd kunstenaar. Voor Beautiful Me kreeg hij van drie choreografen bewegingsmateriaal: Vincent Mantsoe, Faustin Linyekula en de Brits-Bengaalse Akram Khan. Drie choreografen die in hun werk dans uit hun culturele traditie verweven met het westerse idioom. Maqoma combineert deze stukken met live muziek en flarden monoloog – op zijn eigen authentieke manier, met humor en lichtheid als voornaamste wapens. Danser, choreograaf en pedagoog, Gregory Vuyani Maqoma (1973) wordt beschouwd als een van de meest talentvolle artiesten van zijn generatie in Zuid-Afrika. Hij groeit op in Soweto en raakte eind jaren 80 geïnteresseerd in dans, een manier om te ontsnappen aan de groeiende politieke spanningen in zijn geboorteplaats. Maqoma is als artistiek leider onder meer betrokken bij Moving Into Dance Mophatong, het Dance Umbrella festival en is van 2004 tot 2010 verantwoordelijk voor het Nederlandse Afrovibes festival.

hollandfestival

Mia Chaplin is a painter who lives and works in Cape Town and the second artist-in-residence at the gallery’s permanent space in Bos en Lommer, where she has been working on her new presentation for the past month.
Working in oil on canvas and paper, her highly expressive works are characterised by their rich impasto surfaces and visible brushstrokes. Chaplin’s most recent works emphasise a muted colour palette of pink fleshy tones and golden highlights, consisting of still lifes, figure studies and landscapes. For ‘Underbelly’ Chaplin created paintings and sculptural objects, in which she explores the crooked, misshapen and imperfect nature of intimate relationships as they manifest in private environments. Chaplin is interested in gendered power structures and how identity is performed through societally-entrenched femininity. The fracturing of these intimate images suggests a feeling of disrepair or destruction. There is an attempt to garner control and autonomy, a holding together of something which keeps falling apart. ‘Underbelly’ is the urge to create a solid feeling, and the need to understand and own agency.

nomansart

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

'The Dynamics of Dust' is a long-term project by Philippe Dudouit (Switzerland, 1977), based on historical and geopolitical documentation, research and analysis. In this series, the photographer examines the new relationships that the nomadic indigenous inhabitants of the Sahelo-Saharan zone have established with a territory that is currently highly perilous. The project, which began in 2008, shows how a former tourist paradise has become a new theatre where human traffic is interlacing with terrorism, drugs and the weapons industry. At first glance, the rise of Islamic terrorism in this area is to blame, but a closer look reveals a reality that is much more complex. The area now faces a dangerous cocktail of underdevelopment, poverty and state failure. The new, transnational constellation of powers consists of armed islamists, human traffickers, drugs and weapon smugglers, topped off by international interests jockeying to win oil, gold and uranium mining rights. The lack of political vision for the area’s future, in combination with ongoing desertification due to climate change make up for a scenario in which a doomed generation is growing up.

noorderlicht

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Vanaf 12 april houden Museum Hilversum en de Nederlandse fotojournalist Ilvy Njiokiktjien de born frees tegen het licht. Dit is de generatie die rond de afschaffing van de apartheid werd geboren in een nieuw en vrij Zuid-Afrika. Zij worden gezien als de ‘kinderen van Nelson Mandela’. In de multimediale expositie ‘BORN FREE – Mandela´s Generation of Hope’ laat Njiokiktjien zien hoe het 25 jaar na de verkiezing van Mandela gaat met de jongeren van Zuid-Afrika. Een bijzonder actueel thema, want op 8 mei zijn de nieuwe verkiezingen in Zuid-Afrika, bijna 25 jaar nadat Mandela zijn eed aflegde en beëdigd werd als de eerste zwarte president van de Republiek Zuid-Afrika. Hij legde het fundament voor een nieuw democratisch Zuid-Afrika. Njiokiktjien volgt sinds 2011 de born frees die voor het eerst in de geschiedenis van Zuid-Afrika dezelfde kansen krijgen. Njiokiktjien heeft zichzelf als doel gesteld om deze unieke generatie in beeld te brengen. In haar beeldonderzoek besteedt zij aandacht aan de uiteenlopende culturen en religies en aan de verschillen in sociale-, economische- en culturele uitgangspunten; in haar werk laat zij zien dat het leven, de opvattingen, de mogelijkheden en de ambities van de born frees sterk verschillen. Er zijn jongeren die hun eigen loopbaan hebben uitgestippeld en veel bereiken. Zo is er een creatieve klasse van mode-ontwerpers, designers, dansers en theatermakers ontstaan. Deze jongeren hebben aan de ene kant succes maar krijgen aan de andere kant, net als hun ouders, te maken met werkloosheid, armoede en ongelijkheid. Njiokiktjien brengt dit op een eigen, persoonlijke en soms intieme manier in beeld.

museumhilversum

PhD candidate: MA (Abi) Teka. Promotor: prof.dr.ir. PJM (Peter) Oosterveer. Co-promotor: dr.ir. CA (Aad) Kessler. Organisation: Wageningen University, Environmental Policy

wur

Promovendus: mr. T (Tiemen) Rhebergen. Promotor: prof.dr. KE (Ken) Giller. Copromotor: dr. S Zingore en dr. A Whitbread. Organisation: Wageningen University, Plant Production Systems

wur

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

In samenwerking met Athenaeum Boekhandel en Leiden University Press. In dit evenement vieren we de boekpresentatie van 'My Mother's Mother's Mother. South African Women's Writing from 17th Century Dutch to Contemporary Afrikaans'. Met: Pieta van Beek, Annemarié van Niekerk, Marlene Dumas, Tom Lanoye en Antjie Krog. Dit boek volgt het spoor terug vanuit de eigentijdse Afrikaanse vrouwenliteratuur naar haar zeventiende-eeuwse Nederlandstalige wortels aan de Kaap. Onderwijskansen voor meisjes veranderde een cultuur van religieuze geschriften in een literatuur van internationale status. Dankzij een overzicht van deze teksten ontvouwt zich de veelbewogen geschiedenis van Zuid-Afrika, een land dat de ontwikkeling doormaakte van een kolonie en een apartheidsstaat naar een moderne democratie.

spui25

Op 19 september 2016 stonden de Congolese choreograaf Jeannot Kumbonyeki en zijn dansers langs de kant van de weg te kijken naar de massale protesten in Kinshasa, Congo’s hoofdstad. Demonstranten eisten het vertrek van president Kabila en zijn regime, nu hij aan het einde van zijn mandaat was gekomen. Ze keken naar de menigte die in de brandende zon door het stof bewoog, in de wetenschap dat er niets zou gaan veranderen. Er vielen meer dan twintig doden. La danse de la rue 19 is Kumbonyeki’s reactie op die dag. Het is een dans van een menigte die zelfs onder uitzichtloze omstandigheden gewoon doorgaat, om maar te laten zien dat ze bestaat. Kumbonyeki’s choreografie vertrekt vanuit de ademhaling en de immer bewegende borstkas. De livemuziek is van de percussioniste Huguette Tolinga – dit festival ook te zien in Not Another Diva … – die met haar opruiende klanken het geluid van de straten op die 19e september in Kinshasa naar theater Frascati brengt.

hollandfestival

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

In de solo Beautiful Me deelt choreograaf en danser Gregory Maqoma zijn bezorgdheid over de Zuid-Afrikaanse maatschappij en de politieke macht zoals die nu heerst in de hele wereld. Maqoma – dit festival ook te zien in The Head & The Load en met de choreografieën Requiem Request en Cion – studeerde dans bij onder meer Anne Teresa De Keersmaeker en is inmiddels wereldwijd een veelgevraagd kunstenaar. Voor Beautiful Me kreeg hij van drie choreografen bewegingsmateriaal: Vincent Mantsoe, Faustin Linyekula en de Brits-Bengaalse Akram Khan. Drie choreografen die in hun werk dans uit hun culturele traditie verweven met het westerse idioom. Maqoma combineert deze stukken met live muziek en flarden monoloog – op zijn eigen authentieke manier, met humor en lichtheid als voornaamste wapens. Danser, choreograaf en pedagoog, Gregory Vuyani Maqoma (1973) wordt beschouwd als een van de meest talentvolle artiesten van zijn generatie in Zuid-Afrika. Hij groeit op in Soweto en raakte eind jaren 80 geïnteresseerd in dans, een manier om te ontsnappen aan de groeiende politieke spanningen in zijn geboorteplaats. Maqoma is als artistiek leider onder meer betrokken bij Moving Into Dance Mophatong, het Dance Umbrella festival en is van 2004 tot 2010 verantwoordelijk voor het Nederlandse Afrovibes festival.

hollandfestival

Mia Chaplin is a painter who lives and works in Cape Town and the second artist-in-residence at the gallery’s permanent space in Bos en Lommer, where she has been working on her new presentation for the past month.
Working in oil on canvas and paper, her highly expressive works are characterised by their rich impasto surfaces and visible brushstrokes. Chaplin’s most recent works emphasise a muted colour palette of pink fleshy tones and golden highlights, consisting of still lifes, figure studies and landscapes. For ‘Underbelly’ Chaplin created paintings and sculptural objects, in which she explores the crooked, misshapen and imperfect nature of intimate relationships as they manifest in private environments. Chaplin is interested in gendered power structures and how identity is performed through societally-entrenched femininity. The fracturing of these intimate images suggests a feeling of disrepair or destruction. There is an attempt to garner control and autonomy, a holding together of something which keeps falling apart. ‘Underbelly’ is the urge to create a solid feeling, and the need to understand and own agency.

nomansart

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

'The Dynamics of Dust' is a long-term project by Philippe Dudouit (Switzerland, 1977), based on historical and geopolitical documentation, research and analysis. In this series, the photographer examines the new relationships that the nomadic indigenous inhabitants of the Sahelo-Saharan zone have established with a territory that is currently highly perilous. The project, which began in 2008, shows how a former tourist paradise has become a new theatre where human traffic is interlacing with terrorism, drugs and the weapons industry. At first glance, the rise of Islamic terrorism in this area is to blame, but a closer look reveals a reality that is much more complex. The area now faces a dangerous cocktail of underdevelopment, poverty and state failure. The new, transnational constellation of powers consists of armed islamists, human traffickers, drugs and weapon smugglers, topped off by international interests jockeying to win oil, gold and uranium mining rights. The lack of political vision for the area’s future, in combination with ongoing desertification due to climate change make up for a scenario in which a doomed generation is growing up.

noorderlicht

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Vanaf 12 april houden Museum Hilversum en de Nederlandse fotojournalist Ilvy Njiokiktjien de born frees tegen het licht. Dit is de generatie die rond de afschaffing van de apartheid werd geboren in een nieuw en vrij Zuid-Afrika. Zij worden gezien als de ‘kinderen van Nelson Mandela’. In de multimediale expositie ‘BORN FREE – Mandela´s Generation of Hope’ laat Njiokiktjien zien hoe het 25 jaar na de verkiezing van Mandela gaat met de jongeren van Zuid-Afrika. Een bijzonder actueel thema, want op 8 mei zijn de nieuwe verkiezingen in Zuid-Afrika, bijna 25 jaar nadat Mandela zijn eed aflegde en beëdigd werd als de eerste zwarte president van de Republiek Zuid-Afrika. Hij legde het fundament voor een nieuw democratisch Zuid-Afrika. Njiokiktjien volgt sinds 2011 de born frees die voor het eerst in de geschiedenis van Zuid-Afrika dezelfde kansen krijgen. Njiokiktjien heeft zichzelf als doel gesteld om deze unieke generatie in beeld te brengen. In haar beeldonderzoek besteedt zij aandacht aan de uiteenlopende culturen en religies en aan de verschillen in sociale-, economische- en culturele uitgangspunten; in haar werk laat zij zien dat het leven, de opvattingen, de mogelijkheden en de ambities van de born frees sterk verschillen. Er zijn jongeren die hun eigen loopbaan hebben uitgestippeld en veel bereiken. Zo is er een creatieve klasse van mode-ontwerpers, designers, dansers en theatermakers ontstaan. Deze jongeren hebben aan de ene kant succes maar krijgen aan de andere kant, net als hun ouders, te maken met werkloosheid, armoede en ongelijkheid. Njiokiktjien brengt dit op een eigen, persoonlijke en soms intieme manier in beeld.

museumhilversum

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

Op 19 september 2016 stonden de Congolese choreograaf Jeannot Kumbonyeki en zijn dansers langs de kant van de weg te kijken naar de massale protesten in Kinshasa, Congo’s hoofdstad. Demonstranten eisten het vertrek van president Kabila en zijn regime, nu hij aan het einde van zijn mandaat was gekomen. Ze keken naar de menigte die in de brandende zon door het stof bewoog, in de wetenschap dat er niets zou gaan veranderen. Er vielen meer dan twintig doden. La danse de la rue 19 is Kumbonyeki’s reactie op die dag. Het is een dans van een menigte die zelfs onder uitzichtloze omstandigheden gewoon doorgaat, om maar te laten zien dat ze bestaat. Kumbonyeki’s choreografie vertrekt vanuit de ademhaling en de immer bewegende borstkas. De livemuziek is van de percussioniste Huguette Tolinga – dit festival ook te zien in Not Another Diva … – die met haar opruiende klanken het geluid van de straten op die 19e september in Kinshasa naar theater Frascati brengt.

hollandfestival

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

Geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaars. Deze debatavond met William Kentridge gaat over de betrouwbaarheid van geschiedschrijvers en over verzwegen verhalen. In zijn voorstelling The Head & The Load toont Kentridge de geschiedenis van Afrika tijdens de Eerste Wereldoorlog als een aaneenschakeling van interpretaties en losse verhalen. Kentridge vertelt over zijn onderzoek en bevindingen.

hollandfestival

Mia Chaplin is a painter who lives and works in Cape Town and the second artist-in-residence at the gallery’s permanent space in Bos en Lommer, where she has been working on her new presentation for the past month.
Working in oil on canvas and paper, her highly expressive works are characterised by their rich impasto surfaces and visible brushstrokes. Chaplin’s most recent works emphasise a muted colour palette of pink fleshy tones and golden highlights, consisting of still lifes, figure studies and landscapes. For ‘Underbelly’ Chaplin created paintings and sculptural objects, in which she explores the crooked, misshapen and imperfect nature of intimate relationships as they manifest in private environments. Chaplin is interested in gendered power structures and how identity is performed through societally-entrenched femininity. The fracturing of these intimate images suggests a feeling of disrepair or destruction. There is an attempt to garner control and autonomy, a holding together of something which keeps falling apart. ‘Underbelly’ is the urge to create a solid feeling, and the need to understand and own agency.

nomansart

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

'The Dynamics of Dust' is a long-term project by Philippe Dudouit (Switzerland, 1977), based on historical and geopolitical documentation, research and analysis. In this series, the photographer examines the new relationships that the nomadic indigenous inhabitants of the Sahelo-Saharan zone have established with a territory that is currently highly perilous. The project, which began in 2008, shows how a former tourist paradise has become a new theatre where human traffic is interlacing with terrorism, drugs and the weapons industry. At first glance, the rise of Islamic terrorism in this area is to blame, but a closer look reveals a reality that is much more complex. The area now faces a dangerous cocktail of underdevelopment, poverty and state failure. The new, transnational constellation of powers consists of armed islamists, human traffickers, drugs and weapon smugglers, topped off by international interests jockeying to win oil, gold and uranium mining rights. The lack of political vision for the area’s future, in combination with ongoing desertification due to climate change make up for a scenario in which a doomed generation is growing up.

noorderlicht

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Vanaf 12 april houden Museum Hilversum en de Nederlandse fotojournalist Ilvy Njiokiktjien de born frees tegen het licht. Dit is de generatie die rond de afschaffing van de apartheid werd geboren in een nieuw en vrij Zuid-Afrika. Zij worden gezien als de ‘kinderen van Nelson Mandela’. In de multimediale expositie ‘BORN FREE – Mandela´s Generation of Hope’ laat Njiokiktjien zien hoe het 25 jaar na de verkiezing van Mandela gaat met de jongeren van Zuid-Afrika. Een bijzonder actueel thema, want op 8 mei zijn de nieuwe verkiezingen in Zuid-Afrika, bijna 25 jaar nadat Mandela zijn eed aflegde en beëdigd werd als de eerste zwarte president van de Republiek Zuid-Afrika. Hij legde het fundament voor een nieuw democratisch Zuid-Afrika. Njiokiktjien volgt sinds 2011 de born frees die voor het eerst in de geschiedenis van Zuid-Afrika dezelfde kansen krijgen. Njiokiktjien heeft zichzelf als doel gesteld om deze unieke generatie in beeld te brengen. In haar beeldonderzoek besteedt zij aandacht aan de uiteenlopende culturen en religies en aan de verschillen in sociale-, economische- en culturele uitgangspunten; in haar werk laat zij zien dat het leven, de opvattingen, de mogelijkheden en de ambities van de born frees sterk verschillen. Er zijn jongeren die hun eigen loopbaan hebben uitgestippeld en veel bereiken. Zo is er een creatieve klasse van mode-ontwerpers, designers, dansers en theatermakers ontstaan. Deze jongeren hebben aan de ene kant succes maar krijgen aan de andere kant, net als hun ouders, te maken met werkloosheid, armoede en ongelijkheid. Njiokiktjien brengt dit op een eigen, persoonlijke en soms intieme manier in beeld.

museumhilversum

Hoe gaan jonge Congolese kunstenaars om met het verleden van hun land? Faire-Part is een collectief van Belgische en Congolese filmmakers dat onderzoekt waar kunstenaars mee te maken hebben in de verschuiving van koloniale naar postkoloniale tijden. Vertoond worden Échangeur en Faire-part, twee experimentele documentaires over kunstenaars in Kinshasa en de manier waarop zij het sociale onrecht in hun land willen aanvechten. Deze documentaires worden voorafgegaan door de korte film Bidon Vil, over een Congolese kunstenaar die speelgoed maakt van plastic afval. The Welcome Table is een nooit afgemaakte toneeltekst van de Amerikaanse schrijver James Baldwin, een prominent strijder tegen het racisme in zijn land.

hollandfestival

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

On 14 June 2019, ISS PhD researcher Zemzem Shigute Shuka will defend her thesis entitled 'Essays on Evaluation of Social Protection Programmes in Ethiopia'. Recognizing the interplay between different shocks, a recent trend in Ethiopia’s social protection landscape has been to 'bundle' various schemes and to go beyond the 'protection' motive of such schemes to try and sustainably enhance household resilience to shocks. Emblematic of this trend are the two flagship programs - the Productive Safety Net Program (PSNP) established in 2005, and the pilot Community Based Health Insurance (CBHI) scheme launched in 2011. In her research, Zemzem Shigute Shuka explores these programmes and their role in protecting rural households from vulnerability and exposure to different types of shocks.

more info

Hoe verbeeld je het koloniaal verleden van een land als Congo of Nederland in kunst? Dit is een vraag waar Faustin Linyekula zich in zijn werk mee bezighoudt. In dit programma, aansluitend op de vertoning van de documentaires Échangeur en Faire-part, discussiëren de makers van de films, Anne Reijniers en Rob Jacobs, met theatermakers en andere kunstenaars over de verbeelding van het Nederlandse slavernijverleden en over een zwarte beeldtaal in de kunst. The Welcome Table is een nooit afgemaakte toneeltekst van de Amerikaanse schrijver James Baldwin, een prominent strijder tegen het racisme in zijn land.

hollandfestival

Aya Nakamura brengt haar Franse Afrobeat/R&B tracks naar de Melkweg! In haar eigen woorden is haar sound gemaakt “to whine up, and feel your body” en dat is precies het effect dat haar liedjes hebben. De zangeres klom naar de top met de track 'Djadja', die al snel dé track van afgelopen zomer werd en plat werd gedraaid tijdens festivals en clubnachten over de hele wereld. Als product van haar familie van West Afrikaanse storytellers en poëten, genaamd griots, en de straten van Frankrijk is zij een van de weinigen die beide werelden combineert als vrouwlijke artiest uit Frankrijk. En dat heeft z/n vruchten afgeworpen.

melkweg

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

William Kentridge en de Libanees-Amerikaanse kunstenaar Walid Raad delen in hun werk een sterke betrokkenheid bij de stad waarin ze wonen, respectievelijk Johannesburg en Beiroet. Die steden keren vaak terug in hun videowerk, installaties, animaties, foto’s en performances. De aanwezigheid van Kentridge in het Holland Festival en Let’s be honest, the weather helped, de solotentoonstelling van Raad in het Stedelijk, bieden bij uitstek de gelegenheid de twee kunstenaars met elkaar in gesprek te laten gaan. Een bijzondere ontmoeting, waarbij ze spreken over de zoektocht naar het vinden van passende vormen van expressie, de invloed van geweld op lichaam en geest en het werken met een alter ego.

hollandfestival

‘Congo, dat bestaat niet. Het is slechts een rivier en het grote bos.’ Tijdens de Koloniale Conferentie van Berlijn (1884-1885) werd het Congobekken door de Europese grootmachten aan de tekentafel toebedeeld aan koning Leopold II van België. Sindsdien heeft  het land vele namen gekend – De Onafhankelijke Congostaat, Belgisch Congo, Zaïre, Congo-Kinshasa, de Democratische Republiek Congo – en minstens zoveel veroveraars, onafhankelijkheidsstrijders, ontdekkingsreizigers en dictators. ‘Congo, dat bestaat niet. Het is slechts een rivier en het grote bos’, laat de Franse schrijver Éric Vuillard een van zijn personages zeggen in zijn documentaireroman Congo. Faustin Linyekula reflecteert op deze bewering in deze ode aan zijn thuisland, waarmee hij zijn levenslange onderzoek naar Congo voortzet. In dans, tekst en geluid geeft hij samen met Pasco Losanganya en Daddy Moanda Kamono zijn land een stem en een gezicht. Faustin Linyekula (1974) is een Congolese danser, choreograaf, theatermaker en storyteller. In zijn voorstellingen verwerkt hij de erfenis van decennia van oorlog, terreur, angst en het ineenstorten van de economie in Afrika. In 2007 ontving Linyekula de Grote Prins Claus Prijs. Uit het juryrapport: ‘Hij weet op innovatieve wijze cultuur te stimuleren in weerwil van instabiliteit en onrust en is toegewijd aan de ontwikkeling van zijn land.’ Dit jaar is Faustin Linyekula een van de twee associate artists van het Holland Festival.

hollandfestival

Mia Chaplin is a painter who lives and works in Cape Town and the second artist-in-residence at the gallery’s permanent space in Bos en Lommer, where she has been working on her new presentation for the past month.
Working in oil on canvas and paper, her highly expressive works are characterised by their rich impasto surfaces and visible brushstrokes. Chaplin’s most recent works emphasise a muted colour palette of pink fleshy tones and golden highlights, consisting of still lifes, figure studies and landscapes. For ‘Underbelly’ Chaplin created paintings and sculptural objects, in which she explores the crooked, misshapen and imperfect nature of intimate relationships as they manifest in private environments. Chaplin is interested in gendered power structures and how identity is performed through societally-entrenched femininity. The fracturing of these intimate images suggests a feeling of disrepair or destruction. There is an attempt to garner control and autonomy, a holding together of something which keeps falling apart. ‘Underbelly’ is the urge to create a solid feeling, and the need to understand and own agency.

nomansart

Curated by Koen Doodeman. Bundling hair relaxes as much as not bundling hair. However, there’s a difference between combing your fingers through loose hair and sliding them over a tight braid: whether you are inside the hair, surrounded by it, held in its atmosphere; or standing outside, cut off from it – the hair is an object. A matter of perception, a matter of style. It is the process of bundling loose hair and the way that you do it that gives a hairstyle its power. The ‘way that you do it’ is a core element in this show. Take as an example the three-strand braid: whilst intricate, it is very easy to do once you get the hang of it – you forget quickly that you are plaiting at all. The result can differ depending on the way in which you interweave the strands during the braiding process. A Dutch braid (vlecht), for example, is an inversion of the French (tresse); vlecht is above the hair instead of beneath as the French do it. But in both instances the length of hair dictates the duration of repetition, the hair directs the style. A perception of matter. Dominique Zinkpè (1969, BJ) is a painter and sculptor from Benin, Africa. His work is influenced by the country’s rich history and his immediate African surroundings. Many of Zinkpè’s sculptures consist of assemblages of carved wooden Ibeji dolls. These personages combine an animalistic and natural appearance with human characteristics. Zinkpè was awarded the Prix Jeune Talent Africa in 1993 and won the Prix Umeoa at the 2002 Dakar Biennale. The other exhibted artists are: Hadassah Emmerich (1974, NL) & Tobias Hantmann (1976, DE) 

gerhardhofland

Vier podia met topartiesten. Muziek, dans en theater uit alle windstreken voor het hele gezin. Lokale klasse in de Houtnacht. Weinig gehoorde muzikale (sub)culturen uit de eigen regio. Zonder hekken en gratis toegankelijk. Voor iedereen, dus ook voor jou. Internationale artiesten, elk met een eigen geluid en een eigen verhaal die soms in eigen land hun muziek niet meer konden maken. Internationale gerechten. Geniet van geuren en smaken uit de hele wereld. Muziek van onder meer: Onipa, dat ‘mens’ betekent in het Akan, de oude taal van de Ashanti uit Ghana. Dit Londense kwartet staat voor verbinding en samenwerking. En het trio met Etenesh Wassié, die begon met zingen in de azmari-café’s van Addis Abeba in de jaren 90 en viel op door haar gedurfde improvisaties van traditionele muziek. In 2007 ontmoette zij de Franse bassist Mathieu Sourisseau, wat het begin inluidde van hun spannende samenwerking. Umoja: In het kader van Zoca Flava op het Houtfestival wordt de avond afgesloten door de deejays van Umoja, twee zonnige heren uit het regenachtige Nederland. De herkomst en de betekenis van de naam geeft al enigszins de richting van de muziek aan. Umoja is immers een Swahili woord en betekent ‘eenheid’. De diepe stem van Etenesh Wassié combineert wonderwel met het inventieve basspel van Mathieu Sourisseau, dat geïnspireerd is op noise, rock en jazz.

houtfestival

'The Dynamics of Dust' is a long-term project by Philippe Dudouit (Switzerland, 1977), based on historical and geopolitical documentation, research and analysis. In this series, the photographer examines the new relationships that the nomadic indigenous inhabitants of the Sahelo-Saharan zone have established with a territory that is currently highly perilous. The project, which began in 2008, shows how a former tourist paradise has become a new theatre where human traffic is interlacing with terrorism, drugs and the weapons industry. At first glance, the rise of Islamic terrorism in this area is to blame, but a closer look reveals a reality that is much more complex. The area now faces a dangerous cocktail of underdevelopment, poverty and state failure. The new, transnational constellation of powers consists of armed islamists, human traffickers, drugs and weapon smugglers, topped off by international interests jockeying to win oil, gold and uranium mining rights. The lack of political vision for the area’s future, in combination with ongoing desertification due to climate change make up for a scenario in which a doomed generation is growing up.

noorderlicht

Tentoonstelling waarin uiteenlopende perspectieven, generaties en geschiedenissen met elkaar worden verweven. Van oude en nieuwe foto’s van Ad van Denderen, Lebohang Tlali en scholieren tot familiealbums, krantenarchieven en interviews door Margalith Kleijwegt. Bijzonder vervolg op veel geprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika uit 1991. Vanaf 18 mei is in het Stedelijk de tentoonstelling Welkom Today te zien van fotografen Ad van Denderen (1943, Nederland) en Lebohang Tlali (1978, Zuid-Afrika). Vijfentwintig jaar na de verkiezing van Nelson Mandela tot president, brengen Van Denderen en Tlali een kritisch vervolg op het veelgeprezen fotoboek Welkom in Suid-Afrika (1991) waarin Van Denderen de laatste dagen van apartheid in het goudmijnstadje Welkom vastlegde. Welkom Today combineert oude en nieuwe foto’s van Van Denderen en Tlali met foto’s gemaakt door scholieren, familiealbums, krantenarchieven en verhalen van schrijver Margalith Kleijwegt.    Niet alleen Welkom is sinds de afschaffing van apartheid veranderd, maar ik ook. Ik kijk 27 jaar later met andere ogen naar die plek. In plaats van in te zoomen zoals ik toen deed, zoek ik nu naar minder confronterende en eenduidige beelden.

stedelijkmuseum

Vanaf 12 april houden Museum Hilversum en de Nederlandse fotojournalist Ilvy Njiokiktjien de born frees tegen het licht. Dit is de generatie die rond de afschaffing van de apartheid werd geboren in een nieuw en vrij Zuid-Afrika. Zij worden gezien als de ‘kinderen van Nelson Mandela’. In de multimediale expositie ‘BORN FREE – Mandela´s Generation of Hope’ laat Njiokiktjien zien hoe het 25 jaar na de verkiezing van Mandela gaat met de jongeren van Zuid-Afrika. Een bijzonder actueel thema, want op 8 mei zijn de nieuwe verkiezingen in Zuid-Afrika, bijna 25 jaar nadat Mandela zijn eed aflegde en beëdigd werd als de eerste zwarte president van de Republiek Zuid-Afrika. Hij legde het fundament voor een nieuw democratisch Zuid-Afrika. Njiokiktjien volgt sinds 2011 de born frees die voor het eerst in de geschiedenis van Zuid-Afrika dezelfde kansen krijgen. Njiokiktjien heeft zichzelf als doel gesteld om deze unieke generatie in beeld te brengen. In haar beeldonderzoek besteedt zij aandacht aan de uiteenlopende culturen en religies en aan de verschillen in sociale-, economische- en culturele uitgangspunten; in haar werk laat zij zien dat het leven, de opvattingen, de mogelijkheden en de ambities van de born frees sterk verschillen. Er zijn jongeren die hun eigen loopbaan hebben uitgestippeld en veel bereiken. Zo is er een creatieve klasse van mode-ontwerpers, designers, dansers en theatermakers ontstaan. Deze jongeren hebben aan de ene kant succes maar krijgen aan de andere kant, net als hun ouders, te maken met werkloosheid, armoede en ongelijkheid. Njiokiktjien brengt dit op een eigen, persoonlijke en soms intieme manier in beeld.

museumhilversum

Kom op zaterdag 15 juni 2019 naar Het Depot in Leuven, want ook dit jaar vieren we het leven op onze jaarlijkse benefiet. 2 feesten: Eentje in de namiddag KAMUTAMBA presents The Big Five, dat naadloos overgaat in het andere tijdens de avond, de nacht tot in de vroege ochtend. Met live concerten van: FOUGASSE - Zij brengen covers die soms verrassend ver weg kruipen van het origineel. FALUP TSAR - Sara en Mien bezingen samen romantisch hun klungeligheid. GUY'S BITCHES - The party don't start 'till these bitches walk in! AND THEN CAME FALL - Klinkt als een loodzware warmte die overgaat in een kille zucht. MOODY MAE - Zij brengen Engelstalige hiphop met een boodschap. Zet je schrap voor aangrijpende rhymes op een live bedje van funk, soul en een 'touch of jazz'! Met kinderanimatie. Yes, uw kinderen zullen geanimeerd worden. En voor de mamies en de papies is er een wijnbar. Deze wordt aangeboden door Le goût du vin. En, last but nog least, one le-gen-da-ri-sche en o-ver-heer-lij-ke BBQ.

Kamutamba

Eye Filmmuseum toont William Kentridge – Ten Drawings for Projection (1989-2011), een serie waarmee Kentridge in de jaren negentig doorbrak in de internationale kunstwereld. In 2015 schonk hij de serie aan Eye. Het zijn korte filmwerken die bestaan uit houtskooltekeningen waarin Kentridge stukken toevoegt, uitwist en weer overtekent – vaak zonder dit proces te verhullen. De meeste films gaan net als veel van zijn muziektheaterwerk vergezeld van muziek van componist Philip Miller. Ze geven een wijde blik op het oeuvre van Kentridge en een kijkje in het leven in ZuidAfrika na de afschaffing van de apartheid. Ook onderdeel van de tentoonstelling is de recente, op vijf schermen geprojecteerde video-installatie
O Sentimental Machine. De tentoonstelling wordt begeleid door een programma van films, talks en events.

hollandfestival  eyefilm

Kunt u zich een leven voorstellen in een land dat niet van u is, omdat anderen het hebben ingenomen? In Faustin Linyekula’s Not Another Diva ... vraagt een van de actrices zich af hoe ze in zo’n land kan dromen over een toekomst voor zichzelf en haar omgeving. Mister Motley – een online tijdschrift dat beeldende kunst en leven aan elkaar knoopt – en Holland Festival stellen vanaf 8 april 2019 een rubriek samen over landloosheid. Met wekelijks nieuwe artikelen over utopisch denken, interviews met festivalkunstenaars, fotoreportages van stukken Nederlands niemandsland, reisverslagen over landen die niet meer bestaan en essays over hoe kunst zich nooit laat beperken door landsgrenzen. Deelnemende schrijvers en kunstenaars zijn onder anderen: Vamba Sherif, Gijs Frieling, Ilias Mahtab, Bernke Klein Zandvoort en Kiedes van Wouden. Deze serie wordt afgesloten met een bijeenkomst op 15 juni waarin we samen met u, schrijvers en kunstenaars de balans opmaken.

hollandfestival

Kena en Ziki, twee schoolmeisjes die op afstuderen staan, leiden in Nairobi twee heel verschillende levens. Maar allebei willen ze hun dromen nastreven. Hun paden kruisen elkaar op het moment dat hun vaders tegenover elkaar staan in een lokale verkiezingscampagne. De meisjes voelen zich aangetrokken tot elkaar en dat in een Keniaanse, conservatieve samenleving. Rafiki is de eerste film uit Kenia die voor de competitie van Cannes is geselecteerd. In eigen land is de film echter verboden, omdat het over de liefde tussen twee vrouwen gaat. De chemie tussen de twee hoofdactrices spat van het scherm, samen met de kleurrijke Afrikaanse vibe. Een grensverleggende film over de eerste verliefdheid.

filmladder

‘Congo, dat bestaat niet. Het is slechts een rivier en het grote bos.’ Tijdens de Koloniale Conferentie van Berlijn (1884-1885) werd het Congobekken door de Europese grootmachten aan de tekentafel toebedeeld aan koning Leopold II van België. Sindsdien heeft  het land vele namen gekend – De Onafhankelijke Congostaat, Belgisch Congo, Zaïre, Congo-Kinshasa, de Democratische Republiek Congo – en minstens zoveel veroveraars, onafhankelijkheidsstrijders, ontdekkingsreizigers en dictators. ‘Congo, dat bestaat niet. Het is slechts een rivier en het grote bos’, laat de Franse schrijver Éric Vuillard een van zijn personages zeggen in zijn documentaireroman Congo. Faustin Linyekula reflecteert op deze bewering in deze ode aan zijn thuisland, waarmee hij zijn levenslange onderzoek naar Congo voortzet. In dans, tekst en geluid geeft hij samen met Pasco Losanganya en Daddy Moanda Kamono zijn land een stem en een gezicht. Faustin Linyekula (1974) is een Congolese danser, choreograaf, theatermaker en storyteller. In zijn voorstellingen verwerkt hij de erfenis van decennia van oorlog, terreur, angst en het ineenstorten van de economie in Afrika. In 2007 ontving Linyekula de Grote Prins Claus Prijs. Uit het juryrapport: ‘Hij weet op innovatieve wijze cultuur te stimuleren in weerwil van instabiliteit en onrust en is toegewijd aan de ontwikkeling van zijn land.’ Dit jaar is Faustin Linyekula een van de twee associate artists van het Holland Festival.

hollandfestival